LOGINShare
บทที่ 1633
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1634
ใบหน้าของท่านข่านเขียวคล้ำด้วยความโกรธแค้น!ในใจของเขาเหลือเพียงความเสียใจที่ไร้ที่สิ้นสุด!ยามนี้ท่านข่านเสียใจจนแทบกระอักเลือดแต่ตอนนี้ นอกจากกัดฟันเต้นรำต่อไปให้จบ เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น!พลันได้ยินเสียงคนข้าง ๆ หยิบพู่กันและหมึกขึ้นมาเขียนลงบนกระดาษว่า “วันนี้ท่านข่านแห่งชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือยำเกรงต่อความยิ่งใหญ่และเกรียงไกรของแคว้นต้าเซี่ยเรา ทั้งกองทัพที่แข็งแกร่งและม้าที่ทรงพลัง จึงได้มาร่ายรำต่อหน้าเหล่าทหารกล้าแห่งต้าเซี่ยในค่ายทหารเพื่อสร้างความบันเทิง!”เหล่าทหารต่างพากันหัวเราะอย่างครื้นเครงองค์ชายเจ็ดยังคงเลียนแบบท่าเต้นอันงุ่มง่ามของท่านข่านอยู่ข้าง ๆ ทั้งร้องทั้งเต้นไปด้วยท่านข่านมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในสายตาเขาแอบสาบานในใจอย่างเหี้ยมโหดหากมีวันใดที่เขาสามารถรอดชีวิตกลับไปยังชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือได้ เขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อบุกโจมตีต้าเซี่ย!จะทำให้แผ่นดินต้าเซี่ยพังพินาศ!ผู้คนล้มตาย!เลือดไหลนองเป็นสายน้ำ!แต่ทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อเขายังมีชีวิตรอด!หลี่หลงหลินวางจอกสุราในมือลง แล้วกล่าวว่า “พอได้แล้ว!”“คุมตัวเขาลงไป เฝ้ายามอ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1633
เขาคือท่านข่าน!ผู้มีฐานะสูงสุดในชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ!แต่วันนี้กลับต้องมาร่ายรำต่อหน้าหลี่หลงหลินในค่ายทหารแห่งนี้งั้นหรือ?เขาจ้องหลี่หลงหลินเขม็ง ในแววตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น!หลี่หลงหลินขมวดคิ้วเล็กน้อย “อะไรกัน? เจ้าไม่เต็มใจหรือ?”ท่านข่านกัดฟันแน่นเขาจะเต็มใจได้อย่างไร?นี่มันคือความอัปยศอดสูที่สุด!หลี่หลงหลินแค่นเสียงเย็นชา กล่าวเสียงเรียบ “เลือกระหว่างรำ หรือตาย!”ใบหน้าของท่านข่านซีดเผือดในทันทีในใจเขารู้ดีว่า วันนี้ไม่ว่าจะอย่างไรก็ต้องรำ!เพราะหากหลี่หลงหลินเอ่ยปากว่าจะฆ่าเขา ก็คงไม่แม้แต่จะกะพริบตา!ท่านข่านเงยหน้าขึ้น กล่าวด้วยเสียงสั่นเทา “...รำ ข้ารำ...”ระหว่างความเป็นและความตายสุดท้ายเขาก็เลือกที่จะมีชีวิตอยู่แม้จะต้องอยู่อย่างอัปยศเช่นนี้ก็ตามท่านข่านค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน เผยให้เห็นรูปร่างที่อ้วนฉุ คิ้วและผมของเขาถูกไฟไหม้จนหมดเขาก็เริ่มร่ายรำอย่างงุ่มง่ามบนลานว่างในค่ายทหารเช่นนั้นแม้ภาพที่เห็นจะดูน่าขยะแขยงอยู่บ้างแต่นี่คือการร่ายรำที่ดีที่สุดเท่าที่เหล่าทหารเคยได้ชม!เหล่าทหารต่างชูจอกสุราขึ้นสูง ส่งเสียงโห่ร้องยินดี ในใจรู้สึกสะใจอ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1632
ความตื่นตะลึงฉายชัดขึ้นบนใบหน้าของท่านข่านการที่เขายอมยกย่องหลี่หลงหลินเป็นท่านข่านแห่งสวรรค์นั้น คือสิ่งสูงสุดที่เขาสามารถทำได้แล้วถึงขนาดที่ว่าเขาได้ตัดสินใจแทนชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือนี่นับเป็นความอัปยศที่เหนือกว่าความอัปยศใดๆ!และยังเป็นไพ่ใบสุดท้ายที่เขาสามารถนำออกมาใช้ได้ทว่าหลี่หลงหลินกลับยังคงไม่ไหวติงแม้แต่น้อย!ท่านข่านจ้องมองหลี่หลงหลิน ในแววตาฉายแววหวาดหวั่นเขาอ้อนวอนว่า “องค์รัชทายาท เช่นนั้นท่านทรงปรารถนาสิ่งใด? ขอเพียงเป็นสิ่งที่ข้าสามารถทำได้ ข้าล้วนยินยอมรับปากท่าน”หลี่หลงหลินค่อย ๆ ก้าวไปข้างหน้า กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “วางใจเถอะ สิ่งที่ข้าต้องการ ในอนาคตเจ้าจะได้รู้เอง แต่ตอนนี้ข้าจะยังไม่สังหารเจ้าง่าย ๆ”“เพราะนั่นจะปรานีเจ้าเกินไป!”“ข้าจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตอยู่”“จะทำให้เจ้ามีชีวิตอยู่ก็มิสู้ตาย จะตายก็มิอาจสมหวัง!”“ทหาร!”“คุมตัวเขาออกไป นำกลับไปยังค่ายทหารเพื่อรอการตัดสิน!”ท่านข่านถูกหลี่หลงหลินข่มขวัญจนสิ้นสลบไปในทันทีบัดนี้เขาจึงเข้าใจในที่สุดว่าเหตุใดเสิ่นชิงโจวจึงยอมเสี่ยงชีวิต กระโจนลงสู่แม่น้ำอันเย็นยะเยือกสายนั้นเพราะกา
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1631
เสิ่นชิงโจวถึงขั้นมองเห็นเหล่าทหารต้าเซี่ยที่ไล่ตามมาข้างหลังแล้วหลี่หลงหลินควบม้ามาอยู่หน้าสุด บนใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มของผู้มีชัยเสิ่นชิงโจวรู้ดีว่าตนจะรอต่อไปไม่ได้อีกแล้ว!หากยังมัวถ่วงเวลาอยู่กับท่านข่านตรงนี้ มีแต่ต้องตายสถานเดียว!ตู้ม!โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย เสิ่นชิงโจวกระโจนลงไปในน้ำทันทีจากนั้นจึงอาศัยกระแสน้ำที่เชี่ยวกรากไหลไปตามลำน้ำท่านข่านถึงกับเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้นเขามองแม่น้ำเบื้องหน้าอย่างเหม่อลอยเขาไม่มีความกล้าหาญชาญชัยเช่นนั้น ไม่มีความเด็ดเดี่ยวถึงเพียงนั้นเขายอมคุกเข่าอ้อนวอนขอชีวิตจากหลี่หลงหลิน ดีกว่าต้องมาหนาวตายหรือสำลักน้ำตายในแม่น้ำที่เย็นยะเยือกสายนี้ท่านข่านหันกลับไปมองก็เห็นหลี่หลงหลินขี่ม้าตัวสูงสง่ามาหยุดอยู่ตรงหน้าบัดนี้ หลี่หลงหลินและเหล่าทหารต้าเซี่ยได้ปลดการปลอมแปลงตัวตนออกแล้วไร้ซึ่งสภาพอิดโรยน่าเวทนาเช่นตอนที่หลบหนีอย่างพ่ายแพ้หลี่หลงหลินเดินเข้ามาพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เสิ่นชิงโจวเล่า!”ท่านข่านชี้ไปยังแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว พลางตอบ “เขา...กระโดดน้ำไปแล้ว”หลี่หลงหลินกวาดสายตามองแม่น้ำเบื้องหน้าด้วยร่างกายของเสิ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1630
แต่ตอนนี้ท่านข่านไม่สนใจเรื่องพวกนี้อีกแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาในตอนนี้คือการเอาชีวิตรอดให้ได้! ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขามีทหารเหลือเพียงไม่กี่นาย ซึ่งไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลี่หลงหลินเลยแม้แต่น้อย! ม้าที่เขานั่งอยู่ วิ่งอย่างสุดกำลัง! เสียงสังหารที่ดังกึกก้องของเหล่าทหารต้าเซี่ยดังมาจากด้านหลัง! เพียงแค่ได้ยินเสียงก็เพียงพอที่จะทำให้ท่านข่านตัวสั่นไปทั้งตัว! เสิ่นชิงโจวไม่หันกลับไปมองเลยแม้แต่น้อย แต่ควบม้าหนีอย่างไม่คิดชีวิต หนี! จะต้องหนีไปให้ได้! ข้ายังมีเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ที่ยังไม่บรรลุ! ข้าจะไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อคนคนเดียวถึงสองครั้ง! ครั้งนี้ข้าเกือบจะทำสำเร็จแล้ว! เกือบจะฆ่าหลี่หลงหลินได้! ข้าจะตายไม่ได้! ทั้งสองคนเริ่มหนีอย่างไม่คิดชีวิต เมฆดำปกคลุมท้องฟ้า แม้แต่ดวงอาทิตย์ก็ถูกบดบังอย่างมิดชิด ทั้งสองคนไม่สามารถแยกแยะทิศทางได้ จึงพากันควบม้าไปบนทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ แต่โชคดีที่ระยะห่างระหว่างพวกเขากับเหล่าทหารต้าเซี่ยยังคงไม่ลดลง ไม่รู้ว่าวิ่งไปนานแค่ไหน ทันใดนั้นเสิ่นชิงโจวได้ยินเสียงน้ำดังขึ้นในหู หยุด! ท่านข่านตะโกนเสียงดัง และรีบดึงบังเหี
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1629
ชีวิตของข่านแห่งชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือขึ้นอยู่กับผ้าชุบน้ำผืนนี้แล้ว! ข่านรีบคว้ามาและปิดปากปิดจมูกของตนเองไว้แน่น แม้ว่าจะไม่มีควันไฟมารมจมูกแล้ว แต่กลิ่นฉุนของฉี่ก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเลย ท่านข่านมองดูเปลวเพลิงที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก “ราชครู พวกเราต้องรีบหาทางแล้ว หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป ไฟคงจะยิ่งลุกลามมากขึ้น ถึงตอนนั้นพวกเราทุกคนคงจะตายในทะเลเพลิงแห่งนี้!” ในหูของเสิ่นชิงโจวได้ยินเสียงร้องโหยหวนของเหล่าทหารที่ถูกไฟเผาเป็นระยะ รวมถึงเสียงของม้าที่วิ่งเตลิดอย่างบ้าคลั่งในทะเลเพลิง แล้วล้มลงในกองไฟ สถานการณ์ช่างวุ่นวายยิ่งนัก เสิ่นชิงโจวหลับตาและพยายามบังคับให้ตนเองสงบสติอารมณ์ ในสถานการณ์ที่วุ่นวายเช่นนี้ เขาไม่สามารถคิดหาทางแก้ไขได้เลย ทันใดนั้น เสิ่นชิงโจวลืมตาขึ้นและมองดูท่านข่าน “ตอนนี้มีวิธีหนึ่งที่จะหนีออกไปได้” “ต้องทำลายเพื่อสร้าง!” “ขอท่านข่านรีบออกคำสั่ง ให้เหล่าทหารใช้ร่างกายของพวกเขาบุกเบิกทางออก!” ท่านข่านตกใจเล็กน้อย ลดเสียงลง “ราชครู ท่านจะให้เหล่าทหารไปตายหรือ?” เสิ่นชิงโจวกล่าวว่า “ไม่! นี่ไม่ใช่การไปตาย! นี่คื
You may also like
จอมใจจอมมาร
LiHong89 viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์182 viewsข้ามภพไป-กลับ แบบฉบับของชิงชิง
ไป๋เหลียนฮวา214 viewsองค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย359.3K viewsเขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ583.7K viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา650 viewsนางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท
LiHong93 viewsหลังจบความสัมพันธ์ ข้ากลายเป็นอ๋องต่างสกุลที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์
เสี่ยวหมิงผู้โดดเดี่ยว37 views
