ตอนที่ 2

หลังจากที่องค์ราชทายาท ได้วิ่งออกจากห้อง ท่านปลัดในอำเภอหรือองค์ราชันดังนั้นเขาจึงวิ่งเข้าไปอยู่ในห้องของเธอเอง แล้วนึกถึง สิ่งที่องค์รัชทายาทหรือโดนกระทำมาสักพักนี้ และได้นึกถึง หน้าขององค์ราชัน หรือชั้นปลัด ที่ได้สู่ตัวเองในเมื่อสักพักนี้ เขาจึงรู้สึกเขินอาย พูดอะไรไม่ออก แต่คิดภายในสิ่งที่ว่าองค์ราชันนั้น ได้ตกหลุมรักเขาจริงๆใช่ไหมเนี่ย ดังนั้น ของรัชทายาทจึงได้โพสต์ข่าวเอ่ยขึ้นมาย่า

ณพระตำหนักองค์รัชทายาท

เฉินหมิงอ้าว

เฮ้ย เจ้าบ้านนี้มันทำอะไรกับข้าละเนี่ย ทำไมข้ารู้สึกเขินอายแบบนี้ อะไรกัน อย่าบอกนะว่าข้าตกหลุมรักเจ้าบ้านี่ ที่จริงมั้งไม่จริงไม่จริงไม่จริงไม่จริง ถ้า ไอ้คนบ้า น้อย เท่าถูกฆ่าเช่นนี้ ข้าจะให้เจ้าชดใช้ คอยดูเถอะเราจะซื้อภาระกิจข้าราชการเจ้าคนแรกเลย น้อยแน่

หนิงอัน

เป็นอะไรหรือพะยะค่ะองค์รัชทายาทไม่ทราบว่าองค์รัชทายาท รู้สึก หน้าแดงเช่นนั้นหรือพะยะค่ะ ไม่ ทราบว่าองค์รัชทายาทไปกินอะไรมาหรือพยัคฆ์ค่ะไปกินรังแตนที่ไหนมาหรือพะยะค่ะทำไมโอ๊ตจะถ่ายยากถึงหน้าแดงเช่นนั้นเหมือนลูกมะเขือเทศเลย ฮ่าๆๆ

เฉินหมิงอ้าว

ไมค์ราคาแพงขนาดนั้นเลยหรือ เจ้าอย่ามารอข้าเล่นนะ แล้วอย่ามาล้อเล่นค่ะ มาล้อเลียนข้าแบบนี้ น้อย เจ้าคนบ้าเจ้าคนละอย่างอายทำให้ข้าโดนล้อเลียนแบบนี้เจ็บใจนะ น้อย ข้าไม่รู้ไม่ชี้ไม่สน ข้าเสร็จภารกิจนี้เมื่อไหร่ก็จะจัดการเขาสักที เจ้าว่า จริงสิ 1 อัน ข้าถามอะไรเจ้าหน่อยนะ เจ้าคิดว่าข้าหน้าแดงเช่นนี้เจ้าคิดว่าข้าเป็นเพราะอะไรงั้นรึ ก็บอกว่าค่ากินรังแตนค่ากินทางแฟนที่ไหน จะกล้าโดนจู่โจมมาตั้งหากเล่า น้อย ถ้าโดนคนบ้าจู่โจมมา แล้วข้าถามเจ้านิดนึงนะ สำหรับ เขาเคยโดนจูบบ้างไหม เราเคยโดนถูกชนแบบถู

หมิงอัน

ไม่ทราบว่าโอ๊ตทายาทโดนผู้ใดสูทโทรมาหรือยังค่ะไม่สิ องค์ราชทายาทโดยผู้ใดทำร้ายจิตใจมาเช่นนี้หรือพะยะค่ะ แล้วบุคคลผู้นั้น เขาทำกับโอชะทายาทเช่นนี้เขาต้องการอะไรหรือพะยะค่ะ ว่าแต่ว่า ไม่ใช่องค์รัชทายาทหลงรักผู้ใดอยู่งั้นหรือสมองแค่ถามเฉยๆนะคะ แค่นั้น องค์พระราชทานอนุญาตก็หน้าแดงขึ้นมาแล้ว แปลก สิ่งที่องค์ราชทายาทถามกระหม่อมเมื่อกี้นี้ที่ถามก็บอกว่าเคยโดนจู่โจมเคยโดนจูบบ้างไหมไม่นะพะยะค่ะ สมองไม่เคยโดนเช่นนี้ก็เหมือนยังไม่มีแฟนนี่ ไม่มีคนรักนะพี่ค่ะ แล้วใครจะมาสู่โจรกระหม่อมกันเล่า หรือว่าองค์รัชทายาทมีคนแอบชอบองค์รัชทายาทหรือพี่ค่ะ ถึงได้โดนศูนย์ชนเช่นนี้ฮ่าๆๆๆ ขนมว่าโอเวอร์ไซด์ยาก คงโดนคนพวกนี้รังแกเข้าแล้วแหละ เราบอกผมคิดว่าก็คงจะเป็นไปไม่ได้ คิดว่าคนๆนั้น คนที่รังแกท่าน ก็น่าจะเป็น ปลัด คนใหม่ใช่ไหมพี่ค่ะน้อย ท่านปลัดโทนี่ข้าว่าแล้วเชียว ข้าว่าแล้วว่าเขาต้องไว้ใจไม่ได้จริงๆเพราะอยากหาโอ๊ตจะหายาก ไม่งั้นกูก็จะทายาทจะโดนจู่โจมเช่นนี้ได้อย่างไรถ้าจะไปจัดการเขาให้เดี๋ยวนี้พี่ค่ะ โอ้ยตายยากรออยู่ที่นี่นะพี่อ่ะค่ะ

เฉินหมิงอ้าว

เดี๋ยวยาไม่ต้องเจ้าจะไปทำอะไรเขาได้เขาเป็นถึงปลัดเชียวนะ เขาเป็นถึงท่านนายอำเภอ เขาจะทำอะไรเขาได้ถ้าเขาอยากจะทำอะไร เจ้าเป็นแค่ คนรับใช้ของข้า เจ้าจะทำอะไรเขาได้ เจ้าไม่คิดว่าคนของเขาจะสู้เธอไม่ได้หรือยังไง เจ้านี่โง่จริงๆ ห้ามบุ๋มบามเข้าไปเด็ดขาดไม่เป็นไรรอให้ภารกิจนี้สำเร็จค่าค่อย จัดการฉีกเขา เป็นชิ้นๆเราไปโยนไปให้หมากินทีเดียว ใจรักเขาต้องชดใช้ เขาทำอะไรกับข้าเช่นนั้นไว้ ก็ต้องชดใช้เป็น 2 เท่า น้อยแค่คิดค่าก็เจ็บใจแล้ว สิคนละอย่างเขา แค่ให้สม ไอ้ค่าเลยแหละ คอยดูเถอะ

( ทันใดนั้นองค์รัชทายาท ก็ได้ นอนพลิกไปพลิกมานอนซ้ายขวาไปมาตัวเองก็นอนไม่หลับดันจนทำให้ตัวเองนั้นไปนึกถึงเรื่องวันนี้เข้า ทำให้ตัวเองรู้สึกกระวนกระวาย และนอนกระสับกระส่าย มันเป็นอาหรับอันนอน เดี๋ยวก็ลุกนั่งเดี๋ยวก็ลุกเดิน แต่ก็นั่งกับโต๊ะก็จิตกะใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว โดยวนไปวนมาอยู่ตลอดเวลา มันทำให้ตัวเองหงุดหงิดใจทำอะไรไม่ถูก ตัวเองนั้นไปนึกถึงแต่ตอนที่เขาจู่โจมตัวเองและสุขและกำลังลูบไล้ตัวเองแบบนั้น ทำให้เขารู้สึกเขินอาย อ่อนระทวยทุกครั้ง เวลาที่รู้สึกนึกถึง หน้าตลาดในอำเภอคนนี้ มันทำให้องค์รัชทายาทนั้นรู้สึก ตกหลุมรักโดยไม่รู้ตัวเช่นกันแต่เพียงแค่องค์รัชทายาทไม่เคยทรงทราบว่าสิ่งเหล่านี้เขาเรียกว่าความรัก เลยไม่รู้ตัว ดังนั้นเขาจึงคิดเพียงแค่ว่าคิดแผน จะกลั่นแกล้งในปลัดอำเภอได้อย่างไรดี เขาจึงคิดแผนต่างๆ ออกมา แต่ไม่คิดว่าจะแจ้งเท่าไหร่หรือแจ้งอย่างไรท่านปลัดหรือในอำเภอคนนี้ก็ไม่สะทกสะท้าน เอาเสียเลย แถมยังแจ้งโอนทายาทกับอีก ตามเช่นเคยองค์รัชทายาทนั้นก็พ่ายแพ้ให้กับองค์ราชันหรือ ท่านปลัดในอำเภอนี้ อยู่ทุกครั้งไป จึงทำให้องค์รัชทายาทรู้สึกหงุดหงิด ต่างคนต่างแกล้งต่างคนต่างกวนประสาทกัน และจนทำให้องค์พระราชทายาทนั้นนึกถึงอยู่ตลอดเวลา ดังนั้น หลังจากวันที่ 1 2 3 วันนี้เมื่อถึงเวลาที่จะไปทำภารกิจ คราวนั้น จะได้เดินไปยัง ด้านในห้องทองพัดลงและเพื่อเข้าเฝ้าฮ่องเต้ โดยการสั่งลาก่อนที่จะไป ทำภารกิจครั้งนี้ทันที)

พระราชตำหนักองค์จักรพร

ณห้องท้องพระโรง

ฮ่องเต้เหมือนจิ้ม

ว่าอย่างไร องค์รัชทายาทเศร้ามาหาพ่อเช่นนี้ เจ้ามีเรื่องอะไรหรือหรือว่าการไปภารกิจครั้งนี้ เจ้ายังไม่อยากจะไปอีกแล้วหรือเจ้าจะไม่ช่วยราษฎรหรืออย่างไร เอ้าแล้วเจ้าสองคนมาพร้อมกัน เช่นนี้หมายความว่าอย่างไร เศร้า กับท่านปลัดในอำเภอ เจ้าสองคนมาทำอะไรในห้องท้องพระโรงที่นี่ถ้ากำลังตรวจฎีกาแล้วเจ้ามาทำอะไรกัน วันนี้เจ้าจะไปทำภารกิจในการแจกจ่ายข้าวของและเงินทองเงินของเดือนใช้ให้กับประชาชนราษฎรไม่ใช่หรือและเจ้า 2 คน ทำไมถึงยังมายืนอยู่ที่นี่ได้อีกว่าอย่างไรกันเล่า

เฉินหมิงอ้าว และ เฉิน อีหมิง

เปล่าพะยะค่ะกระหม่อมไม่มีอันใด กระหม่อมแค่มาทูลลาฝ่าบาท ก่อนที่จะไปพะยะค่ะใช่ เสด็จพ่อลูกก็แค่มาสั่งลาเสด็จพ่อเฉยๆแล้วก็ยังขาด ลูกแค่อย่ามาลาเสด็จพ่อก่อนจะไปเช่นกัน ลูกคิดว่า 2-3 เดือนนี้ลูกไม่อยู่ลูกก็คงจะเป็นห่วงเสด็จพ่อ ดังนั้นลูกจึงได้มากล่าวอำลาก่อนที่จะไปพะยะค่ะแล้วก็เสด็จแม่ ลูกคงจะคิดถึงท่านสองคนน่าดูเลย ลูกจากท่านสองคนในคราวนี้พวกท่านจงดูแลตัวเองให้ดีนะพี่ค่ะ แล้วส่วน ขากลับนี่ ถ้าจะ แล้วก็ส่วนกำไรหยกทอง ผ้าอาพร ถ้าลูกกลับมาลูกจะเอากำไรหยกทองไปฝากท่านด้วยนะพี่ค่ะเสด็จแม่

ห้องเช่า หนิง เอ๋อ

ได้สิลูกรัก เจ้าน่ะโตแล้วนะ เอาเป็นว่า แม่ว่าแม่ขอบใจเจ้าก็แล้วกัน ท่านนายอำเภอ ท่านดูแลลูกของข้าให้ดีนะ แล้วก็ถ้ามีอะไร ท่านก็ ส่งจดหมายเข้ามาในวัง เพื่อส่งกำลังเพิ่มเติมได้นะ แล้วอีกอย่างส่งลูกดื้อคนนี้ แค่อยากให้ท่าน กำชับเสียหน่อย เขาน่ะโดนตามใจมาตั้งแต่เล็กข้าก็อยากจะมอบหมายให้ท่าน ดูแลลูกชายของข้าด้วยก็แล้วกันระหว่างไป ถ้าเขาดีกับท่าน ข้าอนุญาตให้ท่านจัดการเขาได้ทันที

เฉินหมิงอ้าว

มะไม่ไม่เป็นไรพี่ขาดเสด็จแม่ลูกดูแลตัวเองได้ลูกไม่อยากให้คนอย่างเขา มาดูแลลูกหรอกให้เขาดูแลตัวเองเถอะไว้เถอะค่ะ ให้เขาเอาแลตัวเองให้รอดก่อนเถอะ เรื่องแค่นี้ลูกโตแล้วทำไมจะต้องให้เขาดูแลลูกด้วยแหละไม่ใช่ค่ะสำเร็จแน่ ประเด็นแม่หมายความว่าลูกอ่ะ ยังไม่โตขนาดนั้นเลยหรือพะยะค่ะ น้อย

ทันใดนั้นองค์ละจะถ่ายยากจึงได้หันหน้าไปมองข้างในอำเภอหรือองค์ราชัน เขามองหน้าองค์ราชันดูเหมือนจะไม่พอใจ และ มองหน้า โดยแบบเขินอาย เขาคิดว่า นายอำเภอคนนี้ไม่ปลดปล่อยเขาแน่ เพราะฮองเฮาผู้เป็นแม่ของโอสทายาทได้สั่งการไว้ว่าให้เขานั้นได้ปกป้องคุ้มครองและดูแลองค์รัชทายาท และทุกๆเรื่องและทุกๆด้านอยู่ในระหว่างการทำภารกิจในครั้งนี้ ถ้ามีเรื่องอันตราย ก็ให้องค์กรรักและทนายปลัดอำเภอดูแลโอสทายาทเป็นอย่างดี ท่านนายอำเภอจึงแสร้งทำเป็นว่า จะไม่แกล้งโอ๊ตสุดท้ายยากแต่สุดท้ายเขาสองคนก็แง่งอนกันจนทำให้องค์รัชทายาทคิดแผนที่จะแจ้งท่านปลัดในอำเภอและ จัดการโดยการทำให้เขารู้สึกเบื่อและน่ารำคาญโอจะทายาทไปด้วยตัวเองหากเขารู้ไม่ว่าสิ่งที่องค์รัชทายาทด้วยการจะให้เขาเช่นนั้นปลัดในอำเภ สนใจองค์รัชทายาทมากยิ่งขึ้น และดังนั้นมันทำให้องค์รัชทายาทนั้นรู้สึกไม่พอใจเป็น

ณห้องพัก อย่างมากที่เห็นท่านปลัดในอำเภอหรือ องค์ราชันนั้น ได้สร้างทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เมื่อครั้งหลังจากที่เขาได้ช่วยกันแจกจ่ายข้าวของให้กับประชาชนแล้ว ดังนั้นองค์ราชันจึงเดินเข้าไปหาหญิงสาว 1 คน แล้ว ให้ของสิ่งหนึ่งกับ หญิงสาว คนนั้น แล้วเขาก็ขึ้นมาว่าตัวเขานั้นอยากให้หญิงสาวผู้นี้ช่วยอะไร ทั้งปลัดหน่อยดังนั้นหญิงสาวคนนั้นก็จึงตกลงช่วยและเอาเงินทองให้หญิงสาวนั่นไป 500 ตำลึง เป็นส่วนตัวดังนั้นหญิงสาวผู้นั้นจึงเดินเข้าไปหาองค์รัชทายาท แล้วก็ ไปอยู่ส่วนเขตเส้นกลาง ทำเป็นช่วยแจก โดยการที่เสแสร้งทำเป็นว่าใกล้ชิด กับการตลาดหรือองค์ราชันซึ่งทำให้องค์รัชทายาทนั้นยิ่งไม่พอใจเป็นใหญ่และยิ่ง ทำหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมากแล้วก็ใส่หน้าหนี แล้วก็ทำเป็นบ่นใส่องค์ราชันย์หรือท่านปลัดนายอำเภอยิ่งเห็นผู้หญิงผู้นั้นอ่อนอ้อนองค์ราชันยิ่งทำให้ตัวเองรู้สึกหงุดหงิด และจึงโวยวาย และเข้าไปในห้องพักทันที ทันใดนั้นองค์ราชันจึงได้บอกกล่าวกับหญิงสาวผู้นั้นว่าข้าขอบใจเจ้ามากดังนั้นเจ้าก็ไปได้แล้ว อันนี้ทรัพย์สินให้ แล้วเศร้าก็ไม่ต้องมาอีกนะ เจ้าไปอยู่กับครอบครัวของเจ้าเถอะข้าแค่แง่งอนกับคนรักของข้าเท่านั้นข้าเลยซื้อให้เจ้าทำเช่นนี้ค่าทำไปเพียงแค่แค่อยากให้เขาหึงค่าเท่านั้นไม่มีอะไรหรอกเราไปเถอะ หลังจากนั้นองค์ราชันหรือท่านปลัดในอำเภอก็ได้เดินเข้าไปแอบดูองค์รัชทายาทนั้นทำหน้าหงุดหงิดแล้วถอนหายใจเดินไปเดินมา ดูเหมือนกระวนกระวายไม่พอใจที่มีหญิงสาวนั้น มาเข้าใกล้ตัวเองเช่นนั้นโดยไม่รู้ตัว มันรู้สึกเหมือนว่า ตัวเองนั้นกำลังโดนหึงอยู่เลยไม่รู้ตัวทันที มันทำให้องค์ราชันนั้นรู้สึกหายากมากขึ้นและเห็นทีถ้าองค์รัชทายาทตัวเองเช่นนั้นตัวเองก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ และยิ้มหัวเราะอยู่ในใจและเดินออกมาจากห้องพัก

ณห้องพักของ ทนายอำเภอหรือองค์

เฉินอี้หมิง

ฮ่าๆๆ ถ้าคิดว่า สีหน้าเศร้าเช่นนี้ เจ้าถึงข้าเป็นแน่ ข้าไม่เคยเห็นโอ๊ตจะถ่ายยาก หรือใครเท่าเจ้าเลย เจ้านี่มันแสบจริงๆ แม้กระทั่งผู้หญิง เจ้าก็หึงอย่างนั้นรึ ช่างเถอะช่างเถอะ หวังเฉิน ถ้าคิดว่า ว่าที่พระมเหสีของข้าคนนี้ ช่างดูน่าสนใจดียิ่งนัก เอาอย่างนี้ เจ้า ช่วยหาของให้ข้าสิ่งนึงได้หรือไม่ ถ้าจะเอาของสิ่งนั้น ไปง้อเขาซะหน่อย เจ้าช่วย เอากำไรข้อมืออยู่ หินอ่อนเนี่ย ที่เป็นประจำตระกูลของข้า เพื่อให้องค์รัชทายาทที แล้วก็เป็นปักผมนี่ เป็นของแม่ข้า เจ้าจงนำ เอาไปให้องค์รัชทายาทใส่นะ แล้วก็ขนมนั่นที่วางอยู่บนโต๊ะของข้า เจ้าจงนำเอาไปให้อุ๊จะทายาทด้วยก็แล้วกัน อ้อถ้าลืมบอกเจ้าไป เจ้าก็ไปบอกองค์รัชทายาทว่า ของสิ่งนี้ที่คาดให้คือตัวแทนของข้าข้ายกให้ไว้ป้องกันตัวเอง แล้วก็สิ่งของที่ข้าให้ 2 ชิ้นนี้ ค่า อยากให้เขาใส่ มันคงจะดูดีมากเลยถ้าของ 2 สิ่งนี้อยู่กับพระองค์ก็หายาก ตัวแสบของข้า เช่นนี้ เจ้าอย่าลืมไปบอกเชียวนะ ว่าค่าสั่งให้เอามาให้ เพื่อเป็นการไถ่โทษ ค่าทำให้เขาไม่พอใจ ถ้าองค์รัชทายาทปฎิเสธมา

ก็ไม่เป็นไรเราก็เอากลับมา เดี๋ยวข้าจะเป็นคนจัดการเอาไปให้ด้วยตัวเอง

หวังเฉิน

ได้ขอรับ ไม่สิ ได้พะยะค่ะองค์ราชัน กระหม่อมจะเป็นคนจัดการด้วยตัวเองพะยะค่ะ ถ้าองค์รัชทายาทไม่อยากได้ของแทนใจจากท่าน กระหม่อมจะนำมาคืนองค์ราชันเองนะพะยะค่ะระบาดแต่ถ้าฝ่าบาทจะเป็นคนเอาไปให้เอง ก็ได้พะยะค่ะ สมองคิดว่าคงเป็นดีเช่นกัน ถ้าว่าที่พระมเหสี ยอมรับของจากมือองค์ฝ่าบาทเช่นนี้ก็นับว่า เป็นเกียรติแล้วพะยะค่ะ งั้นก ขอทุนลาเลยนะพะยะค่ะ องค์ราชันย์

ณห้องพักด้านข้าง ขององค์รัชทายาท

หนิงกัน

เจ้ามาทำอะไรอีก เจ้าอย่าบอกนะว่าเจ้าจะมาก่อกวนโอ๊ตทายาทของข้าอีกน้อย ครั้งที่แล้วนายของเจ้า มาหาเรื่ององค์รัชทายาทให้องค์รัชทายาทโกรธอีกอย่างงั้นรึ น้อย เศร้านี่มันไม่เทียมกันจริงๆ

ค

หวังเฉิน

ข้าไม่ได้มาก่อกวนเจ้านะ หนิงอัน ทำไม ชอบเกลียดข้าขนาดนั้นเลยหรือ นายข้าไปทำอะไรให้เจ้าไม่ทราบ และนายข้า ไปทำอะไรให้องค์รัชทายาทของเจ้า อ่อใช่สิ ลืมไป คงจะเป็นเรื่อง ผู้หญิงคนนั้นใช่หรือไม่ ที่เข้า มาใกล้ชิดนายท่านของข้า จนทำให้องค์รัชทายาทของเจ้าหงุดหงิดใช่หรือเปล่าล่ะ อ้าจริงสิ นายท่านของข้า เขาฝากให้ข้า เอาสิ่งของ 2 สิ่งนี้มาให้องค์รัชทายาทของเจ้า เพื่อเป็นการไถ่โทษน่ะ แล้วก็ขนมนี่ เขารู้ว่าองค์รัชทายาทของเจ้าชอบกินดังนั้นนายท่านของข้าจึงอยากให้องค์พระทายาทรับหมิงอัน

ก็ได้ถ้าจะเข้าไปรายงานโอจะทายาทก่อน แล้วก็อยู่นี่แล้วกัน เจ้าก็ออกมารอคำตอบที่นี่ไม่ต้องเข้าไปหรอก เพราะจะทายาทไม่ส่งไม่อนุญ

หมิงอัน

องค์รัชทายาทพะยะค่ะ หมอมีเรื่องจะกราบทูลพะยะค่ะ คือพอดี องครักษ์ของ ท่านนายอำเภอ นำเข้าของซิ่ง 2 สิ่งนี้มาให้โอ๊ตสุดท้ายยาก และขนมเพื่อเป็นการไถ่โทษค่ะ มิทราบว่าองค์รัชทายาทจะนำเก็บไว้ในพะยะะ

หวังเฉิน

ได้ๆถ้าจะรอเจ้าข้าจะรอคำตอบจากเจ้าก็แล้วกันถ้าจะรอเจ้าอยู่ตรงนี้นะหนิงอัน เจ้าอย่าลืมออก

เฉินหมิงอ้าว

อะไรงั้นหรือ หมิงอัน กำไล หินอ่อน กับปิ่นปักผมแล้วหรือ ขนมนี่ เจ้าเอาไปวางไว้บนโต๊ะ ของสองสิ่งนี้ ใครเป็นคนฝากมาให้ข้างั้นรึ แล้วเขาเอามาให้ข้าทำไม ถ้าไม่ได้อยากได้เสียหน่อย แต่ก็ช่างเถอะ จะเอาไปวางบนโต๊ะเถอะ หรือไม่เจ้าก็เอาไปกินซะ แต่กำไร 2 สิ่งนี้ เจ้าฝากนำเอาเจ้าของไปคืนซะนะ เอาไปคืนเจ้าของเสีย ค่ารับมันไปไว้ไม่ได้หรอก ของมีค่าเช่นนี้ อยู่กับข้าไป ก็เสียหายไปซะเปล่าๆ สู้ให้เขา เอาของไปมอบให้คนที่เขาชอบเถอะ มาเกี่ยวอะไรกับข้า ข้าไม่ได้เป็นอะไรกับเขานี่ทำไมข้าต้องรับของสิ่งนี้ด้วยล่ะ เขาคืนนี้ เป็นของใครกันนะ เจ้ารู้หรือไม่ หนิงอัน

หนิงอัน

อ๋อ เป็นองครักษ์หวัง พะยะค่ะ องครักษ์หวังของเจ้านายอำเภอพยะค่ะ เห็น องครักษ์หวังฝากค่ามาบอกว่าจะทายาทว่าของสิ่งนี้ หรือกำไรกับปิ่นหยกสิ่งของสิ่งพวกเรานี้ ที่นายของเขา ฝากให้ องครักษ์ของเขาเอามาให้โอ๊ตสุดท้ายยากเพื่อเป็นการไถ่โทษค่ะ แต่สิ่งที่ นายท่านของเขาได้ทำจากอุบลราชธานีค่ะ แล้วก็ขนมนี้เขาทำให้องค์รัชทายาทได้รับประทานพะยะค่ะ

เฉินหมิงอ้าว

คลอง 2 สิ่งนี้เป็นของท่านนายอำเภออย่างนั้นหรือ ไม่เป็นไร จะเอาวางไว้ที่โต๊ะ ข้ายังไม่อยากใส่มันหรอก ถ้าจะเอาไปคืนท่านปลัดในอำเภอด้วยตัวข้าเองถ้าไม่อยากรบกวนเจ้าละ มีอะไรเจ้าก็ไปทำ เอาทีสิ แล้วก็ฝากไปบอกลูกน้องของเขาด้วยนะว่า ถ้ากลับไปเลย กลับไม่ได้เลย เขาสิ่งนี้ ทั้งสองสิ่ง ที่นายทาสของเข

หมิงอัน าให้มา ข้าจะเป็นคนนำไปคืนด้วยตัวเอง ไม่ต้องลำบาก องครักษ์หวังหรอก

หมิงอัน

ได้พะยะค่ะองค์รัชทายาทกระหม่อมน้อมรับคำสั่งพยะค่ะ งั้นกระหม่อม ไอ้เก้าบอกองครักษ์หวังให้เลยนะพะยะค่ะเพราะว่าองครักษ์หวังรอคำตอบอยู่ด้านนอกพะยะค่ะ

( ทันใดนั้นองครักษ์ขององค์รัชทายาทก็ได้เดินออกมาจากห้องของวัดราชทายาทและจึงเดินไปบ

ไปบอกองครักษ์ของ ท่านนายอำเภอว่า ของ 2 สิ่งที่ท่านนายอำเภอฝากเอามาให้องค์พระราชชายาทนั้นได้รับแล้วและส่วนขนมนั่นองค์ราชทายาทก็ได้รับแล้วเช่นกันดังนั้นองค์รัชทายาทจึงฝากมาบอก กับองครักษ์ของท่านนายอำเภอว่า องค์ราชทายาทไม่ใส่ แล้วไม่กิน แต่ของสองสิ่งนั้นองค์ราชทายาทจะนำของไปส่งคืนด้วยตัวเองถึงห้องทันที ดังนั้นองครักษ์ของ องค์ราชันหรือท่านนายอำเภอนั้นได้รับรู้แล้วจึงได้นำเดินออกไปจากห้องพัก ขององค์รัชทายาทถัดไป และเดินไปยังห้องขององค์ราชันหรือ ท่านนายอำเภอของตัวเอง และจึงเดินไป รายงานเรื่องดังกล่าวให้องค์ราชันได้ทราบดังนั้นองค์ราชันย์ก็ทรงได้รับรู้ว่าองค์รัชทายาทนั้นไม่ได้ใส่ของสิ่งนั้นของสิ่งที่ตัวเองให้แต่กับรับไว้ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีสำหรับเขาดังนั้นองครักษ์ขององค์ราชันย์ซื้อได้กล่าวขึ้นมาอีกว่าองค์รัชทายาทได้รับของจริงแต่ไม่ได้ใส่แต่อุรสจะทายาทจะนำของ 2 สิ่งนั้น ที่องค์ราชันให้เป็นของแทนใจนั้น เขากลับคิดจะมาคืน ของสิ่งนั้นด้วยตนเองถึงห้อง นั่นเอง

ณห้อง พักขององค์ราชัน หรือ ห้องของ ท่านนายอ

เฉินหมิงอ้าว

2 คนถ่อย สองคนบ้า เจ้าคนละอย่างอาย ชอบเปิดประตูให้ข้าเดี๋ยวนี้นะ เจ้ากับข้าต้องคุยกันให้รู้เรื่อง เขาฟังสิ่งนี้ ข้าไม่อยากได้มัน ถ้าเอาของ 4 สิ่งนี้มาคืนเศร้า เจ้าจะรับคืนไปหรือไม่ ถ้าเจ้าไม่ออกมาคุยกับข้าดีๆ ข้าจะโยนมันทิ้งเดี๋ยวนี้แหละ

( ทันใดนั้นองค์ราชันย์หรือท่านปลัดในอำเภอจึงได้เปิดประตู ต้อนรับองค์รัชทายาททันทีและ กระชากองค์รัชทายาทเข้าไปในห้องและปิดประตู ใส่ลงกรณ์ทันที ดังนั้นเขา 2 คนจึงได้อยู่ด้วยกัน หลังจากนั้น องค์ราชทายาท ก็เอาของ 2 สิ่งนี้มาวางไว้คืนไว้กับโต๊ะ แล้วก็ ด่าทอ องค์ราชันว่า เอามาให้เขาเพื่ออะไรเขาไม่อยากได้ องค์ราชันนั้น จึงได้เดินเข้าไปหา องค์รัชทายาท และจับตัวองค์พระราชทานจึงได้จูบปากอีกครั้ง และโอบกอดอย่างอ่อนโยน แล้วเขาพูดกระซิบข้างหูขึ้นมาว่า

เฉินอี้หนิง

ของแท่นใจของข้า 2 สิ่งนี้ เพื่อเป็นการตอบแทนที่ค่าทำผิด ของแทนใจของข้า เจ้าจะโยนทิ้งมันอย่างนั้นหรือ สิ่งที่ข้าให้ ข้าให้ด้วยใจ ถ้าอยากให้เจ้ายอมรับมัน กำไรนี้เป็นตัวแทนของข้า มันจะปกป้องเจ้าอย่างเจ้ามีอันตราย ส่วนปิดปรับปรุงอันนี้ มันเป็นกลิ่นปากผมของแม่ข้าถ้ายกให้คนที่ข้าชอบ เพราะฉะนั้น ของสิ่งนี้ ถ้าจะบอกเจ้าว่า หมิงอ้าว ถ้าชอบเศร้า เศร้าจะยอมรับมันหรือไม่ ถ้าเจ้าไม่ชอบก็ไม่เป็นไร แต่ข้าขอโทษที่ข้าทำร้ายเจ้า พระเจ้าไม่ชอบข้า ก็ไม่เป็นไร ถ้าจะเอามันคืนเอง แต่ถ้าเจ้า ชอบฆ่า เจ้าก็จงเก็บมันไว้ เจ้ารู้ไหม ทั้งกิริยาของข้ากับการกระทำของข้า ข้าดูแลเจ้าได้มากกว่า ที่เจ้าเป็น แค่อยากให้เจ้า มาเป็นคนของข้า คุณอยู่ข้างกายค่ะ มาเป็นคนรักของข้าได้หรือไม่ ข้าขอโทษเรื่องวันนั้น ที่ข้าถูกเจ้า แล้ววันนี้ ข้าก็โศกเศร้า ข้าอยากศึกษาภาพกับเจ้า ข้าชอบเจ้ามากนะ แต่ถ้าเจ้า ไม่ชอบข้าก็ไม่เป็นไร ข้าก็ยินดีที่จะปล่อยเจ้าไป ส่วนเรื่องคำสาปของข้านั้น ก็คงจะเป็นไปได้ยากจริงๆ คงไม่มีใคร อยากจะยุ่งกับคนหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัวอย่างข้าหรอกนะ เจ้าก็เหมือนกันใช่หรือไม่ ที่เจ้าเห็นข้าอยู่ในเบื้องหน้าเจ้าตรงนี้ มันไม่ใช่หน้าจริงของข้า และสิ่งของข้า มันเป็นรูปร่างน่าเกลียดน่ากลัว น่าขยะแขยง ใช่ไหมล่ะ ถ้าอยากให้เจ้าเปิดโอกาสให้ข้า ได้รักเศร้า ถ้ารู้อยู่แล้ว ว่าไม่มีผู้ใด อยากจะแต่งงานกับข้าหรอก ถ้างานภารกิจ

นี้เสร็จ ถ้าจะกลับ ถ้าจะกลับบ้านของข้าทันที แล้วก็ดีหรือไม่ มีอ้าว ข้าจะไม่ยุ่งเจ้า

( องค์รัชทายาทก็ได้กล่าวเอ่ยพูดขึ้นมาว่า ของสองสิ่ง ที่ท่านนายอำเภอให้นั้น เขาจะรับสารน้ำใจก็ได้ ถ้าตั้งใจที่จะให้จริงๆ เขาจะใส่มัน กำไรนั่นเขาก็จะเป็นคนใส่มัน กินผักผมนั้น อยากให้ท่านนายอำเภอเป็นคนใส่ให้ ดังนั้นโอ๊ตจะทายาทจึงได้พูดออกมาหมดเปลือกว่าใช่ตัวเขาก็หลงรักท่านนายอำเภอเช่นกันแต่เขานั้น เป็นคนขี้อาย ไม่กล้าพูดอะไรออกไปแค่นั้นเอง ก็ กลัวคิดเพียงแค่ว่าจะเพ้อฝัน ว่า ท่านนายอำเภอนั้นหลงรักชอบเขา กิริยาที่เขาทำไส้ เขาหึงเขาหึงองค์ รัชทายาทถึงจริงๆ ดังนั้นโอ๊ตจะทายาทจึงพูดหมดเปลือก ไปเลยว่า เขาชอบ องค์ราชันย์ อุบลราชธานีหลงรักองค์ราชันย์ตั้งแต่แรกพบ แต่เขาแค่ไม่พอใจที่องค์ราชันนั้น ชอบแกล้ง ให้โมโหอยู่เรื่อย ดังนั้นองค์ราชันจึงได้กล่าวขึ้นมาว่า เขากลับไปครั้งนี้ เขาอยากจะให้ ฮ่องเต้นั้น ได้ ออกราชโองการในการอภิเษกสมรสกับองค์รัชทายาท แต่ก็เพียงคิดแค่ว่าคงเป็นไปไม่ได้แค่นั้นเอง จึงไม่ได้พูดอะไรมันออกไป ดังนั้นเขาจึงดูแลปกป้ององค์ร้ายญาติอยู่ห่างๆ ก็แค่นั้นก็เพียงพอ)

( ทันใดนั้นองค์ราชัน ก็ได้โอบกอด และจูบอุบลราชธานียากอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง และ หลังจากนั้นเขาจึงอุ้มองค์รัชทายาทขึ้นเตือนทันที จนทำให้องค์รัชทายาทนั้น อ่อนระทวยอีกครั้ง )

เฉินอี้หมิง

หมิงอ้าว ข้าทำกับเจ้าเช่นนี้เจ้าจะยอมข้าหรือไม่ จะไม่ต้องกลัวข้าหรอกนะ ข้าจะปรนนิบัติเจ้า ข้าสัญญา ข้าจะปฏิบัติเจ้าเพียงแค่คนเดียว ข้าจะไม่ทำกับผู้ใด เจ้าก็ดีหรือไม่

เฉินหมิงอ้อ๊

ท่านมั่นใจแค่ไหน ก็ท่านจะไม่ทำเช่นนี้กับผู้ใด ถ้ารังแกข้า ท่านรังแกข้าอีกแล้ว ท่านทำแบบนี้ฉันต้องชดใช้ เจ้าจะทำอะไร ฉันในอำเภอ ไม่สิ อีหมิง ฉันจะทำอะไรข้า ฉันปล่อยข้านะ อย่าทำแบบนี้ ท่าน คือข้......อ้าาาา....

อ๊าาาา...........อี้หมิงท่า......

ฉันอีหนิง

หนิงอ้าว ต่อไปนี้ เจ้าจะเป็นของข้าแต่เพียงผู้เดียว เจ้าไม่มีสิทธิ์ยกตัวของเจ้าให้ผู้ใด เจ้าเป็นของข้า ข้าจะปรนนิบัติเจ้า แต่เพียงผู้เดียว เศร้าห้ามนอกใจข้า เจ้าห้ามมีคนอื่น ได้หรือไม่ ข้าอยากรู้ว่า ใส่หน้าตาน่าเกลียดน่ากลัวอย่างข้า ถ้าวันใดวันหนึ่ง ข้าน่าเกลียดขึ้นมา เจ้าจะทิ้งข้าหรือไม่ ถ้าคิดว่าเจ้าคงกลัวข้าแล้วไม่อยากเข้าใกล้ข้าอีกใช่หรือไม่ ถึงข้าจะเป็นสามีเจ้าในตอนนี้ แต่ข้าก็รู้ตัวดี เจ้าคง รังเกียจข้าเหมือนกันใช่ไหม

เฉินหมิงอ้าว

ไม่ไม่กลัวท่าน ถ้าท่านคิดว่า สิ่งที่ท่านทำ กับความรู้สึกที่ข้ามี มันอาจจะรักษาแผลใจท่าน มันอาจจะรักษาล้างคำสาปของท่านได้ คือความบริสุทธิ์ใจของข้า ความจริงใจของข้าอาจจะลบล้างคำศัพท์ของท่านได้ก็ได้นะ หลังจากวันนี้ข้าจะเป็นของท่าน เราจบภารกิจนี้ ข้าจะกลับไปทูลขอเสด็จพ่อ ให้อภิเษกสมรสกับท่าน ถึงข้า จะนอนกับท่านในคืนนี้ ข้าหวังว่าท่านคงจะไม่หายไปนะ คิดว่า ถ้าตื่นมาแล้วจะเจอท่านเป็นคนแรกอยู่ในห้อง ใช้น่าเอาไปรักถึงท่าน คนอย่างข้าจะปล่อยให้ท่านหลุดมือไปได้งั้นหรือ ถ้าจะคอยดูท่านคืนนี้ ว่าการที่ใช้อัปลักษณ์น่าเกลียดอย่างท่าน จะกลายร่างเป็น คนน่าเกลียดหรือไม่ แสดงกลายเป็นคนน่าเกลียดขึ้นมา ข้าก็จะยอมรับมันแต่โดยดี แต่ถ้า หลังจากนี้ไปเช้ารุ่งขึ้น หน้าตาของท่าน ไม่เป็นคนน่าเกลียดน่ากลัวเหมือนอสูรแบบนั้น ก็คงจะดีละมั้ง ฉันก็คง จะได้โดนลบล้างคำสาปไปแล้วล่ะ แค่อยากเห็นใบหน้าของท่าน ข้าอยากเห็นใบหน้าอันน่าเกลียดน่ากลัวของท่านเหลือเกิน ก็จะเป็นเช่นไร

( ทันใดนั้นองค์ราชัน หรือ ท่านปลัดนายอำเภอ เขาจึงถอดหน้ากากของตัวเองออกมา เราทำให้โอสทายาทนั้นได้ตื่นตระหนกและตกใจกลัว เป็นอย่างมากจนทำให้องค์รัชทายาทนั้นหกล้มลุกคลุกคลาน และกลัว กลัวใบหน้า ขององค์ราชัน ยิ่งนัก แต่ถ้าว่าไป องค์ราชทายาทตั้งสติได้ และเดินเข้าไป กอดองค์ราชัน แนบอกไว้ จนทำให้องค์ราชันย์ต้องหันหลังใส่ พระองค์ราชันนั้นคิดว่าจะทายาทนั้นทรงเกียรติจงซังและกลัวเขาเป็นที่สุดถึงไม่อยากเป็นพระมเหสีของเขา เป็นแม่ ดังนั้นโอ๊ตทายาทได้สติคือขึ้นกลับมาอีกครั้ง เขาจึงเดินไปหาองค์ราชันด้วยตัวเอง แล้วก็ขึ้นว่า

ฉัน หนิง อ้าว

สวามี ฉันกลัวอะไรงั้นหรือ ข้าเห็นหน้าของท่านแล้ว ตัวท่านหน้าตาน่าเกลียดก็จริง หน้าตาท่านเป็นอสูรเช่นนี้ มันเป็นเพราะคำสาปใช่หรือไม่ ความรักของข้าด้วยใจจริง แค่อยากจะจูบท่าน โดยที่ท่านหน้าตาน่าเกลียดเป็นอสูรเช่นนี้ ถ้าในเมื่อหัวใจของข้า ยกให้ท่าน ข้ายอมนอนกับท่านแบบนี้ ท่านจะกลัวไปใย ถ้าหันหน้ามาหาข้าได้หรือไม่ ข้าตั้งสติได้แล้ว ถ้าจะไม่กลัวท่านอีก เขาไม่ได้กลัวท่านนะ ข้าแค่ตกใจเฉยๆที่เห็นหน้าตาของท่าน เหมือนเรากับอสูรเช่นนี้ เท่านั้นเอง

เฉินอี้หมิง

หนิงเอา เจ้าไม่กลัวข้ารึ ข้าหน้าตาน่าเกลียด น่ากลัวเช่นนี้ เจ้ายังหลงรักข้าอีกงั้นรึ เจ้า บอกว่าเจ้าไม่กลัวข้าแล้ว เจ้ากลับมองหน้าข้า ทั้งๆที่ข้ายังน่าเป็นอสูรอยู่เช่นนี้ เจ้าไม่ขยะแขยงค่างั้นรึ สามีของเจ้า เป็นกึ่งคน กึ่งอสูรเชียวนะ ข้ามีปีกสีน้ำเงิน แต่รูปร่างหน้าตาข้า เป็นเจ้าอสูรแบบนี้ ข้าเชื่อว่าเป็นใคร ก็ไม่กล้าเป็นพระมเหสีของข้า แล้วข้าก็เชื่อใจว่า เจ้าจะต้องไม่แต่งกับข้าแน

เฉิน หมิงอ้าว

ไม่ ค่ะไม่กลัวท่าน ข้าสงสารท่านด้วยซ้ำ ท่านเกิดมาไม่น่าเป็นเช่นนี้ แต่ก็ไม่เป็นไร ข้ายังทำใจได้ ข้าเชื่อว่า วัดสวามีของข้า จะต้องกลับมาเป็นหน้าคนปกติเหมือนเดิมได้แน่ ถ้าเชื่อแบบนั้น เราจะมาลองดูพรุ่งนี้เช้ากัน ถ้าหน้าท่านไม่เป็นแบบนี้ ก็แสดงว่า สิ่งที่ท่านทำ ถ้าคือคุณใช่ของท่าน แต่ถ้าไม่เปลี่ยนแปลงอะไร ก็หมายความว่า ถ้าไม่ใช่คนที่ท่านตามหา ใช่หรือไม่

ผ ทันใดนั้นองค์รัชทายาท จะได้เอื้อมตัวเอง และนมตัวเองเข้าหาองค์ราชันย์และรูปองค์ราชันโดยไม่คิดกลัว ถึงแม้หน้าตาขององค์ราชันจะน่าเกลียดน่ากลัวเช่นไร ถ้าเรื่องแบบนี้มีปาฏิหาริย์จริง หน้าตาขององค์ราชันก็จะกลับมาเป็นคนหน้าตาหล่อเหลาเหมือนเดิมและลบล้างคำสาปนี้ได้ไปในที่สุด)

..