ตอนที่แปด
ลืมตัว
มู่กังเปาประกาศกร้าวก่อนจะก้มลงดูดความอวบใหญ่ในมือจนเต็มปาก เขาส่งเสียงจ๊วบ จ๊าบอย่างไม่อาย
สาวน้อยอ้าปากจะห้ามปราม พร้อมมือน้อยซึ่งพยายามผลักดันร่างใหญ่โต
แต่เสียงที่ออกมากลับกลายเป็นเสียงครางวาบหวิวซึ่งเล็ดลอดออกจากปากสีสดซึ่งคราแรกเม้มแน่น
“อื้อ...”
ร่างเล็กยังไม่ทันรู้ตัวก็ถูกโจมตีก้อนเต้าหู้ขาวด้วยลิ้นและปากอย่างช่ำชองจนหลงลืมไปว่าตนเองไม่ได้เต็มใจ
ร่างขาวซึ่งเปิดเปลือยส่วนนุ่มฟูเอนร่างพิงผนังถ้ำอย่างเผลอไผล เนินอกขาวสล้างโดนความเย็นวูบจึงตั้งชี้ชันเรียกสายตาหิวโหย
“น่ากินยิ่ง”
ชายหนุ่มลงลิ้นร้อนละเลียดตวัดเกี่ยวสีชมพูระเรื่ออวบอิ่มจนผลิบานชูช่อทั้งสองข้างอีกทั้งยังดูดเม้มเล้าโลมจนสาวน้อยเคลิบเคลิ้มมัวเมาล่องลอย
“อ้า....”
หญิงสาวโดนปลุกเร้าจนสมองขาวโพลนเคลิ้มไหวราววิญญาณจะออกจากร่างดีดดิ้นทุรนทุรายส่งความอวบอิ่มให้ถึงปากเพื่อให้เขาอ้าอมราวหญิงร่าน
มู่กังเปาไม่ได้เล้าโลมตามขั้นตอน แรกเริ่มก็โจมตีบ
ตอนที่สิบสุดๆไปเลย ความรู้สึกเสียวซ่านอย่างไม่เคยสัมผัสพาให้กายเล็กแอ่นร่างส่งเนินโหนกเข้าหาท่อนลำใหญ่เพื่อให้เขาทะลุทะลวงในร่องสวาทจนหนำใจด้วยโดนหลอมละลายจากไฟสวาทเสียงที่เปล่งออกมาจึงมีเพียงการครวญครางหวานกระเส่าเคล้าคลอเป็นท่วงทำนองเดียวกับจังหวะการตอกทิ่ม“อื้อ...อ้า...อู้วววว...โอ้...”ปัก ปัก ปักร่างบางส่ายร่อนอย่างเร่าร้อนก่อนกระตุกเกร็งจิกแขนขาสาดน้ำรักกระจายออกมาพร้อมเสียงกรีดร้องก้องถ้ำใหญ่“ซี้ดดดดด อู๊ยยยย”เสียวแทบตายแล้ว เสียวสุดๆไปเลยเด็กฝึกงานสาวตะโกนในใจมู่กังเปาผ่อนแรงเพียงครู่ก่อนจะส่งแรงโยกกระหน่ำจ้วงแทงต่อเนื่อง ยิ่งโดนช่องทางฉ่ำบีบรัดเขายิ่งเสียวซ่านถึงจิตวิญญาณเร่งแรงตอกทิ่มจนสะเทือนฟ้าสะเทือนดินแล้วปลดปล่อยกระสุนน้ำออกมาจนท่วมนอง“อ้า...”สองร่างนอนซบเปลือยกายหอบหายใจถี่ มู่กังเปาขยับขึ้นมองกลีบดอกไม้นุ่มซึ่งถูกเขาอัดกระแทกจนบวมเป่งด้วยความพอใจนางเป็นของ
ตอนที่สิบเอ็ด อีกแล้วหรือแท่งใหญ่ที่ว่าไม่ได้อยู่นิ่งเฉย เมื่อยืนได้อย่างพอเหมาะก็เริ่มงัดขึ้นงัดลงควงควานหมุนรอบในร่องช่องทาง อีกทั้งยังกระทุ้งเข้าดึงออกอย่างไม่ยอมหมดแรงอีกแล้วหรือ คำโอดครวญได้แต่พึมพำอยู่ในใจด้วยเบื้องหน้าถูกเสียงครางกระเส่าร้องออกมาดังกว่าด้วยต้องการปลดปล่อยราคะร้อนที่พุ่งทะลวงขึ้นมา“ซี้ดดดด ข้าเสียววว อ้า...”มือเล็กโอบต้นคอแกร่งเอาไว้แน่นทั้งร่างยังคงกระเด้งกระดอนไหวกว่ามู่กังเปาจะเสร็จสมจนพอใจ ฮัวซูฮวาก็นอนแผ่หราทิ้งร่างลงกับที่นอนอย่างอ่อนแรง นางถูกขย่มจนร่องกลางกายบวมแดง เรียวขางามอ้ากว้างแทบหุบไม่ได้ ร่างน้อยนอนหายใจหอบกระชั้น รู้สึกร้าวระบมไปทั้งร่างกายโอ๊ย...แทบขาดใจ เด็กฝึกงานในร่างสาวน้อยโอดครวญแม้จะพอใจไปกับรสสวาทที่เขาปรนเปรอมู่กังเปาหายออกไปไม่นานก็กลับเข้ามาพร้อมผ้าชุบน้ำอุ่น เขาบรรจงเช็ดคราบน้ำกามของตนเองและน้ำรักของหญิงสาวเพื่อให้เนื้อตัวของนางสะอาดขึ้น“นอนเถอะ คืนนี้ข้าจะไม่รัง
ตอนที่สิบสองแรงดีหรือไม่ กว่าสองหนุ่มสาวจะตื่นอีกทีก็สายมากแล้ว หัวหน้าพรรคหนุ่มอุ้มร่างบางเพื่อพาไปอาบน้ำชำระคราบไคลยังลำธารใสเพียงลูบไล้ช่วยสาวงามล้างเนื้อล้างตัว ลำทวนแกร่งก็ขยายใหญ่ด้วยไม่อาจอดกลั้นจับช่องทางสีหวานแหวกกว้างเพื่อฝากฝังความเป็นชายเข้าไปจนสุดทางอีกคราปลายหยักอันปูดโปนลากครูดผนังนุ่มก่อให้เกิดความหวามไหวจนฮัวซูฮวาเลิกขัดขืนแต่โยกร่างคล้อยตาม“อ้า เสียว อื้อ...”มู่กังเปาส่ายสะโพก วนซ้าย วนขวา กระแทกตรงเข้าไปอย่างแรงจนน้ำกระจาย“แรงดีหรือไม่ น้องซูซู”หญิงสาวไม่ตอบรับด้วยมัวหลับหูหลับตาส่ายเอวสอดรับความเคลิ้มไหวชายหนุ่มโยกเข้าโยกออกอีกไม่กี่คราก็ปลดปล่อยความรุ่มร้อนจนทะลักล้น น้ำขุ่นขาวไหลปะปนไปกับสายน้ำยามถอนออกก่อนจะกลืนหายไปเป็นเนื้อเดียวกันฮัวซูฮวาถูกพามากลับนอนหลับอย่างจริงจังด้วยถูกเคี่ยวกรำจนไม่เหลือเรี่ยวแรง หญิงสาวตื่นขึ้นมาอีกทีเมื่อได้ยินเสียงแปลกปลอมจนหวาดระแวง“ลีลาของพวกเจ้าร้อนแรงจนข้าแทบ
ตอนที่สิบสาม มีแต่คำถามล่วงเข้าวันที่สี่ หัวหน้าพรรคหนุ่มก็นำชุดเสื้อผ้าสีเรียบชุดหนึ่งมาให้ฮัวซูฮวาได้สวมใส่“ข้าจะพาเจ้ากลับไปที่หอเหลียงฮัว”สาวน้อยแย้มยิ้มดีใจจนหัวหน้าพรรคหนุ่มเริ่มขุ่นเคือง“เจ้าไม่อยากอยู่กับข้าถึงเพียงนั้นเชียวหรือ”“เจ้าเอาแต่รังแกข้า จะให้อยากอยู่ได้อย่างไร” ถ้อยคำงอแงออกจากกายบาง“ข้าเพียงอยากให้พวกเรามีความสุขร่วมกัน หาใช่การกลั่นแกล้งรังแกเจ้า หรือเจ้าไม่มีความสุข”คำย้อนถามเรียกสีแดงระเรื่อบนแก้มนวลก่อนจะหลุบตาลงต่ำด้วยความเก้อเขิน“เอาเถอะ เจ้ากลับไปรอข้าที่หอเหลียงฮัวก่อน หากเสร็จธุระแล้วข้าจะรีบไปรับ”“รับ? หมายความว่าอย่างไร”“น้องซูซู ข้าชื่นชอบเจ้ามาก ชอบตั้งแต่แรกเห็น ตัวข้าแม้ผ่านหญิงสาวมาไม่น้อย แต่เจ้าคงไม่ปฏิเสธว่าพวกเราเข้ากันได้ดียิ่ง ข้าจึงอยากเจรจากับแม่เล้าใหญ่เพื่อไถ่ตัวเจ้ามาอยู่ด้วย”“อยู่ด้วย? อย่างไรกัน&rd
ตอนที่สิบสี่ เหตุใดจึงนานนักเด็กสาวฝันหวานไปหลายวัน กว่าจะเริ่มหวั่นวิตกเหตุใดเขายังไม่มาสักที จะเอ่ยปากบอกเรื่องนี้กับผู้ใดก็ยังไม่กล้า ด้วยหากเขาไม่มารับนางคงต้องอับอายแทบมุดแผ่นดินหนี เหตุใดจึงไปนานนัก หรือว่าต่อสู้กันจนบาดเจ็บไม่หรอก เขาเก่งกาจออกปานนั้น คงไม่พลาดพลั้งง่ายๆแต่ฝ่ายตรงข้ามคงร้ายกาจไม่น้อย มิเช่นนั้นเขาคงไม่ต้องมาหาซื้ออาวุธ เฮ้อ...มู่กังเปา เจ้าหายไปที่ใด ภายในใจของเด็กสาวคิดวุ่นวายร้องเรียกชื่อของชายผู้บอกรักและรับปากจะแต่งงานกับนางผ่านไปหลายวันมู่กังเปาก็ยังไม่โผล่หน้ามาจนเด็กฝึกงานสาวในร่างฮัวซูฮวาร้อนใจคิดว่าเขาคงเบื่อหน่ายทอดทิ้งนางอย่างเช่นรุ่นพี่คนแรกเซียนร่ายรำนั่งทดท้อหมดเรี่ยวแรงไม่ออกร้องเพลงหรือร่ายรำอีกจนชุนเจียวได้แต่ปลอบโยน“เหล่าชายหนุ่มก็เป็นเช่นนี้ พอได้สมใจก็หันหน้าจากไปหาความสดใหม่ ซูซูเอ๊ย อย่าได้คิดมากไปเลย เจ้ายังเยาว์วัยนัก พักไม่นานร่องช่องทางก็กลับมาคับแคบ
คณิกาจอมหลอกล่อคือผู้พิทักษ์กฎหมายงั้นหรือนักกฏหมายสาวได้กลายเป็นเซียนบทกลอนผู้คอยล่อหลอกชาย นางได้พบกับจอมโจรซึ่งปลอมตัวเป็นบัณทิตเพื่อขโมยของ กว่าจะพบว่าเขาแปลงร่างเป็นหมาป่าพร้อมขย้ำเนื้อกวางสาวในยามค่ำคืนนางก็ถูกเขากินไปตลอดทั้งตัวแล้วแนะนำตัวละครฮัวซือฮวา คณิกาจอมหลอกล่อหรือหญิงผู้พิทักษ์กฎหมายซ่งจือเฉิง จอมโจรซึ่งปลอมตัวเป็นบัณทิตหนุ่มผู้สุภาพเรียบร้อยคุณชายหม่า กวีหนุ่มผู้ชื่นชอบการแต่งบทกลอนคหบดีหลี่ คหบดีผู้ร่ำรวยเป็นเจ้าของกิจการอัญมณีอันล้ำค่าอาหู เด็กหนุ่มลูกน้องของซ่งจือเฉิงเสี่ยวหวั่น สาวใช้ของฮัวซือฮวาตอนที่หนึ่งบทกลอน “แม่นางซือซือช่างมากความสามารถนัก ถึงกับแต่งบทกลอนออกมาแก้กลอนห้าของคุณชายหม่าได้อย่างไพเราะ อีกทั้
ตอนที่สอง สถานที่แปลกใหม่แสงสีขาวสว่างจ้าอาบไปทั่วร่างก่อนที่สาวนักกฎหมายจะลืมตาขึ้นมองเบื้องหน้าในสำนักงานมีสถานที่แบบนี้ด้วยหรือ ตกแต่งแปลกมาก เหมือนทะลุมาอยู่ในยุคโบราณ คงไม่ใช่รสนิยมแบบใหม่ของซีอีโอหรอกนะ หญิงสาวค่อนขอดในใจ ก่อนจะเดินตามเสียงที่ได้ยินเข้าหูมาจนเห็นภาพร่างของหญิงสาวผู้งดงามจับตานอนเปลือยอยู่บนโต๊ะกลางขณะชายหนุ่มใช้สองมือกระชับเอวคอดดึงรั้งเข้าหาตัว แล้วจ้วงโจนสอดแทงท่อนเอ็นใหญ่เข้าใส่ในโพรงถ้ำอุ่นอย่างหนักหน่วงปัก ปัก ปัก“มีแรงเท่านี้เองหรือเจ้าคะ”“อย่าท้าทายพี่เช่นนี้ จงรอรับให้ดีเถิด”เสียงกระเซ้าเย้าแหย่ดังออกมาก่อนทั้งสองร่างจะโยกโยนเข้าออกอย่างดุเดือดพร้อมเสียงซ่านกระเส่าซึ่งดังอย่างต่อเนื่อง“อื้อ...อ้า...โอ้ววว”เฮ้ย!...ทำแบบนี้กันในที่ทำงานอย่างโจ่งครึ่มเลยหรือ นี่มัน...เกินไปแล้วนะ ผิดกฎชัดๆผู้ซึ่ง
ตอนที่สาม ถูกหรือผิดเมื่อล้มตัวลงนอน ความทรงจำของร่างงดงามก็หลั่งไหลเข้ามา‘ฮัวซือฮวา’หรือที่คนในหอเหลียงฮัวเรียกขานกันว่า’ซือซือ’ยามนี้นางเพิ่งมีวัยเพียง18ขวบปีเท่านั้น น้อยกว่าเกษมสุขเกือบครึ่ง ด้วยมีบิดาเป็นนักต้มตุ๋นใช้ความฉลาดในทางที่ผิด จึงเกิดพลาดท่าเสียทีถูกจับเข้าคุกเด็กสาวไร้หนทางจึงเดินเข้ามาขายตัวเองในหอเหลียงฮัวเพื่อนำเงินไปช่วยเหลือผู้เป็นบิดาไม่ให้ถูกทุบตีหรือซ้อมทารุณจนตายในคุกมิคาดว่าสุดท้ายบิดาที่ได้ปล่อยตัวออกมาได้เพียงไม่กี่วันกลับถูกทำร้ายและทิ้งให้ตายอยู่ข้างตรอกเปลี่ยวโดยหาตัวผู้กระทำผิดไม่ได้ฮัวซือฮวาซึ่งยามนั้นมีวัยเพียง14ขวบปีแต่ฉลาดหลักแหลมจึงได้แต่เก็บความเศร้าเสียใจเอาไว้ เพียงสาบานกับตนเองว่าจะหาผู้ทำร้ายบิดาให้ได้ในสักวันสาวน้อยต่อรองกับแม่เล้าใหญ่เพื่อยกระดับตัวเองให้กลายเป็นอี้จี้ดาวเด่น โดยเติบโตมาเป็นเซียนบทกลอนหนึ่งเดียวของหอเหลียงฮัวนางใช้ความหลงใหลส่วนตัวและความอยากคลุกคลีกับชนชั้นสูง แล้วยังอาศัย
จนใกล้เวลา ทั้งสี่สาวต่างหันไปมองประตูที่เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงให้เห็น“เด็กฝึกงานคงไม่มาแล้วมั่ง” นักบัญชีพึมพำขึ้นมา“เขายังเด็ก ชีวิตที่นี่อาจยังมีเรื่องให้ทำอีกมาก” หัวหน้างานสาวพูดอย่างเข้าใจ“เตรียมไปกันเถอะ” ซีอีโอสาวหันหน้าเตรียมเปิดประตู“เดี๋ยว รอด้วย” เสียงตะโกนดังมาแต่ไกลพร้อมร่างของเด็กฝึกงานสาวน้อยซึ่งวิ่งมาอย่างเร็วจนแทบชนกับคนอื่นเธอยังมีพ่อแม่ให้ต้องร่ำลา อีกทั้งยังต้องเก็บข้าวของส่งกลับบ้านให้เรียบร้อยจึงใช้เวลาไปหลายวันหากจะบอกว่าเด็กสาวลังเลใจหรือไม่ แน่นอนว่าด้วยความอายุน้อยเธอย่อมต้องสับสนไม่แน่ใจแต่เมื่อนึกถึงความสุขที่ได้รับตลอดช่วงเวลาที่อยู่ในร่างของฮัวซูฮวา สาวน้อยรู้สึกเสียดายอย่างมากแม้จะเป็นเพียงคณิกาคนหนึ่ง แต่ใช้ชีวิตสุขสบายมากกว่าเธอซึ่งเป็นเด็กฝึกงานที่นี่เสียอีกสำคัญที่สุดคือสามีมู่กังเปา หัวหน้าพรรคมารคนนั้น เขาทั้งรักทั้งเชื่อฟัง ไม่ว่านางอยากได้สิ่งใดเขาล้วนจัดหามาให้อย่างเอาอกเอาใจโดยไม่มีปริปากบ่นนางได้อยู่เรือนหลังใหญ่ มี
ตอนพิเศษเจ็ดทั้งห้าสาวต่างมองกันไปมองกันมาเมื่อค้นพบว่าตัวตนอีกร่างหลังประตูคืออี้จี้สาวดาวเด่นคนใด“เอาเถอะ ที่ผ่านมาพวกเราต่างชอบใจที่จะได้อยู่ที่นั่น ในเมื่อตอนนี้ได้กลับมาแล้ว ใครอยากจะกลับไปก็รีบสะสางเรื่องส่วนตัวให้เสร็จแล้วรีบกลับมาให้ทันแต่ถ้าใครอยากจะอยู่ที่นี่เหมือนเดิม ก็คิดว่าที่ผ่านมาเป็นแค่ความฝันตื่นหนึ่ง เมื่อกลับมาแล้วก็ใช้ชีวิตต่อไปให้ดีส่วนเรื่องที่พวกเราคือใคร คงไม่สำคัญอีกต่อไป”ซีอีโอสาวใหญ่สรุปตามประสาผู้นำ เธอก้าวเดินออกไปก่อนเป็นคนแรกก่อนที่อีกสี่สาวจะแยกย้ายกันกลับไปนั่งสงบสติอารมณ์ที่โต๊ะของตัวเองเสียงแป้นพิมพ์ยังคงรัวดังไม่หยุดสลับกับเสียงถอนหายใจของพนักงานทั้งสาวและไม่สาวซึ่งยังคงก้มหน้าก้มตาทำงานโดยแทบไม่ได้เงยหน้าเงยตาเสียงน้ำดังอยู่ในห้องสุขาบ่งบอกว่าใครบางคนอยู่ด้านในสลับกับเสียงถอนหายใจเฮือกๆซึ่งดังออกมาเป็นระยะคล้ายกับช่วงเวลาที่พวกเธอเปิดประตูข้ามไปอีกโลกหนึ่งซีอีโอสาวมองภาพความเคร่งเครียดตรงหน้าก่อนจะรวบรวมเอกสารทั้งหมดเพื่อจัดการเขียนสั่งงานทุกอย่างให้เรียบร้
ตอนพิเศษหกฮัวซีฮวาซึ่งจู่ๆก็ก้าวเข้ามาถามเสียงสั่นอีกคน“ประตู ประตู ประตู” ฮัวซูฮวาเดินพูดคำเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาก่อนจะเดินมายืนด้านข้างของสาวงามทั้งสาม“พวกเจ้ากำลังทำสิ่งใดกัน” หญิงสาวผู้ก้าวเข้ามาเป็นคนที่ห้าหันมาเห็นประตูปริศนาแล้วอ้าปากค้างทันที“พวกเจ้าเคยเห็นประตูนี่กันหรือ” ฮัวซือฮวาหรือนักกฎหมายสาวเอ่ยถามทันทีเมื่อเห็นสีหน้าของอีกสี่สาวงามพวกนางต่างพยักหน้าสีหน้าตื่นตระหนกก่อนจะสะดุ้งตกใจก้าวถอยหลังไปรวมตัวกันเมื่อมีเสียงปริศนาออกมาจากอีกฝั่งของประตู“พวกเจ้าย่อมต้องเคยเห็นกันทุกคน” เสียงทรงพลังเปล่งออกมาโดยไร้ที่มา“เจ้า...เจ้าคือผู้ใด” ซีอีโอสาวในฐานะอดีตผู้ที่มีตำแหน่งสูงที่สุดตัดสินใจเชิดหน้าเอ่ยถาม“ฮ่า ฮ่า ฮ่า พวกเจ้าไม่ต้องรับรู้ในเรื่องนั้น ยามนี้สิ่งสำคัญคือเรื่องที่พวกเจ้าต้องกระทำ ข้ามีเวลาให้เพียงสามวัน พวกเจ้าต้องกลับไปสะสางเรื่องราวยังอีกด้านให้เสร็จสิ้นไม่ว่าจะจัดการอย่างไรก็แล้วแต่ เมื่อใกล้หมดเวลา พวกเจ้าต้องมายืนรอ
ตอนพิเศษห้ายิ่งได้รับความรุนแรง สาวงามยิ่งเร่าร้อนโยกร่างเด้งสะโพกตอบรับอย่างรัญจวนใจ เสียงครางหวานกระเส่าเปล่งออกมาไม่หยุดด้วยความเสียวซ่านเกินกว่าที่เคยได้รับ“อ๊ายยยย เสียว ข้าเสียว พี่เฉิง อ้า...”“แรงอีกดีหรือไม่”“ดี เอาแรงแรง”สาวงามเรียกร้องพร้อมกรีดเสียงดังทั้งร่างกระตุกค้าง จิกขา กำมือ ภายในตอดรัดถี่รัวเป็นสัญญาณของการถึงฝั่งฝันในรอบแรกเสียงจากทั้งสี่ห้องย่อมปลุกความพลุ่งพล่านของอ๋องหนุ่มและชายาสาวในห้องที่ห้าให้คึกคักเร่าร้อน“น้องเฟยเฟย พวกเรายอมแพ้พวกเขาไม่ได้เด็ดขาด มิเช่นนั้นพวกเขาจะหาว่าพวกเราอายุมาก เรี่ยวแรงถดถอย”ชายหนุ่มพูดไปมือจับสะโพกเล็กเอาไว้แน่นแล้วแทงสวนท่อนเอ็นขึ้นมากระแทกร่องจนเต็มแรงก่อนจะแทงตอกทิ่มงัดขึ้นกระแทกลงอย่างสาแก่ใจ“ซี้ดดดด ท่านอ๋อง เบาหน่อย”“เบาหรือ อีกเดี๋ยวเจ้าก็เรียกร้องให้แรงอยู่ดี”อ๋องหนุ่มบดคว้านสะโพก โยกซ้ายทีขวาทีลาดครูดท่อนลำเพื่อให้กระทบถูกส่วนอ่อนไหวด้านใน เขาร่วมร
ตอนพิเศษสี่“เหตุใดใจร้อนเพียงนี้” หญิงสาวบ่นได้ไม่กี่คำก็ต้องเปล่งเสียงอืออาออกมาด้วยถูกกระตุ้นจนรัญจวนวาบหวามยามปลายหัวบานถูเขี่ยวนคลึงกับติ่งแน่นจนเสียดเสียว หญิงสาวย่อมลืมสิ้นเกร็งค้างส่งเสียงครางเร่าร้อน แท่งทวนแกร่งจ่อเข้ากับร่องน้ำฉ่ำเยิ้มก่อนจะแหวกเนินเนื้อนุ่มมุดเข้าไปจนสุดปลายทางเนินอวบอูมแย้มร่องกลีบแดงยามเมื่อดุ้นลำใหญ่ถอนออกและดันเข้าจนมิดลำ“อื้อ...”ชายหนุ่มทั้งถอนทั้งกระแทกโยกเข้าย้ายออกถี่รัว เพื่อให้ภรรยาสาวได้ส่งเสียงครวญครางเป็นสัญญาณเริ่มการแข่งขันห้องที่เริ่มต้นติดตามมาคือห้องของขุนนางหนุ่มจางหมิ่นและภรรยาสาวฮัวซีฮวาชายหนุ่มจับร่างบางหงายหน้าด้วยท่วงท่าสามัญโดยไม่รอช้า“ชอบหรือไม่” ชายหนุ่มถามก่อนจะรัวละเลงลิ้นโดยไม่พักเพื่อให้น้ำหวานสีใสได้รินหลั่งล้นนอง“ท่านพี่...” หญิงสาวเพียงครางตอบเท่านั้น“น้องซีซีอยากให้พี่สอดใส่เข้าไปแล้วหรือไม่”“ใส่..ใส่เลย” เสียงสั่นด้วยอ
ตอนพิเศษสามเฮ้อ...ข้าล่ะอิจฉาพวกเจ้าจริงๆ ได้แต่งงานออกไปมีสามีแสนดีแสนรักใคร่ ดูสิ แม้จะผ่านไปแรมปีแต่สายตาที่พวกเขามองพวกเจ้าราวจะจับกลืนลงท้องไม่ให้ผู้ใดได้พบเห็นที่สำคัญพวกเขาทุกคนต่างยกย่องพวกเจ้าเป็นภรรยาเดียว อ้อ...ลืมไป มีเฟยเฟยซึ่งท่านอ๋องยังมีหลายภรรยา แต่เขาก็ยกย่องและอยู่กับเจ้ามากที่สุด”“แม่เล้าใหญ่ ท่านหาให้ข้าสักคนสิ ข้าอยากได้บ้าง” เสียงงอแงของคณิกาคนอื่นเรียกรอยยิ้มขบขันจากบรรดาสาวงามด้วยรู้ดีว่าพวกนางเพียงหยอกล้อไม่คิดเป็นจริงเป็นจังพวกนางคงไม่รู้ตัวว่า ถ้อยคำซักถามกึ่งดูแคลนหรือท้าทายแกมหยอกล้อ สร้างความกระเหี้ยนกระหือรือให้บรรดาสามีทั้งหลายซึ่งลอบฟังอยู่ต่างอยากแสดงพละกำลังของตนเองให้ผู้อื่นได้เห็นเพื่อลบคำสบประมาท“มาหาว่าข้าบอบบางไร้เรี่ยวแรงหรือ คืนนี้ข้าจะจัดหนักให้น้องซีซีร้องทั้งคืนจนพวกเจ้าไม่ได้หลับได้นอนเลยทีเดียว” จางหมิ่นกำมือแน่นด้วยโดยดูหมิ่นว่าเป็นเพียงขุนนางรูปร่างบาง เขามองไปทางรูปร่างสูงใหญ่ของสามีหญิงสาวคนอื่นพลางคิดในใจสูงใหญ่แล้วอย่า
ตอนพิเศษสองนัยน์ตาเคลิ้มฝันมองไปทางภรรยาของหัวหน้าพรรคมารโดยไม่ได้รับรู้ว่ามีสายตาของลูกน้องชายจับจ้องเตรียมจะจับไปเชือดทิ้งโทษฐานนินทาหัวหน้าหญิงของพวกเขา“เจ้าอย่าได้พูดมาก มองรอบข้างดูบ้าง โอ๊ะ!...นั่นแม่นางซีซีอดีตเซียนหมากล้อมผู้เก่งกาจ บัดนี้นางได้เป็นฮูหยินของขุนนางไปแล้ว คงไม่มีเวลาฝึกซ้อมอีก หากข้าได้แข่งขันกับนาง ไม่แน่ว่าอาจจะเอาชนะก็เป็นได้”“เชอะ ยังหวังจะเอาชนะนางเพื่ออันใด เจ้าแพ้นางอย่างราบคาบจนไม่มีหน้าเหลือให้แตกยับเยินอีกแล้ว”“หากเอ่ยเช่นนั้นแม่นางซือซือเองก็คงแทบไม่มีเวลาแต่งกลอนด้วยต้องวุ่นวายอยู่ในค่ายโจร ไม่น่าเชื่อว่าสามีโจรของนางจะกล้าพาตัวภรรยาออกมา ไม่เกรงจะโดนทางการเพ่งเล็งหรือจับตัวไปสอบสวนหรืออย่างไรกัน” สายตาสงสัยมองจ้องไปยังร่างงดงามพร้อมกลุ่มคนที่ยืนห้อมล้อมเฝ้าระวังอยู่ด้านหลัง“พวกเขาคงเตรียมการไว้ดีแล้ว หาไม่คงไม่กล้าเสนอหน้าออกมา” ผู้ที่ตอบหันหน้าไปอีกทางซึ่งมีรถม้าขบวนใหญ่วิ่งมาจอดอย่างเร่งรีบ“นั่นไง แม่นางซินซิน มาแล
ตอนพิเศษหนึ่งเมื่อสองท่อนลำเข้าไปได้ทั้งหมด สองพี่น้องจึงร่วมแรงร่วมใจมุดเข้ามุดออกลากครูดจุดเสียวด้านในจนกายบางสั่นสะท้านเผลอเปล่งเสียงร้องดังลั่น“ซี้ดดดด เสียววว ช้าหน่อย อื้ออออ อ๊ายยยย อู๊ยยยย”เจียเจียซึ่งนั่งอยู่บนรถม้าอีกคันได้แต่เมินหน้าหนีไปทางอื่นด้วยไม่อยากได้ยินได้ฟัง รวมทั้งผู้ติดตามทุกคนซึ่งแม้จะคุ้นชินแต่แก่นกลางกายกลับตั้งชี้แข็งชันไปตามเสียงซ่านกระเส่ารถม้าขย่มโคลงไปมาน่าหวาดเสียวพร้อมเสียงหวานซึ่งยังคงครวญครางอย่างคล้ายจะโดนทำร้ายอยู่ด้านใน“เบาก่อน โอ๊ยยยย อย่าแรงนัก อื้อ...ไม่ไหวแล้ว”รถม้านิ่งสงบหยุดการโยกคลอนไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเริ่มขยับอีกครา“อีกแล้วหรือ ข้าแสบไปหมดแล้ว”“เมื่อครู่ยังไม่ลึกมาก ขออีกคราเถิด” แฝดผู้พี่เว้าวอนเสียงแหบพร่ารถม้าโยกขย่มอีกคราคราวนี้แรงขึ้นกว่าเดิมจนคาดเดาได้ถึงอารมณ์ร้อนแรงของสามหนุ่มสาวด้านใน“พอก่อน ช้าก่อน ซี้ดดดด เสียววว”ฮัวซินฮวาซึ่งโดนจับประกบหน้าหลังจนหัวสั่นหัวคลอนร้องโวยวาย หัวของนางโข
แนะนำตัวละครฮัวเฟยฮวา คณิกาผู้เร่าร้อนหรือหัวหน้างานผู้เคร่งขรึมอ๋องหวงหนิงหลง ท่านอ๋องว่างงานผู้ลอยตัวอยู่เหนือกฎเกณฑ์ สามีของฮัวเฟยฮวาฮัวซีฮวา คณิกาสุดแสบหรือสาวบัญชีผู้เรียบร้อยจางหมิ่น บุตรชายคนรองของเจ้ากรมคลังสามีของฮัวซีฮวาฮัวซูฮวา คณิกาจอมยั่วหรือสาวฝึกงานไร้เดียงสามู่กังเปา หัวหน้าพรรคมาร สามีของฮัวซูฮวา ฮัวซือฮวา คณิกาจอมหลอกล่อหรือหญิงผู้พิทักษ์กฎซ่งจือเฉิง หัวหน้าจอมโจรหนุ่ม สามีของฮัวซือฮวาฮัวซินฮวา คณิกาแสนเย้ายวนหรือซีอีโอโคตรดุตงต๋าหยาง หัวหน้าเผ่านอกด่าน&n