LOGINShare
บทที่ 8 (1/2) : ตัวตน (1)
Last Updated:
2025-10-24 19:15:30หัวใจดวงน้อยของอวิ่นซงถิงสั่นไหว เมื่อเห็นอวิ่นเฟยหยวนก้มหน้าลง ขนตายาว และหนาของอีกฝ่ายทำให้เกิดเงาใต้ดวงตาคม ท่าทีเศร้าสร้อยของบุรุษตรงหน้าทำให้นางอดที่จะรู้สึกสงสารไม่ได้
แล้วจะว่าไป...ยามนี้ดูเหมือนอวิ่นเฟยหยวนจะผอมลงกว่าครั้งที่เจอกันเมื่อห้าเดือนก่อนมาก แม้ภายในใจจะรู้สึกว่า คำอธิบายที่มาช้าเช่นนี้ มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว
แต่ทว่า...เมื่ออวิ่นซงถิงนึกไปถึงเรื่องราวในวัยเด็กของพวกนาง ยามนั้นทุกครั้งที่นางทำผิดต่ออวิ่นเฟยหยวน เจ้าตัวก็มักจะไม่ถือสา
แล้วในทุกครั้งที่อวิ่นซงถิงลอบหนีออกไปเที่ยวเล่นนอกจวน หรือทำผิดจนถึงขั้นได้รับบทลงโทษจากผู้เป็นบิดามารดา อวิ่นเฟยหยวนก็มักจะออกหน้ารับผิดแทนนาง บางคราถึงขั้นยอมโดนต่อว่า โดนตี แล้วก็มีอยู่บ่อยครั้งที่อีกฝ่ายมานั่งสำนึกผิดเป็นเพื่อนนาง
สตรีในอ้อมแขนเงียบ
Latest chapter
อย่าเรียกข้าว่า...พี่ชาย! บทที่ 14 (1/2) : ขอเป็นฝ่ายปรนนิบัติ (1)
เสียงประทัดที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องทำให้ผู้คนภายในเรือนพากันแตกตื่น อวิ่นซงถิงเงยหน้าขึ้นมองออกไปทางด้านหน้าจวน ตอนนี้ขบวนรับเจ้าสาวคงกำลังฝ่าด่านหยอกเย้าอยู่ด้านนอก ในขณะที่เหล่าสตรีภายในเรือนพากันคาดเดาว่า ขบวนรับเจ้าสาวจะใช้เวลาเท่าใดในการฝ่าด่าน อวิ่นซงถิงก็ได้ยินเสียงตะโกนดังมาจากด้านหน้าเรือนว่า เจ้าบ่าวมาถึงแล้ว ทุกคนภายในเรือนต่างตื่นตะลึง ด้วยเพราะไม่คิดว่า ขบวนรับเจ้าสาวจะฝ่าด่านมาได้เร็วขนาดนี้ ผู้เป็นมารดารีบคว้าผ้ามาคลุมหน้าเจ้าสาว และหยิบผลผิงกั่ว (ผลแอปเปิ้ล) ซึ่งเป็นสัญลักษณ์มงคลแห่งความสงบสุขส่งมาให้นางถือ อวิ่นซงถิงทั้งรู้สึกประหม่า และลนลาน นางรู้สึกราวกับว่า ยามนี้ตนเป็นดั่งหุ่นเชิดให้ผู้เป็นมารดาจูงเดินออกไปจากห้องพักอย่างช้า ๆ พอก้าวเท้าออกจากห้องเสียงเคลื่อนไหวก็ยิ่งอึกทึกขึ้นกว่าเดิมมาก หัวใจของอวิ่นซงถิงพลันเต้นโครมครามขึ้นมา แต่ละก้าวที่เดินเต็มไปด้วยค
อย่าเรียกข้าว่า...พี่ชาย! บทที่ 13 (2/2) : ก้มหน้ายอมรับ (2)
หลังจากจัดการเรื่องรอยแดงบนหน้าผากของบุตรสาว และอดีตบุตรบุญธรรมเสร็จ เผิงจินเยว่จึงสั่งให้เด็กทั้งสองบอกเล่าถึงต้นสายปลายเหตุ เนื่องจากนางเลี้ยงดูอวิ่นซงถิงกับหลิวเฟยหยวนมาเองกับมือ เหตุใดจะไม่รู้ถึงนิสัยใจคอของเด็กสองคนนี้ พอเผิงจินเยว่ได้รับฟังเรื่องราวทุกอย่างจบ ซึ่งมันก็เป็นไปตามคาด...! เผิงจินเยว่หันไปต่อว่า ท่านพ่อตาผู้หวงบุตรสาวก่อนเป็นคนแรก จากนั้นนางก็หันมาต่อว่าบุตรสาว และอดีตบุตรบุญธรรมที่ยังคงนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นตรงหน้า... ซึ่งที่จริงยามนี้เผิงจินเยว่ก็ยังรู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อย แม้ในช่วงวัยเยาว์ของหลิวเฟยหยวนกับอวิ่นซงถิงนางจะสังเกตเห็นสายตา ความใกล้ชิด และท่าทีสนิทสนมที่เกินพอดีระหว่างคนทั้งคู่อยู่บ่อยครั้ง แต่เพราะในช่วงเกือบสามปีที่ผ่านมาหลิวเฟยหยวนแสดงท่าทีเฉยชา และเว้นระยะห่างกับบุตรสาวของนางอย่างชัดเจน
อย่าเรียกข้าว่า...พี่ชาย! บทที่ 13 (1/2) : ก้มหน้ายอมรับ (1)
อวิ่นซงถิงตกใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินว่า บิดามารดาของนางเดินทางกลับมาถึงจวนแล้ว แม้ภายในใจจะเริ่มหวาดกลัว แต่จะช้าหรือเร็ว นางก็ย่อมต้องเผชิญหน้ากับพวกท่าน “พี่ชาย เช่นนั้นพี่ไปซ่อนตัวบนเตียงรอข้าก่อนนะเจ้าคะ” “แต่...” ยังไม่ทันที่หลิวเฟยหยวนจะได้เอ่ยตอบรับหรือปฏิเสธ เขาก็เห็นอวิ่นซงถิงลุกเดินไปถึงหน้าประตูห้องพักแล้ว หลิวเฟยหยวนจึงได้แต่รีบเก็บพวกถ้วย และพวกจานเปล่าบนโต๊ะกลมใส่ลงไปในตะกร้า จากนั้นเขาก็นำตะกร้าใบใหญ่ไปวางไว้นอกหน้าต่าง แล้วส่งสัญญาณเรียกอาต้านให้มารับ ก่อนจะพุ่งตัวไปซ่อนบนเตียงนอนตามคำสั่งของร่างบาง เมื่อเห็นบุรุษที่ตนรักซ่อนกายเรียบร้อยแล้ว อวิ่นซงถิงจึงเปิดประตูเรียกเหล่าบ่าวรับใช้เข้ามาเตรียมอาภรณ์ เตรียมของใช้ และยกน้ำเข้ามาให้นางอาบ แล้วนางก็ได้สั่งให้อาเฉียวไปแจ้งผู้เป็นบิดา
อย่าเรียกข้าว่า...พี่ชาย! บทที่ 12 (2/2) : ให้ความร่วมมือ (2)
อวิ่นซงถิงรู้สึกตัวอีกทีก็เข้าสู่ปลายยามเฉิน (ยามเฉิน เวลา 07:00 -08:59 น.) แล้วที่ตื่นก็เพราะหลิวเฟยหยวนใช้จุมพิตหวานกับฝ่ามือหนาทั้งสองข้างปลุกเร้าจนทำให้นางไม่อาจฝืนข่มตาหลับต่อได้ ซึ่งในค่ำคืนที่ผ่านมา กว่านางจะได้หลับก็เกือบรุ่งสาง หากนับเวลา...ยังไม่ถึงสองชั่วยามเลยด้วยซ้ำ!! อวิ่นซงถิงเงยหน้าขึ้น แล้วจ้องมองหลิวเฟยหยวนตาเขียวปั้ด ขณะที่นางอ้าปากเตรียมจะต่อว่า เสียงตะโกนปลุกจากบ่าวรับใช้คนสนิทของนางก็ดังแทรกเข้ามาในห้องพัก อวิ่นซงถิงตื่นตกใจ นางเตรียมจะลุกออกจากเตียง ด้วยเพราะกลัวว่า เหล่าบ่าวรับใช้คนสนิทจะเปิดประตูห้องพักเข้ามาปรนนิบัติดูแลนางเหมือนในทุก ๆ เช้า แล้วในขณะที่อวิ่นซงถิงจะลุกขึ้นนั่ง วงแขนหนาก็รั้งตัวนางเข้าไปโอบกอด หลิวเฟยหยวนจับปลายคางของนางให้หันกลับไปสบตากับเจ้าตัว จากนั้นก็ขยับเข้ามากระซิบว่า&nb
อย่าเรียกข้าว่า...พี่ชาย! บทที่ 12 (1/2) : ให้ความร่วมมือ (1) ( มี nc นะเจ้าคะ)
พอได้ยินคำพูดเช่นนั้นจากบุรุษตรงหน้า อวิ่นซงถิงก็สำนึกได้ว่า เมื่อครู่ตนเพิ่งจะเอ่ยร้องขอชีวิต หลิวเฟยหยวนถึงได้ยอมหยุด แล้วในยามนี้ส่วนลับของนางก็ยังรู้สึกเจ็บ ๆ ชา ๆ แต่ยังไม่ทันจะได้ตอบรับหรือปฏิเสธ จุมพิตอ่อนหวานจากหลิวเฟยหยวนก็ทำเอาอวิ่นซงถิงเคลิบเคลิ้ม จนเกือบจะลืมสิ้นแล้วทุกอย่าง จากนั้นฝ่ามือหนาก็ขยับขึ้นมาเคล้นคลึงทรวงอกของนาง ทั้ง ๆ ที่อยากจะเอ่ยปฏิเสธ แต่ความอ่อนโยน และความอ่อนหวานของบุรุษที่ตนรักกลับมีแรงดึงดูดที่ทำให้อวิ่นซงถิงราวกับตกอยู่ในภวังค์ แล้วทันใดนั้น หลิวเฟยหยวนก็ยกตัวนางขึ้น จากนั้นเจ้าสิ่งใหญ่โตแทรกเข้ามาทีเดียวจนสุด “อึก! พี่ชาย...อื้อ!!” เสียงครางหวานดังขึ้น พร้อมกับดวงหน้างามที่แหงนเชิด ยามนี้มือของสตรีบนร่างจิกลงบนไหล่กว้างของเข
อย่าเรียกข้าว่า...พี่ชาย! บทที่ 11 (2/2) : แสร้งทำเป็นพลาด (2) ( มี nc นิด ๆ นะเจ้าคะ)
อวิ่นซงถิงนอนหมดแรงอยู่บนเตียง นางไม่เหลือแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะใช้ยกแขนขึ้นด้วยซ้ำ! นางจึงยอมให้บุรุษบ้ากาม และไร้ยางอายอย่างหลิวเฟยหยวนช่วยพาไปอาบน้ำ แต่ผู้ใดจะคิดล่ะว่า... หลิวเฟยหยวนถ่ายทอดพลังภายในลงไปที่ฝ่ามือทั้งสองข้าง แล้วจุ่มลงไปในถังอาบน้ำ พออุณหภูมิน้ำในถังอุ่นกำลังดี เขาก็รีบกลับมาอุ้มอวิ่นซงถิงที่ร่างกายเปลือยเปล่าไปนั่งแช่ตัวในน้ำอุ่นให้ผ่อนคลาย ระหว่างนั้นหลิวเฟยหยวนก็รีบเดินกลับไปเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ก่อนจะกลับมาดูแลปรนนิบัติสตรีที่เขารักอาบน้ำ เมื่อหลิวเฟยหยวนเดินกลับเข้ามาหลังฉากกั้น เขาก็เห็นอวิ่นซงถิงรีบขยับตัวนั่งหันหลังให้กัน ซึ่งเขาก็พอจะคาดเดาได้ว่า นางน่าจะกำลังเขินอาย หรือไม่...ก็คงจะไม่กล้ามองมาที่ตัวเขา เนื่องจากยามนี้ร่างกายของเขาก็เปลือยเปล่าไม่ต่างไปจากนาง หลิวเฟยหยวนหัวเราะหึ ๆ ในลำคอ เมื่อ
You may also like
ทะลุมิติมาเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพลูกติด
วริษา14.5K viewsข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี
หิมะที่ปลิดปลิว32.9K viewsฮูหยินใหญ่
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้22.8K viewsทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน120.8K viewsนางเอกหลบไป นางร้ายมาแล้ว
หยกขาว2.6K viewsทะลุมิติมาเลี้ยงดูบิดาตาบอด
จินอวี้ม่านถัง6.3K viewsพ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
l3oonm@6.0K viewsทะลุมิติมาเป็นสตรีร้ายกาจ 80s
sanvittayam3.2K views
