ตอนที่ 6 อาการแปลกๆ 2

ไร้เสียงจะเถียงกับคนตัวใหญ่ตรงหน้า เมื่อริมฝีปากที่ถูกเม้มไว้แน่นอย่างพยายามกดอารมณ์บางอย่างเอาไว้ หนักเข้าเธอก็ถึงกับต้องกัดริมฝีปากตัวเอง ริมฝีปากที่แห้งผากก็ต้องใช้ลิ้นตวัดเลียเพิ่มความชุ่มชื่น แต่คนตัวเล็กคงไม่รู้ว่าภาพนั้นมันชวนให้เธอยิ่งดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีก

"วันนี้ฉันจะช่วยบริการก็แล้วกัน"

ฟาริสลุกจากเก้าอี้ตัวเองตรงมาที่เธอ พูดจบเขาก็ก้มตัวช้อนเธออุ้มขึ้นลอยเดินกลับห้อง และถ้าเขาไม่ช่วยบริการอย่างว่าเธอก็ไม่รู้ว่าจะมีเรี่ยวแรงเดินกลับห้องได้หรือเปล่า

ร่างอรชรถูกวางลงที่เตียงอย่างไม่เบามือนัก รอยแยกของกระโปรงตัวสวยเผยให้เห็นขอบบิกินีที่โคนขา จนฟาริสเผลอลูบมือลงตรงรอยแยกนั้น

"คุณ..ฟาริส"

พราวฟ้ารีบจับมือเขาไว้ทันที แต่ไม่ได้เป็นเชิงห้าม กลับรั้งให้คนตัวใหญ่เข้าใกล้

"หือ ทำไม" เขาแกล้งถามทั้งที่รู้อยู่เต็มอก

"ชะ...ช่วยฉันด้วย...ฉันไม่ไหวแล้ว"

"ขอถอดเสื้อผ้าแป๊บนึง" เสียงกลั้วหัวเราะของเขาจึงทำให้เธอยอมปล่อยมือที่รั้งให้คนตัวสูงขึ้นมาบนเตียง

เห็นเขากำลังค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อช้าๆ เหมือนจะไม่ทันใจเมื่ออยู่ๆ เธอก็ชันตัวลุกขึ้นนั่งช่วยเขาถอดสายเข็มขัดออกจากเอว

แต่ฟาริสเป็นคนปลดกระดุมกางเกงและถอดมันทิ้งไว้อยู่ข้างเตียง สาวชุดแดงจึงได้รีบปลดกระดุมเสื้อที่คอด้านหลังแต่ปลดเท่าไรมันก็ไม่ยอมหลุดเสียที ฟาริสจึงรั้งให้เธอขยับเข้าหาแล้วจัดการปลดกระดุมเม็ดนั้นให้เอง แต่ระหว่างที่เขากำลังช่วยเธอ เจ้าตัวก็กลับใช้ลิ้นตวัดเลียที่ทับทิมเม็ดเล็กตรงหน้าอก ก่อนที่เธอจะละเลงลิ้นดูดเม้มตวัดเลียอย่างเมามัน อีกทั้งฝ่ามือเล็กก็ลูบวนอยู่แถวหน้าท้องเป็นลอน

จนเมื่อเขาแกะกระดุมเม็ดนั้นหลุด กระตุกสายเชือกสีแดงด้านหลังเธอเบาๆ ชุดตัวสวยก็ร่วงลงไปกองอยู่ที่เอวเหลือเพียงแผ่นแปะจุกสีเดียวกับเนื้อนั่น มันก็ถูกดึงออกทันทีเช่นกัน คนตัวเล็กไม่ได้สนใจชุดของตัวเองเพราะมัวแต่ดูดชิมทับทิมเม็ดจิ๋วอยู่ทั้งสองข้าง

แต่ก็ต้องยอมรับที่ว่าตอนที่ถูกเธอเลียแบบนี้มันพาให้เสียวไปถึงแก่นกายที่ตั้งเด่โค้งงอเป็นลำอยู่ด้านล่าง

"ใจเย็นให้ฉันใส่ถุงยางก่อน" ฟาริสจับเธอออกห่างแล้วก็ดันร่างอรชรให้เอนตัวลงนอน ดึงชุดที่ยังค้างอยู่ที่เอวให้หลุดออกจากตัวพร้อมกับแพนตี้ตัวจิ๋ว ยิ่งมองเธอในตอนที่ทั้งตัวไร้เสื้อผ้า ใบหน้าหวานที่ดูจะหวานกว่าปกติ ทั้งดวงตาที่ปรือตามองอย่างเว้าวอน ฝ่ามือสองข้างก็จิกลงที่นอนไว้แน่นไม่ต่างจากเรียวขาที่บดเบียดเข้าหากันเพื่อระบายความต้องการที่มันลุกโชนร้อนวาบไปทั้งกายจนแทบจะมอดไหม้ ได้แต่รอคอยให้คนตัวสูงจัดการกับอุปกรณ์ป้องกัน เวลาเพียงไม่กี่วินาทีแต่มันเหมือนเนิ่นช้ายิ่งนัก

"คุณฟาริส..."

เจ้าของชื่อได้แต่กดยิ้มมุมปากเบาๆ เมื่อถูกเรียกด้วยน้ำเสียงกระเส่าที่เขาไม่ได้ยินมาถึงห้าปีเต็ม อดแปลกใจตัวเองไม่ได้เหมือนกันที่อยู่ๆ ก็เกิดจำเรื่องราววันนั้นได้ ทั้งที่ต่อจากเธอก็ยังมีผู้หญิงที่ถูกเขาฟันแล้วทิ้งอีกหลายคน และบางคนเขาแทบจะลืมหน้าไปแล้วด้วยซ้ำ

แค่คนตัวสูงโน้มตัวลงเพียงนิด หญิงสาวที่นอนทอดร่างอ่อนระทวยเพราะฤทธิ์ยาก็รีบดึงตัวเขาเข้าหาทันที

"ช่วยพราวหน่อยนะคะ ระ...เร็ว"

สีหน้าบ่งบอกถึงความต้องการอย่างไม่ปิดบัง ทันทีที่ร่างสูงใหญ่ทาบทับคนใต้ร่างก็แอ่นสะโพกเสียดสีคนด้านบนอย่างจงใจ

ฟาริสได้แต่กดยิ้มมุมปากจับเรียวขาข้างหนึ่งของเธอยกสูงอ้าออก กลีบเกสรที่ปิดสนิทก็สยายกลีบอวดสายตา สีเนื้อแดงสดอย่างคนสุขภาพดีชวนให้เขาอยากรังแกหนักๆ จับแท่งเอ็นอันเขื่องจดจ่อเสียดสีปากทางรักที่ถูกเคลือบไปด้วยน้ำหวานหยาดเยิ้มกดหัวเห็ดจุ่มเพียงนิด สะโพกมนก็แอ่นสะท้าน

"อื้อ...มิน่าล่ะ แน่นฉิบ"

เธอไม่ได้สนใจคนพูดคนเดียวและตอนนี้สมองก็ไม่รับรู้ถ้อยคำกำกวมนั้นด้วย รับรู้เพียงช่องทางคับแน่นปวดหนึบอยากให้เขารีบขยับสะโพกเข้าหาโดยเร็วก็แค่นั้น จึงได้ใช้สองมือรั้งสะโพกสอบให้เข้าหา

"คุณฟาริส..." คนใต้ร่างได้แต่เร่งเร้า เมื่อคนด้านบนเพียงแค่ขยับจดจ่อเบาๆ

เขารู้ว่าเธอทรมานจวนเจียนขาดใจเลยแหละ เริ่มขยับสะโพกหนักๆ เพียงไม่กี่ครั้งแท่งเนื้ออันโตก็เข้าไปจนสุดทาง

ใบหน้าเหยเกร้องครวญครางขึ้นทันทีเมื่อเขาขยับสะโพกบดเบียดเนินเนื้ออวบอูมแทบจะไม่ต่างจากเมื่อห้าปีก่อนนั้นสักนิด

แท่งเอ็นสีเข้มที่ขยับเข้าจนสุดลำและค่อยถอนตัวออกจนเกือบสุดทางเช่นกัน ยิ่งกระแทกกระทั้นจังหวะหนัก ปลายเล็บยาวของเธอที่ถูกเคลือบไว้ด้วยสีแดงเช่นเดียวกับชุดก็ครูดแผ่นหลังเขาเป็นทาง

"อ๊ะ...อ๊า...ฟาริส"

ทุกจังหวะที่กระแทกคนใต้ร่างก็สะเทือนตามแรงถ้าเขาไม่ยึดเอวบางไว้มั่นเธอคงจะได้กระเด็นกระดอนไปจนชนหัวเตียงแน่ หน้าอกอิ่มก็ยิ่งกระเพื่อมราวกับเจ้าเนื้อสองก้อนลอยอยู่ท่ามกลางทะเลที่กำลังฝ่าคลื่นมรสุมลูกใหญ่

"มะ...ไม่ไหวแล้ว"