LOGIN“อย่าลืมล่ะ ข้อตกลงของเราก็คือ...ห้ามให้ใครรู้เด็ดขาดว่าเราเป็นอะไรกัน หมายถึง...เรื่องสัญญาตามพินัยกรรม ถ้ามีใครถามก็บอกไปว่าฉันเป็นพี่ชายเท่านั้น เข้าใจใช่ไหม”
คิมหันต์เน้นย้ำเรื่องนี้อีกรอบขณะที่วันนี้มามหาวิทยาลัยกับหญิงสาวเพื่อจัดการเรื่องเงินค่าเทอมให้ก่อนจะเปิดเรียนในอีกสองวันข้างหน้า
“เข้าใจแล้วค่ะ พี่คิมย้ำมาร้อยรอบได้แล้วมั้งคะ”
“เถียงเหรอ”
คนถูกดุเม้มปากเข้าหากันพร้อมหลบสายตาเข้าทันที ทั้งสองลงมาจากรถพากันเดินไปยังห้องธุรการเพื่อจัดการเรื่องชำระค่าเล่าเรียนให้เรียบร้อย
ชายหนุ่มกวาดตามองไปทั่วด้วยเป็นครั้งแรกที่ได้มาเห็น
มหาวิทยาลัยในประเทศไทย หญิงสาวสอบติดได้ด้วยความสามารถของตนเองล้วน ๆ เธอเลือกเรียนอักษรศาสตร์ด้วยตั้งใจว่าจบมาแล้วอยากจะเป็นครูสอนภาษาไทยให้กับเด็กประถม ณัฐนิชาเร่งจังหวะการเดินให้เร็วกว่าเขาเพื่อจะนำทางดวงตาคมจ้องมองอีกฝ่ายจากด้านหลัง ไม่อาจละสายตาไปจากทรวงทรงองค์เอวของคนตัวเล็กได
บทที่ 25 เมียฉันคิมหันต์พาตนเองมานั่งอยู่ที่โต๊ะไม่ไกลจากณัฐนิชาและกลุ่มเพื่อนมากนัก คนที่กำลังเต้นส่ายเอวไปมาอยู่กับหล่อน หากจำไม่ผิดคือเพื่อนสนิทของเธอที่ชื่อพีรดา แต่ที่น่าเจ็บใจจนต้องมานั่งเฝ้าอยู่ตรงนี้ก็คือผู้ชายหน้าตาดีที่ยืนตัวติดกับหญิงสาวตลอดเวลาจนแทบจะสิงร่างคนนั้นในฐานะผู้ชายด้วยกัน ชายหนุ่มดูออกว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไรกับเธอ“ระวังล้มนะ”ดนัยกระซิบบอกหญิงสาวพลางถือวิสาสะโอบเอวหล่อนเอาไว้เพื่อป้องกันไม่ให้เธอหงายหลังเพราะเมา หากเป็นปกติณัฐนิชาคงเขยิบตัวออกหรือถอยหนี แต่เพราะตอนนี้เธอเมามากก็เลยไม่ได้สนใจเรื่องยิบย่อยพวกนี้เท่าไหร่ ในหัวเอาแต่คิดว่าคิมหันต์คงกำลังจู๋จี๋ดี๋ด๋าอยู่กับลอร่าพอคิดแล้วก็น้อยใจ พอน้อยใจก็ต้องดื่มอีก!ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าการดื่มเหล้ามันจะช่วยได้มากขนาดนี้ คนมึนเริ่มเซเล็กน้อย โชคดีที่มีดนัยคอยโอบประคองไว้ตลอดเวลาก็เลยเป็นการเซไปหาแผงอกเข้าเสียมากกว่า ความใกล้ชิดที่ไต่ระดับเพิ่มขึ
บทที่ 24 กลับดึกเป็นเปิดเทอมวันแรกที่ตั้งตาคอยทั้งทีแต่ณัฐนิชาเอาแต่นั่งทำหน้าอมทุกข์เหมือนคนแบกโลกไว้ทั้งใบ พีรดาเพื่อนซี้จึงอดเป็นห่วงไม่ได้เพราะคิดว่าเพื่อนรักยังเศร้ากับการจากไปของผู้มีพระคุณอยู่ ทุกเรื่องของหญิงสาว เพื่อนสนิทคนนี้รับรู้หมด ที่ยังไม่ได้บอกคงจะมีแค่เรื่องระหว่างเธอกับคิมหันต์เท่านั้น“เป็นอะไรไป วันนี้ไม่สดใสเลย มีเรื่องไม่สบายใจเหรอ”“นั่นสิ ถ้ามีปัญหาอะไรบอกเราได้นะ เราอยากช่วย”เจ้าของเสียงทุ้มหรือ ‘ดนัย’ ดีกรีเป็นถึงเดือนประจำคณะฯ เอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง ทุกคนรู้ดีว่าชายหนุ่มแอบชอบณัฐนิชามาโดยตลอด แต่หญิงสาวคงจะซื่อบื้อเกินไปก็เลยไม่เคยดูออกเลยว่าอีกฝ่ายคิดไม่ซื่อ“ขอบใจเธอสองคนมากนะ แต่ฉันไม่เป็นอะไร”“ไม่อยากบอกก็ตามใจ ว่าแต่เมื่อเช้าเธอมากับใคร พี่ชายคนนั้นมาส่งเหรอ”คนถูกถามพยักหน้า เธอทำตามคำสั่งของชายหนุ่มทุกอย่างว่าหากใครถามเรื่องของเขาให้บอกไปว่าเป็นแค่พี่น้อง“พี่ชาย?ชาช่ามีพี่ชายด้วยเหรอ”“
บทที่ 23 ที่หนึ่งสุดท้ายแล้วคิมหันต์ก็ไม่สามารถข่มตาหลับลงได้แม้แต่วินาทีเดียว เลยอพยพตนเองออกมานอนห้องรับแขกชั้นล่างตอนที่ณัฐนิชาคลายอ้อมกอดให้เขาเป็นอิสระ อย่างน้อยก็ดีกว่าทนนอนต่อไปโดยที่ไม่รู้จะหลับเมื่อไหร่ ชายหนุ่มนอนอยู่บนโซฟา ไม่มีหมอนหรือผ้าห่มเลยสักอย่างเดียวณัฐนิชาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพื่อเตรียมอาหารเหมือนอย่างเคย คิ้วสวยขมวดเข้าหากันด้วยแปลกใจเมื่อเห็นเจ้าของบ้านระเห็จมานอนห้องรับแขกอย่างนี้ หลงคิดว่าเขาคงจะนอนกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับลอร่าอย่างมีความสุขแท้ ๆแล้วทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้กันล่ะ ?คนตัวเล็กนั่งยอง ๆ ลงกับพื้น เท้าคางมองคนหลับไม่ว่าจะมองมุมไหน อีกฝ่ายก็หล่อบาดใจเธอมากจริง ๆ ถึงจะมีมุมใจร้ายไปบ้างแต่สุดท้ายเขาก็ไม่เคยเมินเฉยต่อเธอเลยสักครั้ง“จะมองอีกนานไหม ไม่มีอะไรให้ทำเหรอ”คิมหันต์ลืมตาขึ้นมา ทำเอาคนแอบมองถึงกับตกใจจนหงายหลังก้นจ้ำเบ้า รีบหลบสายตาเพราะคาดไม่ถึงว่าชายหนุ่มจะตื่นอยู่ต
บทที่ 22 ย่องเข้าห้อง“คิมหันต์ ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะคะ”ลอร่าที่เพิ่งอาบน้ำทาครีมเสร็จ เดินเข้ามาหาเขาในชุดนอนสุดเซ็กซี่แบบที่ใส่ทีไรเป็นต้องถูกชายหนุ่มจับถอดทุกที เมื่อตอนเย็นหล่อนไม่เห็นว่าณัฐนิชาจะมากินข้าวด้วยกัน หนำซ้ำท่าทีของชายหนุ่มยังดูเปลี่ยนไปเหมือนมีเรื่องหนักใจอีก“ผมกำลังคิดอะไรนิดหน่อยครับ คุณนอนเถอะ พรุ่งนี้ยังต้องจัดการเรื่องย้ายเข้าคอนโดฯ อีก”“คอนโดฯ?”หญิงสาวทวนคำ จริงอยู่ว่าเธอมีคอนโดฯ ที่เช่าเอาไว้แล้ว เพียงแต่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเร่งเร้าให้ย้ายออกไปเร็วขนาดนี้ หากเป็นคิมหันต์แบบทุกทีน่าจะอ้อนวอนขอให้หล่อนย้ายมาอยู่ที่นี่กับเขามากกว่า หรือเป็นเพราะลอร่าปล่อยให้เขากลับมาอยู่เมืองไทยคนเดียวนานเกินไปก็เลยเกิดช่องว่างระหว่างกันขึ้นคิ้วสวยขมวดเข้าหากัน คนที่เคยตามหล่อนต้อย ๆ และบอกว่าชอบเธอมากอยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ให้มากกว่าเพื่อนพ้องท้องชนกันคนนั้นไปไหนเสียแล้ว ทั้งที่ถูกหญิงสาวปฏิเสธไปว่าไม่ต้องการผูกมัดขอแค่สนุกกันไปวัน ๆ ก็พอ แต่คิมหันต์ก็ไม่เคยถอดใจ ยังคงไปมาหาสู่ทำตัวเหมือน
บทที่ 21 พาหญิงอื่นเข้าบ้าน‘เตรียมอาหารไว้ด้วยนะ เย็นนี้ลอร่าจะมากินข้าวที่บ้าน’นั่นคือคำพูดที่คิมหันต์บอกกับเธอเอาไว้ก่อนจะออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้าจนเย็นแล้วก็ยังไม่กลับมา เขาดูกระตือรือร้นและดีอกดีใจเป็นอย่างมากเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายกลับมาเมืองไทยเรียบร้อยแล้ว ณัฐนิชาไม่ได้รู้เรื่องของเธอมากนัก แต่การที่ชายหนุ่มควงเธอซ้ำ ๆ อยู่แค่คนเดียว ก็แปลว่าคงสำคัญไม่น้อยเลยจากที่ตามสืบจากไอจีดูเหมือนจะทำงานในวงการนางแบบนายแบบเหมือนกัน รู้จักกันจากการทำงานก่อนจะสานต่อ ดูจากรูปถ่ายอิงแอบแนบชิดสนิทสนม ก็พอจะเดาได้ว่าทั้งสองคนต้องเป็นมากกว่าเพื่อนอย่างแน่นอนณัฐนิชาถอนหายใจออกมารอบที่ร้อยของวัน เธอจัดเตรียมอาหารเย็นเสร็จหมดแล้วตามคำสั่งของเจ้าของบ้าน ถึงขนาดพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาเย้ยกัน อีกฝ่ายคงอยากให้หล่อนยอมสละสิทธิ์จริง ๆถึงการแต่งงานจะยังไม่สมบูรณ์เพราะเจ้าบ่าวหนีไปเสียก่อน แต่อย่างน้อยเธอก็ได้ชื่อว่าเคยเป็นเจ้าสาวของเขานะคนตัวเล็กก้มหน้างอง้ำ จะแสดงความเป็นเจ้าของก็ไม่ได้ เพราะยังพู
บทที่ 20 พี่ชายกับน้องสาว“อย่าลืมล่ะ ข้อตกลงของเราก็คือ...ห้ามให้ใครรู้เด็ดขาดว่าเราเป็นอะไรกัน หมายถึง...เรื่องสัญญาตามพินัยกรรม ถ้ามีใครถามก็บอกไปว่าฉันเป็นพี่ชายเท่านั้น เข้าใจใช่ไหม”คิมหันต์เน้นย้ำเรื่องนี้อีกรอบขณะที่วันนี้มามหาวิทยาลัยกับหญิงสาวเพื่อจัดการเรื่องเงินค่าเทอมให้ก่อนจะเปิดเรียนในอีกสองวันข้างหน้า“เข้าใจแล้วค่ะ พี่คิมย้ำมาร้อยรอบได้แล้วมั้งคะ”“เถียงเหรอ”คนถูกดุเม้มปากเข้าหากันพร้อมหลบสายตาเข้าทันที ทั้งสองลงมาจากรถพากันเดินไปยังห้องธุรการเพื่อจัดการเรื่องชำระค่าเล่าเรียนให้เรียบร้อยชายหนุ่มกวาดตามองไปทั่วด้วยเป็นครั้งแรกที่ได้มาเห็น มหาวิทยาลัยในประเทศไทย หญิงสาวสอบติดได้ด้วยความสามารถของตนเองล้วน ๆ เธอเลือกเรียนอักษรศาสตร์ด้วยตั้งใจว่าจบมาแล้วอยากจะเป็นครูสอนภาษาไทยให้กับเด็กประถม ณัฐนิชาเร่งจังหวะการเดินให้เร็วกว่าเขาเพื่อจะนำทางดวงตาคมจ้องมองอีกฝ่ายจากด้านหลัง ไม่อาจละสายตาไปจากทรวงทรงองค์เอวของคนตัวเล็กได







