Share

บทที่ 809

Author: จิ้งซิง
“ไม่!”

ฟ่านจงกัดฟันกรอด ดวงตาแน่วแน่ ยังไม่ถึงวินาทีสุดท้าย แผนการที่เขาวางมานานหลายปี จะมาพังทลายเพราะเป่ยเฉินหยวนผู้นี้ได้อย่างไร!

“ทหาร ผู้บัญชาการเฉินอยู่ที่ใด?!”

“เรียนท่านเจ้าเมือง ผู้บัญชาการเฉินอยู่บนหอคอยเมืองขอรับ!”

“ส่งคนไปแจ้งข่าวทันที ให้เขานำทหารไปสกัดเป่ยเฉินหยวนไว้!”

“ขอรับ! ข้าน้อยจะรีบไปเดี๋ยวนี้!”

“ที่ปรึกษาจาง!”

ฟ่านจงตะโกนเรียกไปด้านหลัง ที่ปรึกษาจางรีบก้าวออกมาข้างหน้าทันที “ข้าน้อยอยู่นี่ขอรับ! ท่านเจ้าเมืองมีคำสั่งใด?”

“เจ้าจงปลดม้าแล้วรีบควบม้ากลับจวนเจ้าเมืองทันที แจ้งให้ปรมาจารย์กู่เหมียว ย้ายทุกสิ่งทุกอย่างในห้องลับออกไปทันที อย่าทิ้งหลักฐานใดๆ ไว้ให้เป่ยเฉินหยวนเด็ดขาด!”

“แล้วท่านเจ้าเมืองเล่าขอรับ จะทำอย่างไร?”

แววตาของฟ่านจงแข็งกร้าว “ต่อให้เขาเป่ยเฉินหยวนอยากจะฆ่าข้า ก็ต้องมีหลักฐานมัดตัวแน่นหนา! ตอนนี้ที่เขาบุกโจมตีอย่างกะทันหันย่อมต้องเป็นเพราะค้นพบทุกสิ่งในห้องลับแล้ว แต่ขอเพียงพวกเจ้าย้ายทุกอย่างออกไปก่อนหน้านั้น เขาเป่ยเฉินหยวนก็จะฆ่าข้าไม่ได้!”

“ขอรับ ข้าน้อยเข้าใจแล้ว!”

หลังจากนั้นฟ่านจงก็เรียกให้พ่อบ้านเข้ามา “กลับไปบอกท่านแม่ ให้นางย
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1100

    ดูเหมือนว่าท่าทีขององค์ชายรองในที่สุดก็ทำให้คนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้รู้สึกพอใจหลานซื่อยิ้มเล็กน้อย เอนกายพิงไปด้านหลัง แล้วถามด้วยน้ำเสียงแฝงความเกียจคร้าน “ถ้าอย่างนั้นไม่ทราบว่าองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองจะช่วยข้าได้อย่างไร?”สมองขององค์ชายรองไม่เฉียบแหลมเท่าองค์ชายใหญ่ แม้จะจับประเด็นสำคัญได้แล้ว แต่ก็ยังต้องใช้ความคิดอย่างหนักอยู่นาน กว่าจะเอ่ยขึ้นมาอย่างตะกุกตะกัก “ข้ากับพี่ใหญ่จะพาเจ้าไปงานเลี้ยงในคืนพรุ่งนี้ ช่วยเจ้าฆ่าเขาในงานเลี้ยงดี เป็นอย่างไร?”หลานซื่อเลิกคิ้ว “ฆ่าเขาในงานเลี้ยง? องค์ชายรองคงไม่ได้กำลังล้อข้าเล่นใช่ไหม หากข้าฆ่าอ๋องชางในงานเลี้ยง เกรงว่าจะไม่ได้ออกจากราชสำนักง่าย ๆ แล้วกระมัง?”องค์ชายรองรีบส่ายหน้า “ไม่ใช่ ๆ ไม่ใช่ให้พวกเจ้าฆ่าตรงนั้นเลย แต่เป็นลานประลองสัตว์!”หลังจากที่องค์ชายรองอธิบายอย่างเหน็ดเหนื่อย หลานซื่อถึงเข้าใจว่า ราชาองค์ปัจจุบันของราชสำนักต่างเผ่าเป็นคนที่คลั่งไคล้ความรุนแรงและการนองเลือด ชื่นชอบการล่าสัตว์เป็นพิเศษดังนั้นในงานฉลองวันเกิดของเขาทุกปีจะจัดการแสดงการต่อสู้ของสัตว์เสมอผู้ที่มาร่วมงานเลี้ยงสามารถลงสนามด้วยตนเอง หรือจะส่งลูกน้

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1099

    องค์ชายรองตวาดลั่น ชักดาบออกมา กำลังจะลงมือเอง แต่ถูกองค์ชายใหญ่คว้าไว้“น้องรองช้าก่อน!”แทบจะทันทีที่สิ้นเสียงขององค์ชายใหญ่ การเข่นฆ่าในสนามก็รู้ผลทันใดจอมพลังสองคนนั้น เกาหยางและจู๋เยวี่ยรับหน้าที่จัดการคนละหนึ่งเกาหยางฟันศีรษะจอมพลังที่อยู่ตรงหน้าเขาขาดในดาบเดียวจู๋เยวี่ยตัดคอของจอมพลังที่คิดจะฆ่าหลานซื่อขาดในกระบี่เดียวสองคนที่ถูกเรียกว่ายอดนักรบต่างเผ่า เพิ่งเข้าร่วมการต่อสู้ได้ไม่นานก็ถูกฆ่าตายทันทีทั้งยังไม่ใช่ถูกรุมฆ่า แต่ถูกคนเพียงคนเดียวบดขยี้!เมื่อองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองเห็นภาพนี้ ก็เพิ่งจะเข้าใจในที่สุดว่าพวกไก่อ่อนที่ดูไม่มีอะไรโดดเด่นรอบกาย ‘หนุ่มหน้าขาว’ นั่น ที่แท้เป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งเช่นนี้!โดยเฉพาะชายหญิงที่สังหารจอมพลัง เรียกได้ว่ามีความสามารถเหนือใคร!ในทันใดที่องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองรู้ตัวว่าสถานการณ์ไม่สู้ดีก็แอบย่างเท้าเงียบ ๆ ค่อย ๆ ก้าวถอยหลังในขณะที่หลานซื่อเงยหน้ามองพวกเขา ทั้งสองก็หันหลังพร้อมกัน แล้วพุ่งไปยังประตูอย่างฉับพลัน“พี่ใหญ่หนีเร็ว!”เดิมทีองค์ชายใหญ่กำลังดึงแขนองค์ชายรอง แต่พอจะหนีองค์ชายรองก็พลิกฝ่ามือดึงองค์ชายใหญ่แ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1098

    เมื่อได้ยินคำว่า ‘คนใหม่’ สองคำนี้ หลานซื่อก็เหมือนจะรับรู้ได้บางอย่างนางเลิกคิ้วขึ้นถามว่า “ไม่ทราบว่าคนรักใหม่ขององค์ชายสี่คือสตรีนามว่า ‘เวินเยวี่ย’ หรือไม่?”“ดูท่าเจ้าจะรู้จักคนรักใหม่ของน้องสี่ดีสินะ คงไม่ได้ตั้งใจมาจับชู้หรอกนะ?”หลานซื่อได้รับคำตอบที่ต้องการแล้ว จึงไม่ได้สนใจคำพูดขององค์ชายใหญ่และคนอื่น ๆ อีก“นายน้อย จะทำอย่างไรดี?”เกาหยางขยับเข้าไปใกล้พลางกระซิบถาม “จะถอนกำลังจากเมืองนี้เดี๋ยวนี้เลยหรือไม่?”ตอนนี้พวกเขาถูกค้นพบแล้ว องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองแห่งราชสำนักต่างเผ่านี้มองปราดเดียวก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีดังนั้นในสายตาของเกาหยาง ตอนนี้ทางที่ดีที่สุดคือถอนกำลังออกจากเมือง แล้วคิดหาวิธีอื่นแต่หลานซื่อกลับส่ายศีรษะ “ไม่จำเป็น”นางกล่าวว่า “ในเมื่อถูกค้นพบแล้ว แทนที่จะคิดหาวิธีเข้าใกล้อ๋องชางเมื่อถึงเวลา สู้ติดตามสองคนนี้ไปจะดีกว่า”อันที่จริงสองคนนี้มองปราดเดียวก็รู้ว่าตั้งใจจะใส่ร้ายชางชิงหลานอยู่แล้วแม้ว่าพวกเขาจะมีความคิดที่ไม่ดีอะไรก็ตาม ก็ยังรับมือได้ง่ายกว่าชางชิงหลานที่มีจิตใจยากแท้หยั่งถึงมากนัก“คืนนี้พวกเจ้าสำรวจเมืองนี้ให้ถี่ถ้วน รองานเลี้ยงคืนพรุ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1097

    หลานซื่อสีหน้าบึ้งตึงหากนางจำไม่ผิด ชางชิงหลานดูเหมือนจะเป็นองค์ชายสี่ในบรรดาสมาชิกราชวงศ์แห่งราชสำนักต่างเผ่าดังนั้นทั้งหมดนี้เป็นการวางแผนของเขาอย่างนั้นหรือ?!แต่เมื่อเห็นคนทั้งสองตรงหน้าดูมีเจตนาไม่ดี หลานซื่อก็กำหมัดแน่น อดกลั้นความโกรธเอาไว้ และยังแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจลองถามหยั่งเชิงดู “ที่แท้ก็องค์ชายใหญ่กับองค์ชายรองนี่เอง แต่เหตุใดข้าถึงรู้สึกเหมือนไม่ค่อยเข้าใจคำพูดของท่านทั้งสองเลย ข้าอยู่ในเพศชายแล้วจะกลายเป็น ‘น้องสะใภ้สี่’ ที่องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองพูดถึงได้อย่างไร?”ตอนนี้นางยังคงสวมบทบาทเป็นนายน้อยชาวต่างเผ่าอยู่ หากยังไม่แน่ใจสถานการณ์ทั้งหมด ย่อมไม่มีทางทิ้งตัวตนนี้ไปในทันทีเด็ดขาดใครจะคาดคิดว่าองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองที่อยู่ตรงหน้ากลับหัวเราะเสียงดังลั่นขึ้นมาอีกครั้ง“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ใช่แล้วใช่แล้ว ใครจะไปคิดว่าเจ้าน้องสี่นั่นจะเป็นชายที่ไร้เกียรติไร้ศักดิ์ศรีเล่า?”“นี่ น้องรองพูดเช่นนี้ก็ไม่ถูก เห็นรูปโฉมของน้องสะใภ้สี่แล้วข้ายังรู้สึกเอ็นดู ว่าไปแล้วน้องสี่ยังมีดวงเรื่องสตรีอยู่ไม่น้อย ชำนาญในการเสพสุขเสียด้วย”เมื่อคำพูดขององค์ชายใหญ่เอ่ยออกมา สายตาขององค์

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1096

    ความคิดนี้ช่างเหลวไหลจริง ๆเพราะถึงอย่างไรหลานซื่อก็ไม่ได้คิดว่าใบหน้าตนเองจะงดงามราวเทพธิดาเช่นนั้น ที่สามารถทำให้ชาวต่างเผ่าเหล่านี้เห็นใบหน้าของนางแล้วต้องพากันหันกลับมามองซ้ำนอกเสียจากว่าจะมีปัญหาอะไรสักอย่างความระแวดระวังของหลานซื่อนั้นถูกต้องแล้วคณะของพวกเขาเพิ่งเข้ามาในวังหลวงได้ไม่นาน ขณะที่กำลังเตรียมหาที่พัก แล้วค่อยไปสืบสถานการณ์ ก็มีคนมาขวางพวกนางไว้กลางถนนอย่างฉับพลัน“หยุดนะ!”คนที่มามีสิบกว่าคน ผู้นำมีซูบผอมคนหนึ่งล่ำสันคนหนึ่ง ชายล่ำสันมีรูปร่างกำยำ แม้จะไม่ได้สูงเท่าเล่อตุนและคนที่จับตัวเวินเยวี่ยไป แต่ก็สูงกว่าคนธรรมดามากส่วนชายซูบผอมการแต่งกายนั้นมองปราดเดียวก็แตกต่างจากคนอื่น ๆ โดยรอบ ดูเหมือนเป็นเครื่องแต่งกายของชนชั้นสูงในชนเผ่าต่างเผ่าอีกฝ่ายหน้าตาเฉลียวฉลาด ทันทีที่ปรากฏตัวก็จ้องมองหลานซื่อที่อยู่กลางคณะ กลอกดวงตาไปมา จากนั้นก็เปิดปากพูดว่า“ข้าผู้เป็นอ๋องจะให้โอกาสพวกเจ้าหนึ่งครั้ง ส่งนางออกมา แล้วข้าจะเว้นความตายให้พวกเจ้า”พอคำพูดนี้เอ่ยออกมา หลานซื่อและคนอื่น ๆ ก็พอจะยืนยันตัวตนของอีกฝ่ายได้แล้วดูท่าว่าจะเป็นสมาชิกราชวงศ์ในวังหลวงต่างเผ่า

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1095

    หลานซื่อบีบคอเวินจื่อเยวี่ยอย่างแรงดวงตาทั้งสองแดงฉานราวกับเลือด จ้องมองเวินจื่อเยวี่ยอย่างไม่ละสายตาราวกับต้องการที่จะระบายความคับข้องใจและความเจ็บปวดทั้งหมดที่นางได้รับมาตลอดสองชาติลงที่นี่แต่เมื่อลมหายใจของเวินจื่อเยวี่ยหยุดลงในชั่วขณะนั้น ภาพเวินฉางอวิ้นกอดเวินจื่อเยวี่ยจนตายก็แวบเข้ามาในหัวของนางและหลังจากที่เขาล้มลง แม้จะหมดสติไปแล้วก็ยังคงจับมือของเวินจื่อเยวี่ยไว้แน่นหลานซื่อปล่อยมือทันใดความรู้สึกท้อแท้ผุดขึ้นมาในหัวใจของนางทันที“ท่านสมควรตาย ท่านสมควรตายไปเลยเดี๋ยวนี้...”แต่นางในเวลานี้ กลับไม่สามารถลงมือได้ไม่ใช่เพื่อเวินจื่อเยวี่ยแต่เพราะเวินฉางอวิ้นเพราะว่า…พี่ใหญ่ของนางหลานซื่อหลับตาลง ปาดน้ำตาที่ไหลลงมาบนใบหน้าโดยไม่รู้ตัวออกไป“หากเวินฉางอวิ้นตาย ท่านก็จะต้องตายตามเขาไป”หลานซื่อไม่สนใจว่าตอนนี้เวินจื่อเยวี่ยจะได้ยินหรือไม่ นางเพียงทิ้งประโยคนี้ไว้ แล้วใช้พลังมิติเหวี่ยงเวินจื่อเยวี่ยขึ้นไปที่ชั้นสองทันทีขังไว้ในกรงเหล็กที่เคยขังเวินจื่อเยวี่ยเอาไว้หลังจากจัดการเวินฉางอวิ้นและเวินจื่อเยวี่ยเรียบร้อยแล้ว หลานซื่อก็ออกจากมิติอย่างรวดเร็วด้า

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status