LOGINShare
บทที่ 826
Latest chapter
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 826
มู่หรงโม่เอ่ยด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ “ขอบคุณสหายฉินที่ไว้วางใจ ท่านวางใจได้เลย ข้าสัญญาว่าจะมิทรยศต่อความไว้วางใจที่ท่านมีต่อข้าเด็ดขาด”ฉินซูพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องถามว่า “ว่ากันว่า… น้องสี่ของท่านทำกิจการหอนางโลมอยู่หลายแห่งในเมือง เรื่องนี้ท่านเองก็รู้ใช่หรือไม่?”“ว่ากระไรนะ? มีเรื่องเช่นนี้ด้วยรึ? สหายฉิน ท่านแน่ใจหรือ?”เมื่อมองมู่หรงโม่ที่ประหลาดใจเต็มประดา ฉินซูก็ได้แต่ส่ายหัวอย่างผิดหวังอยู่ในใจเจ้าหมอนี่ แม้แต่เรื่องพวกนี้ยังรู้ มิน่าแปลกใจเลยที่นั่งตำแหน่งรัชทายาทได้มิมั่นคงเช่นนี้เขาย้อนถามอย่างหงุดหงิด “แล้วท่านว่าอย่างไรเล่า?”มู่หรงโม่ชะงักไปครู่หนึ่ง ก็พลันเข้าใจขึ้นมา “ท่านดูสมองข้าเถิด ลืมไปเสียเลยว่ายามนี้สหายฉินเป็นบุตรแห่งนักปราชญ์หอดารารักษ์ในเมืองหลวงจินหลิงนี้ จะมีเรื่องใดหลุดรอดสายตาของหอดารารักษ์ไปได้กัน”เห็นเขาคิดไปเองเช่นนี้ฉินซูก็มิได้พูดอะไรให้เสียเรื่อง และปล่อยให้เขาคิดไปเช่นนั้น“ยิ่งไปกว่านั้น ข้ายังได้รับข่าวมาว่า น้องสามของท่านกำลังแอบสืบเรื่องนี้อยู่ ซึ่งสำหรับท่านแล้ว อาจเป็นโอกาสอันดีเลยก็ว่าได้”มู่หรงโม่ขมวดคิ้
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 825
เวลาผ่านไปราวสองเค่อ เกี้ยวก็หยุดอยู่หน้าจวนหลังหนึ่งฉินซูลงมาจากเกี้ยว ภูเขาใหญ่ของเมืองทางฝั่งทิศตะวันตกในเมืองหลวงจินหลิงก็ปรากฏเข้าสู่สายตาทันที!เมื่อมองดูดี ๆ โอ้โห นี่มิใช่เชิงเขาที่จวนส่วนตัวของมู่หรงหัวหรอกหรือ?ฉินซูกวาดสายตาพิจารณาเล็กน้อย ก็สังเกตเห็นว่าที่นี่อยู่ห่างจวนส่วนตัวของมู่หรงหัวที่มุมอีกมุมหนึ่งเขาถามด้วยความประหลาดใจว่า “สหายมู่หรง นี่คือที่ใดกัน?”“สหายฉิน ที่นี่คือจวนส่วนตัวของข้าเอง คนที่รู้มีมิมากนัก เชิญท่านด้านในเถิด”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ มุมปากของฉินซูก็อดมิได้ที่จะกระตุกสองสามครั้งเหล่าองค์ชายของเป่ยเยี่ยนพวกนี้ชอบซื้อจวนส่วนตัวข้างนอกเช่นนี้กันหมดเลยหรือไร?จะซื้อก็มิเป็นไรหรอก แต่ดันมาซื้อใกล้ ๆ กันอีก อย่าบอกว่าพวกเขามิได้สังเกตเห็นกัน?เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ฉินซูก็เอ่ยถามขึ้นอย่างนิ่งเฉยว่า “สหายมู่หรง จวนส่วนตัวแห่งนี้… องค์ชายองค์อื่นมิรู้เรื่องเลยหรือ?”“แน่นอนว่าย่อมมิรู้ ประการแรก ปกติแล้วข้ามิค่อยได้มาที่นี่ ประการที่สอง ยามที่ข้ามาก็มาเงียบ ๆ ไม่มีผู้ใดสังเกตเห็นหรอก”ไม่มีผู้ใดสังเกตเห็น?ฉินซูหันกลับไปมองเกี้ยวใหญ่แบบแปดคนหามที่
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 824
หลัวซางหันกลับมาหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ และมิได้เอ่ยคำใดเห็นเช่นนั้น ฉินซูก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่เขาส่ายหัวเบา ๆ จากนั้นก็เดินมาถึงห้องโถงใหญ่ชั้นเจ็ดเมื่อเข้ามาในห้อง ซ่างกวนอวิ๋นซีก็ยื่นฝ่ามือขาวนวลไปทางเขาทันทีฉินซูขมวดคิ้วลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ยื่นมือออกไปหมายจะจับมือของอีกฝ่ายซ่างกวนอวิ๋นซีตบฝ่ามือของเขาออก แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “อย่ามาเล่นลิ้นกับข้าเช่นนี้ ไหนเคล็ดวิชาเล่า?”“เคล็ดวิชากระไร?”“ก็เคล็ดวิชาแยกร่างพันแสงที่เจ้าสัญญาไว้เมื่อคืนอย่างไรเล่า”ฉินซูแบมือสองข้างพลางพูดว่า “เมื่อคืนข้าเพียงพูดว่าจะพิจารณา หาได้เอ่ยตกลงว่าจะให้ท่านไม่”ใบหน้าสวยของซ่างกวนอวิ๋นซีเย็นชาขึ้นทันใด เสียงของนางเย็นเยียบเสียดถึงกระดูก!“เช่นนั้นเจ้าล้อข้าเล่นรึ?”ระหว่างที่พูด กลิ่นอายสังหารหนาแน่นปะทุออกมาจากดวงตาคู่งามของนางฉินซูถอนหายใจอย่างหมดทางเลือก และพูดว่า “มิใช่ว่าข้ามิอยากถ่ายทอดให้ท่าน แต่ด้วยเพราะแม้ว่าข้าจะถ่ายทอดให้ท่าน ท่านก็ฝึกมิได้อยู่ดี!”“ตลกรึไร ข้าซ่างกวนอวิ๋นซีแม้จะมิใช่สุดยอดอัจฉริยะ แต่ก็สามารถฝึกฝนจนถึงระดับนี้ได้ ข้าถามตัวข้าเองแล้ว มิว่าจะพรสวรรค์หรื
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 823
เมื่อมองเห็นเรือนร่างอรชรที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ตินั้น ฉินซูก็ถึงกับเลือดลมพลุ่งพล่านขึ้นมาทันที!ซ่างกวนอวิ๋นซียิ้มพรายเผยผ่านแววตา เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนใจ!เห็นเพียงนางโน้มตัวเข้าไปที่ข้างหูของฉินซู แล้วเอ่ยออกมาพร้อมลมหายใจหอมราวดอกกล้วยไม้ “มัวอึ้งกระไรอยู่กัน? หรือยังต้องให้ข้าสอน?”ได้ยินเช่นนั้นแล้วฉินซูมีหรือจะอดใจไหว เขาผลักซ่างกวนอวิ๋นซีลงบนเตียงทันใด พลางเริ่มเสพสุขอย่างถึงอกถึงใจซ่างกวนอวิ๋นซีนั้นกอดคอเขาไว้แน่น สีหน้าดูเปี่ยมไปด้วยความพึงพอใจทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่นตามธรรมชาติ และร้อนรุ่มดุจเปลวเพลิงเวลาผ่านไปเท่าไหร่ก็มิอาจรู้ได้...ทันใดนั้น ฉินซูก็ได้ยินเสียงเย็นเยียบระคนหงุดหงิดดังขึ้นข้างหู “นี่มันยามใดแล้ว จะนอนไปถึงเมื่อใด ยังมิรีบลุกขึ้นอีก!”เมื่อได้ยินเสียงนั้น ฉินซูที่กำลังสงสัยอยู่ก็อดมิได้จนร่างสั่นสะท้าน หัวใจรู้สึกเต็มเปี่ยมไปด้วยความพึงพอใจแต่มินานเขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงรีบลืมตาขึ้นโดยพลัน!เพิ่งสังเกตเห็นว่าซ่างกวนอวิ๋นซีกำลังยืนกอดแขนอยู่หน้าเตียง และมองเขาด้วยสายตาเย็นชา!ฉินซูอ้าปากค้างตะลึงงัน พลันพูดออกมาอย่างมิค
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 822
จางซิงเอ่ยด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านอาจารย์อา หรือว่าบุตรแห่งนักปราชญ์กับท่านเจ้าสำนักจะ...”ยังมิทันพูดจบ หลัวชางก็ยกมือขึ้นปิดปากเขาทันทีหลัวชางตำหนิว่า “กล้าพูดออกมาเยี่ยงนี้ เจ้าอยากตายนักรึ?”จางซิงอกสั่นขวัญแขวน เหงื่อเย็นผุดทั่วกายด้วยความผวาหลัวชางถลึงตาใส่คนอื่น ๆ แล้วตวาดว่า “ใครมีเรื่องอันใดก็ไปทำเสีย หากใครกล้านินทาท่านเจ้าสำนักลับหลัง จะถูกไล่ออกจากหอดารารักษ์ทันที”เมื่อได้ยินเช่นนั้น บรรดาศิษย์ก็ต่างหน้าซีดเผือด แล้วพากันแยกย้ายกันไปคนละทางอย่างอลหม่านบัดนี้ หน้าลานหอเหลือเพียงหยางคุนและหลัวชางเท่านั้นหยางคุนขยับริมฝีปากเล็กน้อย แต่สุดท้ายกลับมิพูดอะไรออกมาเขาเงยหน้ามองชั้นบนสุดแวบหนึ่ง แล้วก็หมุนตัวเดินออกไปหลัวชางลอบอุทานในใจด้วยความตะลึง “มิน่า ท่านเจ้าสำนักถึงได้ยืนกรานให้ฉินซูเป็นบุตรแห่งนักปราชญ์ ที่แท้สองคนนี้ก็มีความสัมพันธ์เช่นนี้นี่เอง เฮ้อ”เขาถอนหายใจเฮือกหนึ่งแล้วเดินออกไปหากซ่างกวนอวิ๋นซีรู้ว่าหลัวซางและคนอื่น ๆ เข้าใจผิดกันหมด นางต้องโกรธจนอกแตกเป็นแน่ยามนี้นางถลึงตามองฉินซูพร้อมกับแยกเขี้ยวยิงฟัน “เจ้าคนผีทะเล ไร้ยางอาย!”“ข้าตั้งใจที่ไห
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 821
คนอื่น ๆ ที่เหลือต่างก็พากันสูดลมหายใจเฮือกด้วยความตกใจด้วยซ่างกวนอวิ๋นซีคือผู้น่าเกรงขามจนไม่มีผู้ใดกล้าล่วงเกินในหอดารารักษ์ มิเคยมีใครกล้าฝ่าฝืนนางมาก่อน ยิ่งมิต้องพูดถึงเรื่องการลงไม้ลงมือกับนางเลยทว่า บัดนี้ฉินซูกลับกำลังต่อสู้กับนางพวกเขาถึงขั้นอยากจะเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็กลัวว่าจะถูกซ่างกวนอวิ๋นซีลงโทษดังนั้นจึงทำได้เพียงยืนเงยหน้ามองดูความเคลื่อนไหวบนชั้นบนสุดอยู่ตรงนั้นยามนี้ ซ่างกวนอวิ๋นซีถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เมื่อกี้เจ้าใช้วิชาอันใดกัน?"“เรื่องกระไรข้าต้องบอกท่านเล่า หากท่านกล้าเป่าหูฉงชูโม่อีก ข้าจะทำให้ท่านรู้ไว้เลยว่า ฉินซูผู้นี้มิใช่คนที่ใครจะมาหาเรื่องได้ง่าย ๆ!”ฉินซูพูดจบก็หันหลังเดินออกไปทันทีทันใดนั้น เงาร่างหนึ่งก็แวบผ่านเบื้องหน้า ทางที่เขากำลังไปกลับถูกซ่างกวนอวิ๋นซีขวางเอาไว้“อะไรอีก คิดจะลงมืออีกหรือไร?”“ใช่ ข้าจะสู้กับเจ้า”ซ่างกวนอวิ๋นซีเหวี่ยงเท้าเตะฉินซูจนลอยกลับเข้าไปในห้องฉินซูพลิกตัวกลางอากาศหลายตลบ หลังจากลดแรงลงไปส่วนหนึ่ง ร่างของเขาก็ตกลงสู่พื้นทว่า ลูกเตะของซ่างกวนอวิ๋นซีมิได้เบาเลย หลังจากลงสู่พื้น เขาก็ยังคงยั้งมิอย
You may also like
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย349.3K viewsสลับชะตาองค์ชายจอมโจร
จูเฉิงกง - อันนา63 viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา533 viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง196.0K viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์79 viewsองค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น
จันทร์กระจ่างภูผา352.2K viewsเขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ566.1K viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน247.5K views
