เข้าสู่ระบบ“โอเค ดีใจด้วยนะที่ตัดใจได้”
“ที่ตัดใจได้เพราะตุลย์เลยนะ”
“...” ตุลย์เงียบ
กริ๊ง~
เสียงกดกริ่งที่หน้าบ้าน
“เดี๋ยวเหมยไปดูเอง” เหมยอาสาจะออกไปดูเอง น่าจะเป็นธีที่มาถึงแล้ว
“อืม”
เหมยเดินออกไปก่อนจะเดินกลับเข้ามาพร้อมกับแขกที่เธอโทร.ไปชวนให้มาร่วมกินอาหารมื้อกลางวันด้วยนั่นก็คือธี
“สวัสดี” คนมาใหม่เอ่ยทักทายทุกคน
“ไปไงมาไงวะ” ตุลย์เอ่ยถามเพื่อน
“เห็นเหมยบอกว่าหลินให้ชวนมากินข้าวเที่ยงที่บ้าน” ธีตอบพร้อมกับนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
“หลิน?” ตุลย์เลิกคิ้วขึ้น หลินจะชวนมันมาได้ยังไงก็ในเมื่อเขายึดเครื่องมือสื่อสารของเธอไว้ทุกชนิด หรือเธอจะแอบไปไหว้วานเหมยวะ?
ไม่น่าจะใช่ ตอนนี้สองพี่น้องเริ่มไม่ลงรอยกัน!
“จะใส่ใจทำไมใครชวน ไหนๆ ตอนนี้ก็มาแล้วหนิ” เหมยเอ่ยแทรก
ในขณะนั้นอาหารก็ถูกนำมาเสิร์ฟบนโต๊ะทีละอย่าง ทุกคนนั่งรอที่โต๊ะเพราะหลินบอกว่าไม่ต้องไปช่วย เมื่อยกมาวางครบหมดทุกอย่างหลินก็ถือจานส่วนตัวของตัวเองแล้วมานั่งข้างๆ ธี
“ทำไมไม่มานั่งตรงนี้” ตุลย์ถามพร้อมมองสายตาดุดันใส่
“มันว่างเหรอ” พี่สาวเธอนั่งเกาะแกะเขาเสียขนาดนั้นใครจะไปอยากนั่งด้วย
“…” ตุลย์มองเขม็ง
“กินๆ เถอะ เดี๋ยวจะไม่อร่อย” หลินบอกพลางกินสลัดใส่จานของตัวเอง เธอไม่กินอาหารบนโต๊ะนี้เด็ดขาด ปล่อยให้อาหารหมาเป็นของคนที่สันดานหมาดีกว่า!
เหมยไม่สนใจ เธอตักอาหารมากินแบบลอยหน้าลอยตาก่อนจะตักใส่จานให้ตุลย์ในภายหลัง “กินเยอะๆ นะตุลย์”
“ขอบใจนะ” ตุลย์ตักข้าวเข้าปากแล้วเคี้ยวโดยที่ไม่ได้รู้สึกเอะใจแต่อย่างใด
“…” หลินพยายามกลั้นไม่ให้ยิ้มเย้ย แต่ในใจนี่สะใจมาก อาหารมื้อนี้อร่อยจนเขาลืมไม่ลงแน่
“…” ธีกำลังจะตักอาหารตรงหน้า ทว่าหลินทักขึ้นก่อน
“พี่ธีคะ หลินทำไว้ให้พี่ต่างหากน่ะค่ะ” เธอเลื่อนอาหารที่ทำแยกต่างหากไว้ให้เมื่อรู้ว่าธีจะมาร่วมวงด้วย เขาไม่ได้ผิดอะไรครั้นจะให้กินอาหารปนเปื้อนอาหารสุนัขกับพวกตุลย์ก็ใช่เรื่อง เลยทำแบบปกติไว้ให้แขก “นี่ค่ะ”
“ทำให้พี่ต่างหาก?”
“ค่ะ”
“ขอบคุณครับ” ธีเอ่ยขอบคุณพร้อมยิ้มกว้างก่อนจะตักอาหารกินอย่างเอร็ดอร่อย
ส่วนตุลย์เอาแต่มองเมียแล้วนึกอิจฉาเพื่อนของตนที่ได้สิทธิพิเศษจากหลิน มันเป็นใครกันนะเธอถึงได้ตั้งใจที่จะทำอาหารแยกไว้ให้มัน
“อร่อยเหมือนกัน” เหมยเอ่ยขึ้นแล้วตักกินไม่หยุด
“กินเยอะๆ สิ กินให้หมดเลยนะเจ้”
“แล้วทำไมหลินไม่กินอะ กินแต่ผักในจาน” เหมยถามเมื่อเห็นว่าน้องสาวไม่ตักอาหารบนโต๊ะเลย
“ไม่ชอบน่ะ ชอบกินผัก” จิ้มผักสลัดเข้าปากก่อนจะเคี้ยว
และบทสนทนาก็จบไป ต่างคนต่างกินอาหารของตัวเองจนกระทั่งทุกอย่างหมดเกลี้ยงไม่เหลือแม้แต่เศษ
“วันหลังทำแบบนี้อีกนะ” ตุลย์บอกกับหลินที่ยืนล้างจานอยู่ไม่ไกล
“ใช่ หรือไม่ก็ขอสูตรหน่อย เผื่ออนาคตเจ้จะทำให้ตุลย์กินบ้าง” สุดท้ายยังไงตุลย์ก็ต้องเป็นของเธออยู่ดี
“หลินทำอาหารอร่อยมากเลยนะ สุดยอด” ธีเอ่ยชมแล้วเดินไปที่ซิงค์เพื่ล้างจานหลินล้างจาน
“ขอบคุณค่ะ แต่พี่ธีไปนั่งดีกว่า เดี๋ยวหลินทำเอง”
“ให้พี่…”
“ไปนั่งเถอะค่ะ”
“ครับ” ร่างสูงเดินกลับมานั่งที่โต๊ะอาหารโดยมีตุลย์กับเหมยนั่งอยู่
“ขอสูตรให้เจ้ อย่าหวง”
“อยากได้สูตรเหรอ แป๊บนะ” หลินล้างฟองออกจากมือก่อนจะเช็ดให้แห้งแล้วหยิบวัตถุดิบแต่ละอย่างที่เธอใช้ทำอาหารออกมาจนถึงลำดับสุดท้าย “แล้วก็ทีเด็ดเลยอันนี้ ขาดไม่ได้” อาหารสุนัขที่ถูกเปิดแล้วถูกนำมาวางบนเคาน์เตอร์ “รวมรส อร่อยใช่มะ”
“เดี๋ยวนะ?!” ตุลย์ถามแล้วมองหลินอย่างไม่เชื่อแล้วเอ่ยอีกครั้ง “หมายความว่าไง ล้อเล่นเหรอ”
“อย่ามาล้อเล่นนะหลิน” เหมยเริ่มหน้าเสียทันที
“ไม่เคยล้อเล่น อาหารสุนัขคือทีเด็ดจริงๆ ที่กินๆ เข้าไปแล้วบอกอร่อยก็เพราะตัวนี้เลยนะ”
พรวด!
“…!” ตุลย์รีบวิ่งไปอ้วกในห้องน้ำทันที
“...” เหมยก็เช่นกัน
“…” ส่วนธีนั่งเหงื่อตกแล้วพะอืดพะอม
หลินเห็นธีท่าไม่ดีเลยเดินเข้าไปหา “ใจเย็นๆ นะคะ ของพี่ธีไม่มีอาหารสุนัขผสมนะ”
“จะ จริงเหรอ”
“อื้ม หลินถึงได้ให้พี่กินของที่ทำแยกไว้ให้ต่างหากไง สบายใจได้ค่ะ”
“โฮ โล่งใจเลย” ธีถอนหายใจโล่งอกแล้วยกยิ้มตามหลัง “ร้ายเหมือนกันนะเนี่ยเราน่ะ”
“ร้ายมาร้ายกลับค่ะ” หลินหันไปมองซ้ายขวาเมื่อเห็นว่าตุลย์ยังไม่มาก็มีเรื่องที่อยากจะขอร้องธี “พี่ธีคะ”
“ครับ”
“ช่วยอะไรหลินหน่อยได้มั้ยคะ”
“ได้สิ”
“มาคุยด้านนอกเถอะค่ะ” เธอจูงมือธีออกมาด้านนอก “พาหลินออกไปจากที่นี่ได้มั้ย”
“ทำไมเหรอ?”
“เฮียไม่ยอมหย่าแล้วก็ไม่ยอมให้หลินไปค่ะ” หลินบอกอย่างร้อนใจ เธอไม่อยากจะอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว
“ได้สิ หลินจะ...”
“ไปตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลยค่ะ!” เธอไม่ขอเอาอะไรติดตัวไป มีแค่บัตรกดเงินสดกับเอกสารสำคัญก็พอและเตรียมมันมาเรียบร้อยแล้ว
“โอเคๆ ไปขึ้นรถเถอะ”
“ขอบคุณค่ะ”
ธีรีบพาหลินเดินไปขึ้นรถของเขาซึ่งจอดอยู่หน้าบ้าน ก่อนจะรีบออกตัวรถในทันที เขาเองก็ไม่อยากให้เธอต้องอยู่กับคนไม่เห็นค่าอย่างตุลย์เหมือนกัน
ด้านตุลย์ที่อ้วกแตกอ้วกแตนจนหมดไส้หมดพุงก็ออกมาจากห้องน้ำแล้วเดินกลับมาที่โต๊ะอาหาร เมื่อไม่หลินกับธีอยู่ในนี้เขาก็รีบเดินดูจนทั่วบ้านก่อนจะสบถเสียงดังด้วยความโมโห “ไอ้เหี้ยเอ้ย!” ข้าวของที่วางอยู่ใกล้มือถูกปัดให้ร่วงลงพื้นหมด
หลินต้องให้ไอ้ธีพาหนีไปแน่ เขาไม่น่าชะลาใจเลย
“จะเล่นแบบนี้ใช่มั้ย ได้ เดี๋ยวเจอกัน!”
“ตุลย์เป็นอะไร?” เหมยถามขึ้นเมื่ออ้วกเสร็จ เธอเห็นเขาเอะอะโวยวายลั่นบ้าน
“หลินหนีไปแล้ว เธอไปแล้ว ไอ้เหี้ยธีแม่งพาหนีแน่ๆ เลย โว้ย! ”
“ก็ดีแล้วนี่ เราจะได้อยู่กันสองต่อสอง”
“ดีกับผีน่ะสิ ถึงเราจะเคยบอกว่าชอบเหมยแต่เราก็ขาดหลินไม่ได้ เข้าใจปะ!” ตุลย์บอกกับคนถามเสียงดังปนหงุดหงิด
“หมายความว่าไงขาดหลินไม่ได้?!” ไหนบอกว่าชอบเธอไงล่ะ เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าชอบจริงหรือเปล่า
“อย่ามาถามอะไรตอนนี้ อยู่บ้านไปนะ เราจะไปตามหาหลิน”
“อย่าไปตามเลยตุลย์”
“…” ตุลย์ไม่สนใจที่เหมยร้องขอ เขาเดินออกมาจากบ้านแล้วขับรถออกไปอย่างเร่งรีบ
ตัดมาที่ตุลย์ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากกลับมาที่บ้านแล้วสงบสติอารมณ์หลังจากที่ไปโวยวายอยู่บ้านพ่อพักใหญ่ หนำซ้ำพ่อกับแม่ยังกีดกันไม่ให้เขาเจอกับหลินอีกใจจะขาดนะโว้ย! ตุลย์อยู่กินกับหลินมาสามปีไม่เคยมีวันไหนที่ไม่ได้นอนด้วยกันนอกเสียจากเขาทำงานกลับมาดึกมากหรือเช้าเลยในบางวัน แต่คืนนี้และคืนต่อๆ ไปที่รู้ว่าจะต้องนอนคนเดียวมันก็ห่อเหี่ยวหัวใจสุดๆ“ทำไงดีวะ” เขาบอกกับตัวเองพลางกระดกเบียร์ดื่มแก้หัวร้อน“ตุลย์!” เสียงตะโกนเรียกมาจากนอกตัวบ้านคนโดนเรียกชั่งใจอยู่พักหนึ่งก่อนจะเดินออกไปดูพร้อมคาบบุหรี่อยู่ในปากเตรียมจุดสูบ พอได้เห็นว่าเป็นใครก็ขมวดคิ้วทันที “เหมย”“คือเรา…”“มีอะไร?”“มีสิ ออกมาหน่อยได้มั้ย”แม้จะรู้สึกว่าแปลกๆ แต่ตุลย์ก็ยอมเดินออกไปตามคำขอ ถ้ามีอันตรายอะไรเกิดขึ้นเขาแค่ส่งสัญญาณนิดเดียวพวกลูกน้องที่แฝงตัวอยู่แถบนี้ก็กรูกันมาแล้ว“แล้วไงต่อ” เขาถามพร้อมจุดไฟแช็กลงที่ปลายบุหรี่ก่อนจะสูบแล้วพ่นควันสีเทาจางๆ ออกมา “ไม่พูดอะ”“เอาเงินมา!” อยู่ๆ ก็มีชายฉกรรจ์ถือมีดมาจี้ที่ต้นคอของตุลย์ “กูบอกให้เอาเงินมา!”“ฮึ!” ตุลย์ทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วทำเมินเฉย“ไอ้เหี
ตอนที่ 10 แผนการเอวสอบขยับเป็นจังหวะ ครั้งนี้เขาไม่ได้ทำรุนแรงมากนักเพราะกลัวเธอจะบอบช้ำเอาอีกเสียงขาโต๊ะทำงานขูดลากกับพื้นไปมา เสียงครางกระเส่าของฝ่ายชายก็ดังขึ้นไม่แพ้กัน พอมาทำในสถานที่แบบนี้แล้วมันรู้สึกตื่นเต้นจนทำให้จะเสร็จเร็วกว่าปกติ“หลิน อ่า~” ครางชื่อฝ่ายหญิงแล้วโน้มลงไปหยอกเย้าดูดดึงกับริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ “มันดีที่สุด อื้ม~”“รีบๆ เสร็จเข้าเถอะ” เธออายจะแย่อยู่แล้วที่ต้องมาโดนคนเอาแต่ใจกระทำในห้องทำงานแบบนี้ ถ้าใครมาเห็นเข้าเธอจะเอาหน้าไว้ที่ไหนตุลย์ซบหน้าลงบนไหล่บาง สะโพกกระแทกกระทั้นตามความต้องการที่พลุ่งพล่าน เขาขบกัดเบาๆ พอให้เป็นรอยฟันและดูดที่ต้นคอให้ขึ้นรอยแดงเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ “ผู้ชายหน้าไหนห้ามมายุ่งกับหลินเข็ดขาด” สิ้นเสียงเขาก็เพิ่มแรงถี่เร็วจนถึงจุดสุดยอดในที่สุด“เฮียออกไป” หลินพยายามผลักให้อีกคนออกห่าง“ไม่” ตุลย์ค้างท่อนไว้แล้วปลดปล่อยน้ำกามสีขุ่นเข้าสู่ภายในร่างกายของหลิน เขาจะทำให้เธอตั้งท้องลูก มันจะได้เป็นเครื่องผูกมัดให้เธอไม่หนีเขาไปไหนใบหน้าหล่อเคลื่อนลงมาแล้วใช้ปากครอบงับจุกสีชมพูสลับไปมาทั้งสองข้างแล้วใช้มือบีบเคล้นร่ว
วันถัดมาเป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า หลินกำลังทำกับข้าวอยู่ในครัวก่อนจะมีคนมากวนอารมณ์เธอ“หิวมาก ขอกินหลินหน่อยได้มั้ย” ตุลย์เอ่ยหยอกล้อแล้วเข้าไปยืนข้างเธอ “ได้มั้ย”“ได้” หลินหยิบถ้วยมาหนึ่งใบพร้อมกับอาหารสุนัข เธอเทมันลงในชามก่อนจะยื่นให้ตุลย์ “หิวมากก็กินอันนี้นะเฮีย อร่อยเด็ดถึงใจ”“หลิน เฮียไม่ใช่หมานะ!”“ก็ไม่ได้พูดว่าเฮียเป็นหมาสักหน่อย”“แต่เทอาหารหมาให้เฮียกินน่ะเรอะ”“มันดูคู่ควรกับเฮียดี”“เฮอะ!” ตุลย์ปัดมันให้ออกห่างแบบไม่แรงมากนัก เขาเดินมานั่งลงที่โต๊ะอาหาร “วันนี้เฮียจะต้องเข้าไปที่บริษัทนะ”“แล้ว?”“หลินต้องไปกับเฮียด้วย”“ไม่ไป”“ต้องไป ถ้าปฏิเสธจะโดนอะไรคงรู้ตัวนะ” ตุลย์เอ่ยคำขู่ ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนเธอจะต้องไปด้วย ทิ้งไว้ไม่ได้ เธอดูเหมือนคิดที่จะหนีกันตลอดเวลา “เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ข้าวเช้าเอาไว้ไปกินข้างนอก”“…” หลินลอบถอนหายใจแล้วปิดเตาแก๊สก่อนจะเดินกระแทกเท้ากลับไปที่ห้องนอนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอเลือกเป็นชุดเดรสสั้นสีแดงกลางๆ ถ้าอยากให้ไปก็จะไป แต่ต้องรับให้ได้แล้วกันเวลาที่มีผู้ชายมองมาที่เธอเป็นตาเดียวผ่านไปสักพักร่างเล็กเดินออกมาพร้อมกับชุดว
ตอนที่ 9 ทนไม่ได้ก็หย่าหลินถือข้าวของที่ซื้อมาพะรุงพะรังเต็มสองมือแล้วเดินเข้าไปในบ้านก่อนจะไปเก็บในห้องนอนอีกที วางของสำคัญลงที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วเลือกไปในครัว เธอคิดว่าจะทำอาหารง่ายๆ กินสักหน่อยในขณะที่หลินกำลังยืนเตรียมของอยู่ตรงเคาน์เตอร์ครัวนั้นก็มีอะไรบางอย่างมากระทบที่แผ่นหลังของเธอทำให้ต้องหันไปมองในทันที“เจ้โยนอะไรใส่หลิน?”“แหกตาดูที่พื้นสิ”หลินก้มลงไปดูที่พื้นตามที่พี่สาวบอก เธอเห็นเป็นที่ตรวจครรภ์หนึ่งอันหล่นอยู่บนพื้น สองขีดขึ้นเด่นชัดแบบไม่ต้องหยิบมาดูใกล้ๆ “แล้วยังไง”“เจ้ท้อง”“มาบอกทำไม”“ท้องกับใครต้องให้บอกมั้ย”เธอเดาได้เลยว่าเหมยจะต้องบอกว่าท้องกับตุลย์แน่นอน “แล้วทำไมไม่ไปบอกพ่อของเด็ก มาบอกหลินแล้วมันได้อะไร”“ได้สิ หลินจะได้หลีกทางให้เจ้ไง” เหมยพูดแบบไม่มีความละอายใจ มาถึงขั้นนี้แล้วมันต้องด้านให้สุด“แล้วเจ้ไปได้กับเฮียตุลย์ตอนไหน?” แม้เธอจะรู้อยู่แก่ใจว่านี่มันเป็นแผนของพี่สาว แต่ว่าก็ถือเป็นโอกาสดีที่เธอจะใช้มันเป็นข้ออ้างหาเรื่องหย่ากับตุลย์“ไม่ต้องรู้หรอกว่าได้กันตอนไหน รู้แค่ว่าตอนนี้เจ้กำลังตั้งท้องลูกของตุลย์อยู่” เหมยโกหกหน้าด้า
“เอาเป็นว่าหลินห้ามคุยกับไอ้ห่าตัวไหน อย่าหาว่าเฮียไม่เตือน”“อาการแบบนี้เขาเรียกว่าหวงหรือเปล่า”“หวงแล้วมันแปลกตรงไหน”“แปลกสิ”“แปลกยังไง”“ถ้าไม่ได้รักแล้วจะมาหวงกันทำไม”“คนหวงมันจำเป็นต้องรักด้วยรึไง”“นั่นสิ ถ้างั้นเฮียก็อย่ามาหวง เพราะคนที่จะออกอาการหวงได้ ต้องเป็นคนที่รักหลินเท่านั้น”“อย่าชวนทะเลาะตอนนี้เลยหลิน”“ถ้าไม่อยากทะเลาะก็หย่า”“เหมือนจะพูดไม่รู้เรื่อง ไม่หย่าก็คือไม่หย่า”“งั้นเฮียก็ทนให้ได้ อย่ามาโวยวายแล้วหาว่าหลินงี่เง่าแล้วกัน” พูดจบก็เดินออกมาจากห้อง เธอตรงไปที่ห้องของเหมยแล้วเรียกชื่อเสียงดัง “เจ้เหมย!”“…” เหมยเปิดประตูออกมาแล้วยิ้มมุมปาก “จะกลับมาทำไม ไปแล้วไม่ไป…” เธอไม่ทันได้พูดจบหลินจิกผมพี่สาวแล้วดึงให้เธอเดินตามออกมาที่หน้าบ้านก่อนจะปล่อย“ทำบ้าอะไรของแกฮะ!”“เก็บให้หมด!” หลินตะคอกใส่เสียงดัง“หลินใจเย็นๆ” ตุลย์เอ่ยห้ามแล้วมายืนคั่นกลาง เขาไม่อยากให้สองพี่น้องนี้ทะเลาะกัน มันน่าปวดกบาล“เย็นอะไร ดูข้าวของหลินสิ”“เดี๋ยวเฮียพาไปซื้อใหม่ก็ได้”“รู้ว่ารวยแต่ใช้สมองแก้ปัญหาบ้างเถอะ อย่าเอาแต่ใช้เงิน มันไม่เท่” หลินต่อว่าใส่ตุลย์“เก็บเองสิ
ตอนที่ 8 หวงโรงแรมxxxภายในห้องหรูคนตัวโตกว่าคร่อมอยู่บนร่างเล็กแล้วกระทำการขืนใจ สะโพกใส่แรงกระแทกเน้นๆ แบบคนบ้าคลั่งเพื่อให้เธอรู้สึกทรมานปึก! หลินหมดเรี่ยวแรงที่จะสู้แล้วกล้ำกลืนฝืนทนนอนให้ตุลย์กระทำแบบเอาแต่ใจของเขา ทุกครั้งที่เขายัดเยียดความเป็นชายเข้ามานั้นมันไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีเลยสักนิด มีแต่ความเจ็บปวดแล้วหน่วงช่วงท้องน้อยอยู่ตลอด“อย่าเกร็ง!” เขาบอกเสียงดังแล้วบีบลำคอเธอหลวมๆ ตามด้วยกระแทกกระทั้นแบบดิบเถื่อน “แม่ง!” สบถออกมาพลางปล่อยมือออกจากคอระหงก่อนจะโน้มลงไปบดขยี้จูบแบบดูดดื่ม ลิ้นร้อนไล่ต้อนลิ้มรสไปทั่วอุ้งปากก่อนจะปิดท้ายด้วยการดูดดึงกลีบปากนุ่ม“…” หลินทำเพียงข่มใจแล้วเบี่ยงสายตาไปทางอื่น เธอไม่อยากจะมองหน้าอีกฝ่ายสองเต้าอวบถูกพันธนาการด้วยปากหนา เขาดูดดื่มจุกสีสวยแล้วใช้มือบีบขยำไปด้วย เอวก็ขยับเข้าออกแบบถี่ๆ ไม่มีทีท่าจะเบาลง“หยุดเถอะ อื้อ!” คำร้องขอออกมาจากปากหญิงสาว เธอรู้สึกว่ามันเจ็บตรงส่วนนั้นมากๆ ชนิดที่ว่าจะทนไม่ไหว “ขอร้อง…”“ทำไม ก็อยากขายตัวนักไม่ใช่รึไง” ยิ่งนึกถึงเขาก็ยิ่งโกรธ เธอกล้าพูดคำนั้นออกมาได้ยังไง เฮอะ!ปัก!







