LOGINบ้านหลังใหญ่กลับมาถึงบ้านเขาก็ทำลายข้าวของทุกอย่างที่ขวางหน้า ใช้มือต่อยกำแพงแบบไม่มีความเจ็บจนเลือดไหลเต็มมือ ก่อนจะเดินไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วมองดูรูปแต่งงานของเขากับเธอ อยู่ๆ ก็ทรุดนั่งกับพื้นแล้วร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลังฮือๆเขามันเหี้ย มันเลว มันโง่เง่า มีผู้หญิงที่แสนดีอยู่ข้างกายแต่กลับไม่เห็นค่าและสุดท้ายก็รักษาเธอไว้ไม่ได้หลินไม่ได้รักเขาอีกแล้ว… “ไอ้ควายเอ้ย!” ตุลย์ก่นด่าตัวเอง เขาไม่อยากจะคิดเลยว่าชีวิตหลังจากนี้จะเป็นยังไง เขาจะใช้ชีวิตยังไงถ้าไม่มีหลินอยู่ข้างๆ และเขาได้เข้าใจแล้วว่าอย่ารอให้มันสายเกินไป อย่าคิดได้ในวันที่อีกฝ่ายหมดใจร่างสูงลุกขึ้นยืนแล้วหยิบเหล้ามากระดกดื่มพลางร้องไห้ไม่ขาดสาย เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงถึงจะให้เมียนั้นกลับมาหากัน เขาสำนึกผิดแล้วจริงๆ และพร้อมที่จะแก้ไขปรับปรุงตัวทุกอย่างให้ดีขึ้น“เฮียรักหลิน รัก รัก ฮึก…ฮือ” รู้งี้เขาพูดมันออกไปคงจะดีกว่ามานั่งปากไม่ตรงกับใจ ผลสุดท้ายมาพูดในวันที่สายมันก็รั้งเธอไว้ไม่อยู่แล้วตัดมาที่อีกฝั่งหลินนั่งอยู่ในGATEเพื่อรอเวลาที่จะขึ้นเครื่องไปยังประเทศxxx เธอตัดสินใจจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม
ตอนที่ 15 ขอเวลาสองวันถัดมาหลินเก็บข้าวของที่จำเป็นใส่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ เธอได้คุยกับเตย์และมุกไว้แล้วว่าขอออกไปใช้ชีวิตที่ต้องการ ส่วนกับตุลย์ก็ไม่ได้คุยกันอีกตั้งแต่วันที่กลับมาจากการติดเกาะ และก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน เธออยากจะคุยเรื่องหย่าให้มันจบๆ“ดูแลตัวเองกับหลานแม่ดีดีนะ” มุกเอ่ยพลางจับที่ท้องของหลิน เธอรู้แล้วว่าลูกสะใภ้ท้อง “จิตใจดีขึ้นเมื่อไหร่ก็กลับมาเยี่ยมแม่บ้างนะ”“ค่ะแม่ ขอบคุณแม่มากเลยนะคะที่ดีกับหลินมาตลอด” เธอยกมือไหว้มุก“ต้องการความช่วยเหลือก็ติดต่อมาหาพ่อได้ตลอดเลยนะ พ่อยินดีช่วยทุกเมื่อ” เตย์เองก็วางมือลงบนศีรษะของลูกสะใภ้แล้วลูบด้วยความเอ็นดู “ส่วนเรื่องการหย่าพ่อจะลองคุยกับตุลย์มันให้”“ขอบคุณมากๆ เลยนะคะพ่อ” หลินยกมือไหว้ท่านทั้งสองอย่างซาบซึ้งใจ แอบมีรู้สึกผิดที่เธอไม่สามารถอยู่ต่อในฐานะลูกสะใภ้ได้อีกต่อไป แต่ก็สัญญาว่าจะไม่มีวันลืมบุญคุณแน่นอน “หลินขอตัวก่อนนะคะ อีกแป๊บรถน่าจะมาแล้วค่ะ”“เดินทางปลอดภัยนะ และขอให้มีความสุขมากๆ”“เช่นกันนะคะแม่” หลินกอดมุกก่อนจะผละออก“มีความสุขกับทางที่เลือกนะลูก”“ขอบคุณค่ะพ่อ”เมื่อร่ำลาเส
“แค่นี้ก็ต้องทำร้ายกัน”“พูดจาลามกไม่เข้าท่า”“พูดไม่ได้”“ตามสบาย ขี้เกียจจะเถียง เบื่อ”“เดี๋ยวนี้หลินพูดจาไม่น่ารักเลยนะ”“ก็ใครเป็นคนทำให้หลินเป็นแบบนี้ล่ะ”“เออๆ เดี๋ยวเฮียออกไปหาน้ำมาให้” ตุลย์ตัดบทเพราะไม่อยากมีปากเสียง ยอมออกไปตามหาน้ำมาให้เมียดื่ม เขาไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะต้องมานั่งยอมกับอะไรแบบนี้ ปกติคนที่ต้องเอาใจเป็นหลินไม่ใช่เขา แต่ตอนนี้สถานการณ์มันเปลี่ยนไป กลับกลายเป็นเขาที่ต้องยอมทำในสิ่งขัดใจเวลาผ่านไปเรื่อยๆ น่าจะราวๆ บ่ายโมง ตุลย์คิดว่าอยู่แต่ในถ้ำแบบนี้คงจะไม่เวิร์กเท่าไหร่ถ้าเผื่อมีคนตามมาช่วยอาจจะไม่เห็นพวกเขา ดังนั้นจึงคิดว่าควรจะออกไปที่ชายหาดสักพัก“กลับไปที่ชายหาดกันเถอะ”“ไปทำไม”“เผื่อมีคนตามมาช่วย เขาจะได้เห็นพวกเราไง”“มันไกล หลินเดินไม่ไหวหรอก รองเท้าก็ไม่มีใส่”“ถ้าอย่างนั้นมาขี่คอเฮียมา” ตุลย์หันหลังแล้วย่อตัวลง “ขึ้นมา”“อืม” หลินยอมขี่หลังของอีกฝ่าย เธอเดินไม่ไหวจริงๆ เหมือนไม่ค่อยมีแรงร่างใหญ่ลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปที่ชายหาดด้วยเท้าเปล่า ทำให้กิ่งไม้แหลมและเสี้ยนหนามทิ่มแทงที่บริเวณเท้าทั้งสองข้างจำนวนมาก แต่เขาอดทนเก็บอ
ตอนที่ 14 ไม่ได้ตั้งใจบริเวณชายหาดมีร่างของผู้หญิงนอนคว่ำหมดสติอยู่ เสียงคลื่นกระทบชายหาดเป็นระยะทำให้เธอเริ่มรู้สึกตัว ร่างกายขยับทีละนิดก่อนจะสำลักน้ำเป็นจำนวนมากแค่กๆหลินค่อยๆ หยัดตัวลุกขึ้นนั่งในท่าคุกเข่า สภาพตอนนี้เปียกโชกไปทั้งร่างกาย เธอกวาดสายตามองไปรอบก็เห็นแต่ป่ากับน้ำทะเลและชายหาดที่มีทราย“บ้าที่สุด” เธอลุกขึ้นยืนแล้วมองออกไปที่ทะเลกว้าง ทุกอย่างมันดูเคว้งคว้างไปหมด ดูไร้หนทางที่จะร้องขอความช่วยเหลือ ร้องไห้คอแตกก็ไม่มีใครได้ยินเธอแน่นอนหลินเดินวนไปมาอยู่แถวหาดทราย เธอไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไร สมองมันสั่งการไม่ถูก อยากจะนั่งร้องไห้โง่ๆ ชีวิตเธอทำไมจะต้องมาเจอแต่เฮงซวยแบบนี้อีกฝั่งของเกาะมีชายหนุ่มกำลังฟุ้งซ่านแล้วเดินวนไปมาพลางตะโกนขอความช่วยเหลืออย่างสุดเสียง ตุลย์รอดมาได้แบบงงๆ เขาจำได้ว่าตัวเองโดนคลื่นซัดจมลงไปใต้น้ำก่อนจะหมดสติและหลังจากนั้นก็ตื่นมาพบว่าตัวเองนอนอยู่ที่หาดของเกาะร้างเกาะหนึ่ง“เหี้ยไรวะเนี่ย!” เขาสบถออกมาพลางดึงทึ้งผมตัวเองด้วยความหงุดหงิดร่างสูงตัดสินใจเดินเข้าไปในป่าเพื่อหาทางเอาตัวรอด ขืนเขารอนิ่งๆ อยู่ที่ชายหาดมีหวังได้สิ้นใจเป็นแน่ ดูครึ้มฟ้าค
ตุลย์ลงมาที่ครัวเพื่อทำอาหารให้เมียกิน เขาเลือกเมนูที่ทำง่ายๆ ไม่ต้องใช้ววัถุดิบกับใช้เวลามาก และไม่อยากจะบอกว่าเขาเข้าครัวเป็นครั้งแรก พ่อแม่ยังไม่เคยได้ชิมฝีมือของเขาเลยไม่นานอาหารก็เสิร์ฟวางบนโต๊ะพร้อมส่งกลิ่นหอมกรุ่นไปทั่วบริเวณ ทำให้คนตัวเล็กถึงกับลงมาตามกลิ่นยั่วยวนไปแตะจมูก หลินมองดูอาหารสลับกับคนทำอย่างไม่เชื่อสายตา เธอไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะทำเป็น เพราะก่อนหน้าจะเป็นเธอที่เขาอาหารให้เขากินอยู่ฝ่ายเดียว“กำลังจะไปเรียกเลย”“กินได้ใช่มั้ย”“อื้ม”หลินตักชิมอาหารถึงกับอุทานในใจว่ามันอร่อยใช้ได้เลยแต่แสร้งทำหน้าเรียบเฉยไว้ “ก็โอเค”“ไม่อร่อยเหรอ”“พอกินได้”“อย่างนั้นก็กินเยอะๆ”“อื้ม” หย่อนก้นนั่งลงที่เก้าอี้แล้วตักกินอาหารอย่างถูกปาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอท้องด้วยหรือเปล่าพักนี้เธอถึงกินได้อะไรเยอะขึ้นเมื่อกินเสร็จตุลย์ก็เก็บล้างจานให้เรียบร้อย อะไรที่ไม่เคยทำเขาก็พยายามทำอยู่และจะต้องทำให้ได้เพื่อพิชิตใจเมีย ดีที่ช่วงนี้หลินเริ่มคุยกับเขาบ้าง แต่อาจจะเป็นถามคำตอบคำไม่ได้สนิทสนมเหมือนเก่า“เฮียพร้อมที่จะหย่าหรือยัง”“บอกว่าอย่าพูดเรื่องหย่าไง”“พร้อมแล้วบอก” ห
ตอนที่ 13 พยายามเมื่อกลับมาถึงบ้านสองผัวเมียก็มีปากเสียงกัน ธีที่เป็นคนนอกทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องถอยออกมาและกลับไปตามที่เพื่อนบอก“สรุปจะเอาไงแน่ จะให้ตามง้อเหรอ หรือจะให้บอกว่ารักหลินถึงจะพอใจอะ รู้มั้ยว่ามันไม่สนุกนะเว้ยที่โดนเมินและทำเหมือนไม่สนใจกันแบบนี้!” ตุลย์เอ่ยพลางจับแขนเล็กไว้ไม่ให้เธอเดินหนี“อ้อ แล้วเฮียคิดว่าที่ผ่านหลินสนุกมากนักเหรอ คิดว่าหลินมีความสุขจริงดิ ที่ผ่านมาก่อนหน้านี้เฮียเคยสนใจกันบ้างหรือเปล่าล่ะ ไม่เคยเลย เฮียไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าหลินจะคิดอะไร จะน้อยใจบ้างหรือเปล่า”“ตอนนั้นแค่ทำงานก็เหนื่อยแล้วปะหลิน”“นั่นเป็นแค่ข้ออ้าง แต่เพราะตอนนั้นในใจเฮียมีแต่เจ้เหมยไง ถึงได้เลือกที่จะไม่สนใจหลิน”“คือ...”“ตอนนี้รู้สึกบ้างยังว่าการที่โดนเมินมันเป็นยังไง”“จะบอกว่าเอาคืนเฮียบ้างใช่มั้ย?!”“ใช่ หลินกำลังทำแบบที่เฮียเคยทำ ไม่สนใจ เมินใส่ ไม่แคร์ความรู้สึก และก็จะจบลงที่ไม่รัก” หลินเอ่ยออกไปตามความรู้สึก เธอไม่ได้ต้องการจะเอาคืนอย่างเดียว แต่เธอต้องการที่จะออกไปจากชีวิตของเขาด้วย“โอเค เอาเป็นเฮียว่าขอโทษ ขอโทษจริงๆ ขอโทษจากใจ ขอโทษๆ” เขาพร่ำขอโ




![ความลับประธานหม้าย [20+ Soft BDSM]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)


