บทที่ 95

เซียวคุนฟังแล้วก็ยิ้มอาย

เขายืนขึ้นอย่างช้าๆ และพูดว่า "ขอบคุณมากครับ คุณหลิน สำหรับความช่วยเหลือของคุณในวันนี้"

“เซียวคุนคนนี้ยังมีบางสิ่งที่ต้องจัดการต่อ ดังนั้นในอนาคต คุณสามารถไปซื้อสินค้าที่ร้านของเซียวได้ฟรีครับ”

“ใช่แล้ว อาหยง ฉันจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลที่สำนักไป่เถาเป็นสองเท่า”

“รับทราบ”

ชายฉกรรจ์ตอบอย่างรวดเร็ว

จางเจียหนิงยังต้องการปฏิเสธ แต่อีกฝ่ายกลับไม่ให้โอกาสเลย

จ่ายเงินสดโดยทันที

เซียวคุนออกจากสำนักไป๋เถา และลูกน้องที่อยู่ข้างหลัง ก็รีบตามเขาไป

หลังจากขึ้นรถแล้ว หลิวหยงลังเลและมองไปที่ลูกพี่

เซียวคุนเห็นว่าผู้ชายคนนี้มีบางอย่างจะพูด จึงเอ่ยถาม: "หากแกมีอะไรจะพูด ก็พูดมาเลย จะลังเลทำไม?"

เมื่อเห็นว่าลูกพี่พูดแบบนี้ หลิวหยงจึงพูดว่า: "พี่ใหญ่ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ปกติกับคนแซ่หลินคนนั้น"

"มีอะไรไม่ปกติ?"

“ไอ้เด็กคนนั้นดูเหมือนจะเคยฆ่าใครมาก่อน”

“เคยฆ่าใคร?”

หลิวหยงพยักหน้าด้วยความมั่นอกมั่นใจ

เขายังคงไม่ลืมท่าทางตอนที่ หลินเฟิงจ้องเขา

จิตสังหารในขณะนั้นน่าเกรงขามกว่าจิตสังหารของลูกพี่เขาเสียอีก

เมื่อเซียวคุนได้ยิน เขาก็หรี่ตาลงเล็กน้อย

หลินเฟิงคนนี้ค่อนข