“คุณแม่คะ คุณพ่อคะ หนูมีเรื่องจะปรึกษา “
ลูกสาวคนเดียว ดวงใจของพ่อแม่ บอกผู้เป็นผู้ปกครองในขั้นตอนสุดท้าย เรื่องสำคัญขนาดนี้ เธอต้องมีหลักฐานแน่ชัด
“หนูจะเลิกกับพี่เอกค่ะ “
ลูกสาวที่แต่งงานมา3ปีกว่า บอกขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แม้คนรถจะรายงานว่า คุณเอกกับคุณผึ้ง แยกกันอยู่มาหลายเดือนแล้ว แต่ไม่มีใครคิดว่า เรื่องจะบานปลายถึงเพียงนี้
“บอกเหตุผลพ่อได้ไหม “ ผู้เป็นพ่อถามลูกสาว หาเหตุผลของการเลิกรา
”ถ้าหนูบอกความจริง คุณพ่อคุณแม่ จะยอมรับการตัดสินใจของหนูไหมคะ จะเชื่อใจหนูไหมคะ “ ลูกสาวย้อนถาม
“บอกพ่อมาเถอะ ว่าทำไม มีอะไรกัน ลูกของพ่อ ถึงตัดสินใจแบบนี้ “
ภาพตรงหน้าทำให้พ่อกับแม่อึ้งไปทันที ฝ่ายชายที่เป็นลูกเขย โอบประคองนักศึกษาชาย เดินเข้าคอนโดไป นับสิบภาพและนักศึกษา ก็เปลี่ยนหน้าไปไม่ซ้ำ ทุกอย่างชัดเจนจนคิดไปในทางเดียวกันว่า รสนิยมของลูกเขยไปในทางใด
“แม่จะเป็นลมลูก “
ผู้เป็นแม่บอกลูกสาว นางไม่อยากคิดไปถึงขั้นนั้นเลย ลูกเขยนอกใจคือ ประเด็นสำคัญ จะเพศไหนก็คือนอกใจ
ผู้เป็นพ่อหลับตาลง คิดว่าเพื่อนรัก ไม่รู้เรื่องนี้แน่นอน
“พ่อจะคุยกับพ่อของเอกเอง “ ท่านบอกถึงเรื่องของสองบ้าน น้ำผึ้งขยับตัวเข้าไปหาผู้เป็นพ่อ แล้วบอกเสียงอ่อนโยน
”หนู อยากให้คุณพ่อคุยกับพี่เอกก่อนค่ะ เราควรตกลงกันก่อน หนูไม่อยากให้บ้านพี่เอก ทราบเรื่องรสนิยมของพี่เอกจากทางบ้านเรา “
คนฟังใจอ่อนยวบทันที ลูกสาวของตัวเอง ใจดีใจกว้างยิ่งกว่าใคร แม้ฝ่ายชายจะผิด จะนอกใจ แต่ยังอยากเหลือที่ยืนให้กับฝ่ายชายได้เดินหน้าต่อ
“พี่เอกผิดที่หักหลังหนู หนูพยายามเข้าใจพี่เอกว่า เพราะอะไร พี่เอกถึงได้แต่งงานกับหนู ป๊าพี่เอกคงไม่ทราบเรื่องนี้ ถ้าจะเลิกกัน จะแยกทางกัน หนูก็อยากให้ป๊าพี่เอก เข้าใจไปว่า เราเข้ากันไม่ได้ค่ะ ส่วนเรื่องส่วนตัวของพี่เอก เป็นหน้าที่ของพี่เอก ที่จะแจ้งทางครอบครัวให้ทราบเองนะคะคุณพ่อคุณแม่ “
ผู้เป็นพ่อแม่ของลูกสาว ยิ้มทั้งน้ำตา ให้กับลูกสาวที่แสนดีของตัวเอง
ผู้เป็นพ่อภรรยา บอกด้วยน้ำเสียงเข้มดุ ใบหน้าที่เคยมีรอยยิ้มเคร่งขรึมจนเห็นได้ชัด ลูกเขยหัวแก้วหัวแหวน นั่งตัวลีบเพราะคนมีชนักติดหลัง เริ่มรู้สึกตัว
“พ่อ ไม่คิดเลยว่า เอกจะกล้าทำกับผึ้งขนาดนี้ “
คำพูดของพ่อภรรยา ทำให้เป็นเอกต้องทรุดตัวนั่งลงกับพื้น ใบหน้าหล่อเหลา ซีดเซียวจนเห็นได้ชัดเจน
“เอก ไม่ทราบว่าคุณพ่อ หมายถึงอะไรครับ “ ผู้ร้ายปากแข็งยังทำใจดีสู้เสือ ทั้งที่ในใจทั้งกลัวทั้งกังวลไปหมด
เค้าแปลกใจไม่น้อย ที่พ่อตา เรียกให้มาพบในเวลาทำงาน แล้วเมื่อเช็คกับภรรยา ก็รู้ว่า เจ้าตัวไม่ได้มา มีเพียงเค้าคนเดียวที่ถูกเรียกตัว
”เอก ต้องการอะไร ทำไมถึงกล้าทำแบบนี้กับผึ้ง “ เสียงดุถามย้ำ ทำเอาคนมีความผิด หลบสายตาลง
“ผม รักผึ้งเสมอครับ จากใจ “ คำตอบของลูกเขย ยิ่งทำให้คนไม่ชอบใจ โกรธจัด
“ถ้ารักผึ้ง เอกจะไม่นอกใจผึ้งเด็ดขาด แต่เอกไม่ได้รักผึ้ง เอกรักตัวเอง เอกเห็นแก่ตัว พ่ออนุญาตให้ผึ้งเลิกกับเอกแล้ว และพ่อก็อยากให้เอก ไปบอกครอบครัวเอกด้วยตัวเอง ว่าทำไมถึงเลิกกับผึ้ง อย่าให้ใครมาตำหนิผึ้งได้เด็ดขาด เข้าใจไหม “
ลูกเขยน้ำตาร่วงหล่นเป็นสาย การแต่งงานอันชอบธรรมของเค้าต้องสิ้นสุดลง ครอบครัวที่วาดฝันเอาไว้พังทลายลงเพราะ ตัณหาราคะของตัวเอง น้ำผึ้งเป็นคนดี ดีอย่างที่เค้าคิดว่าจะอยู่กับเธอได้ตลอดรอดฝั่ง แต่เพราะความต้องการภายใน จิตสำนึกในตัว มันเรียกร้องแต่เด็กชายวัยรุ่นเข้ามาเติมเต็ม ทำให้ชีวิตครอบครัวพังลง
“ผมกราบขอโทษคุณพ่อคุณแม่ ที่ทำให้เสียชื่อเสียง กับการกระทำของผม แต่ผมขอกราบขอร้อง ขอความกรุณา ให้คุณพ่อคุณแม่ ช่วยปกปิดความลับของผมได้ไหมครับ “
เสียงร้องไห้ของลูกเขยบาดเข้าไปข้างใน เรื่องส่วนตัวที่ต้องการปิดบัง เป็นปมชีวิตของชายหนุ่มคนนี้
“ผึ้งก็ขอร้อง ไม่ให้พ่อพูด เหมือนกัน “
คำพูดของพ่อภรรยาทำให้ความรู้สึกผิดจู่โจมมาอีกระลอก เค้าทำอะไรลงไป ชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งต้องด่างพร้อยเพราะเค้า เพียงคนเดียว
คนที่ประกาศก้องว่าจะไม่กลับบ้าน หน้าบึ้งหน้างออยู่ที่หน้าประตู ตั้งใจว่าจะไม่ยอมกลับบ้านจริงๆ เพราะอีกไม่กี่วันก็จะได้แต่งงานกันแล้ว แต่คนที่ทำใจไม่ได้ ต้องตัดใจพามาส่งถึงหน้าบันไดบ้าน” พี่ทอย “เสียงคนถูกขัดใจเรียกชื่อคุณหมอหนุ่มพร้อมทำหน้าบูดบึ้งที่เค้าเลี้ยวรถมาทางที่บ้านของเธอ“ไม่อยากให้ค้างหรอคะ ถึงได้พากลับมาบ้าน “คำถามซื่อๆ เพราะถูกขัดใจ ทำเอาคนฟังส่ายหน้า แล้วตอบด้วยแววตาหวานซึ้ง“พี่อยากอยู่กับเกดทั้งวันทั้งคืนไม่อยากห่าง แต่เพราะถ้าคืนนี้ค้างด้วยกัน ความพยายามที่อดทนมาหลายปี คงพังทลายลงเพราะคืนนี้แน่นอน “คุณหมอสารภาพออกมา เพราะอยากจะฟัดคนข้างๆ นี้แทบแย่ ได้แต่ห้ามใจ รอแกะของขวัญล้ำค่าในวันแต่งงาน ตามที่ตั้งใจ“พี่หมอเป็นพวกปกติใช่ไหม แบบว่าไม่ใช่พวกที่ต้องทำร้ายให้เจ็บปวด หรือ ว่า พวกไก่อ่อนใช่ไหม”บทสนทนาที่เธอถามทำเอาคนฟังนึกอยากจะแสดงให้ดูสักทีสองที แต่ก็เพราะรู้ว่าเด็กขี้ยั่ว เลยไม่ยอมหลงกล“รอก่อน รอไปก่อน แล้วจะได้รู้กัน”คุณหมอหนุ่มบอกออกมา แล้วขึ้นรถขับออกจากบ้านหลังใหญ่ทันที หักห้ามใจตัวเองอย่างเต็มที่ เพราะไม่อยากเสียคนไปเสียก่อนผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงบอกกับว่าที่ลูกเขยท
อาหารกลางวันในโรงอาหารของมหาวิทยาลัยเป็นมื้อที่ทานด้วยกันบ่อยที่สุด ชายหนุ่มในชุดสุภาพจะออกจากโรงพยาบาลด้วยรถไฟฟ้าก่อนจะตรงดิ่งมาที่นี่ใช้เวลา20นาทีในการเดินทาง เพื่อมาทานข้าวกลางวันกับแฟน ก่อนจะรีบกลับไปทำงานในช่วงบ่ายทุกวันเสมอมา“เกด วันนี้ทำไมพี่หมอไม่มา “เพื่อนสาวถามถึงพี่หมอที่มักจะเห็นแทบจะทุกเที่ยง แต่วันนี้กลับไม่มา“มีงานสัมมนาที่โรงพยาบาล ปลีกตัวออกมาไม่ได้ “คนที่รายงานตัวตลอด บอกกับเพื่อนถึงสาเหตุของการที่แฟนหายไป“พี่หมอของแกโคตรดี แฟนฉันขนาดอยู่ด้วยกัน มันยังนอกใจเลย มันบอกว่า เพื่อนที่นั่งข้างกัน คุยกันบ่อยๆ เลยคิดเกินเลย”คนเพิ่งอกหักมา ชวนคุยทำเอาคนที่แอบหวงคิดตาม เพราะมีแต่พี่หมอที่มาหา ส่วนตัวเธอไม่เคยจะไปหาเค้าที่โรงพยาบาลเลย ทั้งที่ก็สามารถทำได้ และพี่หมอเองก็เคยอยากให้ไปด้วยเหมือนกันงานสัมมนาเกี่ยวกับครีมและเวชสำอางค์ชื่อดังที่ทางโรงพยาบาลนำเข้ามาจำหน่ายเป็นโรงพยาบาลแรก เกี่ยวข้องกับความรับผิดชอบของคุณหมอหนุ่มโดยตรงที่ตอนนี้ เรียนจบหมอผิวหนังเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ภายในงานมีการพูดคุยถึงการรักษาผิวหน้าและผิวแพ้ง่าย จากดาราสาวสวยชื่อดังหลายคน และคุณหมอผู้อำนวยการ ร่
คนที่เพิ่งมีแฟนครั้งแรกวนเวียนอยู่ที่คนกำลังหลับ ใบหน้าสวยหลับตาพริ้มระหว่างที่อีกคนอ่านหนังสือ ความธรรมดาที่แสนน่ารัก ทำเอาหัวใจพองโตอย่างเห็นได้ชัด ไม่ต้องมีบทสนทนาใดใดทั้งนั้น แค่อีกคนใช้เวลาร่วมกัน ก็ทำให้ช่วงเวลาธรรมดา กลายเป็นความพิเศษเสียงข้อความในโทรศัพท์มือถือสั่นครืดคราดเกือบจะตลอดเวลา ในกระเป๋าสะพายที่อยู่ไกลจากตัว แม้จะอยากรู้ว่าใครส่งอะไรมาหาเยอะขนาดนั้นแต่ก็ยังเคารพความเป็นส่วนตัวจมูกโด่งซุกไซ้ที่คอขาวหอมละมุน พร้อมกับที่คนนอนหลับ รั้งคอเค้าเอาไว้ เป็นสถานการณ์ที่ทำให้หัวใจพองโต“จะลักหลับหรอคะ “คำถามของคนที่กำลังหลับ ทำเอาคนฟังยิ้มกว้าง“รู้ได้ไงครับว่าจะโดนลักหลับ “คุณหมอย้อนถาม สบตาคนที่งัวเงียแล้วใจละลายไปหมด” ถามเพราะอยากลองดูค่ะ”คำตอบวิบวับทันกันทำเอาคุณหมอหนุ่ม รั้งตัวคนนอนอยู่มาแนบอกตัวเอง แล้วจูบปากบางอีกครั้ง“ขอบคุณนะครับที่เลือกใช้เวลาอยู่กับพี่”ความอ่อนโยนที่ไม่เคยให้ใคร มีให้แค่คนพิเศษคนนี้เพียงคนเดียว จูบนุ่มนวลละมุนละไม ไปทั่วใบหน้า จูบที่หน้าผากขาว ไล่ไปทั่วไปหน้าพร้อมกับสายตาที่สื่อออกไป“เราไม่เกินเลยนะคะ เกดจะเป็นของพี่หมอ ในคืนวันแต่งงานของเรา”
คนที่รออยู่แล้ว ยิ้มกว้างที่เห็นรถจอดตรงลานจอดรถ ก่อนจะหอบหิ้วของพะรุงพะรังออกมา ร่างบอบบางสวยหวานจนคนมองยิ้มสะดุด เพราะตัวเองสวมเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นธรรมดาเท่านั้น“สวัสดีครับคนสวย “คุณหมอชมออกมาจากใจ แล้วรับถุงกระดาษในมือ ที่เธอถือมา“พี่ก็เตรียมของไว้ ไม่รู้ว่าจะถูกใจลูกเกดหรือเปล่า “เค้าได้กลิ่นอาหารและขนมที่หอมฟุ้งออกมาจากถุงที่เธอนำมา“มาบ้านเค้าก็ต้องมีของติดไม้ติดมือมาสิคะ “คนที่เพิ่งจะมาบ้านผู้ชายครั้งแรก บอกยิ้มๆ ระหว่างรอลิฟต์“มาบ้านแฟนไม่ต้องมีอะไรมาก็ได้ครับ”คุณหมอบอกยิ้มๆ แล้วพาเธอเดินเข้าไป ประตูลิฟต์ปิด พร้อมกับที่อีกมือที่ว่างอยู่ จับมือบางเอาไว้“มาบ้านพี่ มีเคอร์ฟิวไหมครับ”เพราะรู้ดีว่า ที่บ้านของเธอค่อนข้างห่วง ทำให้ต้องถามถึงเวลาที่จะต้องกลับบ้านก่อน ตามประสาคนที่ต้องรับผิดชอบงานตามเวลา“ปกติก็สามสี่ทุ่มค่ะ แล้วแต่ว่าไปไหน”เธอตอบยิ้มๆ แล้วเดินตามเค้าไปที่ห้องด้านริมสุด ของตึก เปิดประตูเข้าไป ก็พบว่า ห้องหนุ่มโสด สะอาดมากเหลือเกิน“เชิญครับ”รองเท้าสลิปเปอร์สีขาววางตรงหน้าประตู เจ้าของห้องเดินนำไปที่ด้านใน วางถุงอาหารลงบนโต๊ะ แล้วมองคนที่กำลังเดินเข้ามาหญิงส
พยาบาลสาวในโรงพยาบาลมองคุณหมอทอยที่โสดสนิท อย่างมีความหวัง เพราะแทบจะตลอดทั้งวัน ตลอดสัปดาห์ก็จะได้เห็นหน้าคุณหมอเสมอ“วันนี้อยู่เวรอีกแล้วหรอคะ”พยาบาลสาวที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นาน ถามคุณหมอที่ก้มหน้าก้มตาอ่านตำราแพทย์เล่มใหญ่ ระหว่างรอคนไข้“ครับ ผมทำงานยาวตั้งแต่8โมงเช้าถึงห้าทุ่มทุกวัน หยุดวันอาทิตย์ครับ”คุณหมอบอกตารางการทำงานของตัวเอง แล้วอ่านหนังสือต่อโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เปิดบริการช่วงค่ำ ยาวไปจนถึง5ทุ่ม เพื่อบริการคนที่ทำงานตอนกลางวัน ไม่ว่างมาพบหมอในช่วงเวลาทำงานพนักงานส่งอาหาร เดินมาที่แผนกประชาสัมพันธ์ก่อนจะส่งอาหารที่สั่งเอาไว้ให้มาส่งที่นี่“ของคุณหมอทอยครับ “ถุงกระดาษสีน้ำตาลที่มีโลโก้ติดอยู่ข้างถุง ทำให้ทราบว่า ข้างในมาจากร้านไหน“ขอบคุณค่ะ ฝากไว้ได้เลย “ประชาสัมพันธ์รับฝากของ ก่อนจะโทรแจ้ง ให้คุณหมอออกมารับของด้วยตัวเองโดนัท2ชิ้น และ ชาเขียวแก้วใหญ่ ที่อยู่ในถุง ทำให้คนที่ได้รับต้องยิ้มกว้าง เมื่อได้รับข้อความไลน์ที่ส่งมาให้ออกมารับของ” หิวหรอคะหมอ “ประชาสัมพันธ์สาวถามอย่างชวนคุย มองคุณหมอที่ยิ้มมากกว่าทุกวัน“ครับ ขอบคุณนะครับ”คุณหมอจัดการถ่ายรูปของที่ได้รับม
นายแพทย์หนุ่มมองหานักศึกษาสาวคนสวยที่ตัวเองหมายตาเอาไว้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความกล้าบ้าบออะไร ทำให้เค้าพาตัวเองมาถึงที่นี่ ใบหน้าของเธอ รอยยิ้มของเธอ สะกดใจเค้าอยู่หมัด แม้จะเป็นเพียงการพบเจอไม่กี่ครั้ง การพูดคุยในไดเร็คไอจีเพียงไม่กี่วัน แต่คุณหมอหนุ่ม ก็พบว่า ตัวเอง ตกหลุมรักเข้าแล้วนักศึกษานับร้อย นั่งกระจายอยู่กันทั่วบริเวณโรงอาหาร ใต้ถุนตึก เสียงพูดคุยกันดังไม่ได้ศัพท์ ทำให้บรรยากาศที่คุ้นเคยห่างหายไปนานโทรศัพท์มือถือในมือ ถูกกดโทรออก เพื่อเช็คตำแหน่งของคนที่คิดถึงเหลือเกินอีกครั้ง“สวัสดีครับ ทำอะไร “นายแพทย์หนุ่มถามออกไป แล้วคอยมองหา สาวสวยที่ทำให้ตัวเองเอาเวลาพัก สองชั่วโมง มาที่นี่“ทานข้าวค่า เพิ่งพักเที่ยง พี่หมอละคะ “เธอย้อนถามกลับมา แล้วก็รู้สึกถึง การสะกิดที่แผ่นหลัง“มาหาข้าวเที่ยงทานครับ “คำตอบชัดเจนพร้อมสัมผัส ทำเอาคนที่ไม่ทันตั้งตัวตกใจ“พี่หมอ “เสียงเรียกออกมา ทำเอาคุณหมอหนุ่มยิ้มกว้างกว่าเดิมนายแพทย์หนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีครีม ผูกไทด์กางเกงสุภาพสีดำ ยืนยิ้มอยู่ตรงหน้า ใบหน้ามีเหงื่อซึมเนื่องจากความร้อน ที่เดินมาเป็นระยะทางค่อนข้างไกล“มาได้ยังไงคะ”คนตรงหน้ายังถามต