เข้าสู่ระบบตอนที่ 6 ขาดไม่ได้
ช่วงเที่ยงของวันต่อมา
หลินเดินวนเวียนอยู่ภายในบ้านด้วยความเบื่อหน่าย เธอจะหนีออกไปก็ไม่ได้เพราะตุลย์ตามเฝ้าไม่ห่างไม่ว่าจะไปไหนแม้กระทั่งเธอเข้าห้องน้ำเขายืนเฝ้าด้านหน้า
“เลิกตามสักทีเถอะ”
“ก็เลิกเดินหนีดิ”
“หลินไม่ได้เดินหนี”
“เห็นอยู่ว่าจะหนี”
“จะหนีไปไหนได้ เฮียเล่นตามเฝ้าเหมือนหมาหวงเจ้าของอยู่แบบนี้”
“โฮ เดี๋ยวนี้คำพูดคำจาไม่อ่อนโยนเลยนะหลิน” เขาดึงคนตัวเล็กมาโอบแล้วจะหอมแก้มแต่ดันโดนขัดจังหวะเสียก่อน
“เหมยหิวอะตุลย์”
“สั่งไรกินสิ” ตุลย์ตอบพร้อมกับปล่อยตัวหลินให้เป็นอิสระ “เหมยอยากกินอะไร”
“…” หลินเดินหนีออกมา เธอเดินไปที่หน้าบ้านแล้วนั่งลงในศาลาขนาดย่อม
“ตุลย์ให้หลินทำให้เหมยกินทีดิ” เหมยขอร้องพลางจับแขนแข็งแรงของฝ่ายชาย “หลินทำกับข้าวอร่อย ตุลย์ช่วยบอกให้หลินมาทำที”
“จะดีเหรอ?” เขาเองวันนี้ผ่านมาครึ่งวันก็ยังโดนหลินวีนใส่แบบไม่พัก เธอเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือไปเลย เวอร์ชันนิสัยน่ารักแสนดีหายวับไปทันตาเห็น
“ไม่เป็นไร…” เหมยแสร้งตีหน้าเศร้า
“เดี๋ยวลองบอกให้”
“เย่ ขอบคุณนะ”
“อื้ม” ตุลย์เดินออกมาหาหลินด้านนอกแล้วร้องขอให้เธอทำอาหารให้ “ทำอะไรให้กินหน่อยสิ”
“คนที่เฮียชอบบอกมาเหรอ”
“…”
“ได้” หลินตอบตกลง
“เดี๋ยวเฮียจะสั่งเครื่องครัวมาให้”
“ขอกดสั่งเองได้มั้ย พอดีหลินเป็นคนทำ ก็ต้องเลือกของที่จะใช้เอง”
“…” ตุลย์ดูชั่งใจ เธอจะไม่แวบไปกดส่งข้อความหาใครใช่ไหม
“เอาโทรศัพท์เฮียมาก็ได้”
“อืม” ตุลย์กดปลดล็อกแล้วยื่นมันให้หลิน เขานั่งเฝ้าจับตาดูไม่ห่าง
หลินเข้าไปในแอปพลิเคชันของซุปเปอร์มาร์เก็ต เธอกดเลือกสิ่งของกับวัตถุดิบที่ต้องการก่อนจะปิดท้ายด้วยของดีของเด็ดแล้วกดสั่ง จากนั้นก็ยื่นโทรศัพท์มือถือคืนให้เจ้าของ “จะทำให้สุดฝีมือเลยล่ะ”
“…” ตุลย์นึกสงสัยเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรต่อเขานั่งเฝ้าเธออยู่อย่างนั้น
“เข้าบ้านไปสิ ไปหาเจ้นู่นไป” หลินเอ่ยไล่ เธอรู้สึกอึดอัดจะตายชัก
“เข้าไปด้วยกัน” เรื่องอะไรเขาจะปล่อยให้เธอคาดสายตา “เข้ามา” ลุกขึ้นยืนแล้วรอเมีย
“แค่นั่งหน้าบ้าน?”
“แดดมันร้อน”
“ในบ้านก็ร้อน”
“เปิดแอร์จะร้อนได้ไง”
“จิตใจคนมันร้อนต่างหาก”
“อย่าให้เฮียต้องอุ้ม”
“เฮียเลิกยุ่ง…”
พึ่บ!
ตุลย์อุ้มคนตัวเล็กขึ้นก่อนจะจับขาเธอเกี่ยวเอวเขาไว้เหมือนลูกน้อย “อย่าดื้อ”
“ปล่อยเลยเฮีย จะเอาแต่ใจตัวเองเกินไปแล้ว!” หลินดีดดิ้นพลางใช้กำปั้นทุบที่แขนของเขาอย่างมันเขี้ยว ตั้งแต่แต่งงานกันมาเธอยังไม่เคยประทุษร้ายอะไรใส่สามี แต่นี่เป็นครั้งแรก และมันก็จะมีครั้งต่อๆ ไป
“หรือจะให้เอาแต่หลิน?”
“…” หลินหยุดแล้วเก็บมือให้เข้าที่ก่อนจะยอมให้ตุลย์เข้าไปในบ้านอย่างว่าง่าย เธอไม่อยากจะโดนกระทำแบบนั้น เขาขืนใจและทำมันรุนแรงกับเธอ
ผ่านมาเกือบหนึ่งชั่วโมงของที่สั่งก็มาส่งถึงหน้าบ้าน หลินรับมันมาแล้วตรวจดูว่าครบหรือเปล่า เมื่อเห็นว่าไม่มีสิ่งไหนขาดตกก็จ่ายเงินให้พนักงานส่งพร้อมกับทิป
เธอถือของสองไม้มือมาวางลงที่เคาน์เตอร์ครัว ชะเง้อดูว่าตอนนนี้มีใครอยู่ละแวกนี้บ้างหรือเปล่า เห็นว่าไม่มีใครก็รีบหยิบอาหารถุงใหญ่ยักษ์ออกมาซ่อนไว้ใต้เคาน์เตอร์ ที่ต้องซ่อนเพราะนั่นมันคือ ‘อาหารสุนัข’
อยากกินฝีมือเธอกันนักใช่ไหม เดี๋ยวจัดให้!
หลินบรรจงทำอาหารด้วยความตั้งใจเพราะมื้อนี้เป็นมื้อพิเศษ เธอตั้งใจทำให้สามีและพี่สาวกินโดยเฉพาะ เทอาหารสุนัขที่บดละเอียดลงในหม้อน้ำซุปพร้อมกับคนให้มันละลายไปกับน้ำ ก่อนจะสลับไปทำเมนูอื่นรวมด้วย และส่วนผสมก็ยังคงมีอาหารสุนัขปนไปเช่นเดิม เธอจะไม่ใช้การชิมแต่ปรุงโดยกะปริมาณเอา
ใบหน้าสวยยกยิ้มสะใจ เธอไม่เคยคิดที่จะร้าย แต่ในเมื่อโดนบีบให้ร้ายเธอก็จะร้ายสุดๆ
“โอ้ย” ตุลย์ร้องโอดโอยเพราะเมื่อยแล้วเดินออกมาจากห้องนอน เขาเข้าไปเคลียร์งานและพึ่งจะเสร็จ
“…” หลินทำตัวให้ปกติที่สุด เธอลอบใช้เท้าเตะถุงอาหารสุนัขให้เข้าไปหลบในหลืบใต้เคาน์เตอร์อย่างเงียบๆ
“ทำอะไรกินบ้าง?” ตุลย์เดินเข้ามายืนด้านหลังแล้วใช้มือข้างหนึ่งโอบเอวเล็กไว้ “กลิ่นหอมเชียว”
“อย่ามาจับตัวได้มั้ย” ถ้าเป็นเมื่อก่อนจะไม่ว่าเลย แต่เดี๋ยวนี้เธอไม่อยากจะใกล้ชิดเขาแม้แต่นิดเดียวถ้าอีกฝ่ายไม่เอาแต่บังคับ
“ทำไม ผัวจับเมียไม่ได้?” เขาจับเอวเธอแน่นกว่าเดิม ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ
“…” หลินทำเพียงกลอกตาแล้วสนใจทำอาหารตรงหน้าต่อ
“สวีตจังเลยนะ” เหมยเดินออกมาจากห้องก็เห็นภาพที่ขัดสายตา “เราชวนธีมากินอาหารมื้อนี้ด้วยน่ะ”
“ทำไมไม่ถามก่อน” ช่วงนี้ธียิ่งจ้องจะเสียบกลางระหว่างเขากับหลินอยู่ ทำไมจะไม่รู้ว่าเพื่อนคนนี้มันชอบเมียของเขา
“เอ้า ตุลย์ไม่ได้ตามใจเราเหรอ” เหมยเดินมาแล้วเท้ามือทั้งสองบนเคาน์เตอร์ครัว “ยังชอบเราอยู่ปะเนี่ย”
“…” ตุลย์พูดไม่ออก จะให้เขามาบอกชอบคนอื่นต่อหน้าเมียเนี่ยนะ
“ถ้าจะบอกชอบกันก็ไปที่อื่น ตรงนี้จะทำอาหารอยากกินเองแบบอร่อยๆ หรืออยากจะให้หลินราดใส่ปากเลย?” หลินเอ่ยไล่เสียงเรียบ เธอไม่ได้หึงหรอกนะ แค่รู้สึกสะอิดสะเอียนอยากจะอ้วกให้กับความหน้าด้านของสองคนนี้
“ก็ได้” ตุลย์ยอมออกมานั่งรอที่โต๊ะอาหาร
เหมยก็เดินตามไปแล้วนั่งลงข้างๆ สามีของน้องสาวตัวเอง มาขนาดนี้แล้วเธอจะมัวชักช้าอีกไม่ได้ ท้องเริ่มโตขึ้นทุกวัน ขืนมัวแต่รอเวลาก็จะเสียแผนที่วางไว้หมด ดังนั้นเธอจะต้องรีบรวบหัวรวบหางตุลย์ให้ได้โดยเร็วที่สุด “เหมยนัดวันหย่ากับสามีไว้แล้วนะตุลย์”
“เหรอ วันไหน” ตุลย์ถามแต่ก็ไม่ได้มองเหมย เขาเลื่อนดูโทรศัพท์มือถือ
“พรุ่งนี้” โกหกไปอย่างนั้น
“แล้วไปยังไงอะ”
“เดี๋ยวไปเอง อำเภออยู่ไม่ไกลเท่าไหร่”
ตัดมาที่ตุลย์ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากกลับมาที่บ้านแล้วสงบสติอารมณ์หลังจากที่ไปโวยวายอยู่บ้านพ่อพักใหญ่ หนำซ้ำพ่อกับแม่ยังกีดกันไม่ให้เขาเจอกับหลินอีกใจจะขาดนะโว้ย! ตุลย์อยู่กินกับหลินมาสามปีไม่เคยมีวันไหนที่ไม่ได้นอนด้วยกันนอกเสียจากเขาทำงานกลับมาดึกมากหรือเช้าเลยในบางวัน แต่คืนนี้และคืนต่อๆ ไปที่รู้ว่าจะต้องนอนคนเดียวมันก็ห่อเหี่ยวหัวใจสุดๆ“ทำไงดีวะ” เขาบอกกับตัวเองพลางกระดกเบียร์ดื่มแก้หัวร้อน“ตุลย์!” เสียงตะโกนเรียกมาจากนอกตัวบ้านคนโดนเรียกชั่งใจอยู่พักหนึ่งก่อนจะเดินออกไปดูพร้อมคาบบุหรี่อยู่ในปากเตรียมจุดสูบ พอได้เห็นว่าเป็นใครก็ขมวดคิ้วทันที “เหมย”“คือเรา…”“มีอะไร?”“มีสิ ออกมาหน่อยได้มั้ย”แม้จะรู้สึกว่าแปลกๆ แต่ตุลย์ก็ยอมเดินออกไปตามคำขอ ถ้ามีอันตรายอะไรเกิดขึ้นเขาแค่ส่งสัญญาณนิดเดียวพวกลูกน้องที่แฝงตัวอยู่แถบนี้ก็กรูกันมาแล้ว“แล้วไงต่อ” เขาถามพร้อมจุดไฟแช็กลงที่ปลายบุหรี่ก่อนจะสูบแล้วพ่นควันสีเทาจางๆ ออกมา “ไม่พูดอะ”“เอาเงินมา!” อยู่ๆ ก็มีชายฉกรรจ์ถือมีดมาจี้ที่ต้นคอของตุลย์ “กูบอกให้เอาเงินมา!”“ฮึ!” ตุลย์ทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วทำเมินเฉย“ไอ้เหี
ตอนที่ 10 แผนการเอวสอบขยับเป็นจังหวะ ครั้งนี้เขาไม่ได้ทำรุนแรงมากนักเพราะกลัวเธอจะบอบช้ำเอาอีกเสียงขาโต๊ะทำงานขูดลากกับพื้นไปมา เสียงครางกระเส่าของฝ่ายชายก็ดังขึ้นไม่แพ้กัน พอมาทำในสถานที่แบบนี้แล้วมันรู้สึกตื่นเต้นจนทำให้จะเสร็จเร็วกว่าปกติ“หลิน อ่า~” ครางชื่อฝ่ายหญิงแล้วโน้มลงไปหยอกเย้าดูดดึงกับริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ “มันดีที่สุด อื้ม~”“รีบๆ เสร็จเข้าเถอะ” เธออายจะแย่อยู่แล้วที่ต้องมาโดนคนเอาแต่ใจกระทำในห้องทำงานแบบนี้ ถ้าใครมาเห็นเข้าเธอจะเอาหน้าไว้ที่ไหนตุลย์ซบหน้าลงบนไหล่บาง สะโพกกระแทกกระทั้นตามความต้องการที่พลุ่งพล่าน เขาขบกัดเบาๆ พอให้เป็นรอยฟันและดูดที่ต้นคอให้ขึ้นรอยแดงเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ “ผู้ชายหน้าไหนห้ามมายุ่งกับหลินเข็ดขาด” สิ้นเสียงเขาก็เพิ่มแรงถี่เร็วจนถึงจุดสุดยอดในที่สุด“เฮียออกไป” หลินพยายามผลักให้อีกคนออกห่าง“ไม่” ตุลย์ค้างท่อนไว้แล้วปลดปล่อยน้ำกามสีขุ่นเข้าสู่ภายในร่างกายของหลิน เขาจะทำให้เธอตั้งท้องลูก มันจะได้เป็นเครื่องผูกมัดให้เธอไม่หนีเขาไปไหนใบหน้าหล่อเคลื่อนลงมาแล้วใช้ปากครอบงับจุกสีชมพูสลับไปมาทั้งสองข้างแล้วใช้มือบีบเคล้นร่ว
วันถัดมาเป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า หลินกำลังทำกับข้าวอยู่ในครัวก่อนจะมีคนมากวนอารมณ์เธอ“หิวมาก ขอกินหลินหน่อยได้มั้ย” ตุลย์เอ่ยหยอกล้อแล้วเข้าไปยืนข้างเธอ “ได้มั้ย”“ได้” หลินหยิบถ้วยมาหนึ่งใบพร้อมกับอาหารสุนัข เธอเทมันลงในชามก่อนจะยื่นให้ตุลย์ “หิวมากก็กินอันนี้นะเฮีย อร่อยเด็ดถึงใจ”“หลิน เฮียไม่ใช่หมานะ!”“ก็ไม่ได้พูดว่าเฮียเป็นหมาสักหน่อย”“แต่เทอาหารหมาให้เฮียกินน่ะเรอะ”“มันดูคู่ควรกับเฮียดี”“เฮอะ!” ตุลย์ปัดมันให้ออกห่างแบบไม่แรงมากนัก เขาเดินมานั่งลงที่โต๊ะอาหาร “วันนี้เฮียจะต้องเข้าไปที่บริษัทนะ”“แล้ว?”“หลินต้องไปกับเฮียด้วย”“ไม่ไป”“ต้องไป ถ้าปฏิเสธจะโดนอะไรคงรู้ตัวนะ” ตุลย์เอ่ยคำขู่ ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนเธอจะต้องไปด้วย ทิ้งไว้ไม่ได้ เธอดูเหมือนคิดที่จะหนีกันตลอดเวลา “เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ข้าวเช้าเอาไว้ไปกินข้างนอก”“…” หลินลอบถอนหายใจแล้วปิดเตาแก๊สก่อนจะเดินกระแทกเท้ากลับไปที่ห้องนอนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอเลือกเป็นชุดเดรสสั้นสีแดงกลางๆ ถ้าอยากให้ไปก็จะไป แต่ต้องรับให้ได้แล้วกันเวลาที่มีผู้ชายมองมาที่เธอเป็นตาเดียวผ่านไปสักพักร่างเล็กเดินออกมาพร้อมกับชุดว
ตอนที่ 9 ทนไม่ได้ก็หย่าหลินถือข้าวของที่ซื้อมาพะรุงพะรังเต็มสองมือแล้วเดินเข้าไปในบ้านก่อนจะไปเก็บในห้องนอนอีกที วางของสำคัญลงที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วเลือกไปในครัว เธอคิดว่าจะทำอาหารง่ายๆ กินสักหน่อยในขณะที่หลินกำลังยืนเตรียมของอยู่ตรงเคาน์เตอร์ครัวนั้นก็มีอะไรบางอย่างมากระทบที่แผ่นหลังของเธอทำให้ต้องหันไปมองในทันที“เจ้โยนอะไรใส่หลิน?”“แหกตาดูที่พื้นสิ”หลินก้มลงไปดูที่พื้นตามที่พี่สาวบอก เธอเห็นเป็นที่ตรวจครรภ์หนึ่งอันหล่นอยู่บนพื้น สองขีดขึ้นเด่นชัดแบบไม่ต้องหยิบมาดูใกล้ๆ “แล้วยังไง”“เจ้ท้อง”“มาบอกทำไม”“ท้องกับใครต้องให้บอกมั้ย”เธอเดาได้เลยว่าเหมยจะต้องบอกว่าท้องกับตุลย์แน่นอน “แล้วทำไมไม่ไปบอกพ่อของเด็ก มาบอกหลินแล้วมันได้อะไร”“ได้สิ หลินจะได้หลีกทางให้เจ้ไง” เหมยพูดแบบไม่มีความละอายใจ มาถึงขั้นนี้แล้วมันต้องด้านให้สุด“แล้วเจ้ไปได้กับเฮียตุลย์ตอนไหน?” แม้เธอจะรู้อยู่แก่ใจว่านี่มันเป็นแผนของพี่สาว แต่ว่าก็ถือเป็นโอกาสดีที่เธอจะใช้มันเป็นข้ออ้างหาเรื่องหย่ากับตุลย์“ไม่ต้องรู้หรอกว่าได้กันตอนไหน รู้แค่ว่าตอนนี้เจ้กำลังตั้งท้องลูกของตุลย์อยู่” เหมยโกหกหน้าด้า
“เอาเป็นว่าหลินห้ามคุยกับไอ้ห่าตัวไหน อย่าหาว่าเฮียไม่เตือน”“อาการแบบนี้เขาเรียกว่าหวงหรือเปล่า”“หวงแล้วมันแปลกตรงไหน”“แปลกสิ”“แปลกยังไง”“ถ้าไม่ได้รักแล้วจะมาหวงกันทำไม”“คนหวงมันจำเป็นต้องรักด้วยรึไง”“นั่นสิ ถ้างั้นเฮียก็อย่ามาหวง เพราะคนที่จะออกอาการหวงได้ ต้องเป็นคนที่รักหลินเท่านั้น”“อย่าชวนทะเลาะตอนนี้เลยหลิน”“ถ้าไม่อยากทะเลาะก็หย่า”“เหมือนจะพูดไม่รู้เรื่อง ไม่หย่าก็คือไม่หย่า”“งั้นเฮียก็ทนให้ได้ อย่ามาโวยวายแล้วหาว่าหลินงี่เง่าแล้วกัน” พูดจบก็เดินออกมาจากห้อง เธอตรงไปที่ห้องของเหมยแล้วเรียกชื่อเสียงดัง “เจ้เหมย!”“…” เหมยเปิดประตูออกมาแล้วยิ้มมุมปาก “จะกลับมาทำไม ไปแล้วไม่ไป…” เธอไม่ทันได้พูดจบหลินจิกผมพี่สาวแล้วดึงให้เธอเดินตามออกมาที่หน้าบ้านก่อนจะปล่อย“ทำบ้าอะไรของแกฮะ!”“เก็บให้หมด!” หลินตะคอกใส่เสียงดัง“หลินใจเย็นๆ” ตุลย์เอ่ยห้ามแล้วมายืนคั่นกลาง เขาไม่อยากให้สองพี่น้องนี้ทะเลาะกัน มันน่าปวดกบาล“เย็นอะไร ดูข้าวของหลินสิ”“เดี๋ยวเฮียพาไปซื้อใหม่ก็ได้”“รู้ว่ารวยแต่ใช้สมองแก้ปัญหาบ้างเถอะ อย่าเอาแต่ใช้เงิน มันไม่เท่” หลินต่อว่าใส่ตุลย์“เก็บเองสิ
ตอนที่ 8 หวงโรงแรมxxxภายในห้องหรูคนตัวโตกว่าคร่อมอยู่บนร่างเล็กแล้วกระทำการขืนใจ สะโพกใส่แรงกระแทกเน้นๆ แบบคนบ้าคลั่งเพื่อให้เธอรู้สึกทรมานปึก! หลินหมดเรี่ยวแรงที่จะสู้แล้วกล้ำกลืนฝืนทนนอนให้ตุลย์กระทำแบบเอาแต่ใจของเขา ทุกครั้งที่เขายัดเยียดความเป็นชายเข้ามานั้นมันไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีเลยสักนิด มีแต่ความเจ็บปวดแล้วหน่วงช่วงท้องน้อยอยู่ตลอด“อย่าเกร็ง!” เขาบอกเสียงดังแล้วบีบลำคอเธอหลวมๆ ตามด้วยกระแทกกระทั้นแบบดิบเถื่อน “แม่ง!” สบถออกมาพลางปล่อยมือออกจากคอระหงก่อนจะโน้มลงไปบดขยี้จูบแบบดูดดื่ม ลิ้นร้อนไล่ต้อนลิ้มรสไปทั่วอุ้งปากก่อนจะปิดท้ายด้วยการดูดดึงกลีบปากนุ่ม“…” หลินทำเพียงข่มใจแล้วเบี่ยงสายตาไปทางอื่น เธอไม่อยากจะมองหน้าอีกฝ่ายสองเต้าอวบถูกพันธนาการด้วยปากหนา เขาดูดดื่มจุกสีสวยแล้วใช้มือบีบขยำไปด้วย เอวก็ขยับเข้าออกแบบถี่ๆ ไม่มีทีท่าจะเบาลง“หยุดเถอะ อื้อ!” คำร้องขอออกมาจากปากหญิงสาว เธอรู้สึกว่ามันเจ็บตรงส่วนนั้นมากๆ ชนิดที่ว่าจะทนไม่ไหว “ขอร้อง…”“ทำไม ก็อยากขายตัวนักไม่ใช่รึไง” ยิ่งนึกถึงเขาก็ยิ่งโกรธ เธอกล้าพูดคำนั้นออกมาได้ยังไง เฮอะ!ปัก!







