로그인공유
บทที่ 210
최신 챕터
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 836
มู่หรงอวิ๋นเจิงกล่าวจบ ก็มององค์จักรพรรดิบนบัลลังก์มังกรด้วยความคาดหวังองค์จักรพรรดิครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วพยักหน้ากล่าว “ที่เจ้าพูดก็มีเหตุผล เอาเถิด เช่นนั้นตัวข้าจะ...”ยังมิทันกล่าวจบ มู่หรงโม่ก็เอ่ยปาก “เสด็จพ่อ มิได้เด็ดขาดพ่ะย่ะค่ะ! การเดินทัพทำศึกยากลำบากแสนสาหัส แนวหน้าอันตรายยิ่ง อวิ๋นเจิงตามไป มีแต่จะพบกับความยากลำบากยากเข็ญมิใช่น้อย หรือไม่ก็อาจถึงแก่ชีวิตได้!หากเสด็จพ่อต้องการให้คนจับตาดูบุตรแห่งนักปราชญ์ ลูกยินดีอาสาไปแทนอวิ๋นเจิงพ่ะย่ะค่ะ!”มู่หรงอวิ๋นเจิงขมวดคิ้วเรียว กำลังจะออกปากปฏิเสธแต่ทันใดนั้น มู่หรงหัวก็กลับชิงกล่าวขึ้นก่อน “เสด็จพ่อ เสด็จพี่รัชทายาทคือผู้สืบทอดบัลลังก์แผ่นดิน มิควรบุ่มบ่ามออกไป ให้ลูกไปเถิดพ่ะย่ะค่ะ ลูกเคยฝึกยิงธนูบนหลังม้ามาสองปี เรื่องการป้องกันตนเองมิใช่ปัญหา ขอเสด็จพ่อโปรดพระราชทานพระราชานุญาตด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”มู่หรงเซี่ยวเทียนเกิดความลังเลขึ้นมามู่หรงอวิ๋นเจิงรีบกล่าว “เสด็จพี่รัชทายาท เสด็จพี่สาม ความหวังดีของพวกท่าน อวิ๋นเจิงซาบซึ้งใจยิ่งนัก เพียงแต่การที่หม่อมฉันอาสาในครั้งนี้ อีกหนึ่งวัตถุประสงค์ก็คือเพื่อทำความเข้าใจตัวฉินซูใ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 835
“หากเป็นเช่นนี้ ฝ่าบาทจะทรงอนุญาตให้กระหม่อมร่วมเดินทางไปชายแดนด้วยได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”มู่หรงเซี่ยวเทียนนึกว่าตัวเองฟังผิดไป จึงเอ่ยถามว่า “บุตรแห่งนักปราชญ์ว่ากระไรนะ? เจ้าจะไปที่ชายแดนกระนั้นรึ? ชายแดนใด? เจ้าจะกลับแคว้นต้าเหยียนรึ?”ฉินซูตอบอย่างเฉยเมยว่า “ฝ่าบาททรงเข้าพระทัยผิดแล้ว กระหม่อมตั้งใจจะเดินทางพร้อมกับกองทัพใหญ่ไปยังทิศเหนือ หากระหว่างทางคิดแผนรับมือกระไรขึ้นมาได้ ก็สามารถเสนอแก่แม่ทัพใหญ่ของพระองค์ได้เลยอย่างไรเล่าพ่ะย่ะค่ะ"ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความงุนงงตกใจเดิมทีพวกเขาคิดว่าฉินซูตั้งใจจะหาเหตุผลลอบกลับไปต้าเหยียนแต่กลับไม่มีใครคาดคิดว่า ฉินซูจะเป็นฝ่ายอาสาออกเดินทางร่วมกับลู่อวี้ไปยังชายแดนเหนือ เพื่อสกัดกั้นกองทัพทหารท้าหุ้มเกราะนับล้านจากแคว้นฉีด้วยตัวเองพึงรู้ไว้เถิดว่า หากประมาทเพียงเล็กน้อย ก็อาจถึงขั้นเป็นอันตรายต่อชีวิตได้เลยทีเดียว!ในชั่วขณะนั้น สายตาของเหล่าขุนนางในราชสำนักที่มองฉินซูกลับเต็มไปด้วยความซับซ้อนยิ่งนักถึงกับหาเหตุผลมาตำหนิมิได้เลยแววตาของมู่หรงโม่เป็นประกายแวบหนึ่ง เขากล่าวว่า “บุตรแห่งนักปราชญ์ นี่ดูมิเหมาะสมกระมัง แนวหน้ามี
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 834
“พูดถูกแล้ว! เขาเป็นตัวต้นเหตุแท้ ๆ จะมีสิทธิ์มาทำตัวเป็นคนนอกได้เยี่ยงไรกันเล่า? ฝ่าบาททรงรับสั่งให้เรียกเขาเข้ามาก็สมควรแล้ว!”ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของผู้คน ฉินซูเดินเข้ามาอย่างสุขุมไม่ไหวติงเขาหันไปทางมู่หรงเซี่ยวเทียนพร้อมประสานมือคารวะ และกล่าวว่า “กระหม่อมขอถวายบังคมองค์จักรพรรดิแห่งเป่ยเยี่ยน!”เมื่อเห็นดังนั้น ก็มีขุนนางคนหนึ่งตำหนิขึ้นมาทันทีว่า “ฉินซู ท่านช่างบังอาจนัก! เข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิของพวกเราแต่กลับมิคุกเข่าเสียอย่างนั้น!”“ใช่แล้ว! ท่านคิดว่าที่นี่คือแคว้นต้าเหยียนของท่านหรือไร? ไฉนยังมิรีบคุกเข่าทำความเคารพอีกเล่า?”ฉินซูหลือบมองพวกเขาเพียงครั้งเดียว และกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “พวกท่านทั้งหลาย ลืมไปแล้วหรือว่ายังมีตัวตนอีกสถานะหนึ่ง?”ในตอนแรกบรรดาขุนนางทั้งหลายยังคงชะงักไปเล็กน้อย หลังจากนั้นก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่ายามนี้ฉินซูยังเป็นบุตรแห่งนักปราชญ์ของหอดารารักษ์ด้วยบุตรแห่งนักปราชญ์ของหอดารารักษ์ได้รับการยกเว้นเรื่องมารยาทคุกเข่าเมื่อเข้าเฝ้าจักรพรรดิเป็นกรณีพิเศษเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ พวกเขาก็เงียบจนพูดอะไรมิออกไปในทันใดมู่หรงเซี่ยวเทียนเปิดป
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 833
“ใช่น่ะสิ สี่แสนเทียบกับหนึ่งล้าน จะสู้ได้อย่างไร?”“ดูเหมือนว่าสวรรค์จะประสงค์ทำลายเป่ยเยี่ยนของพวกเราแล้ว ช่างน่าสลดใจเหลือเกิน...”ลู่อวี้ได้ฟังคำพูดนั้น ก็แค่นเสียงเย็นชาและกล่าวว่า “สงครามยังมิทันเริ่ม แต่ท่านขุนนางทั้งหลายกลับถอนหายใจกันไปมาเช่นนี้ ทราบหรือไม่ว่าการบั่นทอนขวัญกำลังใจทหารนั้นมีโทษประการใด?”ได้ยินคำพูดนี้ ขุนนางเหล่านั้นที่เพิ่งพูดไปเมื่อครู่ก็กลัวจนใจสั่น พลันรีบก้มหัวพร้อมคุกเข่าลงมู่หรงเซี่ยวเทียนมิอยากจะเอาเรื่องพวกเขา จึงหันไปสั่งลู่อวี้ว่า “ขุนนางลู่ จงรีบเรียกกองทหารรักษาการณ์ทางใต้กลับมา แล้วจงมุ่งหน้าไปทางเหนือเพื่อต้านทานศัตรู!”“ข้าน้อยน้อมรับพระราชโองการ”มู่หรงอวิ๋นเจิงเปิดปากเอ่ยว่า “เสด็จพ่อเพคะ อ๋องเซียงหยางนำทัพมาด้วยตนเอง ท่านอาของลูกมิได้เป็นปรปักษ์ต่อเขาเลย ลูกอยากขอให้ท่านเจ้าสำนักร่วมเดินทางไปกับกองทัพด้วย เช่นนี้แล้ว ก็จะสามารถกดดันอ๋องเซียงหยางได้ด้วยเพคะ”เมื่อทุกคนได้ฟังคำพูดนั้น ก็ต่างรู้สึกมีกำลังใจกันขึ้นมาทันที!“ใช่แล้ว ลืมท่านเจ้าสำนักไปได้อย่างไรกัน?”“นางคือยอดฝีมืออันดับหนึ่งของเป่ยเยี่ยน เป็นดั่งเทพเซียนเดินดิน!”“หาก
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 832
ภายในหอดารารักษ์ฉินซูกำลังคิดจะออกไปข้างนอกพอดีแต่กลับมีเสียงเย็นชาของซ่างกวนอวิ๋นซีลอยลงมาจากชั้นบน“เจ้านี่ออกแต่เช้ากลับค่ำอยู่มิติดที่สักวัน ที่ข้าพูดไปเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาเจ้าไปแล้วสินะ?”น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยความมิพอใจยิ่งนักฉินซูแบมือออกพลางพูดอย่างหมดทางเลือก “องค์รัชทายาทของพวกท่านแห่งเป่ยเยี่ยนนัดหมายกับข้าไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ข้าคงปฏิเสธมิไปมิได้กระมัง”“หึ อย่าหาข้ออ้างกระไรเลย อีกเพียงเดือนครึ่งก็จะถึงการประชุมระหว่างแคว้นแล้ว ในช่วงเวลาเช่นนี้ เจ้าควรจะรีบเร่งยกระดับวรยุทธ์ของเจ้าเองให้ได้โดยเร็วที่สุดจะดีกว่า”“วางใจเถิด ข้ารู้ขอบเขตตัวเองดี”ฉินซูพูดจบก็หมายจะออกไปทันทีขณะนั้น ขันทีอาวุโสคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาด้วยความลนลาน แล้วตะโกนเสียงดังขึ้นไปยังชั้นบนว่า “ท่านเซียนซ่างกวน ชายแดนเกิดเหตุฉุกเฉิน ฝ่าบาททรงมีพระราชโองการ ขอให้ท่านรีบเร่งเข้าวังเพื่อประชุมหารือเรื่องด่วนขอรับ!”“ได้!”เมื่อเสียงของซ่างกวนอวิ๋นซีหยุดลง ร่างของนางก็เคลื่อนไหวว่องไวปานสายฟ้า นางกระโดดลงมาจากชั้นบนแล้วมุ่งตรงไปยังพระราชวังทันทีฉินซูลูบคางพลางพึมพำ “เจ้าขันทีอาวุโสนั่นดูตื่นตระ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 831
ท่าทางน่าอนาถของเขาทำให้คนที่เห็นอดสงสารมิได้เลยหลังจากดื่มน้ำ ทหารก็ลงคุกเข่าข้างเดียวกับพื้น เขากล่าวด้วยเสียงแหบแห้ง “ฝ่าบาท แคว้นฉีได้ส่งกองทัพนับล้านบุกเข้ามา กำลังตรงมายังเขตแดนเป่ยเยี่ยนของเราพ่ะย่ะค่ะ!”คำพูดนี้เหมือนดั่งฟ้าผ่ากลางแจ้งที่ดังสนั่นเข้าหูทุกคน!“เจ้าว่ากระไรนะ?” มู่หรงเซี่ยวเทียนตกใจมาก คิดว่าตัวเองฟังผิดไปเสียด้วยซ้ำจนกระทั่งทหารคนนั้นพูดซ้ำอีกครั้ง มู่หรงเซี่ยวเทียนถึงได้แน่ใจว่าเป็นเรื่องจริง!ภายในท้องพระโรง ทุกคนรวมถึงมู่หรงเซี่ยวเทียนต่างก็เริ่มตื่นตระหนกองค์รัชทายาทมู่หรงโม่ถามทหารด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “เรื่องนี้ไม่มีเหตุผลเลย แคว้นฉีจะบุกโจมตีกะทันหันเช่นนี้ได้อย่างไร? ข่าวที่พวกเจ้าได้รับมาแน่ใจหรือว่าถูกต้อง?”ยังมิทันให้ทหารคนนั้นตอบ มู่หรงหัวก็กล่าวอย่างเย็นชาว่า “องค์รัชทายาท... ท่านทรงลืมเรื่องของหยวนหัวไปแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ?”มู่หรงโม่เพิ่งจะนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ขุนนางระดับสูงคนหนึ่งรีบคุกเข่าลงกับพื้นทันที และกล่าวด้วยสีหน้าเศร้าราวกับจะร้องไห้ “ฝ่าบาท กองทัพทหารม้าหุ้มเกราะของแคว้นฉีนั้นแข็งแกร่งไร้คู่มือต้านทาน อีกทั้งยังมีกำลังพลน
다른 추천
![จะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
จะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์89 조회수เจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา538 조회수รัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน247.8K 조회수ชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล471 조회수สลับชะตาองค์ชายจอมโจร
จูเฉิงกง - อันนา83 조회수องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย350.0K 조회수ผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา721 조회수
