เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 646
บทล่าสุด
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1034
“เจ้าตัวเล็กนี่เชื่อฟังเสียจริง ไม่รู้ว่าตกใจมากเกินไป หรือว่าเชื่องอย่างนี้จริงๆ”หลานซื่อมองงูเขียวน้อยในกล่องอย่างสนใจกล่องใบนี้เป่ยเฉินหยวนสั่งให้คนผลิตให้นางโดยเฉพาะการออกแบบที่เป็นลายฉลุทั้งสี่ด้าน บวกกับชั้นผลึกแก้วที่ราวกับระลอกคลื่นน้ำ สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ด้านในจากภายนอก เดิมทีเอาไว้ให้นางเก็บพวกแมลงพิษ แต่นึกไม่ถึงว่าจะได้ใช้ประโยชน์ในช่วงเวลาอย่างนี้“เจ้านี่ไม่ได้อยู่ในห้องก่อนแล้วแน่นอน เมื่อวานก่อนเข้าพัก บ่าวพาอวิ่นซิงตรวจตราห้องนี้ทั้งในและนอกพร้อมกัน ตรวจดูทุกซอกทุกมุมแล้ว ไม่มีจุดไหนเล็ดลอดไปได้เจ้าค่ะ”ดังนั้นเจ้าตัวเล็กนี่ต้องเข้ามาหลังจากธิดาศักดิ์สิทธิ์ของนางเข้าพักไปแล้วแน่นอนอีกทั้งเป็นไปได้ว่าเข้ามาเมื่อคืน โดยอาศัยจังหวะที่พวกนางกำลังจัดการพวกโง่หลายคนที่โอวหยางอวี้เทียนส่งมา ถึงได้แอบลอบเข้ามา“ไม่เป็นไร ขอแค่ไม่มีใครบาดเจ็บก็ดีแล้ว”หากมีใครบาดเจ็บ หลานซื่อไม่ปล่อยมันไว้แน่ราวกับสังเกตเห็นการตักเตือนจากหลานซื่อ เจ้าตัวเล็กในกล่องส่งเสียงฟ่อๆ สองครั้ง พร้อมแลบลิ้นออกมาท่าทางเชื่องอย่างนั้นทำให้เสี่ยวหานมองดูจนประหลาดใจ“ไปเถอะ ควรลงไปได้
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1033
“เรื่องอื่นก็ไม่ลำบากเจ้าแล้ว”หลังได้ยินนางรับประกัน โอวหยางอวี้เทียนอารมณ์ดีมากในไม่ช้าพี่น้องสองคนออกจากโรงเตี๊ยมไหลฝูอย่างรวดเร็วช่างไม่รู้เลย พอพวกเขาจากไป ตรงทางเดินที่เดิมของโรงเตี๊ยมมีร่างสูงใหญ่ร่างหนึ่งปรากฏเป่ยเฉินหยวนจ้องเขม็งไปยังทิศทางที่โอวหยางอวี้ซู่และโอวหยางอวี้เทียนจากไปอย่างเย็นชา เพียงเขายกมือ เงาดำอีกร่างปรากฏข้างกายเขา“ไปหาหนิงหย่วนโหว บอกเล่าคำพูดเมื่อครู่ให้เขาฟังอย่างไม่ตกหล่น รอให้ข้ากลับมา หากบนกำแพงเมืองไม่มีหัวคนใหม่ปรากฏ ข้าจะแขวนหัวเขาขึ้นไปเอง”“พ่ะย่ะค่ะ”ทหารกองทัพธงดำคนนั้นหายไปทันทีคืนนี้ เพราะมีเป่ยเฉินหยวน จู๋เยวี่ยและพวกเสี่ยวหานอยู่ หลานซื่อจึงนอนหลับสนิท ไม่ถูกผู้ใดรบกวนแต่มนุษย์ไม่รบกวน กลับมีสิ่งเล็กน้อยที่เป็นเส้นยาวตัวหนึ่ง แอบคลานเข้าห้องหลานซื่ออย่างเงียบเชียบ ต่อหน้าต่อตาพวกเป่ยเฉินหยวน โดยไม่มีใครสังเกตเห็นจนกระทั่งนางตื่นขึ้นในวันถัดมา“อวิ่นซิง เจ้ามาทำอะไรอยู่ตรงนี้?”หลานซื่อตื่นมาอย่างสะลึมสะลือ ขณะกำลังเตรียมลงจากเตียงเพื่อเก็บเสื้อผ้านั้น พบว่าอวิ่นซิงหยุดอยู่ตรงมุมที่อยู่ไม่ไกลจากเตียงมากนัก[นายหญิง ตรงนี้มี
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1032
“พี่ใหญ่ ท่านเบาเสียงหน่อย!”โอวหยางอวี้ซู่รีบทำเสียงชู่วใส่โอวหยางอวี้เทียน “ระวังคนของท่านอาจะได้ยินเข้า!”ในลู่โจวใครบ้างจะไม่รู้ พวกเขาสกุลโอวหยางมีหนิงหย่วนโหวเป็นที่พึ่งใหญ่เดิมทีสกุลโอวหยางเองก็มีกิจการใหญ่โต แต่หากจะเทียบกับตระกูลขุนนางทั้งหลายยังห่างไกลกันมากโขทว่าต่อให้เป็นเช่นนั้น พวกเขาสกุลโอวหยางก็ยังเกะกะระราน วางอำนาจบาตรใหญ่ทั่วลู่โจวได้ กระทั่งตระกูลขุนนางทั้งหมดยังต้องให้เกียรติสกุลโอวหยาง ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะหนิงหย่วนโหวหนิงหย่วนโหวประจำการอยู่ลู่โจว ปกครองกำลังทหารหลายหมื่นคนในลู่โจว ฝีมือโหดเหี้ยม ทำการเด็ดเดี่ยวคนในลู่โจวพูดได้ว่าเคารพหนิงหย่วนโหวก็มีเยอะ หวาดกลัวก็มีมากเพราะหากไม่มีหนิงหย่วนโหวประจำการอยู่ลู่โจว เกรงว่าพวกต่างเผ่าชายแดนลู่โจวคงบุกเข้าเมืองนานแล้วดังนั้นตระกูลขุนนางในลู่โจวจึงอดกลั้นต่อคนสกุลโอวหยางมากหน่อยความจริงหากจะบอกว่าหนิงหย่วนโหวสนิทกับสกุลโอวหยางขนาดนั้นก็ไม่เชิง เพียงแต่ตอนที่บิดามารดาของเขายังมีชีวิตอยู่ ค่อนข้างดูแลสกุลโอวหยางเท่านั้นเองส่วนหนิงหย่วนโหวในตอนนี้ไม่อยากสนใจพวกเขายามปกติเขามีกิจธุระมากมาย งานยุ่งไม่
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1031
เสี่ยวหานกลับไปชั้นสองภายในห้องที่นางกับจู๋เยวี่ยสลับกันพักผ่อน แล้วรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ตัวเอง จากนั้นกลับไปชั้นสามอีกครั้ง เฝ้าอยู่หน้าห้องธิดาศักดิ์สิทธิ์ของนาง พร้อมจ้องเขม็งไปที่ประตูห้องอีกห้องหนึ่งขณะเดียวกัน เป่ยเฉินหยวนที่ปราศจากรอยเลือดบนตัวยืนอยู่บนหลังคาห้องเขาเช็ดคราบเลือดบนดาบไปด้วย พลางทำเช่นเดียวกับเสี่ยวหาน จ้องเขม็งไปยังทิศทางห้องพักของโอวหยางอวี้เทียน ดวงตามืดมิดอันตราย“ทำไมยังไม่มีความเคลื่อนไหวอีก? หรือพวกเขาไม่ได้รับคำสั่งจากข้า?”โอวหยางอวี้เทียนรอแล้วรออีกผ่านไปหนึ่งเค่อ ผ่านไปสองเค่อ...เวลาเคลื่อนผ่านไปเรื่อยๆ โอวหยางอวี้เทียนยิ่งรอก็ยิ่งหงุดหงิด อีกทั้งยังโยนคำสั่งออกไปหลายครั้ง แต่ก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวใดหลังผ่านไปหนึ่งชั่วยามเต็ม ในที่สุดโอวหยางอวี้เทียนที่รอจนรำคาญเต็มทีพอลุกขึ้นก็อยากเปิดประตูออกไปดูขณะที่อยากรู้ว่าตกลงเกิดอะไรขึ้นกันแน่ วินาทีที่มือของเขาสัมผัสบานประตู หยุดการกระทำในทันใดราวกับในที่สุดก็นึกบางอย่างได้ การคาดเดานั้นทำให้เขาเบิกตาโพลง แล้วรีบเก็บมือกลับมาทันทีเมื่อหันมองนอกหน้าต่าง ขณะที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ ใ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1030
ถึงแม้จะดูน่าขยะแขยงอยู่บ้าง แต่เห็นได้ชัดว่ากลยุทธ์ “ยืมมีดฆ่าคน” นี้ใช้ได้ผลแล้วแต่เวินเฉวียนเซิ่งก็ไม่ได้คาดหวังว่าโอวหยางอวี้เทียนจะสามารถฆ่าหลานซื่อได้จริง ๆเขาสู้กับหลานซื่อมาหลายครั้งยังฆ่าไม่สำเร็จ คนโง่เขลาแบบนี้จะทำสำเร็จก็แปลกแล้วเขาทำเช่นนี้ เพียงเพื่อให้หลานซื่อเสียสมาธิเท่านั้นตลอดเส้นทางนี้เขากำลังจับตาดู “ลูกสาวแสนดี” ของเขา และ “ลูกสาวแสนดี” ของเขามีหรือจะไม่จับตาดูเขาเช่นกัน?ทั้งสองคนต่างกำลังรอโอกาสและโอกาสนี้จะมาถึงเมื่อไหร่ ก็ขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาอยู่ห่างจากจุดหมายปลายทางแค่ไหน ยิ่งใกล้เท่าไหร่ก็ย่อมเร็วขึ้นเท่านั้นในค่ำคืนนั้นเป็นไปตามที่เวินเฉวียนเซิ่งคาดเดาไว้จริง ๆคนที่ไม่สงบสุขบางคนเริ่มลงมือแล้วพอตกดึก โอวหยางอวี้เทียนก็แง้มช่องหน้าต่าง แล้วโยนคำสั่งที่เป็นกระดาษแผ่นหนึ่งออกไปคนที่รออยู่ด้านนอกมานาน พอได้รับคำสั่งจากเจ้านายก็เริ่มปฏิบัติการทันทีเงามืดกว่าสิบเงาพุ่งขึ้นไปบนชั้นสามของโรงเตี๊ยมอย่างเงียบ ๆบนชั้นสามของโรงเตี๊ยมไหลฟูมีห้องชั้นหนึ่งทั้งหมดเพียงสองห้องเท่านั้นห้องหนึ่งอยู่ทางฝั่งตะวันออก อีกห้องอยู่ทางฝั่งตะวันตกเนื่องจา
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1029
“พี่ใหญ่?”โอวหยางอวี้ซู่ที่ถูกห้ามไว้หันไปมองโอวหยางอวี้เทียนอย่างไม่เข้าใจ“ท่านห้ามข้าทำไม? ท่านไม่เห็นหรือว่าหญิงคนนั้นหยิ่งยโสขนาดไหน?!”“พอได้แล้ว!”โอวหยางอวี้เทียนจับแขนของนางไว้ ขมวดคิ้วตำหนิว่า “แค่ห้องพักห้องเดียวเท่านั้น ในเมื่อคนอื่นเขาไม่อยากสละให้ ก็แล้วไปเถอะ”โอวหยางอวี้ซู่ได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจทันที มองพี่ชายของนางราวกับเห็นผีปกติแล้วเวลาพี่ชายของนางทำอะไรจะวางอำนาจบาตรใหญ่มากกว่านางเสียอีกทำไมวันนี้จู่ ๆ ถึงได้เปลี่ยนนิสัยไป ซ้ำยังบอกว่า “ในเมื่อคนอื่นเขาไม่อยากสละให้ ก็แล้วไปเถอะ?”จำได้ว่าคนก่อนหน้าที่เคยยั่วโมโหพี่น้องคู่นี้ ก็ถูกพี่ชายของนางหักขาทันที จนตอนนี้คนผู้นั้นนั้นยังคงเดินขาเป๋อยู่เลยโอวหยางอวี้ซู่รู้สึกว่าโอวหยางอวี้เทียนแปลกไปจริง ๆเห็นเขาเป็นแบบนี้ จึงชักมือกลับไว้ก่น รอดูว่าพี่ชายของนางจะมาไม้ไหนกันแน่ดังนั้นในวินาทีถัดมา นางก็เห็นพี่ชายของนางข้ามผ่านนางไป พลางก้าวขาเดินตรงไปที่หน้าโต๊ะของหลานซื่อกับพวกห่างออกไปสามหมี่จากนั้นก็ประสานมือ ทำความเคารพอย่างมีมารยาท“แม่นางโปรดอภัยด้วย น้องสาวของข้าผู้นี้ถูกตามใจ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา17.4K viewsยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
หว่านชิงอิ๋น413.9K viewsพระชายาสุดหวงของท่านอ๋องคลั่งรัก
ชาไทยเย็น38.2K viewsบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง18.6K viewsแม่สื่อเช่นข้าจะชนะใจองค์ชาย
Luffy.g978 viewsร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา
ต้าเหนิง2.0K viewsลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก
จันทร์ส่องแสง1.2K viewsข้าคือทายาทของโรงปักผ้าอันดับหนึ่งแห่งเป่ยชาง
ต้าซินซิน842 views
