ตอนที่ 18.

ตอนที่ 18.

“สวัสดีค่ะหนูอรุณนารี เรียกแมงปอก็ได้ค่ะ เอ่อ คือแมงปอมาทำงานแทนเพื่อนน่ะค่ะ”

“อ๋อ มาแทนเพื่อนคนที่ประสบอุบัติเหตุน่ะเหรอลูกโถแม่คุณพอมาถึงก็เป็นลมเป็นแล้ง แล้วกินอะไรมารึยัง ตื่นมาคงหิว ไปๆ กินข้าวเย็นกันนี่ก็ได้เวลาแล้วไปลูกมาร์ค เจ้าคอบร้าแกอย่าสร้างปัญหาอีกล่ะ” นายหญิงวารินเอ่ยปลอบลูบหลังหญิงสาวที่นางเองก็พอใจจนอยากจะได้มาเป็นลูกสาวเพราะนางมีแต่ลูกชายและหันมาปรามเจ้าหมาน้อยแต่ตัวไม่น้อยที่กำลังจะเดินหน้าเป็นมาข้างๆ หญิงสาวที่ทำท่าหวาดหวั่นทันทีที่เห็นเจ้าหมาน้อยขยับตัวและทำท่าว่าจะเดินมาหาเธอ และพอมันเจอนายหญิงว่ามันก็ทำหน้าม่อย ทำท่าแสนจะน่าสงสารพลางร้องหงิงๆ เดินไปคลอเคลียขาแกร่งของ เหมันต์ผู้เป็นนายอย่างขอความเห็นใจ

“ไม่ต้องไปอ้อนเจ้านายแกเลยนะ เพราะแกทำให้หนูแมงปอตกใจจนเป็นลมเพราะฉะนั้นจงทำตัวดีๆ มีความผิดติดตัวนะเราน่ะ ไปลูกไม่ต้องสนใจ ปล่อยไว้นี่แหละทั้งคนทั้งหมาเจ้าปัญหาพอๆ กัน”

ว่าแล้วนางก็จับจูงมือเล็กบางของอรุณนารีออกจากห้องไป ปล่อยให้ทั้งสุนัขและเจ้านายหน้าดุ หันมามองหน้ากันอย่างเซ็งๆ

“เพราะแกเจ้าคอบร้า เห็นไหมฉันโดนคุณแม่ดุเลยเจ้าปัญหานะเราน่ะ”

เวลาใกล้พลบค่ำที่ตอนนี้แสงสุดท้ายของพระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า อรุณนารีมองภาพของดวงตะวันที่มองเห็นเพียงครึ่งวงกลมที่ใกล้จะจมหายไปในมหาสมุทรที่กำลังจะเปลี่ยนเป็นดำมืดอย่างตื่นตาตื่นใจ ภาพท้องฟ้าหลากสีและนกนางนวลที่บินกลับรังเหมือนภาพวาดที่บรรจงแต่งแต้มสีสันงดงาม สายลมที่หอบเอากลิ่นอายของน้ำทะเลปะทะจมูกเล็กๆ ทำให้เธอสูดหายใจลึกๆ เก็บมันไว้ในปอด โอที่นี่ช่างเหมือนเกาะในฝันเหลือเกิน

พอมาถึงห้องโถงกว้างที่ตกแต่งอย่างงดงามทว่าสบายตาด้วยเครื่องเรือน ที่ทำจากวัสดุธรรมชาติไม่ว่าจะเป็นโต๊ะเก้าอี้ ภาพวาดที่ตกแต่งอยู่บนผนังหรือกระดิ่งลมที่ส่งเสียงกังวานก็ทำจากเปลือกหอยหลากสี ที่แขวนหมวก ระเบียงบ้าน สระว่ายน้ำที่มองราวกับจะเป็นผืนเดียวกับน้ำทะเล ทุกๆ อย่างถูกออกแบบงดงามลงตัวและเป็นธรรมชาติอย่างน่าทึ่ง

“มาทางนี้จ๊ะเดี๋ยวแม่จะแนะนำให้รู้จักกับอีกสองคน วันนี้คงทานข้าวอร่อยและเจริญอาหารเพราะมีสาวน้อยน่ารักๆ มานั่งทานด้วย”

นายหญิงจูงมือบางมาที่ห้องอาหารที่มีชายอีกสองคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว พร้อมกับพูดคุยกับเธออย่างเป็นกันเอง

“นี่คือนายใหญ่นิคลอส สามีสุดที่รักของแม่จ๊ะ เรียกพ่อนิคก็ได้ง่ายดี ส่วนนี่คุณหมอเก่ง ธวัชพล หมอคนเก่งสมชื่อของเกาะนี้ วันนี้เขามาช่วยตรวจร่างกายหนูและยังให้ยาแก้แพ้ไว้ด้วย”

หญิงสาวทำความเคารพชายทั้งสองพร้อมกับสำรวจไปด้วยในตัว นายใหญ่นิคลอสหรือต่อไปนี้เธอจะต้องเรียกว่าพ่อนิค (แบบยังไม่ค่อยชินปากนัก) นั้นมีใบหน้าและรูปร่างที่ยังคงความหล่อเหลาสง่างามแม้วัยล่วงเลยมาแล้วกว่าหกสิบปีและดวงตาสีน้ำเงินคมกริบแม้จะฝ่าฟางลงไปบ้างตามอายุขัย แต่ยังคงความมีอำนาจและมีเสน่ห์ เหมือนดวงตาของลูกชายที่ตอนนี้นั่งลงข้างชายหนุ่มอีกคนที่รูปร่างเล็กกว่าเล็กน้อย และสีผิวเข้มกว่าตามแบบของคนทางภาคใต้

เขาเป็นชายหนุ่มที่มีรูปลักษณ์ห่างไกลความเป็นหมอที่เธอเคยเห็นมากมายที่ส่วนใหญ่แล้วจะมีคุณลักษณะสูงขาวหน้าตี๋ๆ หรือไม่ก็ตัวเล็กๆ ขาวๆ ใส่แว่นสายตา หน้าตาดูมีมนุษยสัมพันธ์ แต่ดูยังไงชายหนุ่มที่นายหญิงวาริน บอกว่าเป็นหมอมันไม่ใช่เลยสักนิด เพราะไม่ว่าจะเป็นรูปร่างสูงสันทัดไม่ถึงกับผอมแกร็น ใบหน้าเหลี่ยมคมคาย ผมสีดำสนิทยาวถึงบ่าแต่เจ้าตัวมัดรวบเป็นหางม้าไว้ แถมยังไว้หนวดเคราเฟิ้มไม่แพ้ชายหนุ่มอีกคนที่นั่งหน้าเข้มข้างๆ กัน ดีหน่อยตรงที่คนเป็นหมอใบหน้าจะเปื้อนยิ้มมากกว่าอีกคนที่เก๊กหน้าเข้มจนน่าหมั่นไส้ 

ว่าแต่ว่าคนที่นี่เขาไม่มีที่โกนหนวดกันรึไงนะหรือว่ามันเป็นแฟชั่นของคนที่นี่ อรุณนารีแอบคิดในใจ

“และนี่คือหนูแมงปอ คนที่จะมาตกแต่งรีสอร์ตให้ตามาร์คค่ะคุณ”

“โอจริงหรือนี่ หน้าตาน่ารักดีนี่ มาหนูมานั่งข้างๆ พ่อนี่มา”

นายใหญ่เลื่อนเก้าอี้ข้างกายซึ่งเป็นที่ประจำของภรรยาที่รักให้อย่างไม่เกี่ยงงอน สร้างความประหลาดใจให้ผู้เป็นบุตรชายอย่างมาก อย่างที่รู้ๆ กันในหมู่เกาะว่านายใหญ่ทั้งรักและหวงภรรยา และขี้หึงอย่างร้ายกาจ ขนาดลูกชายที่โตเป็นหนุ่มทั้งสามคนยังไม่ยอมให้เข้าใกล้ และโดยเฉพาะเก้าอี้ที่โต๊ะกินข้าวตัวนี้นายใหญ่ไม่เคยให้ลูกๆ ทั้งสามที่พอโตเป็นหนุ่มแล้วได้เข้าใกล้หรือได้นั่งเลยสักคน แต่วันนี้หญิงสาวผู้มาถึงยังไม่ทันข้ามวันกลับได้นั่งมันด้วยความเต็มใจของนายใหญ่เอง

อาหารมื้อที่แสนอร่อยของนายใหญ่และนายหญิงผ่านไปด้วยความรู้สึกที่เต็มตื้น เหมือนได้ลูกสาวน่ารักๆ คนใหม่มาหนึ่งคนเพราะความช่างพูดช่างคุยและความคิดของหญิงสาวที่มีแตกต่างจากหญิงสาววัยเดียวกัน ในยุคที่โลกหมุนเร็วจนแทบจะหายใจตามไม่ทัน รวมถึง แอนนิต้า รามอส สาวสวยอดีตคนรักที่บุตรชายคนโตของนางพามาแนะนำว่าคือคนรักและคิดจะแต่งงานด้วยเมื่อหกปีก่อน

“มีอะไรขาดเหลือก็เรียกเด็กๆ ได้นะจ๊ะ นี่แม่บานชื่น กับชะเอม แม่บ้านของที่นี่เขาจะคอยดูแลความเรียบร้อยต่างๆ ให้กับที่นี่จะอยู่บ้านหลังเล็กถัดไปจากนี่ แล้วนี่ห้องของหนูแมงปอที่แม่จัดไว้ให้ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่จะได้สะดวก มีข้าวของเครื่องใช้ครบทุกอย่างจ๊ะ ส่วนกระเป๋าและของที่หนูเอามาด้วยแม่ให้คนยกมาไว้ตรงโน้นให้แล้วจ๊ะ”