ตอนที่สาม
ร่ายรำเย้ายวน
“ซูซู” เสียงเรียกชื่อที่ดังเข้ามาทำให้สาวน้อยสะดุ้งตกใจรีบปิดหน้าต่างหันหน้ามาด้วยสีหน้าอับอาย
ชุนเจียวย่อมรู้ดีว่าเด็กสาวกำลังมองดูสิ่งใดด้วยสองหนุ่มสาวในห้องนั้นช่างร่วมรักกันได้อย่างสะเทือนฟ้าสะเทือนดินไม่ได้เกรงอกเกรงใจผู้อื่น
ด้วยฝ่ายชายมียศศักดิ์ใหญ่โต แถมยังมาพักอาศัยอยู่หลายวันอย่างไม่ใส่ใจเสียงนกเสียงกา
เรื่องนี้แม่เล้าใหญ่ของพวกนางยังไม่กล้าเอ่ยแม้เพียงครึ่งคำ แล้วพวกนางจะกล้ามีปากเสียงได้อย่างไร
ชุนเจียวมองใบหน้าอ่อนหวานซึ่งเริ่มออกสีระเรื่อ ก่อนจะถามไถ่ด้วยความไม่แน่ใจ
“เจ้าไหวหรือไม่ จะออกไปหรือพักอีกหน่อย”
“ออกไปเจ้าค่ะ”
“เช่นนั้นก็เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน” ชุนฮัวเดินไปหยิบชุดซึ่งเพิ่งตัดขึ้นมาใหม่ส่งให้เด็กสาว
“พี่มั่นใจว่าการร่ายรำที่พวกเราฝึกซ้อมกันมา หากได้โยกย้ายในชุดนี้จะยิ่งขับส่งให้เรือนร่างของเจ้างดงามยั่วยวนมากยิ่งขึ้น ไม่ว่าชายหนุ่มคนใดได้เห็นย่อมตกหลุมเสน่ห์ของเจ้
ตอนที่สี่ มีของดีอยู่กับตัวหญิงสาวยังคงร่ายรำโยกย้ายเคลื่อนที่ไปด้านหน้าขยับกลับมาด้านหลังพร้อมเสียงเพลงซึ่งยังคงขับกล่อมให้ความเพลิดเพลิน นางวนมือขึ้นลง ปัดผ่านทรวงอกอวบอิ่มของตนเองจนจุกชมพูพุ่งชี้ดันผ้าบางให้เห็นเด่นชัด“เจ้าดูจุกแข็งกลางก้อนซาลาเปานั่น ช่างน่ากินยิ่งนัก”“นั่นต้องเป็นของข้า”“ได้อย่างไร ข้าจองเวลาของน้องซูซูก่อน”“อย่าได้เพ้อฝันไป นางเป็นอี้จี้ดาวเด่น หรือจะยินยอมให้พวกเจ้าได้สัมผัสเนื้อตัวง่ายๆ”“ข้าจะทุ่มสุดตัวเพื่อเกี้ยวพานางให้ได้”“ผ่านข้าไปก่อนเถอะ”ชายหนุ่มหลายคนต่างโต้เถียงกันไปมาด้วยส่วนกลางกายของพวกเขาถูกปลุกเร้าจนคับแน่นโดยถ้วนทั่วไม่เว้นแม้แต่บรรดาชายซึ่งไม่ได้มีเจตนามาชมการแสดงฮัวซูฮวาถูกสายตามองจ้องจนแทบไหม้เป็นจุณไปกับความหื่นกระหาย ยิ่งนางก้มๆเงยๆจนผ้าห่อหุ้มซึ่งโอบทรวงอวบไว้ไม่มิดเลื่อนหลุดเผยทรวงงดงามล้นทะลักออกมาเกือบเต็มเต้า เสียงซี้ดซ้าดยิ่งดังสนั่นจนหญ
ตอนที่ห้าค่อยพูดค่อยจาเพล้ง ปัง ฉับขวดสุราถูกขว้างลงตรงหน้าจนชายหนุ่มจำต้องชะงักเสียงซึ่งกำลังจะตะโกนต่อ เขาส่งสายตาตื่นตระหนกเมื่อเห็นดาบถูกจ่ออยู่ที่ลำคอของตนเอง“เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว ค่อยพูดค่อยจากัน” เสียงแตกตื่นเอ่ยออกมาพร้อมสายตาล่อกแล่กมองหาคนช่วยเหลือ“ข้ามาเพื่อพูดจาดีดี หากเจ้าเลิกตะโกน ดาบก็จะหันออกไป” ชายผู้มาใหม่ลดเสียงดุแต่ยังคงกล่าวห้วนสั้น“ได้ ได้ นั่งลงค่อยพูดค่อยจา น้องซูซูรินสุราใหม่ให้คุณชายด้วย”ฮัวซูฮวาซึ่งพยายามทำตัวลีบเล็กสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อตนเองนางมองผู้มาใหม่อย่างหวั่นเกรงก่อนจะหยิบขวดยกขึ้นรินสุราตามหน้าที่ แต่ด้วยมือน้อยสั่นระริกจึงทำให้สุราที่รินหกไปกว่าครึ่งชายผู้มาใหม่ทรุดนั่งลงปรายตามาทางสาวงาม มือใหญ่ยกจอกสุราสาดเข้าลำคอพรวดเดียวแล้ววางลง“ข้าได้ยินว่าเจ้าขายอาวุธหลายรูปแบบ พวกเราอยากได้อาวุธแปลกใหม่เพื่อเพิ่มความสามารถ จะหามาได้หรือไม่” เสียงเป็นงานเป็นการถูก
ตอนที่หก ยั่วยวนเมื่อได้เห็นจำนวนเงินสินรางวัลจากคุณชายจู ชุนเจียวจึงแย้มยิ้มให้กับเด็กสาวพลางสั่งสอนเพิ่มเติม“ทำได้ดีมาก ซูซู พี่บอกแล้วว่าใบหน้ากับท่าทางไร้เดียงสาของเจ้าล่อลวงผู้คนได้ง่าย ยั่วยวนเขาเข้าไว้ ให้ทนไม่ไหวจนต้องยอมมาไถ่ตัวเจ้าออกไป”ยั่วยวนขนาดไหนจึงจะได้ผลกันเฮ้อ...ช่างเปลืองเนื้อเปลืองตัวเสียจริงเด็กฝึกงานในร่างสาวน้อยครุ่นคิด แม้จะชอบที่ได้เป็นคนสวยมีความสามารถ เป็นที่ชื่นชอบของผู้ชายหลายคน อีกทั้งยังไม่โดนกดขี่ข่มเหงจากคนในที่ทำงานแต่การที่ต้องเปิดเผยเรือนร่างต่อหน้าสายตาที่จ้องมองราวจะฉีกทึ้งร่างกาย แล้วยังต้องยั่วยวนผู้ชายเพื่อให้เขาจ่ายเงินออกมามากๆเฮ้อ...แบบไหนจะดีกว่ากันนะเอาน่า อย่างน้อยก็ไม่เครียด ได้ร้องเพลง ได้ร่ายรำ แล้วยังได้แต่งตัวสวย ได้กินอาหารอร่อยคิดเสียว่า มาพักผ่อนก็แล้วกัน หากตื่นขึ้นแล้วต้องโดนด่าจนหูชาอีก จะได้ไม่คิดมากจนร้องไห้ตาบวมอีก ลีว่าผลัดเปลี่ยนเส
ตอนที่เจ็ด เกี่ยวอันใดกับนางสาวน้อยรีบขยับตัวปิดสาบเสื้อให้เรียบร้อยแม้คุณชายจูจะยังพยายามฝืนเล้าโลมต่อ“หากแม่เล้าใหญ่รู้เข้า ข้าคงโดนถอดออกจากการเป็นอี้จี้ดาวเด่นแน่” เสียงหวาดกลัวของเซียนร่ายรำสาวพาให้คุณชายหนุ่มต้องปลอบประโลม“ถอดก็ถอด ไม่เห็นต้องกลัว ข้าจะรับผิดชอบเอง”คำว่ารับผิดชอบคืออย่างไรบุตรชายคหบดีผู้มั่งคั่งกลับไม่เอ่ยให้ชัด นั่นย่อมสร้างความไม่แน่ใจให้เซียนร่ายรำน้อยจนต้องครุ่นคิดหนักความจริงนางแทบหลงลืมเหตุการณ์อกสั่นขวัญแขวนในวันแรกที่พบกับมู่กังเปาไปจนสิ้นแล้ว หากเขาไม่เสนอหน้ามาให้เห็นในวันนี้เมื่อหมดเวลาสาวน้อยจึงเตรียมเดินกลับห้อง แต่กลายเป็นว่าคุณชายวังทุ่มเงินขอพบเจอฮัวซูฮวาต่อจนแม่เล้าใหญ่ต้องมาอ้อนวอนให้นางออกรับหน้า“เขาเป็นทั้งขุนนางและมีกำลังเงิน อย่าได้มีเรื่องขัดใจกับเขาจะดีกว่า” เหตุผลของผู้ดูแลหอเหลียงฮัวย่อมไม่อาจปฏิเสธเซียนร่ายรำน้อยจำต้องเข้าไปต้อนรับขับสู้คุณชายวังและมู่กังเปาซึ่งนั่งอยู่ในห้องด้วยก
ตอนที่แปดลืมตัวมู่กังเปาประกาศกร้าวก่อนจะก้มลงดูดความอวบใหญ่ในมือจนเต็มปาก เขาส่งเสียงจ๊วบ จ๊าบอย่างไม่อายสาวน้อยอ้าปากจะห้ามปราม พร้อมมือน้อยซึ่งพยายามผลักดันร่างใหญ่โตแต่เสียงที่ออกมากลับกลายเป็นเสียงครางวาบหวิวซึ่งเล็ดลอดออกจากปากสีสดซึ่งคราแรกเม้มแน่น“อื้อ...”ร่างเล็กยังไม่ทันรู้ตัวก็ถูกโจมตีก้อนเต้าหู้ขาวด้วยลิ้นและปากอย่างช่ำชองจนหลงลืมไปว่าตนเองไม่ได้เต็มใจร่างขาวซึ่งเปิดเปลือยส่วนนุ่มฟูเอนร่างพิงผนังถ้ำอย่างเผลอไผล เนินอกขาวสล้างโดนความเย็นวูบจึงตั้งชี้ชันเรียกสายตาหิวโหย“น่ากินยิ่ง”ชายหนุ่มลงลิ้นร้อนละเลียดตวัดเกี่ยวสีชมพูระเรื่ออวบอิ่มจนผลิบานชูช่อทั้งสองข้างอีกทั้งยังดูดเม้มเล้าโลมจนสาวน้อยเคลิบเคลิ้มมัวเมาล่องลอย“อ้า....”หญิงสาวโดนปลุกเร้าจนสมองขาวโพลนเคลิ้มไหวราววิญญาณจะออกจากร่างดีดดิ้นทุรนทุรายส่งความอวบอิ่มให้ถึงปากเพื่อให้เขาอ้าอมราวหญิงร่านมู่กังเปาไม่ได้เล้าโลมตามขั้นตอน แรกเริ่มก็โจมตีบ
ตอนที่สิบสุดๆไปเลย ความรู้สึกเสียวซ่านอย่างไม่เคยสัมผัสพาให้กายเล็กแอ่นร่างส่งเนินโหนกเข้าหาท่อนลำใหญ่เพื่อให้เขาทะลุทะลวงในร่องสวาทจนหนำใจด้วยโดนหลอมละลายจากไฟสวาทเสียงที่เปล่งออกมาจึงมีเพียงการครวญครางหวานกระเส่าเคล้าคลอเป็นท่วงทำนองเดียวกับจังหวะการตอกทิ่ม“อื้อ...อ้า...อู้วววว...โอ้...”ปัก ปัก ปักร่างบางส่ายร่อนอย่างเร่าร้อนก่อนกระตุกเกร็งจิกแขนขาสาดน้ำรักกระจายออกมาพร้อมเสียงกรีดร้องก้องถ้ำใหญ่“ซี้ดดดดด อู๊ยยยย”เสียวแทบตายแล้ว เสียวสุดๆไปเลยเด็กฝึกงานสาวตะโกนในใจมู่กังเปาผ่อนแรงเพียงครู่ก่อนจะส่งแรงโยกกระหน่ำจ้วงแทงต่อเนื่อง ยิ่งโดนช่องทางฉ่ำบีบรัดเขายิ่งเสียวซ่านถึงจิตวิญญาณเร่งแรงตอกทิ่มจนสะเทือนฟ้าสะเทือนดินแล้วปลดปล่อยกระสุนน้ำออกมาจนท่วมนอง“อ้า...”สองร่างนอนซบเปลือยกายหอบหายใจถี่ มู่กังเปาขยับขึ้นมองกลีบดอกไม้นุ่มซึ่งถูกเขาอัดกระแทกจนบวมเป่งด้วยความพอใจนางเป็นของ
ตอนที่สิบเอ็ด อีกแล้วหรือแท่งใหญ่ที่ว่าไม่ได้อยู่นิ่งเฉย เมื่อยืนได้อย่างพอเหมาะก็เริ่มงัดขึ้นงัดลงควงควานหมุนรอบในร่องช่องทาง อีกทั้งยังกระทุ้งเข้าดึงออกอย่างไม่ยอมหมดแรงอีกแล้วหรือ คำโอดครวญได้แต่พึมพำอยู่ในใจด้วยเบื้องหน้าถูกเสียงครางกระเส่าร้องออกมาดังกว่าด้วยต้องการปลดปล่อยราคะร้อนที่พุ่งทะลวงขึ้นมา“ซี้ดดดด ข้าเสียววว อ้า...”มือเล็กโอบต้นคอแกร่งเอาไว้แน่นทั้งร่างยังคงกระเด้งกระดอนไหวกว่ามู่กังเปาจะเสร็จสมจนพอใจ ฮัวซูฮวาก็นอนแผ่หราทิ้งร่างลงกับที่นอนอย่างอ่อนแรง นางถูกขย่มจนร่องกลางกายบวมแดง เรียวขางามอ้ากว้างแทบหุบไม่ได้ ร่างน้อยนอนหายใจหอบกระชั้น รู้สึกร้าวระบมไปทั้งร่างกายโอ๊ย...แทบขาดใจ เด็กฝึกงานในร่างสาวน้อยโอดครวญแม้จะพอใจไปกับรสสวาทที่เขาปรนเปรอมู่กังเปาหายออกไปไม่นานก็กลับเข้ามาพร้อมผ้าชุบน้ำอุ่น เขาบรรจงเช็ดคราบน้ำกามของตนเองและน้ำรักของหญิงสาวเพื่อให้เนื้อตัวของนางสะอาดขึ้น“นอนเถอะ คืนนี้ข้าจะไม่รัง
ตอนที่สิบสองแรงดีหรือไม่ กว่าสองหนุ่มสาวจะตื่นอีกทีก็สายมากแล้ว หัวหน้าพรรคหนุ่มอุ้มร่างบางเพื่อพาไปอาบน้ำชำระคราบไคลยังลำธารใสเพียงลูบไล้ช่วยสาวงามล้างเนื้อล้างตัว ลำทวนแกร่งก็ขยายใหญ่ด้วยไม่อาจอดกลั้นจับช่องทางสีหวานแหวกกว้างเพื่อฝากฝังความเป็นชายเข้าไปจนสุดทางอีกคราปลายหยักอันปูดโปนลากครูดผนังนุ่มก่อให้เกิดความหวามไหวจนฮัวซูฮวาเลิกขัดขืนแต่โยกร่างคล้อยตาม“อ้า เสียว อื้อ...”มู่กังเปาส่ายสะโพก วนซ้าย วนขวา กระแทกตรงเข้าไปอย่างแรงจนน้ำกระจาย“แรงดีหรือไม่ น้องซูซู”หญิงสาวไม่ตอบรับด้วยมัวหลับหูหลับตาส่ายเอวสอดรับความเคลิ้มไหวชายหนุ่มโยกเข้าโยกออกอีกไม่กี่คราก็ปลดปล่อยความรุ่มร้อนจนทะลักล้น น้ำขุ่นขาวไหลปะปนไปกับสายน้ำยามถอนออกก่อนจะกลืนหายไปเป็นเนื้อเดียวกันฮัวซูฮวาถูกพามากลับนอนหลับอย่างจริงจังด้วยถูกเคี่ยวกรำจนไม่เหลือเรี่ยวแรง หญิงสาวตื่นขึ้นมาอีกทีเมื่อได้ยินเสียงแปลกปลอมจนหวาดระแวง“ลีลาของพวกเจ้าร้อนแรงจนข้าแทบ
จนใกล้เวลา ทั้งสี่สาวต่างหันไปมองประตูที่เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงให้เห็น“เด็กฝึกงานคงไม่มาแล้วมั่ง” นักบัญชีพึมพำขึ้นมา“เขายังเด็ก ชีวิตที่นี่อาจยังมีเรื่องให้ทำอีกมาก” หัวหน้างานสาวพูดอย่างเข้าใจ“เตรียมไปกันเถอะ” ซีอีโอสาวหันหน้าเตรียมเปิดประตู“เดี๋ยว รอด้วย” เสียงตะโกนดังมาแต่ไกลพร้อมร่างของเด็กฝึกงานสาวน้อยซึ่งวิ่งมาอย่างเร็วจนแทบชนกับคนอื่นเธอยังมีพ่อแม่ให้ต้องร่ำลา อีกทั้งยังต้องเก็บข้าวของส่งกลับบ้านให้เรียบร้อยจึงใช้เวลาไปหลายวันหากจะบอกว่าเด็กสาวลังเลใจหรือไม่ แน่นอนว่าด้วยความอายุน้อยเธอย่อมต้องสับสนไม่แน่ใจแต่เมื่อนึกถึงความสุขที่ได้รับตลอดช่วงเวลาที่อยู่ในร่างของฮัวซูฮวา สาวน้อยรู้สึกเสียดายอย่างมากแม้จะเป็นเพียงคณิกาคนหนึ่ง แต่ใช้ชีวิตสุขสบายมากกว่าเธอซึ่งเป็นเด็กฝึกงานที่นี่เสียอีกสำคัญที่สุดคือสามีมู่กังเปา หัวหน้าพรรคมารคนนั้น เขาทั้งรักทั้งเชื่อฟัง ไม่ว่านางอยากได้สิ่งใดเขาล้วนจัดหามาให้อย่างเอาอกเอาใจโดยไม่มีปริปากบ่นนางได้อยู่เรือนหลังใหญ่ มี
ตอนพิเศษเจ็ดทั้งห้าสาวต่างมองกันไปมองกันมาเมื่อค้นพบว่าตัวตนอีกร่างหลังประตูคืออี้จี้สาวดาวเด่นคนใด“เอาเถอะ ที่ผ่านมาพวกเราต่างชอบใจที่จะได้อยู่ที่นั่น ในเมื่อตอนนี้ได้กลับมาแล้ว ใครอยากจะกลับไปก็รีบสะสางเรื่องส่วนตัวให้เสร็จแล้วรีบกลับมาให้ทันแต่ถ้าใครอยากจะอยู่ที่นี่เหมือนเดิม ก็คิดว่าที่ผ่านมาเป็นแค่ความฝันตื่นหนึ่ง เมื่อกลับมาแล้วก็ใช้ชีวิตต่อไปให้ดีส่วนเรื่องที่พวกเราคือใคร คงไม่สำคัญอีกต่อไป”ซีอีโอสาวใหญ่สรุปตามประสาผู้นำ เธอก้าวเดินออกไปก่อนเป็นคนแรกก่อนที่อีกสี่สาวจะแยกย้ายกันกลับไปนั่งสงบสติอารมณ์ที่โต๊ะของตัวเองเสียงแป้นพิมพ์ยังคงรัวดังไม่หยุดสลับกับเสียงถอนหายใจของพนักงานทั้งสาวและไม่สาวซึ่งยังคงก้มหน้าก้มตาทำงานโดยแทบไม่ได้เงยหน้าเงยตาเสียงน้ำดังอยู่ในห้องสุขาบ่งบอกว่าใครบางคนอยู่ด้านในสลับกับเสียงถอนหายใจเฮือกๆซึ่งดังออกมาเป็นระยะคล้ายกับช่วงเวลาที่พวกเธอเปิดประตูข้ามไปอีกโลกหนึ่งซีอีโอสาวมองภาพความเคร่งเครียดตรงหน้าก่อนจะรวบรวมเอกสารทั้งหมดเพื่อจัดการเขียนสั่งงานทุกอย่างให้เรียบร้
ตอนพิเศษหกฮัวซีฮวาซึ่งจู่ๆก็ก้าวเข้ามาถามเสียงสั่นอีกคน“ประตู ประตู ประตู” ฮัวซูฮวาเดินพูดคำเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาก่อนจะเดินมายืนด้านข้างของสาวงามทั้งสาม“พวกเจ้ากำลังทำสิ่งใดกัน” หญิงสาวผู้ก้าวเข้ามาเป็นคนที่ห้าหันมาเห็นประตูปริศนาแล้วอ้าปากค้างทันที“พวกเจ้าเคยเห็นประตูนี่กันหรือ” ฮัวซือฮวาหรือนักกฎหมายสาวเอ่ยถามทันทีเมื่อเห็นสีหน้าของอีกสี่สาวงามพวกนางต่างพยักหน้าสีหน้าตื่นตระหนกก่อนจะสะดุ้งตกใจก้าวถอยหลังไปรวมตัวกันเมื่อมีเสียงปริศนาออกมาจากอีกฝั่งของประตู“พวกเจ้าย่อมต้องเคยเห็นกันทุกคน” เสียงทรงพลังเปล่งออกมาโดยไร้ที่มา“เจ้า...เจ้าคือผู้ใด” ซีอีโอสาวในฐานะอดีตผู้ที่มีตำแหน่งสูงที่สุดตัดสินใจเชิดหน้าเอ่ยถาม“ฮ่า ฮ่า ฮ่า พวกเจ้าไม่ต้องรับรู้ในเรื่องนั้น ยามนี้สิ่งสำคัญคือเรื่องที่พวกเจ้าต้องกระทำ ข้ามีเวลาให้เพียงสามวัน พวกเจ้าต้องกลับไปสะสางเรื่องราวยังอีกด้านให้เสร็จสิ้นไม่ว่าจะจัดการอย่างไรก็แล้วแต่ เมื่อใกล้หมดเวลา พวกเจ้าต้องมายืนรอ
ตอนพิเศษห้ายิ่งได้รับความรุนแรง สาวงามยิ่งเร่าร้อนโยกร่างเด้งสะโพกตอบรับอย่างรัญจวนใจ เสียงครางหวานกระเส่าเปล่งออกมาไม่หยุดด้วยความเสียวซ่านเกินกว่าที่เคยได้รับ“อ๊ายยยย เสียว ข้าเสียว พี่เฉิง อ้า...”“แรงอีกดีหรือไม่”“ดี เอาแรงแรง”สาวงามเรียกร้องพร้อมกรีดเสียงดังทั้งร่างกระตุกค้าง จิกขา กำมือ ภายในตอดรัดถี่รัวเป็นสัญญาณของการถึงฝั่งฝันในรอบแรกเสียงจากทั้งสี่ห้องย่อมปลุกความพลุ่งพล่านของอ๋องหนุ่มและชายาสาวในห้องที่ห้าให้คึกคักเร่าร้อน“น้องเฟยเฟย พวกเรายอมแพ้พวกเขาไม่ได้เด็ดขาด มิเช่นนั้นพวกเขาจะหาว่าพวกเราอายุมาก เรี่ยวแรงถดถอย”ชายหนุ่มพูดไปมือจับสะโพกเล็กเอาไว้แน่นแล้วแทงสวนท่อนเอ็นขึ้นมากระแทกร่องจนเต็มแรงก่อนจะแทงตอกทิ่มงัดขึ้นกระแทกลงอย่างสาแก่ใจ“ซี้ดดดด ท่านอ๋อง เบาหน่อย”“เบาหรือ อีกเดี๋ยวเจ้าก็เรียกร้องให้แรงอยู่ดี”อ๋องหนุ่มบดคว้านสะโพก โยกซ้ายทีขวาทีลาดครูดท่อนลำเพื่อให้กระทบถูกส่วนอ่อนไหวด้านใน เขาร่วมร
ตอนพิเศษสี่“เหตุใดใจร้อนเพียงนี้” หญิงสาวบ่นได้ไม่กี่คำก็ต้องเปล่งเสียงอืออาออกมาด้วยถูกกระตุ้นจนรัญจวนวาบหวามยามปลายหัวบานถูเขี่ยวนคลึงกับติ่งแน่นจนเสียดเสียว หญิงสาวย่อมลืมสิ้นเกร็งค้างส่งเสียงครางเร่าร้อน แท่งทวนแกร่งจ่อเข้ากับร่องน้ำฉ่ำเยิ้มก่อนจะแหวกเนินเนื้อนุ่มมุดเข้าไปจนสุดปลายทางเนินอวบอูมแย้มร่องกลีบแดงยามเมื่อดุ้นลำใหญ่ถอนออกและดันเข้าจนมิดลำ“อื้อ...”ชายหนุ่มทั้งถอนทั้งกระแทกโยกเข้าย้ายออกถี่รัว เพื่อให้ภรรยาสาวได้ส่งเสียงครวญครางเป็นสัญญาณเริ่มการแข่งขันห้องที่เริ่มต้นติดตามมาคือห้องของขุนนางหนุ่มจางหมิ่นและภรรยาสาวฮัวซีฮวาชายหนุ่มจับร่างบางหงายหน้าด้วยท่วงท่าสามัญโดยไม่รอช้า“ชอบหรือไม่” ชายหนุ่มถามก่อนจะรัวละเลงลิ้นโดยไม่พักเพื่อให้น้ำหวานสีใสได้รินหลั่งล้นนอง“ท่านพี่...” หญิงสาวเพียงครางตอบเท่านั้น“น้องซีซีอยากให้พี่สอดใส่เข้าไปแล้วหรือไม่”“ใส่..ใส่เลย” เสียงสั่นด้วยอ
ตอนพิเศษสามเฮ้อ...ข้าล่ะอิจฉาพวกเจ้าจริงๆ ได้แต่งงานออกไปมีสามีแสนดีแสนรักใคร่ ดูสิ แม้จะผ่านไปแรมปีแต่สายตาที่พวกเขามองพวกเจ้าราวจะจับกลืนลงท้องไม่ให้ผู้ใดได้พบเห็นที่สำคัญพวกเขาทุกคนต่างยกย่องพวกเจ้าเป็นภรรยาเดียว อ้อ...ลืมไป มีเฟยเฟยซึ่งท่านอ๋องยังมีหลายภรรยา แต่เขาก็ยกย่องและอยู่กับเจ้ามากที่สุด”“แม่เล้าใหญ่ ท่านหาให้ข้าสักคนสิ ข้าอยากได้บ้าง” เสียงงอแงของคณิกาคนอื่นเรียกรอยยิ้มขบขันจากบรรดาสาวงามด้วยรู้ดีว่าพวกนางเพียงหยอกล้อไม่คิดเป็นจริงเป็นจังพวกนางคงไม่รู้ตัวว่า ถ้อยคำซักถามกึ่งดูแคลนหรือท้าทายแกมหยอกล้อ สร้างความกระเหี้ยนกระหือรือให้บรรดาสามีทั้งหลายซึ่งลอบฟังอยู่ต่างอยากแสดงพละกำลังของตนเองให้ผู้อื่นได้เห็นเพื่อลบคำสบประมาท“มาหาว่าข้าบอบบางไร้เรี่ยวแรงหรือ คืนนี้ข้าจะจัดหนักให้น้องซีซีร้องทั้งคืนจนพวกเจ้าไม่ได้หลับได้นอนเลยทีเดียว” จางหมิ่นกำมือแน่นด้วยโดยดูหมิ่นว่าเป็นเพียงขุนนางรูปร่างบาง เขามองไปทางรูปร่างสูงใหญ่ของสามีหญิงสาวคนอื่นพลางคิดในใจสูงใหญ่แล้วอย่า
ตอนพิเศษสองนัยน์ตาเคลิ้มฝันมองไปทางภรรยาของหัวหน้าพรรคมารโดยไม่ได้รับรู้ว่ามีสายตาของลูกน้องชายจับจ้องเตรียมจะจับไปเชือดทิ้งโทษฐานนินทาหัวหน้าหญิงของพวกเขา“เจ้าอย่าได้พูดมาก มองรอบข้างดูบ้าง โอ๊ะ!...นั่นแม่นางซีซีอดีตเซียนหมากล้อมผู้เก่งกาจ บัดนี้นางได้เป็นฮูหยินของขุนนางไปแล้ว คงไม่มีเวลาฝึกซ้อมอีก หากข้าได้แข่งขันกับนาง ไม่แน่ว่าอาจจะเอาชนะก็เป็นได้”“เชอะ ยังหวังจะเอาชนะนางเพื่ออันใด เจ้าแพ้นางอย่างราบคาบจนไม่มีหน้าเหลือให้แตกยับเยินอีกแล้ว”“หากเอ่ยเช่นนั้นแม่นางซือซือเองก็คงแทบไม่มีเวลาแต่งกลอนด้วยต้องวุ่นวายอยู่ในค่ายโจร ไม่น่าเชื่อว่าสามีโจรของนางจะกล้าพาตัวภรรยาออกมา ไม่เกรงจะโดนทางการเพ่งเล็งหรือจับตัวไปสอบสวนหรืออย่างไรกัน” สายตาสงสัยมองจ้องไปยังร่างงดงามพร้อมกลุ่มคนที่ยืนห้อมล้อมเฝ้าระวังอยู่ด้านหลัง“พวกเขาคงเตรียมการไว้ดีแล้ว หาไม่คงไม่กล้าเสนอหน้าออกมา” ผู้ที่ตอบหันหน้าไปอีกทางซึ่งมีรถม้าขบวนใหญ่วิ่งมาจอดอย่างเร่งรีบ“นั่นไง แม่นางซินซิน มาแล
ตอนพิเศษหนึ่งเมื่อสองท่อนลำเข้าไปได้ทั้งหมด สองพี่น้องจึงร่วมแรงร่วมใจมุดเข้ามุดออกลากครูดจุดเสียวด้านในจนกายบางสั่นสะท้านเผลอเปล่งเสียงร้องดังลั่น“ซี้ดดดด เสียววว ช้าหน่อย อื้ออออ อ๊ายยยย อู๊ยยยย”เจียเจียซึ่งนั่งอยู่บนรถม้าอีกคันได้แต่เมินหน้าหนีไปทางอื่นด้วยไม่อยากได้ยินได้ฟัง รวมทั้งผู้ติดตามทุกคนซึ่งแม้จะคุ้นชินแต่แก่นกลางกายกลับตั้งชี้แข็งชันไปตามเสียงซ่านกระเส่ารถม้าขย่มโคลงไปมาน่าหวาดเสียวพร้อมเสียงหวานซึ่งยังคงครวญครางอย่างคล้ายจะโดนทำร้ายอยู่ด้านใน“เบาก่อน โอ๊ยยยย อย่าแรงนัก อื้อ...ไม่ไหวแล้ว”รถม้านิ่งสงบหยุดการโยกคลอนไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเริ่มขยับอีกครา“อีกแล้วหรือ ข้าแสบไปหมดแล้ว”“เมื่อครู่ยังไม่ลึกมาก ขออีกคราเถิด” แฝดผู้พี่เว้าวอนเสียงแหบพร่ารถม้าโยกขย่มอีกคราคราวนี้แรงขึ้นกว่าเดิมจนคาดเดาได้ถึงอารมณ์ร้อนแรงของสามหนุ่มสาวด้านใน“พอก่อน ช้าก่อน ซี้ดดดด เสียววว”ฮัวซินฮวาซึ่งโดนจับประกบหน้าหลังจนหัวสั่นหัวคลอนร้องโวยวาย หัวของนางโข
แนะนำตัวละครฮัวเฟยฮวา คณิกาผู้เร่าร้อนหรือหัวหน้างานผู้เคร่งขรึมอ๋องหวงหนิงหลง ท่านอ๋องว่างงานผู้ลอยตัวอยู่เหนือกฎเกณฑ์ สามีของฮัวเฟยฮวาฮัวซีฮวา คณิกาสุดแสบหรือสาวบัญชีผู้เรียบร้อยจางหมิ่น บุตรชายคนรองของเจ้ากรมคลังสามีของฮัวซีฮวาฮัวซูฮวา คณิกาจอมยั่วหรือสาวฝึกงานไร้เดียงสามู่กังเปา หัวหน้าพรรคมาร สามีของฮัวซูฮวา ฮัวซือฮวา คณิกาจอมหลอกล่อหรือหญิงผู้พิทักษ์กฎซ่งจือเฉิง หัวหน้าจอมโจรหนุ่ม สามีของฮัวซือฮวาฮัวซินฮวา คณิกาแสนเย้ายวนหรือซีอีโอโคตรดุตงต๋าหยาง หัวหน้าเผ่านอกด่าน&n