LOGINเก่อถูมองไม่เห็นทิศทางที่ลูกธนูยิงมา รู้เพียงว่ายิงออกมาจากส่วนลึกของป่าลูกธนูดอกนั้นปักคาอยู่กลางฝ่ามือของเขาพอดีก้านธนูที่คุ้นเคยทำให้หลานซื่อและเกาหยางกับพวกจำได้แทบจะในทันที“อ๋องผู้สำเร็จราชการแทน!”“ท่านอ๋อง!”“ท่านอ๋องกลับมาแล้ว!”เกาหยางกับพวกตื่นเต้นดีใจยิ่งนักหลานซื่อก็อดรู้สึกยินดีอยู่ในใจไม่ได้ในที่สุดก็มาแล้ว!เมื่อเห็นหลานซื่อกับพวกที่ถูกล้อมอยู่ตรงกลางเปลี่ยนสีหน้าไปอย่างฉับพลัน เก่อถูก็รู้ทันทีว่ากำลังเสริมของชาวต้าหมิงเหล่านี้มาถึงแล้วเก่อถูที่กำลังหลงใหลในความงามก็ได้สติขึ้นมาทันทีจะปล่อยให้ชาวต้าหมิงเหล่านี้หนีไปไม่ได้!“สังหารพวกเขาเดี๋ยวนี้! ห้ามปล่อยไว้แม้แต่คนเดียว!”ครั้งนี้เก่อถูไม่คิดที่จะไว้ชีวิตหลานซื่อไว้อีกต่อไป เพราะต่อให้หญิงงามเพียงใด ก็เทียบกับชีวิตของเขาไม่ได้หากครั้งนี้ เขาทำเรื่องนี้ล้มเหลว แม้ว่าเขาจะไม่ถึงตาย แต่องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองก็ไม่มีทางยกโทษให้เขาง่าย ๆ เด็ดขาดดังนั้นคนต้าหมิงเหล่านี้ต้องตาย!เก่อถูตัดสินใจหมายจะสังหารในทันทีทว่าตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว...ทันทีที่ลูกธนูของเป่ยเฉินหยวนปรากฏขึ้น เกาหยางกับพวกก็เหม
จู๋เยวี่ยรีบตรวจดูใบหน้าของหลานซื่อเป็นอย่างแรกแน่นอน หลานซื่อไม่ได้รับบาดเจ็บเพราะนางสวมหน้ากากอยู่บนใบหน้าตลอดเวลาเพียงแต่ถึงแม้ใบหน้าจะไม่ถูกยิงบาดเจ็บ แต่ลูกธนูดอกนั้นกลับปัดหน้ากากบนใบหน้าของนางออกไปใบหน้าที่เย็นชาดุจเทพธิดาถูกเปิดเผยต่อสายตาของทุกคนในป่าเขาทันทีเก่อถูมองจนตะลึงงันอยู่กับที่สตรีต่างเผ่ามีไม่น้อย หญิงต่างเผ่าที่สะสวยก็มีไม่น้อยแต่สตรีที่งดงามราวกับเดินออกมาจากภาพวาด งามดั่งเทพธิดาเช่นนี้ กลับมีน้อยจนเขาไม่เคยเห็นมาก่อนเลย!ไม่ถูก!เก่อถูได้สติกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว เขาเบิกตากว้างมองหญิงงามที่อยู่ตรงหน้า ใบหน้าอวบหนาของเขาเผยรอยยิ้มที่ตื่นเต้นและเหิมเกริมออกมาทันที “ท่านเป็นหญิงหรือ? ไม่สิ ท่านน่ะเป็นหญิง!”“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ไม่นึกเลยว่าต้าหมิงจะมีสตรีที่งดงามเช่นนี้ มิหนำซ้ำยังมาหาถึงที่อีก ดีจริง ดีเหลือเกิน!”เก่อถูหัวเราะลั่น อาจเป็นเพราะคล้อยตามอารมณ์ของเขา หรืออาจเป็นเพราะเสน่ห์ของความงามที่เย้ายวน ทหารต่างเผ่าที่เขาพามาด้านหลังต่างก็อดไม่ได้ที่จะร้อนรนขึ้นมาสายตาหลายคู่จับจ้องหลานซื่อ มีไม่น้อยที่เผยความหยาบโลนอันน่ารังเกียจออกมาแน่นอน เวลานี้ไม
เก่อถูโกรธจัดถึงขีดสุด สาบานว่าจะต้องสังหารหลานซื่อกับพวกให้ได้ทหารชั้นยอดที่ประตูเมืองตายไปเกือบหมด แต่ในเมืองเขายังมีกำลังคนอยู่หลังจากระดมทหารต่างเผ่าสองร้อยนายอย่างรวดเร็ว เขาก็รีบพาคนไล่ล่าไปตามทิศทางที่หลานซื่อกับพวกหนีไปทันทีเวลานี้หลานซื่อและเกาหยางกับพวกได้หนีออกมาเป็นระยะทางพอสมควรในเวลาอันสั้นแต่ถึงกระนั้น เกาหยางกับพวกก็ยังคงรู้สึกตกใจไม่หายไม่ใช่เพราะทหารที่ไล่ตามมาด้านหลัง แต่เป็นเพราะที่ประตูเมืองเมื่อครู่นี้พวกเขาสามารถรอดชีวิตมาได้อย่างปลอดภัยท่ามกลางผงพิษร้ายแรงเรื่องนี้ช่างน่าตกตะลึง แปลกประหลาด และน่ายำเกรงเกินไปแล้วกองทัพธงดำจำนวนไม่น้อยอดไม่ได้ที่จะแอบมองผีเสื้อสีทองตัวนั้นที่อยู่บนศีรษะของธิดาศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาเมื่อครู่ผีเสื้อตัวเล็ก ๆ เพียงตัวหนึ่ง ใช้ผงเกล็ดพิษร้ายที่กระพือออกจากปีกของมัน ล้มทหารต่างเผ่าไปเป็นจำนวนมากสภาพทหารต่างเผ่าเหล่านั้นที่กลายเป็นกระดูกแห้งในชั่วพริบตา ทำให้พวกเขายังคงจดจำได้ติดตาจนถึงตอนนี้ ไม่มีทางลืมได้เลยอย่าว่าแต่กองทัพธงดำเหล่านี้ แม้แต่เกาหยางก็ยังไม่นึกว่า จะมีแมลงที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้อยู่ข้างกายธิดาศักดิ์
ทหารต่างเผ่าหลายสิบคนที่พุ่งเข้ามาล้วนแต่ร่างสูงใหญ่กำยำ มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเป็นขุนพลที่เก่งกาจในการต่อสู้ถึงอย่างไรก็เคยพลาดมาแล้วครั้งหนึ่ง องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองสองพี่น้องคู่นี้ตัดสินใจแล้วว่าจะแก้แค้นหลังจากได้ยาถอนพิษ แล้วจะไม่มีการเตรียมตัวเพิ่มได้อย่างไรดังนั้นครั้งนี้พวกเขาจึงตั้งใจคัดเลือกทหารที่แข็งแกร่งที่สุดในมือ ปลอมตัวเป็นทหารลาดตระเวนในวังหลวง ทั้งหมดฟังคำสั่งของเก่อถูคำสั่งขององค์ชายใหญ่ต่อเก่อถูมีเพียงข้อเดียว...หลังจากได้ยาถอนพิษแล้ว ให้สังหารชาวต้าหมิงเหล่านี้ทันที!ไม่ว่าต้องจ่ายด้วยราคาใดก็ตาม เอาเป็นว่าห้ามปล่อยให้หนีไปได้แม้แต่คนเดียว!เขาต้องการให้หลานซื่อกับพวกสิ้นชีพในวังหลวงทั้งหมด!ไม่ว่านางจะมีฐานะอะไรก็ตามหากเก่อถูรู้จักตัวตนที่แท้จริงของหลานซื่อ บางทีเขาอาจทัดทานองค์ชายใหญ่ของพวกเขา เพราะหากธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิงสิ้นชีพในวังหลวงจริง เกรงว่าจะนำความยุ่งยากไม่น้อยมาสู่พวกเขาแต่ตอนนี้เก่อถูไม่รู้ดังนั้นเขาจึงปฏิบัติตามคำสั่งที่องค์ชายใหญ่ของพวกเขามอบหมายให้ด้วยความภักดีเป็นอย่างยิ่งทหารต่างเผ่าคนอื่น ๆ ทั้งหมดกรูเข้าล้อมสังหารเ
การส่งปรมาจารย์กู่ชุดดำมาไล่ล่าหลานซื่อกับพวก อาจเรียกได้ว่าเป็นความผิดพลาดประการหนึ่งในการจัดการของชางชิงหลานอย่างไรเสียในเวลานี้หากคนที่ยืนอยู่ตรงนี้คือเยี่ยนจือ เก่อถูย่อมไม่กล้าพูดคำเหล่านี้ออกมาแน่นอนผู้ใดก็รู้ว่าเยี่ยนจือเป็นคนสนิทของชางชิงหลาน ติดตามชางชิงหลานมานานกว่าสิบปี แต่ปรมาจารย์กู่ชุดดำเพิ่งจะมาได้นานแค่ไหนกัน?ถึงรู้เก่อถูก็สามารถแสร้งโง่ได้อันที่จริงหากภายหลังต้ารื่อหวังจะเอาผิด อย่ากมากก็ทำได้เพียงตัดสินโทษสถานเบาแก่เขาเท่านั้นยิ่งกว่านั้นด้านหลังเขายังมีองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองยืนอยู่ เรื่องนี้เป็นคำสั่งของทั้งสองท่าน เมื่อถึงเวลาต้องปกป้องเขาแน่นอนเก่อถูมีความมั่นใจ ดังนั้นเมื่อเผชิญหน้ากับปรมาจารย์กู่ชุดดำ จึงยิ่งจองหองมากขึ้นไปอีก“พวกเจ้ากล้าดีอย่างไรมาวิ่งเพ่นพ่านในวังหลวง ก่อกวนความสงบเรียบร้อย ทหาร! จับพวกเขาทั้งหมดไว้ พาไปยังวังหลวง รอท่านราชาตัดสินโทษ!”“ขอรับ!”เก่อถูยกมือขึ้นสั่งการ ทหารลาดตระเวนวังหลวงทางด้านหลังก็แบ่งออกเป็นสองชุดทันที ล้อมหน้าล้อมหลังผู้คนที่ปรมาจารย์กู่ชุดดำพามาทั้งสองกลุ่มไว้ปรมาจารย์กู่ชุดดำโกรธจัดจนด่าทอออกมาเสียยกให
เกาหยางกับพวกที่แยกตัวออกไปนั้นดูเหมือนจะสังเกตได้ถึงชาวต่างเผ่าที่ไล่ตามมากว่าสิบคนต่างมุ่งหน้ามารวมตัวกันอย่างรวดเร็วที่ถนนฝั่งหลานซื่อแทบจะในเวลาเดียวกันพวกเขาต่างถอยหลังออกไปไม่กี่ก้าวเงียบ ๆ ทั้งหมดยืนขวางอยู่ด้านหลังหลานซื่อเกาหยางยังโยนเวินเยวี่ยที่แบกอยู่ให้กองทัพธงดำอีกนาย ให้เขาพาหนีไปตามลำพังส่วนเกาหยางเองก็กดดาบที่เอวไว้ ทั่วร่างเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารเห็นได้ชัดว่าหากชาวต่างเผ่าที่อยู่ด้านหลังไล่ตามมาจริง ๆ เขาจะเป็นคนแรกที่ลงมือ จะไม่ยอมให้ชาวต่างเผ่าเหล่านั้นพาธิดาศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาไปอย่างเด็ดขาด!หลานซื่อเหลือบมองไปยังด้านหลัง “ข้าไม่ได้บอกให้พวกเจ้าหาโอกาสหนีไปหรอกหรือ?”เกาหยางสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง “ที่ธิดาศักดิ์สิทธิ์บอกคือช่วงเวลาคับขัน ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่พวกเราจะทิ้งธิดาศักดิ์สิทธิ์ไปได้”ในฐานะกองทัพธงดำ หากยังไม่ถึงช่วงเวลาสุดท้าย พวกเขาจะไม่ยอมละทิ้งความหวังใด ๆยิ่งกว่านั้นหากไม่ใช่คำสั่งของธิดาศักดิ์สิทธิ์ พวกเขายินดีที่จะสู้จนตัวตายอยู่ข้างกายธิดาศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีทางจากไปไหนเช่นกัน“เอาเถิด”เมื่อเห็นสีหน้าอันแน่วแน่ของเกาหยาง หลานซื่อก็







