LOGINShare
บทที่ 1430
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1584
ซุนชิงไต้ทำหน้าประหลาดใจยินดี “เครื่องดื่มนี้สามารถรักษาโรคตาบอดกลางคืนให้หายขาดได้หรือเพคะ?”ตอนนี้นางถึงได้เข้าใจว่าทำไมหลี่หลงหลินถึงให้นางพาหมอหญิงไปเก็บใบสนไม่ใช่แค่เพื่อทำเครื่องดื่ม แต่ยังมีแผนการอื่นอีกด้วยต้องรู้ไว้ว่า โรคตาบอดกลางคืนเป็นอาการที่พบได้บ่อยมากชาวต้าเซี่ยไม่รู้กี่มากน้อยที่ได้รับผลกระทบจากมันหากหลี่หลงหลินสามารถรักษาโรคตาบอดกลางคืนให้หายขาดได้จริงๆ ไม่ใช่แค่กับเหล่าทหาร แต่สำหรับชาวต้าเซี่ยทุกคน ถือเป็นเรื่องดีอย่างมากหลี่หลงหลินพยักหน้า อธิบายว่า “ที่เหล่าทหารเป็นโรคตาบอดกลางคืน ก็เพราะอาหารการกินซ้ำซากเกินไป กินแต่ธัญพืชเป็นหลัก ทำให้ร่างกายขาดวิตามิน”“และบังเอิญว่าในใบสนนี้อุดมไปด้วยวิตามินหลากหลายชนิด การนำมันมาแช่น้ำให้เหล่าทหารดื่ม จะสามารถเสริมวิตามินจำนวนมากได้ ซึ่งจะช่วยรักษาโรคตาบอดกลางคืนได้!”“อย่างไรเสีย โรคตาบอดกลางคืนก็เป็นโรคที่เกิดจากภาวะขาดสารอาหารในภายหลัง ไม่ใช่โรคที่รักษายากอะไร”เหล่าสตรีต่างอุทานออกมาด้วยความตกใจ“ยอดเยี่ยมไปเลย!”“หากสามารถรักษาโรคตาบอดกลางคืนของเหล่าทหารได้ สำหรับต้าเซี่ยแล้วมีแต่ประโยชน์ไม่มีโทษเลย!”“น
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1583
ตอนนี้ตงไห่ก็เพิ่งจะเสร็จสิ้นไปแค่โครงร่างเท่านั้นยังเหลือหนทางอีกยาวไกลกว่าจะสร้างเสร็จสมบูรณ์“พี่สะใภ้รอง! พวกเรามาเยี่ยมท่าน!”ซุนชิงไต้กระโดดโลดเต้นเดินเข้ามาในกระโจมหลี่หลงหลินตามมาติดๆเห็นเพียงกงซูหว่านวันนี้สวมชุดคลุมสีครามหลวมๆ ปิ่นปักผมสีเขียวมรกตหนึ่งอันรวบผมของนางขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าที่งดงามเล็กดวงตาใสกระจ่างและฟันขาวราวไข่มุกแฝงไปด้วยกลิ่นอายของปัญญาชนกงซูหว่านเห็นหลี่หลงหลิน ก็รีบทำความเคารพ “ถวายพระพรองค์รัชทายาทเพคะ”หลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อย “ไม่ต้องมากพิธี”กงซูหว่านปิดตำราในมือ “องค์รัชทายาท การมาเยือนอย่างกะทันหันทำให้หม่อมฉันประหลาดใจเล็กน้อย ยังไม่ทันได้เก็บกวาดก็ต้องมาพบกันเช่นนี้แล้ว”กงซูหว่านซึ่งมาจากตระกูลช่าง มีความต้องการที่เข้มงวดกับตัวเองมากการกินอยู่หลับนอนยังคงเหมือนเดิมเสมอปกตินางจะมีท่าทีที่พิถีพิถันแม้ในรายละเอียดเล็กน้อยเสมอแม้จะอยู่ในตำหนักอ๋อง นางก็ยังคงเป็นเช่นนี้นี่เป็นครั้งแรกที่หลี่หลงหลินได้เห็นด้านที่ดูสบายๆ ของกงซูหว่านซุนชิงไต้กล่าวว่า “พี่สะใภ้รอง หลายวันนี้องค์รัชทายาททรงคิดค้นเครื่องดื่มชนิดหนึ่งขึ้นมา ไม่ค่อยชินกั
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1582
ซูเฟิ่งหลิงดื่มน้ำใบสนในถ้วยจนหมด แล้วเรอออกมาเสียงยาวตอนนี้นางเข้าใจแล้วว่าความสดชื่นสุดขีดนั้นเป็นอย่างไร!ความเหนื่อยล้าบนร่างกายหายไปเป็นปลิดทิ้ง กลับมามีชีวิตชีวาในทันทีเครื่องดื่มน้ำอัดลมนี่แหละคือบ่อเกิดแห่งความสุขจริงๆ!ซูเฟิ่งหลิงมองหลี่หลงหลิน ใบหน้างามแดงระเรื่อเล็กน้อย “องค์รัชทายาท เครื่องดื่มนี้ดื่มได้แค่คนละถ้วยหรือเพคะ?”หลี่หลงหลินชะงักไป ก่อนจะเผลอมองตาค้างซูเฟิ่งหลิงแม่ทัพหญิงผู้เก่งกาจ ปกติแล้วจะดูทั้งสง่างามและองอาจ จู่ๆ ก็เผยด้านที่ขี้อายแบบสตรีออกมา ความแตกต่างที่ตัดกันอย่างรุนแรงนี้ช่างทำให้ใจสั่นไหว!ซูเฟิ่งหลิงกล่าวว่า “เมื่อครู่กระหายน้ำเกินไป ไม่ทันได้ลิ้มรส ตอนนี้ขออีกถ้วย ให้หม่อมฉันได้ลิ้มลองรสชาติอย่างดีเถิดเพคะ”หลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อย “เจ้าทำอย่างกับตือโป๊ยก่ายกินผลโสมเลยนะ! ได้ ในเมื่อทุกคนชอบดื่ม งั้นต่อไปก็ทำเพิ่มอีกหน่อยก็ได้”“ครั้งนี้เป็นเพียงการทดลอง ไม่คิดว่าผลลัพธ์จะยอดเยี่ยมขนาดนี้”ซุนชิงไต้ชี้ไปที่ไหข้างๆ “องค์รัชทายาท นี่ไม่ใช่ว่ายังมีอีกตั้งหลายไหหรือเพคะ?”หลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อย “พี่สะใภ้สาม ถ้าท่านอยากดื่ม ก็ลองชิมดูได้นะ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1581
นางกลัวว่าเสวี่ยปี้ไหนี้จะถูกคนอื่นขโมยไปหลี่หลงหลินก้าวไปข้างหน้า เปิดฝาที่ปิดผนึกไหออกโดยตรงในชั่วพริบตากลิ่นหอมสดชื่นก็ฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งกระโจมทหารหลี่หลงหลินหยิบกระบอกไม้ไผ่เล็กๆ ขึ้นมา รินให้ตัวเองครึ่งถ้วยเขามองดูสีของเสวี่ยปี้ทำเองตรงหน้าที่ดูไม่ค่อยจะถูกต้องนักมันไม่ใช่สีเขียวมรกต แต่กลับมีสีขาวขุ่นคล้ายน้ำนมหลี่หลงหลินยกขึ้นมาดม มีกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของไม้สนจางๆ นอกจากนี้ก็ไม่มีกลิ่นแปลกๆ อะไรจากนั้นหลี่หลงหลินก็จิบไปหนึ่งคำซุนชิงไต้จ้องมองหลี่หลงหลิน “องค์รัชทายาท รสชาติเป็นอย่างไรบ้างเพคะ? อร่อยหรือไม่?”นางร้อนใจจนรอไม่ไหวแล้วหลี่หลงหลินพยักหน้า “รสชาติก็พอใช้ได้...”แม้ว่ามันจะคล้ายกับเสวี่ยปี้ที่เขาเคยดื่มในยุคหลังถึงเจ็ดแปดส่วนแต่จะบอกว่าเป็นเสวี่ยปี้ ก็คงต้องบอกว่าเป็น “เหลยปี้” เสียมากกว่าเพราะใส่ใบสนลงไป ฟองจึงเยอะมากเมื่อหลี่หลงหลินดื่มเข้าไป สัมผัสในปากก็ถือว่าใช้ได้เลยทีเดียวตราบใดที่ไม่มีรสชาติแปลกๆ ก็แสดงว่าทำสำเร็จแล้วหลี่หลงหลินรินให้ซุนชิงไต้หนึ่งถ้วยซุนชิงไต้ไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย รีบดื่มเข้าไปอึกใหญ่ในชั่วพริบตาม่า
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1580
ซุนชิงไต้ใส่น้ำตาลลงไหอย่างเคลือบแคลงใจพูดตามสัตย์จริง นางคล้ายกำลังเดิมพันหากเสวี่ยปี้นี้ทำออกมาแล้วยังมีรสชาติเหมือนใบสนนางก็แค่โยนน้ำตาลลงไปอีกหลายก้อนต่อให้น้ำตาลราคาแพงมากสำหรับซุนชิงไต้ในสมรภูมิรบราคาน้ำตาลสูงยิ่งกว่าทอง ยังเป็นยาอีกชนิดหนึ่ง ในช่วงเวลาคับขัน ยังสามารถช่วยชีวิตทหารได้!ซุนชิงไต้มองน้ำตาลละลายไปภายในไห รู้สึกไม่อาจหักใจอย่างมากภายในใจหลี่หลงหลินมองปราดเดียวก็รู้ความคิดของซุนชิงไต้ “พี่สะใภ้สาม ท่านวางใจเถอะ เสวี่ยปี้นี้ทำออกมาแล้วรับรองว่าดื่มได้แน่นอน”ซุนชิงไต้จ้องมองหลี่หลงหลิน “เช่นนั้นท่านรับปากหม่อมฉัน หากดื่มไม่ได้ ท่านจะต้องชดใช้น้ำตาลให้หม่อมฉัน”หลี่หลงหลินหัวเราะ “วางใจได้ หากไม่อร่อยข้าจะรีบส่งนกพิราบสื่อสารไปที่ตงไห่ ส่งน้ำตาลมาให้ท่านโดยเร็ว”ซุนชิงไต้อารมณ์ดีขึ้นมาในทันใดหลี่หลงหลินพูดว่า “ต่อจากนี้เป็นก้าวสำคัญที่สุดในการทำเสวี่ยปี้”ได้ยินดังนั้น ซุนชิงไต้ตั้งสมาธิขึ้นมา ดวงตาทอประกายระยับนางรีบหยิบสมุดประจำตัวออกมา เตรียมจดคำพูดของหลี่หลงหลินนี่คือความคุ้นชินตลอดหลายปีของซุนชิงไต้นางความจำดีเยี่ยงไรก็ไม่อาจสู้การจดได้โด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1579
จางไป่เจิงถลึงตาใส่องค์ชายเจ็ดแวบหนึ่ง พูดว่า “ภายภาคหน้าท่านจัดการเรื่องพรรค์นี้ด้วยตนเอง ไม่ต้องมาตามข้าอีก!”“ภายในค่ายทหารมีเรื่องเล็กเรื่องใหญ่มากเพียงนั้น หากทั้งหมดต้องมาถามข้าด้วยตนเอง ข้าจะยังไม่เหนื่อยตายอีกหรือ?”องค์ชายเจ็ดถูกตำหนิจนพูดไม่ออก ก้มหน้าไม่พูดจาแม้คำเดียวภายในใจเขาอาฆาตแค้นหลี่หลงหลิน!จางไป่เจิงโบกมือ “กลับไปเถอะ”“มีเวลาทำเช่นนี้ไม่สู้ไปอ่านตำราพิชัยสงครามมากอีกสองหน้า ศึกษากลยุทธ์การต่อสู้!”องค์ชายเจ็ดพยักหน้า ประกบมือสองข้าง “ข้าจดจำคำสั่งสอนของแม่ทัพจางไว้ภายในใจแล้ว”จางไป่เจิงส่ายหน้า ถอนหายใจองค์ชายเจ็ดคนนี้ ช่างโง่เขลาเบาปัญญาโดยแท้หลี่หลงหลิน ข้าจัดการได้หรือ?เขาไม่เพียงเป็นรัชทายาท เป็นผู้ตรวจการกองทัพที่ฝ่าบาทแต่งตั้งด้วยพระองค์เอง ยังสร้างผลงานทางทหารอย่างยิ่งใหญ่อีกด้วยตราบใดที่เขาไม่ทำเรื่องเหลวไหลร้ายแรง ตนเองทำได้เพียงหลับตาข้าง ลืมตาข้าง!….พลบค่ำซุนชิงไต้พาหมอหญิงทั้งหมดกลับเข้ากระโจมทหารบนหลังของทุกคนล้วนแบกใบสนไว้เต็มตะกร้าซุนชิงไต้กระโดดโลดเต้นมาหยุดต่อหน้าหลี่หลงหลิน “องค์ชาย หม่อมฉันทำตามคำขอของท่านแล้ว เด็ดใบสน
