10

รณพีร์มองถุงขนมที่ตัวเองถือขึ้นมา แล้วมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกหงุดหงิดใจ นักศึกษาชายคนเดินยืนยิ้มกว้างใส่คนของเค้า ที่ยื่นมือออกไปรับถุงขนมยี่ห้อดังราคาแพง

"ชีสทาร์ตอร่อยมาก แทนไปต่อคิวมาตั้งนานเลยนะ นับอย่าใจร้ายกับแทนเลย ช่วยรับไปกินด้วยนะ" เสียงชายหนุ่มคนนั้นอ้อนออกมา

"ขอบใจนะแทนที่นึกถึงเรา แต่คราวหน้าไม่ต้องนะเราเกรงใจ"

เธอบอกจากใจจริง แล้วรับถุงขนมมาถือเอาไว้

"ขอบใจแทนมากนะ เราไปทำงานก่อนละกัน" นับดาวรีบบอกลาเพื่อนแล้วหันหลังจะเดินเข้ามา

"พรุ่งนี้เที่ยงแทนเลิกเรียนแล้ว จะมารอนับนะ" เค้าบอกอีกครั้งก่อนจะเดินลงไป สวนกับอาจารย์รณพีร์ที่เดินเข้ามา

นับดาวทำหน้าไม่ถูกเมื่อเห็นคนที่เพิ่งจะบอกความในใจให้ตัวเองได้ฟัง ใบหน้าสวยใสยิ้มอายๆออกมาเมื่อเงยหน้ามองเค้า แต่ก็เห็นแต่ใบหน้าเรียบเฉยคมดุไม่แสดงอะไรออกมา ทำเอาเธอยิ้มเก้อไปเลย เธอวางถุงขนมที่ได้มาไว้ข้างตัวแล้วเตรียมจะไปหาเค้าเพื่อรับงานวันนี้มาทำ แต่ก็ต้องหยุดนิ่งเมื่อเสียงดุๆบอกออกมา

"ผมไม่มีอะไรแล้ว เมื่อวานลืมบอกคุณไป คุณไม่ต้องมาช่วยงานผมแล้วนับดาว กลับไปเถอะ ผมไม่ได้อยากเห็นหน้าคุณ

" รณพีร์บอกออกมาด้วยความหงุดหงิดใจ ก่อนจะวางถุงขนมของตัวเองลงบนพื้นแบบไม่ใยดี นับดาวมองคนตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจ เมื่อคืนพูดดีมาวันนี้ผลักไส เค้าทำอะไรแบบนี้กับเธอ

"ถ้าไม่มีอะไร หนูขอตัวนะคะ อาจารย์รณพีร์ " หญิงสาวเดินออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วแล้วคว้าถุงขนมและกระเป๋าผ้าเดินออกมาจากห้อง เพราะเธอแทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหวแล้ว บ้าที่สุดเลย อาจารย์พีร์บ้าที่สุด

รณพีร์วิ่งตามเธอออกไป ทันพอดีกับเธอกดลิฟต์เตรียมตัวจะกลับ วันนี้ยังเช้ามากจึงยังไม่มีใครขึ้นมา เค้าเดินเข้าไปในลิฟต์พร้อมกับเธอ ใบหน้าขาวใสก้มลงต่ำข่มความรู้สึก เค้าไม่รู้จะพูดอะไรออกมา มันพูดไม่ออกจริงๆ

เธอเดินออกจากลิฟต์ไปพร้อมกับวิ่งเร็วๆไปตามทาง ชายหนุ่มพยายามเร่งฝีเท้าแล้วมองนาฬิกาข้อมือตัวเองด้วยใจร้อนรน เธอโบกเรียกแท้กซี่ขึ้นรถออกไปแล้ว โธ่เว้ย เสียงก่นด่าตัวเองดังอยู่ในสมองก้องไปหมด เค้ากลายเป็นคนขี้หึงแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลย แค่เพื่อนกันเท่านั้น แต่เค้ากลับสติแตกไปแล้ว ชายหนุ่มออกจากทึ้งหัวตัวเองให้หายบ้า เค้าบ้าไปแล้วเพราะเธอ

"วันนี้นับดาวไม่มาหรอคะ" เสียงอาจารย์ท่านอื่นๆถามหาเธอเมื่อเปิดประตูเข้ามาแล้วไม่เห็นนับดาวที่มักจะมาช่วยงานเสมอ

"อาจารย์พีร์ อาจารย์พีร์ ไม่ได้เรียกนับดาวมาช่วยหรอคะ" เสียงอาจารย์สมรถาม

"อ่อ พอดีงานเสร็จแล้วครับ ตั้งแต่เมื่อวาน "

เค้าตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆแล้วเหลือบมองขนมในถุงที่ซื้อมา บ้าชิบไอ้พีร์ ป่านนี้เค้าจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้

รถแท้กซี่เลี้ยวเข้ามาจอดที่คอนโดหรูก่อนจะขับออกไป พนักงานสาวยิ้มหวานให้เจ้าของห้องคนสวยที่เห็นกันมานาน

"น้องนับดาวกลับไวนะคะ" เธอถามออกมาหลังจากดูเวลา

"พอดีวันนี้อาจารย์ยกเลิกคลาสค่ะ" เธอตอบออกมาก่อนจะกดลิฟต์ขึ้นห้องตัวเองไป คนบ้าจำไว้นะ ต่อไปนี้อย่ามาคุยกันอีก ต่างคนต่างอยู่ มือบางจัดการบล้อกเบอร์ บล้อกไลน์ของเค้าทันที เค้าไม่มีสิทธิ์มาทำตัวแบบนี้กับเธอ ​

ชายหนุ่มยืนบรรยายหน้าห้องด้วยใจเลื่อนลอยคล้ายสติไม่อยู่กับตัว เค้าพูดไปเรื่อยๆแต่ขาดชีวิตชีวา จนนักศึกษาแปลกใจ

"อาจารย์ย้ำสามรอบแล้วครับ" นักศึกษาเตือนอาจารย์หนุ่มออกมา ทำให้เค้าแก้เก้อด้วยการบอกไปว่า

"ตรงนี้สำคัญผมอาจจะออกข้อสอบ" แล้วเปลี่ยนหัวข้อไปทันที เค้าอยากโทรไปหา โทรไปง้อเธอแทบจะขาดใจแล้ว แต่ทำไม่ได้ เค้าจะทำยังไงดี ทำยังไงให้เธอหายโกรธเค้า รณพีร์คิดวนไปวนมาอยู่ในหัวของตัวเอง แล้วสั่งงานทันที เค้าสอนไม่ไหวแล้วจริงๆ สติมันหลุดไปหมดแล้วตอนนี้

ชีสทาร์ตถูกยัดใส่ตู้เย็นแบบไม่ระวังนัก เธอไม่มีอารมณ์จะกินมันแล้ว สาเหตุเพราะเค้าคนเดียว