บทที่ 478

“ท่านป้า ช่วงนี้รู้สึกว่าที่ตำหนักโซ่วคังมีอะไรที่ผิดสังเกตหรือไม่เจ้าคะ?”

ฉู่เนี่ยนซีตรวจสอบชีพจรของทั้งฉู่กุ้ยเฟยและพระชายาฉิง แต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ เดิมทีคิดว่ามันเป็นเพียงอาการอ่อนเพลียทั่วไป แต่ตอนนี้พอมาไตร่ตรองดูดี ๆ ก็ตระหนักว่าผิดปกติจริง ๆ

“ไม่นะ ทุกอย่างก็เหมือนปกติ” ฉู่กุ้ยเฟยคิดทบทวนแล้วส่ายหัว

ฉู่เนี่ยนซีก้มหน้าใช้ความคิด ขนตาที่ยาวและหนาของนางกระพริบขึ้นลงราวกับผีเสื้อที่บินเข้าไปในดอกไม้ด้วยความหวาดกลัว

“ท่านป้า ดูเหมือนว่ามีคนพยายามแอบสร้างปัญหาอยู่นะเจ้าคะ”

ฉู่เนี่ยนซีมองฉู่กุ้ยเฟยด้วยแววตาคมปลาบเหมือนสระน้ำที่ถูกรบกวนด้วยคลื่นที่ซัดสาด แต่ยังมั่นคงราวกับภูเขาที่บรรจุความรู้สึกดื้อรั้น

“หมายความว่าอย่างไร?”

ดวงตาที่งดงามของฉู่กุ้ยเฟยฉายแววสงสัย สายตาของนางค่อย ๆ จ้องมองไปยังลวดลายที่ปักบนกระโปรงของฉู่เนี่ยนซี ขณะนั้นความคิดต่าง ๆ ก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวของนาง

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับพระชายาฉิงและองค์ชายรวมทั้งตนเอง ทันใดนั้นฉู่กุ้ยเฟยก็มองไปที่ฉู่เนี่ยนซี และเห็นความประหลาดใจของตนในม่านตาที่เย็นชาคล้ายหมอกของนาง

“เจ้าหมายความว่าพระชายาฉิงและข้าต่างก็ถูกวาง