Novels by lirigrhog

บ้านสกุลซ หมิงฉางและสาวใช้ วั เหมียวเหมียน ขอรูปอ้าวไม่ทราบว่า ท่านองครักษ์ ไปไหนมาหรือเจ้าคะ ข้าน้อยไม่ทราบว่า ท่านองครักษ์มีอะไร เหลือข้าน้อยอย่างนั้นหรือ เห็นเดินตามหาข้าน้อย ถ้าจะมองหาคุณชายเคยแล้วก็ นุ่นน่ะ อยู่ห้องทำงานเจ้าค่ะ พอดี ค่ากำลังจะ ยกน้ำชาไปให้คุณชายอยู่พอดีเลย ถ้าไม่อย่างนั้น ท่านไปพร้อมค่าก็ได้นี่ หมิงฉาง ข้าขอบใจเจ้ามากนะ เหมียวเนียน ข้าก็ขอบใจเจ้าเช่นกัน งั้นเจ้าไปกับข้าวเลยก็ได้นะ จะได้ไม่เสียเวลาเจ้าด้วย เพราะอีกอย่างเจ้าก็กำลังจะยกน้ำชาไปให้คุณชายไม่ใช่งั้นรึ ทันใดนั้นทั้งสาวใช้และองครักษ์ก็เดินตรงไปยังห้องพักของ ของคุณชายเคยทันที ผลักดันกล่าว เข้า 2 คนนั้นค่อนข้างรู้จักกันเป็นธรรมดาทั่วไปแต่เขาสองคนนั้น ก็ย่อมเป็นเพื่อนกันได้ดีมาตลอด ดังนั้นสาวใช้นั้น จึงได้ถามขึ้นว่า องครักษ์ของ คุณชายนี่เห็นรู้สึกเหมือนจะมีเรื่องเดือดร้อนเนื้อใจดังนั้นนางจึงถามว่าเกิดอะไรขึ้นหน้าตาแตกตื่นมาขนาดนี้ เหมียวเหมียว ไม่ทราบว่า ท่านองครักษ์มีเรื่องเดือดร้อนเนื้อไส้อะไรอย่างนั้นหรือ ทำไมท่านถึงดูหน้าสีหน้าไม่ดีเลยนะ ถ้ามีเรื่องคงจะมีเรื่องต้องรายงานคุณชายใช่หรือไม่

ท่านใดนั้น หนิงเอ้าก็เดินมาพอดี จึงได้เห็น การกระทำและคำพูด ขององค์ชาย เหอี้ซึ่งเป็นน้องชายของสามีตัวเอง ดังนั้นเขาจึงแอบยิ้มเล็กน้อย และพูดให้กำลังใจ อย่างเพียงเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงมองว่า ช่างเป็นอะไรที่น่าประทับใจยิ่งจริงๆเพราะว่าเขาไม่เคยเห็นใครดีได้ขนาดนี้ แถมตัวเองยังคิดเพียงแค่ว่าที่นี่ดีเหลือเกินไม่เคยคิดแต่เธอฉันวรรณะแบบนี้ทั้งนั้น พระมเหสี อ้าวจะได้เดินตรงเข้าไปหาหรือยัง หมีอันทันที แล้วเอ่ยพูดขึ้นว่า หมิงอ้าว ฮ่าๆๆ อะไรกันเจ้ายิ้มอกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบนี้ อย่าคิดมากเลย มันก็สมควรแล้วนี่ที่เจ้าจะได้ ความดีความชอบแบบนี้ ถ้าคิดว่าเธอควรรับน้ำ ใจ ขององค์ชายเผื่ออี้ไว้นะ เขาเห็นเจ้าเป็นคนสำคัญแบบนี้ไม่เห็นเจ้าเป็นน้องชายแบบนี้ ถ้าคิดว่าในเร็วๆวันนี้ถ้าสวามีของข้าก็คงจะหายดีเช่นกัน เราไม่ต้องกลัว ถึงเศร้าจะคิดว่าเจ้าเป็นคนต้อยต่ำถึงเจ้าจะคิดว่าเธอเศร้าเป็นคนของข้า ก็ไม่ได้หมายความว่า ถ้าจะปล่อยให้เจ้า ไม่เป็นอิสระนี่นา จริงไหม ก็จะเป็นคนดูแลข้า เสมอไปตลอดก็จริง อย่างน้อยก็ถือได้ว่า ถ้าได้น้องชายอย่างเจ้ามาอีกคนนึงก็ยังดีถึงถ้าจะเป็นองครักษ์ของข้า แต่ในใจของข้าไม่เคยคิดว่าเจ้าเ

ดังนั้นอี้หนิงจึงโมโหและใช้อำนาจตัวเองอย่างรุนแรงทำให้เขาไม่พอใจเป็นอย่างมากที่รู้ว่าพ่อของหมีอ้าวและแม่ของหยงอี้ได้หลบหายหนีไปได้มีคนช่วยหนีไปได้ทันดังนั้นเขาจึงตามล้างตามฆ่า หวังเฉินและหมิงอันเขาจึงสั่งให้ทหารและลูกน้องของเขาวิ่งตรงไปยังเมืองหมิงหูซึ่งเป็นเมือง เผ่าพันธุ์มนุษย์ปีกนกสีน้ำเงินทันที ดังนั้นเขาจึงกำหมัดไว้แน่นข้างตัวแล้วพูดขึ้นว่าเขาเจ็บใจที่ปลดปล่อย สุนัขรับใช้หนีไปได้ ดังนั้น หรือเป็นภรรยาของเขานั้น จึงได้วิตกกังวลว่าตัวเองกลัวว่าสามีผู้เป็นฮ่องเต้ของตัวเองนั้นจะเป็นอันตรายเช่นกันดังนั้นเขาจึงบอกให้ทุกคนออกไปและตัวนางนั้นจึงได้ทยอยพูด ทำให้อีหมิงนั้นได้สงบลงแต่กลับทำให้อีหมิงนั้น โมโหยิ่งขึ้น จนทำให้ตัวเองนั้นหักภรรยาของตัวเอง ซึ่งเป็นฮองเฮาล้มลงกับพื้น และจึงได้บีบคอภรรยาของตัวเองโดยไม่รู้ตัว แล้วพูดขึ้นมาว่าตัวเหมือนเหมยอี้ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นคนที่เขาโปรดปรานสักเท่าไหร่ ที่เขาให้สิทธิ์มาเป็นของเราก็หมายถึงว่าเขาต้องการอำนาจทุกสิ่งทุกอย่างเท่านั้นเท่ากับเขาแค่หลอกใช้มืออี้เป็นตัวหมาหวงก้างเท่านั้นเขาไม่เคยรักเหมือนพี่เลยด้วยซ้ำเพราะฉะนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำเพื่อหวัง

หลวงพี่นั้นได้อยู่ในห้องทำงานของเขาคราวนั้นได้ทำงานราชการของตัวเองตามปกติ ดังนั้น เขาจึง ไม่ค่อยเป็นกังวลใจอะไรมาก แต่ในใจลึกๆของเขานั้นเขาก็กลัวกลัวที่หมิ่นอ้าวจะกลับไปหาพี่หมีอีกครั้ง ดังนั้น เขาจึงสั่งให้องครักษ์ของเขา ให้ไปบอก เฮ้ยอี้ว่าให้ชวนหมิงเอ้ามานั่งอยู่ห้องทำงานด้วยกัน จะทำอะไรก็ทำ จะนอนเล่นก็นอนแต่ห้ามห่างไกลจากเขาเด็ดขาด ให้อยู่ในสายตาเขาอยู่ตลอดเวลา หลังจากที่เขาได้แต่งงานกันแล้ว เขาจะทำตัวตามปกติเหมือนเดิม ดังนั้น จึงได้รับคำสั่งให้ไปตาม หมิงอ้าว มานั่งอยู่ที่ห้องทำงานของเขา ทันที แล้วพระตำหนักเฉินหมิงอ้าว เหม็นอ้าว ว่าอย่างไรเจ้ามีอะไรกับข้างั้นรึ แล้วเจ้าเนี่ยมาทำไม ใครสั่งให้เจ้ามาอย่างนั้นหรือ นี่เจ้าเป็นองครักษ์ ของพระสว่างมีค่านี่ ก็มีอันใด หรือว่าสว่างมีไข้เป็นอันใด หยงๆ องครักษ์ ข้าน้อยขอกราบทูลพะยะค่ะพอดี องค์ราชันย์สั่งให้กระหม่อมมาตามพระมเหสีด้วยค่ะ พอดีกระหม่อมทำงาน อยู่ห้องเดียวกับ องค์ราชัน แต่พอดีองค์ราชันท่านให้กระหม่อมมาเชิญพระมเหสีไปนั่งเล่นที่ห้องทำงานขององค์ราชันพะยะค่ะไม่ทราบว่าพระมเหสีจะไปหรือไม่ ดังนั้น หนิงอ้าว จึงได้คิดอยู่แต่ในใจ ก

กลางยอดเขา หมิงหู หยงอี้ ถ้าคิดว่า เราควรที่จะกลับไป ที่เมืองของข้าก่อน เพราะว่า เราต้องคิดแผนโดยการสร้างสถานการณ์อะไรหลายๆอย่าง ทำให้อี้หมิงนั้นได้ยอมรับความจริงว่าตัวเอง ไม่ใช่ค่า ค่า พอแล้วที่จะให้เขาหลอกตัวเป็นตัวข้าแบบนี้ ถ้าเหนื่อยพอแล้ว ข้าเห็นหน้าของเขานั้น เจ็บใจยิ่งนักชิงตัวคนรักของข้าไปเช่นนี้ ชิงตัว พระมเหสีของข้าไปเช่นนี้ข้ารับไม่ได้ ใช่จริงอยู่ ข้าเคยบอกให้เขา ปลอมแปลงเป็นค่า เพื่อที่จะไปสอดส่องดูว่าพัทยาเอก หรือพระองค์รัชทายาทเป็นเช่นไรนิสัยเป็นเช่นไรข้ากลับไม่คิดว่าเขากลับหลอกลวงค่ากับหักหลังข้าและปลอมแปลงเป็นค่าแทน จนทุกวันนี้ทำให้พระมเหสีของข้า ต้องเข้าใจผิดว่า อีหมิงนั้นเป็นตัวข้า ข้าคิดว่าเราต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ ว่าจริงไหม เผยอี้ แล้วท่านจะทำอย่างไรต่อไปล่ะองค์ราชัน ถ้าพัทยาเอกหรือพระมเหสีของท่าน คิดว่าท่านหลอกลวงคิดว่าท่านไม่จริงใจ คิดว่าอี้หนิงเป็นตัวท่านแบบนี้ ท่านจะทำเช่นไร ที่จะให้พระมเหสีของท่านรู้ความจริงกันเล่า ท่านจะใช้วิธี พัทยา เอกหรือพระมเหสีของท่านอย่างนั้นรึ ข้าคิดว่า ถ้าไม่เห็นของสีของท่านพระองค์ทรงไม่พอใจแน่ เพราะมเหสีของท่านหรือองค์รัช

พระตำหนักองค์ราชทายาท เฉินหินอ้าว นั่นใครน่ะ เจ้าออกมาเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้น ข้าสั่งประหารชีวิตเจ้าแน่ จริงๆนะ เจ้าไม่ออกใช่ไหม โทรออกมาเดี๋ยวนี้นะ โชคมีธุระอันใด เจ้าถึงมาหาข้าเช่นนี้ ยามดึกยามดึกเช่นนี้ ใครสั่งให้เจ้ามากัน เอามาเดี๋ยวนี้นะ เจ้าคนบ้า เจ้าเป็นคนร้ายใช่หรือไม่ ถ้าไม่ใช่ จงเผยตัวออกมาเดี๋ยวนี้ ( ทันใดนั้นมีชายร่างชุดดำ วิ่งเข้ามาหา พระไชยาเอก ถึงกับในห้อง ซึ่งทำให้พระไชยาเอกจึงได้ตกใจเป็นอย่างมาก แต่ละว่าใช้ร่างดำคนนั้นที่ใส่ชุดม่วงนั้นถ้าใช้ยาเอก ทรงไม่ทราบเลยว่าเป็นผู้ใดแต่น้ำเสียงนั้นเขาแทบจับไม่ได้ว่าเป็นผู้ใดเพราะเขานั้น โดนปิดปากอยู่ทันที จึงทำให้พระใช้ยาเองนั้นตกเป็นวิกังวลว่ามีโจรเข้าสถานที่ของตัวเองดังนั้นจึงตะโกนร้องเรียกให้องครักษ์และเราทหาร มาช่วยเขาทันที แต่แล้วเริ่มไม่คาดคิดเพราะใช้ชุดดำนั้นดันปิดปากถ้าใช้ยาเอกไว้ ดังนั้น ชุดดำ ที่ใส่ไอ้โม่งนั้นไว้ ก็เปิดหน้าขึ้น เขานั้นจึงรีบร้อนรนกลัวพระชายาเอก จะเสียงดังเพ่งออกไป ดังนั้นเขาจึง ถูกปากเค้าใช้ยาเอง โดยไม่คาดคิดอีกครั้ง อย่างอ่อนโยน และโอบกอดก็ใช้ยาเอกโดยที่ทำให้พระชายาเองนั้นพูดอะไรไม่ออกทั้งสายตา