บทที่ 810

“เกินไปแล้ว! ต่อให้เป็นอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนแล้วอย่างไรเล่า?!”

“ใต้เท้าฟ่านรักราษฎรดุจลูกในไส้ จะยอมให้พวกท่านจับตัวเขาไปแบบนี้ได้อย่างไร!”

“ไสหัวไป! พวกทหารโจรที่เหมือนกับโจรป่า!”

“ไสหัวไป!”

“ไสหัวไป!”

“…”

ประชาชนมารวมตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาคุ้มกันอยู่หน้าฟ่านจง ขวางอยู่ข้างหน้ากองทัพธงดำ

คำว่า “ทหารโจร” ทำให้เหล่าทหารกองทัพธงดำอดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น

“เงียบนะ!”

ในขณะนั้นเอง ก็มีน้ำเสียงที่เย็นเยียบแต่ใสกระจ่างดังมาจากที่สูง

ทุกคนเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นร่างที่บอบบางร่างหนึ่ง ยืนอยู่บนขอบกำแพงเมืองบนหอคอยเมือง นางทอดสายตาลงมายังฝูงชน แววตาเย็นชา น้ำเสียงที่โปร่งใสกังวานแฝงไปด้วยพลังวิญญาณเล็กน้อยส่งไปถึงชาวเมืองจงซินทุกคน บอกกับพวกเขาว่า...

“คนที่อยู่ตรงหน้าพวกท่านไม่ใช่ทหารโจร พวกเขาคือกองทัพธงดำ เป็นกองทัพผู้กล้าหาญที่สู้รบในสนามรบเพื่อต้าหมิง และสร้างสันติสุขให้แก่แผ่นดิน!”

“ที่พวกท่านไม่เคยได้ยินชื่อของพวกเขา เป็นเพราะพวกท่านอยู่ในเมืองจงซินมาโดยตลอด แต่หากก้าวออกจากเมืองจงซินไป บนแผ่นดินต้าหมิงแห่งนี้ ไม่มีผู้ใดไม่เคยได้ยินชื่อของกองทัพธงดำ ไม่มีใครไม่เคยได้ยินฉายาจ