공유

บทที่ 699

작가: จิ้งซิง
ในเมื่อบิดาต้องการป้องกันนาง ก็อย่าโทษนางที่ไม่ปรานีองครักษ์ลับเหล่านี้

“ข้ามาหาท่านพ่อ เมื่อครู่ไม่เห็นเขาที่เรือนพี่ชาย ท่านพ่อไม่ได้มาที่นี่หรือ?”

เวินเยวี่ยแสร้งถาม พลางเข้ามาใกล้โดยตั้งใจแต่ก็เหมือนไม่ได้ตั้งใจ

องครักษ์ลับส่ายศีรษะ “คืนนี้ท่านกั๋วกงไม่ได้มา และไม่ได้อยู่ในห้องหนังสือด้วย”

“อ้อ เป็นอย่างนี้นี่เอง ถ้าอย่างนั้น...ข้ากลับก่อนแล้วกัน”

เวินเยวี่ยหันเอ่ยพลางหลังกลับ ภายใต้การบดบังของแขนเสื้อ ผงยาพิษที่เล็บเกี่ยวมาเมื่อครู่สาดกระจายออกไปอย่างเงียบ ๆ

ปลายจมูกขององครักษ์ลับขยับเล็กน้อย แต่ไม่สังเกตเห็นอะไรเลย

เวินเยวี่ยก้าวขาเดินจากไปทันที จนกระทั่งเงาร่างของนางหายไปในมุมหนึ่ง องครักษ์ลับผู้นั้นถึงจะเตรียมตัวกลับไปบนหลังคา

แต่ขณะที่เขากำลังจะเหาะขึ้นไป ก็แข็งทื่อไปทั้งตัวทันที สีหน้าเปลี่ยนไปทันใด วินาทีต่อมาก็ล้มลงกับพื้นดัง “ตุบ”

เวินเยวี่ยที่ยังเดินไปไม่ไกลเมื่อได้ยินเสียงก็ถกกระโปรงวิ่งกลับมาทันที

เมื่อเห็นองครักษ์ลับถูกพิษหมดสติอยู่บนพื้น เวินเยวี่ยก็รู้ว่าตัวเองทำสำเร็จแล้ว จากนั้นก็ผลักเปิดห้องหนังสือเข้าไปทันที

“สมุดบัญชี...สมุุดบัญชี...”

เวลาเหลือไม่มาก
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 710

    “หายไปทั้งหมด?”ภายในจวนเจิ้นกั๋วกงเวินเฉวียนเซิ่งเฝ้ารอข่าวจากองครักษ์ลับมาตลอด ตั้งแต่เวินเยวี่ยหนีออกไปจากจวนเจิ้นกั๋วกงในรุ่งเช้าแต่เขานึกไม่ถึง หลังจากรอมาหนึ่งวันหนึ่งคืน ข่าวที่มาถึงก่อนกลับเป็นข่าวขององครักษ์ลับทั้งสามสิบคนที่หายไปอย่างไร้ร่องรอยเวินเฉวียนเซิ่งขมวดคิ้วทันที “เวินเยวี่ยออกจากเมืองทิศทางใด?”ตอนเขาสั่งให้คนไปจัดการได้ครอบคลุมทั้งสี่ทิศ รวมถึงรถม้าที่เตรียมไว้ก็มีทั้งสี่ทิศเช่นกันดังนั้นหากอยากรู้ว่าเวินเยวี่ยออกจากเมืองทิศทางใดเป็นเรื่องง่ายมาก แค่ถามทหารยามเฝ้าประตูเมืองที่รับสินบนก็พอแล้วหลังถามออกไป ในหัวเวินเฉวียนเซิ่งมีบางอย่างแวบผ่าน เขาถามต่อทันที “ใช่ประตูเมืองทิศใต้ที่มุ่งหน้าไปภูเขาหนานหรือไม่?”พ่อบ้านพยักหน้า “ถูกต้องขอรับ คุณหนูเวินเยวี่ยออกไปจากประตูทิศใต้ รถม้าที่บ่าวสั่งให้คนเตรียมไว้ตรงประตูทิศใต้ก็หายไปด้วยขอรับ”สิ่งที่น่าแปลกที่สุด คือองครักษ์ลับกับรถม้าหายไป แต่คุณหนูเวินเยวี่ยกลับมาแล้วแม้ไม่ได้กลับมาจวนเจิ้นกั๋วกง แต่นางกลับไปจวนจงหย่งโหวอีกอย่างจากรายงานของคนในจวนจงหย่งโหว คุณหนูเวินเยวี่ยกลับไปตั้งแต่หนึ่งวันก่อนพ่อบ้า

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 709

    สายตาของเขากวาดมองแผลฉกรรจ์ตรงท้องเวินเยวี่ย เหมือนกับดาบในมือของศพที่พวกเขาถีบจนกระเด็นอย่างไม่ต้องสงสัย แม้แต่คราบเลือดยังหลงเหลือไว้บนนั้น“ผู้อาวุโสรอง ตอนนี้ควรทำอย่างไรดี หากไม่สามารถพาธิดากู่กลับไปได้ เกรงว่าหนอนกู่ในเผ่าของพวกเราต้องวุ่นวายแน่”ผู้อาวุโสรองครุ่นคิดอยู่สักครู่พลันตัดสินใจ “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นก็สร้างร่างกู่ของธิดากู่ที่นี่เลย การสร้างร่างกู่คือการตายแล้วเกิดใหม่ ยามนี้กลับเป็นเวลาดี หากธิดากู่สามารถฟื้นคืนชีพด้วยร่างกู่ ถ้าอย่างนั้นเผ่ากู่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเราจะมีธิดากู่ที่ไร้เทียมทานถือกำเนิดขึ้นอีกครั้ง!”เมื่อได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสรอง บุคคลลึกลับคนอื่นๆ ต่างพากันดีใจจากนั้นรีบนำหนอนกู่ที่พวกเขานำมาด้วยออกมา ขนย้ายศพทั้งหมดที่อยู่ตรงนั้นมารวมกัน จากนั้นให้หนอนกู่กัดกินเลือดเนื้อของศพเหล่านั้น ต่อมานำพวกมันทั้งหมดวางไว้ข้างศพเวินเยวี่ยหลังจากคำสั่งของผู้อาวุโสรอง หนอนกู่กลุ่มใหญ่คลานไปบนศพของเวินเยวี่ย จากนั้นปกคลุมนางในชั่วพริบตา ต่อมากัดลงไปบนเลือดเนื้อนางทีละคำเมื่อเห็นฉากที่สุดแสนจะประหลาด ในใจจินซือถูอดสั่นคลอนไม่ได้ไม่สิ เรื่องนี้ทำ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 708

    “ทุกคนเข้าไปพร้อมกัน จับนางไว้!”“รับทราบ!”องครักษ์ลับจำนวนสามสิบคนของจวนเจิ้นกั๋วกงกรูเข้าไปพร้อมกันทั้งหมด หวังจะล้อมจู๋เยวี่ยเอาไว้ทว่าเมื่อพวกเขาเพิ่งลงมาถึงพื้น ฝ่าเท้าเหยียบย่ำหน้ากระท่อมหลังนั้นดังสวบสาบดังขึ้นจากทั่วสารทิศทันที และเป็นฝ่ายล้อมองครักษ์ลับเหล่านี้เอาไว้ขณะที่หัวหน้าองครักษ์ลับสังเกตเห็นความผิดปกติ แมงมุมขนาดเท่าฝ่ามือที่อยู่บนใยแมงมุมปรากฏตรงหน้าเขา“หัวหน้าระวัง!”แมงมุมตัวนั้นโผเข้าใส่หน้าของหัวหน้าองครักษ์ลับทันที แล้วกัดเขาหนึ่งคำ“โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย!”“มีกับดัก! เร็ว ถอยเร็ว!”ท่ามกลางเสียงโหยหวนของหัวหน้าองครักษ์ลับ องครักษ์คนอื่นคิดหันหลังจากไปอย่างไม่ลังเลแต่คิดจากไปตอนนี้ สายไปเสียแล้ววินาทีต่อมาท่ามกลางแสงสลัวยามรุ่งอรุณ บนใบไม้และพื้นดินเหล่านั้น บนอากาศหรือบนพื้นล้วนมีกลุ่มแมลงพุ่งออกมาเป็นผืนองครักษ์ลับทั้งสามสิบคน ถูกเหล่าแมลงพิษควบคุมในเวลาไม่นานเท่านั้นไม่เพียงเท่านี้ ภายใต้การควบคุมของเหล่าแมลงพิษ การเคลื่อนไหวขององครักษ์เหล่านั้นไม่สามารถควบคุมได้เอง ได้แต่มองดูมือที่ถือดาบของตัวเองเล็งไปที่พวกพ้องของตน“ฉึก!”เมื่อมีคนแรกถูกสั

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 707

    เวินเยวี่ยที่ปวดระบมไปทั้งตัวจนแทบเดินไม่ไหว เมื่อเห็นรถม้าคันนั้นเกือบร้องไห้ด้วยความดีใจ นางไม่คิดอะไรมาก ขโมยรถม้าจากไปทันทีเร็วหน่อย เร็วอีกหน่อย...นางจะไปอารามสุ่ยเยว่...นางต้องไปพบเวินซื่อ!ต่อให้เวินเยวี่ยเร่งเดินทางสุดชีวิต แต่เมืองหลวงอยู่ห่างจากอารามสุ่ยเยว่มากเกินไประยะทางสองชั่วยาม เวินเยวี่ยเร่งเดินทางไปได้เพียงครึ่งเดียวก็รู้สึกว่าไม่ดีแล้วความเจ็บปวดที่รุนแรงพุ่งออกมาจากท้องนางกะทันหัน“โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย!”เวินเยวี่ยปวดจนร้องเสียงหลง จนเกือบจะตกจากรถม้า“ปวดมาก...ปวดมาก!”นางปวดท้องมาก!เวินซื่อที่สมควรตาย!นางแพศยานั่นให้นางกินยาพิษจริงๆ!เพราะฉะนั้นนางต้องเร็วกว่านี้ เร็วกว่านี้อีกหน่อย!ไม่อย่างนั้นนางต้องตายจริงๆ!เวินเยวี่ยที่กลัวสุดขีดฝืนทนเอาไว้ พลางอดกลั้นต่อความเจ็บปวดที่ส่งมาเป็นระยะ พลางเร่งเดินทางต่อสุดชีวิตจนกระทั่งเวินเยวี่ยไปถึงเชิงเขาภูเขาหนาน นางไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่น้อยรถม้าเพิ่งไปถึงประตูหน้าบ้านเวินจื่อเฉิน นางล้มลงจากรถม้าทันทีตุบเวินเยวี่ยล้มลงบนพื้น คราวนี้นางลุกขึ้นไม่ไหวแล้วจริงๆมุมปากมีเลือดไหลย้อยมาตลอดทาง จนย้อมเสื้อผ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 706

    เวินเฉวียนเซิ่งเองก็ตกใจกับการกระทำที่ราวกับบ้าคลั่งของเวินเยวี่ย ม่านตาของเขาหดเล็ก “ขวางนางไว้!”เมื่อเห็นเวินเยวี่ยใกล้จะพุ่งเข้าไปชนกับเสาไม้ โชคดีที่องครักษ์คนหนึ่งมาทันเวลา จึงขวางหน้าเวินเยวี่ยเอาไว้แต่ก็ถูกเวินเยวี่ยที่พุ่งเข้าชนจนถอยหลังไปหลายก้าวจากแรงของนาง เห็นได้ชัดว่าเวินเยวี่ยไม่ได้แกล้งทำ“ปล่อยข้า ปล่อยข้านะ! ข้าจะออกไป ข้าจะออกไป!”เวินเฉวียนเซิ่งก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ยกฝ่ามือขึ้น “เพียะ!”เวินเยวี่ยถูกตบจนล้มลงบนพื้น ร่างกายที่แต่เดิมก็เต็มไปด้วยบาดแผลเมื่อถูกทำร้ายอีกครั้ง ทำให้นางล้มลงจนไม่สามารถลุกขึ้นได้“ตกลงเจ้าจะบ้าไปถึงเมื่อไหร่?!”เวินเฉวียนเซิ่งมองนางอย่างโกรธแค้น “เรื่องที่เจ้าทำผิดในวันนี้ ต่อให้ข้าฆ่าเจ้าก็ยังดูเบาไปด้วยซ้ำ แต่จนป่านนี้เจ้าก็ยังปากแข็งไม่ยอมพูด หรือต้องให้ข้าเอาดาบไปทาบบนคอเจ้า เจ้าถึงจะสำนึกในความผิดของตัวเอง?!”แต่เวินเยวี่ยไม่ฟังคำพูดของเขาสักนิด ได้แต่ร้องไห้ฟูมฟาย “ฆ่าข้าเสียเถอะ ท่านฆ่าข้าเสียดีกว่า! เพราะอย่างไรท่านก็ไม่เห็นข้าเป็นลูกสาวของท่านนานแล้ว ในเมื่อเป็นเช่นนี้ สู้ท่านฆ่าข้าเสียดีกว่า!”เมื่อได้ยินคำพูดของนา

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 705

    เพียงแต่หลังจากนี้เมื่อจัดการกิจการเหล่านั้นของสกุลหลาน คงยุ่งยากกว่าเดิมนอกเหนือจากนี้ ย่อมเป็นโจรที่แทรกซึมเข้ามาในจวนผู้นั้น“ตรวจสอบคนในจวนให้ละเอียด เมื่อใดที่พบคนน่าสงสัย สังหารไม่เว้น”คืนนี้ ภายในจวนเจิ้นกั๋วกงคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือดรุนแรงทุกหนทุกแห่งคืนนี้ไม่มีใครสามารถนอนหลับได้เมื่อรอให้ทุกอย่างจบสิ้น เวินฉางอวิ้นจึงกลับไปที่ห้องตัวเอง“แค่ก แค่ก”เวินฉางอวิ้นรับผ้าเช็ดหน้ามาจากอันเซิ่ง นำมาปิดปากแล้วไอสองทีเมื่อนำผ้าเช็ดหน้าออก บนนั้นมีรอยเลือดเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน“คุณชาย ท่านจะคิดมากเช่นนี้ไม่ได้แล้ว ต้องระวังสุขภาพนะขอรับ”อันเซิ่งประคองเขาให้นั่งลงอย่างเป็นห่วงเวินฉางอวิ้นกลับส่ายหน้า “ไม่เป็นไร เพราะจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือไม่ ต้องดูว่าจะหายาถอนพิษที่ว่านั่นได้หรือไม่เท่านั้นเอง หากไม่เจอก็ต้องตายอยู่ดี”ตายเร็วตายช้า สำหรับเขาในยามนี้ไม่มีความแตกต่างกันสักนิดเวินฉางอวิ้นกล่าวเสียงเรียบ จากนั้นมองอันเซิ่ง “จัดการสิ่งนั้นเรียบร้อยแล้วหรือ?”อันเซิ่งพยักหน้า “คุณชายวางใจ นำไปซ่อนไว้แล้ว ไม่มีใครหาเจอแน่นอนขอรับ”“งั้นก็ดี ซ่อนไว้ที่ใดเจ้าไม่ต้องบ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status