บทที่ 196

รับมือกับพวกอันธพาลพวกนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายนะ

ตอนนี้ชายสวมแว่นกันแดดก็ได้ถอดแว่นออก แล้วพูดกับหลิวหย่งว่า "พี่หลิว ฉันชื่อหวังซ่วย"

"อะไรกัน เหล่าหวังเหรอ?"

หลิวหย่งก็ตกใจ "ใครทำกับนายแบบนี้?"

"แม่งเอ๊ย ก็ไอ้เด็กนั่นไง" หวังซ่วยชี้ไปที่หลินเฟิงทันที

ดวงตาของหนูน้อยคู่หนึ่งที่ดุร้าย

สายตาจ้องมองเขาอย่างดุเดือด แล้วพูดว่า "ไอ้หนู เมื่อกี้เก่งมากไม่ใช่เหรอ? เดี๋ยวฉันจะทำให้แกรู้ว่า การตายไม่รู้ตัวนั้นเป็นยังไง"

หลิวหย่งมองตามนิ้วชี้ของเขา แล้วก็ตกใจทันที

"แม่งเอ๊ย ไม่ไปรักษาอาการป่วยของพี่ชายหน่อยเหรอ?"

หลิวหย่งกลืนน้ำลายเอื้อกหนึ่งทันที

ตอนแรกพี่ชายคนโตของเขา เซียวคุนเกือบตายในไป๋เช่าถัง เด็กคนนี้สามารถรักษาพี่ชายคนโตของเขาได้จนหาย

เซียวคุนยังพูดด้วยตัวเองว่า หลังจากนี้จะไม่ทำให้เด็กคนนี้ขุ่นเคืองใจ

คนหนึ่งคือเพื่อนกินของเขา และอีกคนคือผู้ที่ช่วยชีวิตพี่ชายคนโตของเขา

เขารู้ดีว่า ใครที่ยั่วโมโหได้และใครที่เล่นไม่ได้

"มึงหุบปากเดี๋ยวนี้"

หลิวหย่งต่อยไปที่ด้านหลังศีรษะของหวังซ่วย

"อา..." หวังซวยกุมศีรษะแล้วกรีดร้อง

จากนั้นก็มองไปที่หลิวหย่งด้วยสีหน้าสับสน "พี่หลิว ตีฉันทำไม