ตอนที่ 106.“แน่นะ อย่าให้น้ำผึ้งรู้นะว่าพี่คิมแกล้งอะไรน้องสาวของน้ำผึ้งน่ะแล้วทำไมพี่คิมต้องว่าหนูดีแบบนั้นด้วย ปากจัดจริงพี่คิมนี่” ดรุณนุชคาดคั้นชายหนุ่มและอดไม่ได้ที่จะต่อว่าเขาตรงๆ เพราะรู้ดีว่าคิมหันต์นั้นชอบแกล้งและหาเรื่องฤดีชลเสมอๆ ตั้งแต่ตอนเป็นเด็กๆ“รอถามสามีเรากับพี่มาร์คดีกว่า เอาเป็นว่าพี่ฝากเราดูแลยัยนี่ด้วยละกัน มาเดี๋ยวพี่อุ้มขึ้นไปข้างบนให้ แมงปอพี่คิมขอร้องช่วยจัดห้องติดกับแมงปอให้ผู้หญิงคนนี้ด้วย เอ้า เราจะมัวมามองอะไรพี่ไปช่วยแมงปอจัดห้องเร็วดึกแล้วพี่คิมง่วงนอน เอ...เด็กคนนี้นี่” คิมหันต์เอ่ยบอกอรุณนารีและหันมาดุดรุณนุชที่มองเขาอย่างจับผิดแล้วก็ต้องยอมตามอรุณนารีไปโดยดี แต่ไม่วายหันมามองคิมหันต์อย่างไม่ไว้ใจ“เอาไว้ถามพี่มาร์คกับพี่ริคก็ได้ สองคนนั่นคงไม่มีอะไรปิดบังเรา” ดรุณนุชคิดอย่างไม่หายสงสัย คิมหันต์ก้มลงมองร่างไร้สติใบหน้าซีดขาวราวกระดาษของสาวน้อยที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับเขามาตลอดตั้งแต่เด็กๆ อย่างสับสนและกรุ่นโกรธโดยไม่รู้สาเหตุ ก่อนจะช้อนร่างบางขึ้นไปยังห้องนอนที่เขาสั่งให้สองสาวจัดให้ก่อนจะขอตัวเข้าห้องของตนไปเพื่อหลบสายตาขี้สงสัยของดรุณนุช“นี่เหรอหนู
ตอนที่ 107.“พี่มาร์ครักแมงปอ” อยู่ๆ เขาก็เอ่ยขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ มือบางที่กำลังพันแผลให้เขาชะงัก ดวงตากลมโตเบิกกว้าง“พี่มาร์ค...” หญิงสาวอุทานอย่างตกตะลึงทั้งสับสนขัดเขินและตื่นเต้นปนเปกันไปหมดจนแยกไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไหนมากกว่ากัน แต่ที่แน่ๆ เธอมีความสุขเหลือเกิน“พี่ไม่รู้ว่าแมงปอจะคิดเหมือนพี่ไหม แต่พี่รู้ใจตัวเองว่าถ้าพี่ไม่บอกไม่คว้าแมงปอไว้ตอนนี้ พี่อาจจะไม่มีโอกาสนั้นอีกเลยก็ได้”“พี่มาร์คอย่าพูดแบบนี้สิคะ มันฟังดูไม่ดียังไงไม่รู้”“แมงปอยังไม่ตอบพี่มาร์คเลย” ชายหนุ่มจ้องใบหน้าแดงปลั่งของคนที่ก้มหน้าก้มตาพันแผลให้เขาอย่างตั้งใจอย่างรอคอยคำตอบ จนเมื่อเธอพันแผลให้เขาเรียบร้อยหญิงสาวก็ทำท่าจะผละจากไปเขาจึงคว้ามือบางไว้มั่นและเชยคางมนมองลึกลงไปในดวงตาของเธอ“ตอบพี่สิคนดี ว่าคิดเหมือนกับพี่ไหม รักพี่มาร์คบ้างรึเปล่า” เสียงทุ้มเอ่ยชิดดวงหน้าใสที่แดงก่ำ อรุณนารีมองสบดวงตาคมเข้มอย่างท้าทายเมื่อตัดสินใจว่าเธอต้องทำอะไรสักอย่าง เพื่อตัวเอง...“คนบ้าถ้าเขาไม่รักเขาจะแอบตามตัวมาเหรอ แล้วก็ยอมให้จูบขนาดนี้ แกล้งโง่หรือโง่จริงๆ นี่” หญิงสาวแกล้งหยิกแก้มสากของคนตัวโตเพราะเขามัวแต่เผลอมอ
ตอนที่ 108. “ตื่นแล้วหรือจ๊ะน้องสาวคนสวยของพี่” “พี่น้ำผึ้ง!” สาวน้อยหันไปตามเสียงประตูและเสียงเรียกที่แสนอบอุ่นคุ้นเคย ร่างบางก็วิ่งถลาเข้าสู่อ้อมกอดอุ่นของญาติผู้พี่ทันที สองพี่น้องกอดกันแน่นอย่างแสนคิดถึงไม่แพ้กัน “เป็นไงบ้างจ๊ะเมื่อคืนหลับฝันดีไหม” ดรุณนุชผละจากร่างบางและปัดปอยผมสลวยให้พ้นใบหน้างามอย่างอ่อนโยน จนสาวน้อยน้ำตาซึม นานแค่ไหนแล้วหนอที่เธอไม่เคยได้รับสัมผัสอบอุ่นเช่นนี้ “หลับฝันดีมากๆ ค่ะ แล้วหนูดีอยู่ที่ไหนคะ ใช่เรือนลีลาวดีรึเปล่า” “ใช่จ๊ะ เมื่อคืนพี่คิมพาหนูดีมา” ดรุณนุชตอบเมื่อเห็นแววสงสัยในแววตาของฤดีชล และคำตอบของเธอก็ทำให้สาวน้อยหน้าเสียไปนิดๆ “เอาล่ะจ๊ะจะยังไงก็อาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปทานข้าวเช้ากันก่อน นี่เสื้อผ้าของพี่แมงปอหนูดีน่าจะใส่ได้พอดีเพราะตัวเท่าๆ กันเดี๋ยวพี่ลงไปรอข้างล่างนะจ๊ะ”ฤดีชลชะงักเท้าบางเมื่อเข้ามาในห้องอาหารแล้วพบกับสายตาถึงห้าคู่ที่มองมายังเธอพร้อมๆ กันเมื่อเธอย่างก้าวเข้ามา และหนึ่งในสายตาห้าคู่นั้นมันทำให้เธอก้าวขาไม่ออกและสั่นขึ้นมาดื้อๆ “เข้ามาสิหนูดี มาทา
ตอนที่ 109 หนุ่มสาวยืนจ้องกันราวจะกินเลือดกินเนื้อและคิมหันต์ก็เริ่มย่างเท้าเข้าหาร่างบางอย่างเอาเรื่องในขณะที่ฤดีชลถอยร่นอย่างตกใจและหวาดกลัวเมื่อเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยไฟโทสะของเขา “หนูดี/หนูดี จริงๆ ด้วย” เหมือนระฆังช่วยชีวิตเมื่อเด่นดีเด่นดังร้องเรียก ฤดีชลหันไปตามเสียงและฉีกยิ้มกว้างอย่างยินดี ก่อนร่างบอบบางจะวิ่งลิ่วเหมือนติดปีกโผเข้าหาอ้อมแขนที่กางรอรับของพี่ชายทั้งสอง “พี่เด่นดี พี่เด่นดัง หนูดีคิดถึงพี่จังเลยค่ะคิดถึงที่สุด” สาวน้อยพูดอู้อี้อยู่กับอกอุ่นๆ ของพี่ชายทั้งสองน้ำตาแห่งความดีใจตื้นตันไหลอาบแก้มใสจนพี่ชายทั้งสองต้องรีบเช็ดรีบปลอบให้อย่างเอาใจราวเธอเป็นน้องน้อยตัวเล็กๆ เช่นวันวาน “เฮ้ยไอ้ดัง นายให้ฉันเช็ดน้ำตาให้น้องมั่งสิวะ นายจะเช็ดคนเดียวได้ไง” “อ้าวไอ้พี่ดีครับ คุณพี่ก็ให้ไอ้ดังกอดน้องหนูดีมั่งสิครับตัวเองจะกอดน้องอยู่คนเดียวได้ไงอ่ะ” “ก็ได้ๆ งั้นเปลี่ยนกัน” “พี่ดีพี่ดังนี่ไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ หนูดีรักพี่สองคนที่สุดเลย” สองหนุ่มแย่งกันปลอบสาวน้อยจนน่าเวียนหัว เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเ
ตอนที่ 110.“เข้าบ้านกันได้แล้วสาวๆ เดี๋ยวพี่คิมจะไปเดินเล่นที่ชายหาดสักครู่”“ค่ะคุณชาย” ดรุณนุชเอ่ยล้อเลียนคิมหันต์ก่อนจะจูงมืออรุณนารีและฤดีชลเข้าบ้านแล้วก็พากันเข้าครัวทำอาหารเย็นด้วยความรื่นเริงใจคิมหันต์มองตามทั้งสามสาวเข้าไปในบ้านแล้วเขาก็หันไปพยักหน้าให้ชายหนุ่มหน้าเหี้ยมอีกคนที่ยืนหลบมุมอยู่ในสวนก่อนจะออกเดินอย่างสบายอารมณ์เหมือนไม่มีอะไรไปที่ชายหาดสวยที่อยู่ไม่ห่างจากเรือนลีลาวดีมากนักสายตาเหี้ยมเกรียมของชายหน้าเสี้ยม กร้านงานหนักสามคนมองตามร่างสูงของคิมหันต์ไปอย่างหมายมาดแล้วพยักหน้าให้กัน พวกมันหันไปมองยังเรือนหลังงามด้วยแววตาหื่นกระหายก่อนจะพาร่างกำยำของพวกมันเร้นกายเข้าไปในสวนยางพาราเพื่อรอคอยเวลาจัดการขย้ำเหยื่อแสนสวยทั้งสามคนในบ้านหลังนั้น“มันเริ่มลงมือแล้ว เร็วกว่าที่คิดนะนายว่าไหม”“ใช่มันร้อนตัวเอง และมันคิดว่าเราจะหลงกลไอ้ชลเขตมันฉลาดในการสร้างภาพเสมอ นายภากรนี่คงหลงเชื่อมันแน่ๆ ไม่อย่างนั้นมันไม่กล้าลงมือเร็วขนาดนี้”“แล้วนายคิดว่าไอ้ชลเขตมันจะมาไหมคืนนี้”“ฉันคิดว่าไม่ แต่มันมีตัวตายตัวแทนมาแทนนั่นไง นายภากร นายสุริยากับเถ้าแก่ตัน” ริคและเหมันต์ที่ซุ่มอยู่หลัง
ตอนที่ 111.“ต้องการอะไร เราไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกันนะคุณเหมันต์” นายภากรตอบออกไปสายตาคมกล้าของคนที่ผ่านเรื่องราวทั้งดีและร้ายมามากมายกวาดมองไปทั่วอย่างหาพิรุธและระแวงระวัง“ผมว่าเราเกี่ยวข้องกับโดยตรงเลยล่ะเพราะสิ่งที่คุณกับไอ้ชลเขตกำลังทำอยู่มันส่งผลร้ายต่อครอบครัวของผมและประเทศชาติ”“หึๆ น่าขำจริงๆ มีเรื่องจะพูดกับผมแค่นี้เหรอ” เสียงหัวเราะเย้ยหยันดังก้อง ชายที่ยิ่งใหญ่และโชกโชนในวงการธุรกิจมืดส่ายหน้าอย่างปลงตกกับชีวิตต่อจากนี้ของตนเพราะจากสายตาที่เขากวาดมองเขารู้ว่าทางเดียวที่จะรอดออกไปจากที่นี่โดยไม่บุบสลายนั้นคือการยอมมอบตัว และนั่นคือสิ่งสุดท้ายที่เขาจะทำ“ที่นี่เราควบคุมไว้ได้หมดแล้ว เหลือเพียงแต่คุณเท่านั้นว่าจะยอมมอบตัวหรือเลือกจะถูกจับตาย และขอให้คุณรู้อย่างหนึ่งว่าถ้าเป็นผม ผมจะเลือกมีชีวิตอยู่เพื่อเอาคืนคนที่ทรยศผม” เหมันต์ตะโกนบอกและหวังว่าอีกฝ่านจะเห็นด้วยกับเขา“คุณกำลังถูกไอ้ชลเขตหลอกใช้ มอบตัวและร่วมมือกับเรา เชื่อผมแล้วผมจะช่วยคุณ”นายภากรนิ่งคิดกับข้อเสนอของเหมันต์และนึกถึงสิ่งที่ชลเขตกับเขาทำสัญญาร่วมกันและไม่คิดว่าเขาจะถูกชลเขตหลอกใช้อย่างที่เหมันต์บอกเพราะทั้ง
ตอนที่ 112.“จริงว่ะพวกมึง กูไปห้องที่เหลือนังสองตัวนั่นก็ไม่อยู่มันไปไหนกันวะ หรือว่านี่คือกับดักวะ”ร่างสามร่างของชายฉกรรจ์เป็นเงาในความมืดคุยกันและทำท่าว่าจะผละไปเมื่อเห็นว่าทั้งหมดคือกลลวงแต่ก็เหมือนจะสายไปเมื่ออยู่ๆ ไฟที่ดับมืดทั้งบ้านก็สว่างพรึ่บขึ้นพร้อมกับกระสุนเจาะเข้าที่ขาของพวกมันทุกคนจนมันล้มลงไปนอนโอดโอย เท้าเรียวสองคู่ในรองเท้าบู้ทหนาก็เตะปืนในมือของพวกมันกระเด็นไปไกลพร้อมกับจ่อปืนไปที่หัวของพวกมัน พร้อมกับขาทั้งสี่ของเจ้าคอบร้าก็คร่อมทับพร้อมกับแยกเขี้ยวน่ากลัวใส่คนที่นอนร้องโอดโอยใต้อุ้งเท้าของมัน ส่วนเจ้ากุ้งแก้วได้ทีขึ้นไปนั่งบนอกของเจ้าวายร้ายคนหนึ่ง และในมือของเจ้าก็กุ้งแก้วก็ถือสิ่งที่ทุกคนต่างตะลึงเพราะมันคือ ปืน ซ้ำยังจ่อปากกระบอกปืนไปที่ปากของวายร้ายหน้าเหี้ยมซึ่งตะลึงมองมันตาโตไม่กล้าขยับเพราะกลัว ลิง ทำปืนลั่นคิมหันต์ออกจากที่ซ่อนทันทีที่เขายิงวายร้ายทั้งสามเข้าที่ขาอย่างแม่นยำคนละนัด เขาไม่ต้องการฆ่าใครให้เลือดชั่วๆ ของพวกมันแปดเปื้อนเรือนลีลาวดีสีขาวงดงามแห่งนี้ และการจับเป็นครั้งนี้ก็ยังจะทำให้เขาได้ประโยชน์มากกว่าให้พวกมันตาย“ครับพี่ จัดการได้สบายมากพี่
ตอนที่ 113.“ไม่ได้หรอกค่ะหนูดีห่วงแม่และไม่อยากให้แม่ลำบากใจพี่มาร์คก็รู้นี่คะ”“เอาเถอะเดี๋ยวพี่จะไปส่งก็แล้วกันไปทานข้าวก่อนไป อิ่มแล้วพี่จะไปส่งเอง” เหมันต์ลูบเรือนผมสลวยนั้นอย่างเอ็นดูและเธอก็รับคำอย่างว่าง่ายเมื่อรับประทานอาหารกลางวันแล้วเหมันต์ก็ขับรถพาฤดีชลมาส่งที่โรงแรมในเครือของอัครไพฑูรย์ ซึ่งเขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมฤดีชลจึงให้เขามาส่งที่นี่“ทำไมให้พี่มาส่งที่นี่ล่ะหนูดี”“ก็หนูดีรู้ว่าพี่มาร์คคงไม่อยากไปที่บ้านอัครไพฑูรย์เท่าไหร่ และอีกอย่างเดี๋ยวคุณเขตก็ต้องมาที่นี่หนูดีรอเขาอยู่ที่นี่ก็ได้ค่ะพี่มาร์คไม่ต้องเป็นห่วง”“จะไม่ห่วงได้ไงน้องสาวพี่ทั้งคน ถ้าเกิดอะไรขึ้นใครจะช่วย” เหมันต์พูดอย่างไม่พอใจที่ชลเขตทำเหมือนฤดีชลเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่น้องเท่าที่เอาสมบัติของแม่ของเธอมาใช้หากินแล้วยังทำเหมือนว่าฤดีชลเป็นเพียงผู้อาศัยในอัครไพฑูรย์ ไม่มีเกียรติไม่มีศักดิ์ศรีอะไร“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจพี่มาร์คค่ะ” ฤดีชลมองชายหนุ่มผู้เป็นหนึ่งในใจเสมอมาที่นั่งอ่านหนังสือฆ่าเวลาที่ชลเขตจะมารับเธอที่ห้องรับรองของโรงแรมที่ชลเขตให้เธอมาพักรอเขา สาวน้อยวางน้ำส้มคั้นเย็นฉ่ำตรงหน้าเขาอย่างแผ่วเบาและอ
ตอนที่ 170.“แหมนายหัวคะ มาช้านะคะนี่มัวทำอะไรกันอยู่เอ่ย ว่าไงแกแมงปอเหนื่อยมากจนต้องให้นายหัวเขาอาบน้ำแต่งตัวแล้วประคองมาเลยเหรอแก” เนตรนาราเอ่ยกระเซ้าเพื่อนรักเหมือนรู้เหตุการณ์ก่อนหน้านี้เมื่อเห็นเหมันต์โอบประคองร่างเล็กๆ ของเพื่อนรักไม่ห่าง และเธอก็ได้ค้อนโตๆ จากเพื่อนรักมาแทนคำตอบพร้อมกับทำปากขมุบขมิบคาดโทษ เนตรนาราจึงได้แต่เสหัวเราะเก้อๆ ทั้งที่อยากจะหัวเราะดังๆ แม้ว่าเธอจะยังไม่เคยรักใคร แต่ไอ้อาการหลงเมียแบบเป็นเอามากและรอยแดงๆ บนลำคอขาวๆ ของเพื่อนรักก็เป็นหลักฐานชิ้นสำคัญว่าเธอคงจะหยอดถูกจุด แล้วยิ่งเห็นใบหน้ายิ้มแฉ่งบานฉ่ำของนายหัวมาร์คซึ่งเธอเคยได้ยินเพื่อนรักบ่นให้ฟังบ่อยๆ ว่าทั้งเคร่งขรึม รกรุงรังและเย็นชาแถมปากร้ายเมื่อคราวแรก ไม่มีให้เห็นแม้แต่น้อย มีเพียงใบหน้าของนายหัวมาร์คผู้ซึ่งกำลังอยู่ในห้วงรักแบบถอนตัวไม่ขึ้น“ไอ้เนตรแกก็ไปว่าไอ้แมงเดี๋ยวแม่คุณก็โกรธ น้อยใจงานเข้าพี่มาร์คอีกหรอก” อโนมาปรามเพื่อนรักแต่ตนเองก็ไม่วายส่งสายตาล้อเลียนไปให้เจ้าภาพทั้งสองเช่นกัน“แกก็ว่าแต่ฉัน ดูแกมองล้อไอ้แมงเหมือนกันล่ะน่า”“แหม ก็คนมันหมั่นไส้นี่หว่า”“อ้อนจ๋า ที่รักดูสิลูกอ้อนจะหาแ
ตอนที่ 169.ชายหนุ่มหลงใหลไปกับรสชาติหวานล้ำที่ได้รับจากร่างเล็กๆ ตรงหน้าที่ไม่น่าเชื่อว่าจะทำให้เขามีความสุขได้มากขนาดนี้ และคอยแต่จะหาโอกาสเชยชิมความหอมหวานจากร่างสาวจนเธอแทบหมดแรง แม้จะนึกสงสารหญิงสาวที่อ่อนด้อยประสบการณ์แต่เธอก็เร่าร้อน ไร้เดียงสาจนน่าสั่งสอนให้เป็นงานเป็นการ ซึ่งเขาก็ไม่รอช้าที่จะสอนสั่งแมงปอตัวน้อยแม้จะต้องคอยข่มความต้องการและค่อยเป็นค่อยไปเหมือนอย่างเช่นตอนนี้ที่เขาต้องคอยสอนสั่งและใจเย็นกับร่างเล็กๆ เปล่าเปลือยให้คล้อยตามและไม่หวาดผวาต่อความรักซึ่งเขามีให้กับเธอล้นปรี่ความหอมหวานของดอกไม้แรกผลิทำให้เขาไม่อาจทนต่อความเย้ายวนนั้นได้ ริมฝีปากร้อนๆ จึงดูดดื่มเชยชิมไปทั่วทุกตารางนิ้วบนร่างขาวผ่องที่เปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อทั้งตัว เสียงครางแผ่วหวานยิ่งกระตุ้นให้เขาเกิดความต้องการมากขึ้น ดวงนวลหน้าใสแดงปลั่งกับริมฝีปากเล็กๆ เห่อบวมเผยอน้อยๆ ยิ่งดูเร้าอารมณ์ให้โหมกระพือจนเขาอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าจากยอดอกสีหวานไปดูดซับความหอมหวานในโพรงปากสาวอย่างเร่าร้อนลิ้นหนาสอดรัดเคล้าคลึงดูดดื่มจนลิ้นเล็กๆ พ่ายแพ้ไม่เป็นท่าและยอมศิโรราบแก่เขา ร่างสาวที่ดูเหมือนร้อนเร่าจนแทบปริร้าวบิ
ตอนที่ 168. พิธีหมั้นและแต่งในวันเดียวกันแบบเรียบง่ายทว่าเต็มไปด้วยกลิ่นไอของความรักและหวานชื่นทั้งสองฝ่าย ทั้งเจ้าสาวเจ้าบ่าวต่างยิ้มแย้มผ่องใส แม้แขกเหรื่อจะมีแค่เพียงญาติๆ ไม่กี่คนแต่ทั้งงานก็สมบูรณ์แบบมีพิธีการที่ครบถ้วน ฝ่ายบิดามารดาเจ้าบ่าวเจ้าสาวต่างก็แย้มยิ้มแก้มปริที่เห็นบุตรสาวหนุ่มของตนเป็นฝั่งเป็นฝา เมื่อได้ไหว้พระรับพรและพิธีการในตอนเช้าสิ้นสุด แล้วก็มาถึงพิธีการในตอนเย็นซึ่งเป็นงานเลี้ยงเล็กๆ แต่บรรยากาศสุดแสนโรแมนติก ที่ได้รับการเนรมิตรจากเนตรนาราเจ้าแม่โปรเจคเช่นเคย เธอเสกสรรงานเลี้ยงแบบดนตรีในสวนมีดนตรีแจ๊สขับกล่อมท่ามกลางสวนน้ำตกจำลองและทุกคนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีสันสดใสงดงามเรียบหรู “ขอบคุณนะคะคุณอารี คุณสินธุ ที่ยกแมงปอให้ลูกชายของเรา” นายหญิงวารินเอ่ยขึ้นในขณะนั่งรับประทานอาหารกันพร้อมหน้าของบรรดาคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของคุณนายดวงดี เนตรนารา อโนมา และครอบครัวของกันต์เพื่อนรักของอัคคีสามีของเธอ และครอบครัวของพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงแห่งคุ้มอินจำปาญาติสนิทของเนตรนาราที่มาร่วมงานมงคลนี้ด้วย“แหมจะขอบคุณอะไรกันคะ เราต่างหา
ตอนที่ 167. “พี่ขอโทษถ้าสิ่งที่พี่ทำมันทำให้น้ำผึ้งลำบากใจและเข้าใจผิดตลอดมา” ชายหนุ่มพูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบซึ่งทั้งสองปล่อยให้ความคิดของตนเองล่องลอย โดยต่างก็เข้าใจไปคนละทิศคนละทาง ริคปล่อยมือจากเอวบางแล้วก้าวถอยหลังออกมาหนึ่งก้าวมองใบหน้าคมสวยอย่างตัดพ้อน้อยๆ ก่อนจะเดินจากไปปล่อยให้ดรุณนุชมองตามแผ่นหลังกว้างด้วยความน้อยใจและเสียใจที่อยู่ๆ เขาก็ปล่อยให้เธอจมอยู่กับความรู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้งไว้เพียงลำพัง สิ่งที่เขาทำกับเธอตอนนี้มันบ่งบอกว่ารักเธอตรงไหน สาวน้อยคิดอย่างเจ็บปวดพลางทรุดนั่งลงบนพื้นทรายนุ่มมองท้องทะเลงามเพียงลำพังด้วยดวงใจที่สับสนเจมส์และไมค์ มองดูสองสามีภรรยาที่เดินไปคนละทิศคนละทางแล้วมองหน้ากันก่อนจะส่ายหน้าอย่างระอาจิตเมื่อคนทั้งสองต่างปากหนักและคิดมากกันทั้งคู่ดูก็รู้ว่าทั้งสองรักกันแค่ไหนแต่ต่างคนต่างอมพะนำไม่ยอมเอ่ยปากบอกในสิ่งที่ตนคิดและรู้สึกให้อีกฝ่ายได้รับรู้ แม้เขาทั้งสองจะไม่เคยมีความรักเพราะชีวิตที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเสมือนแขวนอยู่บนเส้นด้าย แต่เท่าที่พวกเขามองดูอาการของคนมีความรักและเรียนรู้จากพฤติกรรมของนายใหญ่และนายหญิงแห่งเวลส์ ก็พอจะรู้ว่
ตอนที่ 166.“แมงปอจ๋า จะไปไหนน่ะ” เหมันต์รั้งมือบางเบาให้เธอหยุดเดิน พลางเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ “แมงปอจะไปติดกรอบรูปให้เสร็จเสียทีค่ะ เหลือแค่อีกไม่กี่หลัง พี่มาร์คถามทำไมคะจะไปช่วยหรือ” “ถ้าแมงปอให้พี่ทำอะไรพี่ก็เต็มใจทำจ๊ะ” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างออดอ้อนและก็ได้ค้อนงามๆ จากสาวเจ้า “ถ้างั้นก็เดินไปค่ะงานแมงปอจะได้เสร็จสมบูรณ์เสียที เปิดรีสอร์ตไม่ทันรับนักท่องเที่ยวไม่รู้ด้วย” “ไม่เป็นไรจ๊ะ แมงปอจะได้อยู่ที่นี่นานๆ ไงพี่มาร์คเลี้ยงได้อยู่แล้วเมียแค่คนเดียวสบายมาก” “ใครเป็นเมียพี่มาร์คกันคนบ้าหน้าไม่อายเขายังไม่ได้ยอมเป็นเสียหน่อยขี้ตู่ชะมัด” หญิงสาวเอ่ยเสียงอุบอิบใบหน้าแดงก่ำอย่างน่าดู “ก็อีกไม่กี่วันหรอกน่า ยังไงแมงปอก็บินหนีพี่มาร์คไม่ได้อยู่แล้ว ถ้าหนีนะพี่มาร์คจะเด็ดปีกเสียให้เข็ด คอยดูสิ” “พี่มาร์คบ้าๆๆ” อรุณนารีทุบแขนแกร่งอย่างขัดเขินเมื่อเจอสายตาหวานฉ่ำล้อเลียนของเขา ชายหนุ่มรวบร่างบางไว้ในวงแขนก่อนจะวางร่างบางให้ยืนบนโขดหินเล็กๆ จนความสูงของเธอเท่ากันกับเขา ใบหน้าทั้งสองจึงอยู่ในระดับเดียวกัน หนุ่มสาวม
ตอนที่ 165. “ไอ้อาการแบบนี้มันเป็นไปได้หรือหมอเก่ง มันเกิดขึ้นบ่อยหรือเปล่าคะ” ดรุณนุชถามบ้าง “มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยหรอกนะน้ำผึ้ง เคสนี้นานๆ จะมีเกิดขึ้นกับคนไข้บ้าง แต่มันก็ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยด้วย แต่กรณีของหนูดีอาจจะเป็นข้อยกเว้น เอ่อผมคิดว่าเธอคงจะมีความทรงจำที่เลวร้ายเกี่ยวกับคิมหันต์มากเกินไปรึเปล่า...” หมอเก่งอ้อมแอ้มพูดเบาๆ ในตอนท้ายพลางชำเลืองมองใบหน้าที่เรียบเฉยของคิมหันต์ ซึ่งใบหน้าเรียบเฉยนั้นเขาไม่อาจคาดเดาได้ว่าชายหนุ่มคิดอะไรหรือรู้สึกอย่างไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น “เอาเป็นว่าหนูดีแค่จำคิมไม่ได้ชั่วคราวใช่ไหม” นางดวงดีเอ่ยขึ้นบ้างและพลธวัชก็พยักหน้าช้าๆ เป็นคำตอบ “แล้วนานแค่ไหนที่เธอจะจำนายคิมได้” “มันก็ขึ้นอยู่กับตัวเธอเองว่าจะเปิดรับคิมหันต์เข้าไปในความทรงจำหรือเปล่า” หมอเก่งให้เหตุผล เท่านั้นเองคิมหันต์ก็เดินลงเรือนไปทันทีทำให้ทุกคนมองตามอย่างแปลกใจและเดาความรู้สึกของชายหนุ่มไม่ออก “สมน้ำหน้ามัน ถูกหนูดีเกลียดจนไม่อยากจดจำ” เหมันต์เอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้และก็ได้ลูกทุบเบาๆ จากอรุณนารีพร้อมกับดวงตาเขียวๆ
ตอนที่ 164 “หนูดี พี่ขอโทษ” คำๆ นี้ไม่ได้หลุดออกจากปากของเขาแต่มันก็เป็นเพียงคำที่เขาคิดอยู่ในใจ ชายหนุ่มยื่นมือไปลูบเรือนผมสลวยอย่างอ่อนโยนจนไม่น่าเชื่อว่าเขาคือคนๆ เดียวกันกับที่คนที่ทำให้เธอต้องมานอนหลับใหลไม่ได้สติถึงสามวันเต็มๆ ริมฝีปากหยักสวยที่เคยต่อว่าด่าทอเธอสารพัดจุมพิตมือบางของสาวน้อยราวจะขอลุแก่โทษ ชายหนุ่มจ้องใบหน้างามขาวซีดนิ่งราวจะจดจำเธอไว้ในใจก่อนเขาจะกลับไปสู่ที่ๆ เป็นของเขา คิมหันต์ทำท่าคล้ายกับจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้เอ่ยอะไรออกมาร่างที่หลับใหลมานานก็ค่อยๆ ขยับตัว เปลือกตาบางใสขยับยุกยิกแพขนตางอนหนาอ่อนช้อยค่อยๆ โบกกระพือก่อนดวงตากลมโตค่อยๆ กรอกไปมาเพื่อให้ชินกับแสงสว่างยามบ่าย“แค่กๆ หนูดีหิวน้ำ” สาวน้อยไอแหบแห้งพลางร้องขอและมันก็ทำให้ชายหนุ่มเพียงคนเดียวในห้องรีบกุลีกุจอหามาให้และประคองร่างบางให้ลุกขึ้นเพื่อดื่มน้ำและเธอเองก็ทำตามโดยดีและไม่ทันได้มองว่าใครคือคนที่ประคองเธออย่างอ่อนโยน เมื่อฤดีชลดื่มน้ำจนหมดแก้วคิมหันต์ก็นำแก้วเปล่าไปเก็บ สาวน้อยที่เพิ่งลุกขึ้นนั่งได้ถนัดและหายงัวเงียมองแผ่นหลังกว้างอันแสนคุ้นตาอย่างแปลกใจ แ
ตอนที่ 163. “คุณแม่อย่าห้ามคิมเลยครับ วันนี้คิมจะเอายัยเด็กนี่ไปโยนทะเลให้เป็นอาหารปลา คนอะไรนำความเดือดร้อนมาให้คนอื่นไม่จบไม่สิ้น” “คุณป้าขา แม่ดวงขา ช่วยหนูดีด้วย” สาวน้อยร้องเรียกอย่างน่าสงสาร “หุบปากไปเลยยัยเด็กนรก” คิมหันต์ตะคอกใส่เธอ “หยุดนะคิมหันต์นี่ขนาดว่าต่อหน้าแม่คิมยังหยาบคายกับน้องขนาดนี้ เราลืมสัญญาที่ให้ไว้กับแม่แล้วรึไง” นางตวาดลูกชายอย่างโกรธจัด โกรธที่บุตรชายผู้หล่อเหลาสุภาพเรียบร้อยกลายร่างเป็นซาตานที่น่ารังเกียจรังแกสาวน้อยผู้น่าสงสาร ฤดีชลน่ารักและน่าสงสารเสมอในสายตาของนางๆ มองทุกอย่างด้วยเหตุและผล เพราะเคยตกอยู่ในสภาพเช่นนี้มาก่อน ฤดีชลไม่ได้ต่างจากนางตอนสาวๆ เลยสักนิดที่ถูกนายใหญ่แห่งเกาะพราวแสงจันทร์รังแกข่มเหงทั้งการกระทำและคำพูดต่างๆ นานา จนนางแทบทดท้อถอดใจ หากจะโทษลูกชายก็คงต้องโทษผู้เป็นพ่อที่ถ่ายทอดเชื้อบ้าซาตานร้ายกาจนี้มาสู่บุตรชายของนาง “คิมไม่ได้ลืม แต่ว่า...” “ไม่มีแต่คิมหันต์ ปล่อยน้องมาให้แม่เดี๋ยวนี้ คิมไม่มีสิทธิ์” นางขัดลูกชายเสียงเย็นทั้งดวงตาและน้ำเสียงซึ่งผู้เป็นลูกจะรู้ด
ตอนที่ 162. “พอเลยนายหญิงตัวเองก็มีลูกชายตั้งสามคนจะมาแย่งหลานเขาได้ยังไงโน่นไปเร่งให้นายหัวขอสาวแต่งงานโน่น”คุณนายดวงดีบอกอย่างหวงๆ หลานในท้องจนครูดาวขำผู้สูงวัยทั้งสองตอบโต้กันราวเด็กสาวรุ่น นายใหญ่เองก็ขบขันด้วยไปด้วย เห็นทีว่าคราวนี้เรื่องร้ายๆ ได้ผ่านพ้นไปเสียที “อ้าวน้ำผึ้งเด่นดี มาๆ เข้ามาดูคุณย่าจอมเห่อทั้งสองดูท่าจะเห่อเว่อร์กันใหญ่แล้ว” นายใหญ่ค่อนแคะสองสาว(เหลือน้อย) ทั้งสองซึ่งนั่งขนาบข้างครูดาวอย่างกลัวว่าตัวเองจะน้อยหน้ากันตามประสาคนเห่อหลาน “แหมๆๆ หน้าบานเชียวนะครับคุณนายดวงดี” เด่นดีเอ่ยกระเซ้าผู้เป็นมารดาอย่างอารมณ์ดีหลังจากเรื่องร้ายๆ ได้ผ่านพ้นไปเขากับครอบครัวก็กลับมายิ้มได้อีกครั้งกับข่าวดีที่พวกเขาจะได้สมาชิกใหม่เพิ่มขึ้น “เอ่อครูดาวครับ พอดีว่าผมเข้าไปเก็บกวาดห้องเจ้าดังแล้วบังเอิญเจอแผ่นซีดีนี้น่ะครับเหมือนว่าเจ้าดังมันจะเก็บไว้ให้ครูดาว มีจดหมายด้วยครับ” เด่นดียื่นแผ่นซีดีที่อยู่ในซองพลาสติกใสพร้อมด้วยกระดาษแผ่นเล็กๆ พับเป็นรูปหัวใจสวยงามให้ครูสาวผู้ที่เข้ามาเป็นน้องสะใภ้หมาดๆ หญิงสาวรับสิ่งนั้นมาด้วยมือที่สั่นนิด