LOGINShare
บทที่ 526
Latest chapter
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 778
ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่กล้าออกจากเรือนแม้แต่น้อย ยิ่งไม่กล้าเข้าใกล้ที่ว่าการอำเภอที่ราวกับจะกลืนกินผู้คนเข้าไปนั่นแต่ตอนนี้พวกเขาไม่กลัวแล้ว เพราะพวกเขารู้ว่า ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนมาช่วยพวกเขาแล้ว!ตอนนี้ บริเวณหน้าที่ว่าการอำเภอ กองทัพธงดำทั้งหมดได้เริ่มตั้งโรงทานข้าวต้มห้าแห่ง รวมถึงจุดแจกจ่ายสิ่งของบรรเทาทุกข์เรียบร้อยแล้วส่วนเวินซื่อก็นำหมอทั้งหมดไปเตรียมยาต้มที่มีสรรพคุณขับไล่ความเย็น ให้ความอบอุ่นภายใน และบำรุงร่างกายไว้หลายหม้อ รอคอยการมาของชาวบ้านไม่นานนัก ก็มีเงาร่างปรากฏขึ้นที่หัวมุมถนนผู้ที่ได้ยินข่าวและมาถึงที่นี่ก่อนใครคือคู่สามีภรรยาสูงอายุที่อาศัยอยู่บริเวณใกล้เคียง ในขณะที่คนอื่นๆ ยังคงลังเล คู่สามีภรรยาคู่นี้ที่คิดว่าตนเองคงมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานนัก ก็ได้ก้าวออกจากเรือนด้วยความหวังสุดท้ายพวกเขาเดินมาถึงที่นี่อย่างระมัดระวัง เมื่อเห็นว่าที่หน้าประตูที่ว่าการอำเภอมีการตั้งโรงทานข้าวต้มไว้จริงๆ กระทั่งยังมีถ่านไม้ ฟืน และสิ่งของให้ความอบอุ่นอื่นๆ กองเป็นภูเขา สีหน้าลังเลในตอนแรกของพวกเขาก็พลันหายไป ถูกแทนที่ด้วยความปิติยินดีอย่างยิ่ง “แจกข้าวต้มแล้ว! แจกข้าว
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 777
“จริงหรือ? ไม่ใช่หลอกให้พวกเราออกไปหรอกนะ?”“เจ้าฟ่านสุนัขชั่วนั่นจะมีน้ำใจขนาดนั้นเชียว?”“เป็นไปไม่ได้ นี่มันเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”“ต้องเป็นเจ้าฟ่านสุนัขชั่วนั่นคิดอุบายอะไรออกมาอีกแน่ๆ อยากจะบีบคั้นพวกเราให้ตายให้ได้!”“ออกไปไม่ได้ ออกไปไม่ได้เด็ดขาด!”ในขณะที่ผู้คนในห้องกำลังตื่นตระหนก ชายหนุ่มที่เมื่อครู่แนบหูอยู่ริมหน้าต่างและได้ยินชัดเจนที่สุดพลันหันกลับมา ดวงตาเป็นประกายราวกับตื่นเต้นอย่างยิ่ง กล่าวว่า “ไม่ใช่ฝีมือเจ้าฟ่านสุนัขชั่ว! เป็นกองทัพธงดำ! เป็นกองทัพธงดำของท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนของเรามาแล้ว!”“อะไรนะ? กองทัพธงดำ?!”“เหวินเสี่ยวลิ่ว เป็นกองทัพธงดำจริงๆ หรือ? เมื่อครู่เจ้าได้ยินจริงๆ หรือ?”“ท่านลุง หูของข้าคนอื่นไม่เชื่อ แต่ท่านลุงยังจะไม่รู้อีกหรือ? หูของข้าเหวินเสี่ยวลิ่วน่ะไวที่สุดเชียวนะ!”ชื่อจริงของเหวินเสี่ยวลิ่วคือเหวินปาฟาง ซึ่งหมายถึงหูทิพย์ สามารถได้ยินเสียงจากทั่วทุกสารทิศชื่อนี้ก็เป็นเพราะว่าเหวินเสี่ยวลิ่วมีหูที่ไวเป็นพิเศษมาตั้งแต่เด็ก ดังนั้น พ่อแม่ของเขาจึงตั้งชื่อนี้ให้เขาและเพื่อนบ้านต่างรู้เรื่องนี้ดีเหวินเสี่ยวลิ่วนึกอะไรขึ้นได้ก็
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 776
และในสถานที่แห่งนี้ ภายในห้องที่มืดสลัวริมถนนห้องหนึ่ง ประตูหน้าต่างถูกปิดสนิท ชายหญิง เด็ก และคนชรากว่าสิบคนเบียดเสียดกันอยู่ข้างในพวกเขาถูมือไม่หยุด พ่นลมหายใจออกมา เพื่อหวังว่าจะได้ความอบอุ่นแม้เพียงน้อยนิดแม้ว่าพวกเขาจะพยายามสวมเสื้อผ้าให้หนาที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว แต่ก็ยังทนสภาพอากาศที่หนาวเหน็บเช่นนี้ไม่ไหวมีเพียงถ่านเท่านั้นที่สามารถให้ความอบอุ่นแก่พวกเขาได้แต่ในกระถางไฟในห้องนี้ ถ่านไม้ที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดก็ใกล้จะมอดดับลงแล้ว“ท่านแม่ ข้าหิวเหลือเกิน...”เด็กน้อยอายุราวหกเจ็ดขวบขดตัวอยู่ในอ้อมแขนของหญิงคนหนึ่ง พูดกับมารดาของตนด้วยน้ำเสียงน่าสงสารน่าเสียดายที่ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ มารดาของเขาก็มิอาจหาอาหารมาให้ได้หญิงผู้นั้นฝืนยิ้มอย่างขมขื่น ลูบศีรษะของบุตรชาย แล้วจัดหมวกให้เขาใหม่อีกครั้ง “เด็กดี นอนเถอะนะ หลับแล้วก็จะไม่หิวแล้ว”คำพูดนี้คงจะหลอกได้เพียงเด็กน้อยที่ไร้เดียงสาเท่านั้นและภายในห้องนี้ คนที่กำลังท้องหิวก็มิได้มีเพียงเด็กน้อยคนเดียวหนาวเหลือเกินหิวเหลือเกินพวกเขาจะทนได้อีกนานแค่ไหน?เสบียงอาหารหมดไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ถ่านก็เหลือเพียงแค่นิ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 775
“เรียนท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน เด็กหนุ่มห้าคนถูกตัดอวัยวะเพศ ทวารหนักฉีกขาด ร่างกายบาดเจ็บสาหัส ถูกทรมานอย่างโหดเหี้ยม นอกจากนี้ บนเตียงในห้องยังพบศพอีกสองศพ ทั้งหมดล้วนเสียชีวิตจากการถูกทารุณกรรม จากร่องรอยต่างๆ ผู้ลงมือก่อเหตุทารุณกรรมเหล่านี้ ก็คือกลุ่มคนที่มีนายอำเภอฟ่านเหลียงเป็นหัวหน้าพ่ะย่ะค่ะ”พวกต่ำช้ายิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานพวกนี้!เมื่อกล่าวถ้อยคำเหล่านี้จบ บรรยากาศ ณ ที่นี้ก็หนักอึ้งอย่างมากเป่ยเฉินหยวน หรือแม้กระทั่งทหารกองทัพธงดำที่ตามเข้ามาข้างหลังเขา ต่างมีสีหน้าย่ำแย่อย่างยิ่งนึกว่าการเดินทางครั้งนี้มาเพื่อบรรเทาภัยพิบัติ แต่กลับไม่คาดคิดว่า ยังไม่ทันจะได้เริ่มบรรเทาภัยพิบัติ ก็ต้องมาเจอคดีสะเทือนขวัญที่จับได้คาหนังคาเขาในที่ว่าการอำเภอที่โอ่อ่าเช่นนี้เสียก่อนเป่ยเฉินหยวนกำด้ามดาบในมือแน่น ออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงที่มืดมนอย่างที่สุด “จับฟ่านเหลียงและพวกตัดแขนตัดขา ตัดของส่วนล่างนั่น ทำให้กลายเป็นคนพิการเหมือนหมู แล้วโยนเข้าไปในคุกใต้ดิน แค่ประคองไว้ไม่ให้ตาย รอให้ภัยพิบัติสงบลงแล้วค่อยคุมตัวกลับเมืองหลวง”“พ่ะย่ะค่ะ!”กองทัพธงดำที่รับคำสั่งก็อดไม่ได้ที่จะเปล่งเสี
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 774
“ฟ่านเหลียง นายอำเภอแห่งชางโจว เจ้ารู้จักข้าหรือไม่?”เป่ยเฉินหยวนตะโกนถามกองทัพธงดำที่ลงมือก่อนหน้านี้ รีบจับตัวฟ่านเหลียงลากมาข้างหน้า บังคับให้เขาเงยหน้าขึ้น มองเป่ยเฉินหยวนผู้สูงส่งที่อยู่บนหลังม้าฟ่านเหลียงไม่เคยเห็นเป่ยเฉินหยวน เพียงมองใบหน้าย่อมจำไม่ได้แต่ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนแห่งต้าหมิงผู้นี้ กลับมีผมสีเงินอันเป็นที่รู้จักกันทั่วหล้าเมื่อเส้นผมยาวสีเงินที่พลิ้วไหวท่ามกลางลมหนาวดูเย็นเยียบน่าเกรงขามอย่างยิ่งนั้น ปรากฏสู่สายตาของฟ่านเหลียง ใบหน้าที่เดิมทียังแดงก่ำเพราะฤทธิ์สุราของเขา ก็พลันซีดขาวด้วยความตกใจในทันทีชั่วขณะหนึ่ง ร่างกายของเขาก็เริ่มสั่นเทิ้มไปทั้งตัว“ตุบ!”ฟ่านเหลียงที่ยังคงกุมมือข้างที่ขาดของตนเองพลันทรุดเข่าลงกับพื้นอย่างแรง “ทะทะ...ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน ท่าน...ท่านมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?!”ในเวลานี้ ฟ่านเหลียงสร่างเมาอย่างสิ้นเชิงแล้วแต่ลิ้นที่แข็งทื่อนี้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะดื่มมากเกินไปหรือตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ชั่วขณะหนึ่งกลับพูดจาตะกุกตะกัก ไม่ตรงประเด็นเขายิ่งพูดก็ยิ่งหวาดกลัว จนท้ายที่สุดน้ำเสียงนั้นแทบจะร้องไห้ออกมา“ข้ามา
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 773
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เวินซื่อและเป่ยเฉินหยวน รวมถึงคนอื่นๆ ก็อดไม่ได้ที่จะเร่งความเร็วในการเดินทางไม่นานนัก พวกเขาก็มาถึงด้านนอกที่ว่าการของเมืองเซิ่งเสวี่ย“ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนนำทัพมาถึงชางโจวเพื่อบรรเทาภัยพิบัติแล้ว ขุนนางเมืองเซิ่งเสวี่ยอยู่ที่ใด!”ในไม่ช้า ก็มีกลุ่มคนออกมาจากที่ว่าการอำเภอเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ท่าทางไม่เรียบร้อย ราวกับว่าเมื่อคืนดื่มเหล้าแล้วเพิ่งจะตื่นนอน เดินโซซัดโซเซออกมาพร้อมกับกลิ่นเหล้าคละคลุ้ง“บะ บะ บะ...บังอาจนัก เจ้าโจรชั่ว กล้าดีอย่างไรมาแอบอ้างเป็นท่านอ๋อง...ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน! ช่าง ระ ระ รน...รนหาที่ตายเสียจริง!”นายอำเภอผู้นั้นดื่มเหล้าจนหน้าแดงก่ำ พูดจาติดๆ ขัดๆ ชี้ไปที่เป่ยเฉินหยวนและคนอื่นๆ แล้วออกคำสั่งด้วยความงุนงง “คะ...ใครก็ได้! มาจับพวกเขาสองคน...อ้อ ไม่สิ มาจับพวกเขาทั้งหมด...ทั้งหมดไปให้ข้า!”เหล่าทหารทางการในที่ว่าการซึ่งอยู่ข้างหลังเขารีบชักดาบออกมา หมายจะล้อมเป่ยเฉินหยวนและคนอื่นๆ แต่เมื่อพวกเขาเห็นกองทัพธงดำที่น่าเกรงขามอยู่ด้านหลังเป่ยเฉินหยวน รวมถึงขบวนรถม้าบรรทุกสิ่งของบรรเทาทุกข์ที่กองทัพธงดำคุ้มกันมา เหล่าทหารทางกา
You may also like
ชายาข้ามภพ
หลินซินเหยียน17.4K viewsนางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง
ชวี่เหว่ย9.8K viewsสาวน้อยผู้นำพาครอบครัวสู่ความมั่งคั่ง
พิมพ์สีทอง11.3K viewsข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น15.5K viewsสตรีหม้ายนางนี้ข้าจะเกี้ยวเอง
องค์หญิงโนเนม2.9K viewsหลี่เฟยหย่า เกิดใหม่พร้อมโชคลาภมหาศาลในยุค 1960‘s
สุกี้แห้งใส่หมูสามชั้นเยอะๆ เลย3.1K viewsระบบห้ามฆ่าตัวตายบังคับให้เป็นอาจารย์ของตัวร้าย
แมวน้อยหมวกเขียว1.2K viewsบัวขาวแต้มสี
moonlight -mini663 views
