รถหรูสีดำขับเข้ามาจอดที่หน้าบ้านใหญ่หลังหนึ่ง ประตูรถเปิดออกกว้างตามมาด้วยร่างสูงก้าวลงมายืนเต็มความสูงอยู่ข้างรถและตามมาด้วยอีกคนที่เปิดประตูตามลงมา สองพ่อลูกมองหน้ากันนิ่งก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้น
บ้านหลังใหญ่ตกแต่งสไตล์โมเดิร์น คีรันมองไปรอบๆ บ้านอย่างสำรวจเพราะไม่ได้มาที่นี่นาน สองขาวยาวก้าวเดินไปข้างหน้าช้าๆ ก่อนจะมีแม่บ้านออกมาต้อนรับและพาเดินไปพบกับเจ้าของบ้าน
“คุณพ่อคุณแม่สวัสดีครับ” ไท่ยกมือไหว้สวัสดีผู้ใหญ่ทั้งสองคนที่เปรียบเสมือนพ่อและแม่อีกคน ที่กำลังนั่งเล่นกันอยู่ที่สวนหลังบ้าน
“คุณตาคุณยายสวัสดีครับ” คีรันไหว้ตากับยายทั้งสองท่านเช่นกัน
“อ้าว! ไท่ รัน กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่มาๆ มานั่งก่อนลูก" ทั้งสองคนมองมาที่ไท่กับคีรันอย่างตกใจปนดีใจก่อนจะเรียกให้ทั้งคู่มานั่งที่โต๊ะด้วยกัน
“กลับมาเมื่อวานนี้ครับเลยเพิ่งจะได้แวะมาหาพ่อกับแม่ คุณพ่อคุณแม่สบายดีนะครับ” ไท่เอ่ยถามท่านทั้งสอง
ผู้ใหญ่ทั้งสองมองหน้ากันก่อนคนเป็นพ่อจะหันไปตอบ
“สบายดี แล้วทั้ง
นั่งดื่มกันจนเวลาผ่านไปสักพักใหญ่เหล้าที่ดื่มเข้าไปก็เริ่มมีปฏิกิริยากับร่างกายจนอลินตารู้สึกอยากจะปลดปล่อยมันออกมา“เดี๋ยวลินไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ลินลุกขึ้นยืนหมายจะเดินออกไปเข้าห้องน้ำแต่ก็โดนจับมือเอาไว้ทั้งสองข้าง ฝั่งขวาคือคีรันฝั่งซ้ายคือสายฟ้า“เดี๋ยวผมพาลินไปเข้าห้องน้ำเอง” คีรันบอกสายฟ้า เขาจึงยอมปล่อยมือของลินทำธุระในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยลินก็เดินออกมาล้างมือที่ก๊อกน้ำด้านหน้าซึ่งมีชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาไม่เป็นมิตรเท่าไรยืนล้างมืออยู่ก่อนหน้าเขาอยู่แล้ว ผู้ชายคนนั้นเหลือมองอลินตาเป็นระยะจนคนตัวเล็กมั่นใจว่าอีกคนมองตัวเองแน่ๆ จึงหันไปถาม“มองอะไร” อีกฝ่ายส่งยิ้มที่น่าขยะแขยงมาให้ลิน จนเขารู้สึกขนลุกแปลกๆ“คืนนี้ไปต่อกับเจ้านายพี่มั้ย หน้าสวยหุ่นดีแบบนี้เจ้านายพี่จ่ายไม่อั้นแน่นอน”“เจ้านายอะไร?”“เจ้านายพี่เป็นเสี่ยกระเป๋าหนักของที่นี่เลยนะ”“นายมึงจะเป็นเสี่ยที่ไหนก็ช่างกูไม่ใช่เด็กขายไปซื้อที่อื่น!&
“ทาดาาา~ เพื่อนลินกูซื้อขนมร้านดังมาฝาก” สกายเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมถือถุงขนมเจ้าดังเจ้าประจำที่ลินกับสกายชอบกินสมัยเรียนมหาลัย สกายถือเดินเข้ามาในห้องทำงานของลินก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกันลินเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนสนิทที่เดินเข้ามาในห้องทำงานพร้อมขนมอีกหลายถุงที่อยู่บนโต๊ะตรงหน้าเขา ขนมที่ลินบอกว่าพี่ฟ้าชอบกินและหลังจากนั้นมาเจ้าขนมพวกนี้ก็มักจะถูกเพื่อนเขาซื้อมาฝากอยู่ประจำ เรียกได้ว่ากินจนเขาเบื่อ“แน่ใจว่าซื้อมาฝากกู”“อันนี้ของมึง ส่วนอันนี้ของพี่ฟ้า” สกายหยิบถุงขนมหนึ่งถุงให้เพื่อนส่วนที่เหลือก็เก็บไว้ให้พี่ชายของเพื่อนลินส่ายหน้าให้เพื่อนขำๆ กับการทุ่มเทเพื่อจีบพี่ฟ้า ก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อและปล่อยให้เพื่อนเดินไปนั่งเล่นที่โซฟารับแขกรอ“กูถามมึงจริงๆ นะกาย มึงจะจีบพี่ฟ้าจริงเหรอวะ”“เออกูจะจีบพี่มึง แล้วมึงก็ไม่ต้องมาห้ามด้วยเพราะกูไม่กลัวมึงหรอก”“กูไม่ได้จะห้าม แต่กูอยากบอกมึงเอาไว้ว่าพี่ฟ้าไม่ค่อยสนใจเรื่องรักๆ ใคร่ๆ เท่าไรกูกลัว
ลินอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาหาคีรันที่ห้องครัว พอดีกับที่อีกฝ่ายจัดโต๊ะเสร็จ คีรันที่เห็นลินเดินออกมาจากห้องนอนก็หันมายิ้มให้เขาและเลื่อนเก้าอี้ให้ลินได้นั่งที่โต๊ะกินข้าว“ขอบคุณครับ”ลินมองข้าวผัดที่มีไข่เจียวหอมๆ สีเหลืองทองปกคลุมอยู่ด้วยความหิวและคิดถึงเมนูโปรดที่เมื่อก่อนเขาขอให้คนตรงข้ามทำให้กินอยู่บ่อยๆ“ลองชิมดูสิครับยังอร่อยเหมือนเดิมมั้ย” ลินตักข้าวชิมไปหนึ่งคำและรสชาติของมันก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน“ยังอร่อยเหมือนตอนนั้นเลยครับ” ลินพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อยเมื่อนึกไปถึงตอนที่เขาทั้งคู่อยู่ด้วยกันสมัยเรียนมหาลัยและย้ายมาอยู่คอนโดด้วยกันคีรันลุกขึ้นเดินมานั่งคุกเข่าข้างหนึ่งมองคนรักที่ก้มหน้าซ่อนใบหน้าที่เจ็บปวดเอาไว้ไม่ให้เขาเห็น คีรันเอื้อมมือไปจับมือเล็กมาแนบที่แก้มของตัวเองทั้งสองข้าง เพื่อให้คนที่กำลังบังคับไม่ให้ตัวเองร้องไห้อยู่มองหน้าเขา“คนดีมองหน้าพี่สิครับ” คนตัวเล็กมองหน้าของคีรันตามที่เขาบอกใบหน้าสวยเปรอะเปื้อนไปด้วยหยดน้ำตาที
จูบอันดูดดื่มถูกส่งมอบให้คนตัวเล็กใต้ร่าง มือหนาล้วงเข้าไปในเสื้อนอนผ้าลื่นสีเขียวก่อนจะเจอเข้ากับยอดอกที่ชูชันอยู่ภายใต้เสื้อนอน คีรันเลิกเสื้อของอลินตาขึ้นเผยให้เห็นยอดอกสีชมพูกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจ ลิ้นร้อนชื้นแตะเข้าที่ยอดอกของอลินตาจนเจ้าตัวถึงกับสะดุ้งตกใจก่อนที่ริมฝีปากหนาจะเปลี่ยนจะโลมเลียเป็นดูดดึงจนร่างบางส่งเสียงครางออกมา มืออีกข้างของคีรันที่ว่างอยู่ก็บดขยี้ตุ่มไตสีชมพูอีกข้าง“อ๊ะ อ่าส์” อลินตานอนบิดกายไปด้วยความเสียวซ่านบริเวณหน้าอกที่คนตัวสูงสลับดูดไปมาซ้ายขวาพร้อมกับขยำจนเกิดรอยแดง คีรันมองภาพตรงหน้าอย่างพอใจเมื่อได้เห็นคนตัวเล็กนอนบิดเร่า เขาก้มหน้าลงไปกดจูบที่ริมฝีปากของคนตัวเล็กอีกรอบพร้อมยกตัวของอีกคนให้ขึ้นมานอนทับตัวของเขาเอาไว้“วันนี้พี่ให้ลินคุมเกมเองเลยครับ” อลินตากัดริมฝีปากเล็กน้อยด้วยความเขินอายเมื่อมองไปที่ใบหน้าคมของอีกฝ่ายที่กำลังจ้องมองมาที่ตัวเองด้วยสายตาที่พร้อมจะกลืนกินเขาเข้าไปร่างเล็กก้มลงจูบกับคีรันพร้อมกับมือบางลูบไปไล้ไปตามหน้าอกแกร่งจนลงไปถึงซิกแพคแน่นปึ๊กที่บ่งบอกว่าอีกฝ่ายรักษาสุขภาพของตัวเองเป็นอย่างดี ลินผละจากริมฝีปากของคีรันเคลื่อนใ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้เจ้าของห้องจำต้องละจากงานตรงหน้าเงยหน้าขึ้นมองคนที่เปิดประตูเข้ามาก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ ร่างบางก้าวเดินเข้ามาในห้องทำงานของสายฟ้าและนั่งลงเก้าอี้ตรงหน้าเขา“ดีครับพี่ฟ้าผมซื้อของมาฝาก” ถุงของฝากถูกวางลงตรงหน้า สายฟ้ามองไปยังถุงของฝากที่คนตรงหน้าซื้อมาฝาก นี่ก็ผ่านมาเกือบจะสองอาทิตย์แล้วที่เขาต้องโดนคนตัวเล็กตรงหน้าตามจีบทั้งๆ ที่ไม่มีอะไรคืบหน้าไปมากกว่าที่เขากินขนมพวกนี้ให้อีกฝ่ายดีใจเก้อคนอะไรอดทนเก่งเป็นบ้า“มีธุระอะไรหรือเปล่า”“ผมแค่แวะเข้ามาหาพี่ฟ้าเฉยๆ เดี๋ยวก็ต้องรีบไปทำธุระต่อ แล้วนี่ไอ้ลินมาทำงานหรือยังครับ”“วันนี้ตัวเล็กไม่เข้าบริษัท”“อย่างนี้นี่เอง งั้นเดี๋ยวผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” สกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและหันหลังเตรียมจะเดินออกจากห้อง แต่ก่อนประตูห้องจะปิดลงเจ้าตัวก็ยังไม่วายย้ำคนตัวสูงที่นั่งหน้านิ่งอยู่โต๊ะทำงานให้อีกฝ่ายรำคาญเล่น“ตอนกินขนมพวกนี้ก็อย่าลืมคิดถึงหน้าคนซื้อมาฝากด้วยนะครับ ทานให้อร
คีรันขับรถเดินทางมาพบป๊าที่บ้านพักทันทีเมื่อคนของเขาที่แฝงตัวเข้าไปทำงานบ่อนของเสี่ยสิงห์ส่งข่าวเรื่องเกี่ยวกับการตายของหม่าม้ามาให้ป๊าของเขา เมื่อขับรถมาถึงคีรันก็รีบวิ่งเข้าไปในบ้านเพื่อถามถึงเรื่องที่คนนั้นส่งมา“ป๊าคนของเราว่าไงบ้านครับ”“มันรู้แล้วว่าใครเป็นคนยิงลดา” คีรันใจเต้นระรัวเมื่อเรื่องที่เขาอยากรู้มาตลอดเริ่มจะคลี่คลายออกมาเรื่องๆ ถึงแม้จะใช้เวลานานลากยาวมาเกือบแปดปีก็ตาม“แล้วมันได้บอกมั้ยครับว่าเป็นใคร”“มือปืนที่มีคนจ้างมายิงลดาชื่อทิศเป็นลูกพี่ลูกน้องกับมือขวาของเสี่ยสิงห์ แต่มันไม่รู้ว่าไอ้คนนั้นคือใครเพราะเข้าใกล้พวกมันมากไม่ได้เดี๋ยวพวกมันจะสงสัยเอาและเดือนหน้ามันก็จะออกมาจากที่นั่นแล้วเพราะลูกน้องเสี่ยสิงห์เริ่มสงสัยตัวมันแล้ว” ไท่บอกกับลูกชายทั้งหมดที่เขาคุยกับคนของเขาที่แฝงตัวเข้าไปอยู่ที่บ่อนของเสี่ยสิงห์เพื่อสืบเรื่องนี้ให้เขา“งั้นก็บอกให้มันรีบหาทางออกมาจากที่นั่นให้เร็วที่สุดเลยนะครับป๊า ส่วนเรื่องคนชื่อทิศเดี๋ยวผมจัดการเอง” คีรันบอก
ป๊าเดินทางไปต่างประเทศได้สองวันแล้วซึ่งทางนั้นก็ต้องรับป๊าของเขาเป็นอย่างดีเพราะไปมาหาสู่กันประจำจึงไม่เป็นปัญหาสำหรับการเดินไปทางไปที่นั่นสักเท่าไรหลังจากที่นั่งประชุมงานกับลูกน้องเกือบครึ่งค่อนวันคีรันที่ไม่มีงานที่ไหนต้องไปทำแล้วเขาจึงรีบขับรถไปหาคนรักที่บริษัททันที วันนี้ทั้งวันเขายังไม่ได้โทรหาหรือเห็นหน้าคนตัวเล็กเลยสักครั้งเพราะงานที่บริษัทของเขาช่วงนี้มีปัญหานิดหน่อยขายาวก้าวเดินไปยังห้องทำงานของประธานบริษัท คีรันไม่ลืมที่จะเอ่ยทักเลขาของอลินตาที่กำลังเปิดประตูเดินออกมาจากห้องทำงานของเจ้านาย“สวัสดีค่ะคุณคีรัน”“สวัสดีครับ พอดีผมมาหาลินไม่ทราบว่าตอนนี้เขาว่างอยู่หรือเปล่าครับ”“ว่างค่ะคุณรันเข้าไปได้เลยครับ” คีรันเอ่ยขอบคุณ คุณเลขาของคนรักก่อนจะผลักประตูห้องเข้าไปอลินตาเงยหน้ามองคนมาใหม่ที่เปิดประตูห้องทำงานของเขาเข้ามาก่อนรอยยิ้มหวานจะปรากฏต่อหน้าของอีกฝ่าย ร่างสูงเดินอ้อมมาหยุดยืนอยู่ข้างๆ เขาก่อนจะก้มหน้าลงมาแนบริมฝีปากลงบนอวัยวะเดียวกัน ลมหายใจร้อนริ
ร่างเล็กเดินเข้ามาข้างในกับเพื่อนผู้ชายข้างๆ เขานำเสนอที่นี้ให้เพื่อนฟังเพื่อหาอะไรทำแก้เบื่อขณะที่ต้องรอแฟนของมันคุยงานกับคู่ค้า สกายเดินเกาะเกี่ยวแขนเพื่อนเข้ามาในบ่อนที่โด่งดังและนักท่องเที่ยวเยอะที่สุดขิงเป็นคนไทยที่ได้สามีสัญชาติอเมริกาสกายรู้จักกับขิงเพราะเป็นแฟนเก่าที่แปลเปลี่ยนมาเป็นเพื่อน มีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจคนที่รองลงมาจากไอ้ลินก็คือไอ้ขิงคนนี้เนี่ยแหละ แต่ไม่รู้อะไรที่ทำให้มันเปลี่ยนจากรุกมาเป็นรับได้นะ แต่เขาก็ไม่เคยถามมันหรอกเพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของมัน“กายอยากเล่นอะไรหรือเปล่า” ไอ้ขิงหันมาถามเขาขณะที่เดินเข้ามาข้างใน“ไม่รู้สิกายแล้วแต่ขิงเลย”“งั้นไปเล่นนั่นกัน” ขิงชี้ไปที่เครื่องเล่นที่อยู่ไม่ไกลนักพร้อมกับเดินไปและเหรียญที่สามีให้เงินมาแลกแบบอันลิมิเตดทั้งสองคนนั่งเล่นนั่งเสี่ยงดวงกันอยู่ตรงนั้นนานพอสมควรและไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าทั้งคู่ตกเป็นเป้าสายตาของใครบางคนอยู่ แต่ดูเหมือนคนที่นั่งมองทั้งสองคนอยู่ก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาเสียอย่างนั้น ทั้งๆ ที่ไม่ได้สนใจหรือแยแส
เวลาล่วงเลยผ่านมาจนตอนนี้อาทิตย์หน้าอลินตาก็ต้องเตรียมของใช้ไปที่โรงพยาบาลเพื่อความปลอดภัยเพราะถึงเดือนที่เขาใกล้จะคลอดแล้ว ตอนนี้ว่าที่คุณพ่อลูกสองก็เริ่มยุ่งๆ อยู่กับงานที่บริษัทเพราะเขาต้องมอบหมายหน้าที่ให้กับอีกคนเพราะคีรันอยากจะหยุดทำงาน 3 เดือนเพื่อออกมาดูแลลูกแฝดช่วยอลินตาตอนแรกที่ลินรู้ก็ไม่ยอมเพราะไม่อยากให้คีรันหยุดงานนานเกินไปเผื่อมีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้นที่บริษัท คีรันก็บอกกับเขาว่าคนที่ตัวเองมอบหมายให้ทำหน้าที่เป็นประธานบริษัทแทนคีรันในช่วงที่คีรันหยุดงานเป็นคนที่อยู่กับเขามานานและไว้ใจได้ แล้วคีรันก็ไม่ได้ให้คนนั้นมาดูแลแค่คนเดียวแต่จะมีป๊าของเขาเข้ามาดูแลช่วยด้วยอีกคนคนตัวสูงบดจมูกลงบนแก้มจ้ำม่ำของคุณแม่ลูกสองที่กำลังนั่งอ่านหนังสือเด็กแรกเกิดอยู่ที่เตียงนอนเพื่อรอคีรันอาบน้ำเสร็จแล้วเข้านอนพร้อมกัน“อื้ออ!!”“หอมจัง” พูดจบก็เดินมาอ้อมเตียงมาฝั่งที่ตัวเองนอนก่อนจะขึ้น
เข้าสู่เดือนที่ 5 ร่างกายของคุณแม่ลูกแฝดก็เริ่มมีน้ำมีนวลขึ้น หน้าท้องที่เคยแบนราบตอนนี้กลับเริ่มนูนยื่นออกมาเพราะในท้องของคุณแม่มีเด็กๆ อยู่ด้วยกันตั้งสองคน“หนูระวังครับ!” คีรันสาวเท้ารีบเดินไปประคองคุณแม่ที่กำลังเดินลงมาจากชั้นสองด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับโดนอลินตาเหวใส่เพราะเสียงดังจนเจ้าตัวสะดุ้งตกใจ“พี่รันจะเสียงดังทำไมครับ”“ก็ลินจะเดินลงมาจากชั้นบนทำไมไม่เรียกพี่ละครับพี่จะได้เดินขึ้นไปรับ”“แค่นี้เองลินเดินลงมาเองได้สบายมากครับ”“ดื้อ!!” คีรันดุคนรักอย่างไม่จริงจังมากนักพร้อมกับยกมือขึ้นบีบจมูกรั้นของอลินตาอย่างมันเขี้ยวคีรันพาอลินตาเดินไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นเพื่อรอสกายกับสายฟ้าที่โทรมาบอกเมื่อช่วงเช้าว่าจะเข้ามาหา อลินตานั่งกินมะม่วงกับคีรันรออยู่ไม่นานคนที
สกายเดินมาขึ้นรถที่จอดอยู่ที่โรงจอดรถของบ้านสายฟ้า เมื่อเขากำลังปิดประตูก็มีมือหนามาจับเอาไว้ไม่ให้สกายปิดประตูรถได้“เดี๋ยวพี่ไปส่ง” สายฟ้าเอ่ยกับสกายด้วยน้ำเสียงเรียบ“ไปส่งทำไมครับผมเอารถมา” สรรพนามที่เรียกผมแทนชื่อตัวเองบ่งบอกว่าเจ้าตัวดูจะไม่พอใจเอามากๆ จนสายฟ้ารู้สึกเจ็บจื๊ดๆ ที่อกข้างซ้ายเสียอย่างนั้น“พี่ขอโทษครับ”“ขอโทษทำไมครับพี่ฟ้าไม่ได้ทำอะไรผิดเสียหน่อย ปล่อยด้วยครับผมจะกลับบ้าน”“ให้พี่ไปส่งนะครับคนดี พี่ฟ้าขอโทษต่อไปนี้พี่ฟ้าจะไม่แกล้งหนูแล้ว” สายฟ้าพูดพร้อมจับที่ข้อมือของสกายพร้อมออกแรงดึงให้อีกฝ่ายลงมาจากรถ“พี่ฟ้าจะพาผมไปไหนครับ”“ไปหาแด๊ดกับแม่พี่ครับ” พูดจบก็ลากคนตัวเล็กเดินกลับเข้าไปในบ้าน พอดีกับคีรันและอล
คุณหมออนุญาตให้คีรันออกจากโรงพยาบาลได้แต่ก็ต้องกลับไปให้หมอล้างแผลและรักษาบาดแผลที่เหลือให้หายต่อ คีรันเลือกกลับมาฟื้นฟูร่างกายที่บ้านแทนคอนโดเพราะอลินตาเสนอจะมาดูแลเขาหลังจากที่ออกจากโรงพยาบาล แม้จะค้านแต่คุณแม่ท้องอ่อนก็ดื้อดึงที่จะมาคีรันไม่อยากให้อีกฝ่ายเดินเหินเยอะเพราะท้องอ่อนอยู่จึงเลือกมาที่บ้านดีกว่าเพราะที่บ้านยังมีแม่บ้านที่พอจะเรียกใช้ได้“ค่อยๆ เดินนะครับ” คนตัวเล็กบอกคนเจ็บที่กำลังช่วยกันพยุงตัวมานั่งที่เก้าอี้อยู่ที่สวนหน้าบ้านในยามเช้าของวัน“หนูทำไมไม่หาผ้ามาคลุมด้วยครับอากาศเย็นๆ แบบนี้เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะ”“เดี๋ยวลินให้พี่แป้งไปหยิบให้ก็ได้ครับ” อลินตาหันไปบอกกับพี่เลี้ยงที่ตามมาดูแลเขาที่นี่ตามคำสั่งของแด๊ดให้พี่แป้งไปหยิบผ้าคลุมมาให้ตามที่คีรันบอก เมื่อได้ผ้าคลุมตัวเองแล้วอลินตาก็ถูกคนตัวสูงบังคับให้ไปนั่งข้างๆ กันก่อนที่แขนแกร่งจะกอดเขาไว้แน่น&ldq
“ไม่จริง…พ่อโกหก พ่อพูดโกหกไอ้รันเป็นคนบอกผมเองว่าเกาะนั่นเป็นชื่อของมันไม่ใช่ชื่อผม ไม่จริง! พ่อโกหก พ่อโกหกผม!!!”ภายในห้องเงียบสงัดเมื่อสิ้นประโยคที่พายุตะโกนออกมาทั้งน้ำตา ขาทั้งสองข้างก็พลันทรุดนั่งลงบนพื้นอย่างแรงตรงหน้าผู้เป็นบิดาที่ยืนน้ำตาไหลด้วยความเสียใจที่เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะคนคนเดียว“พะ อึก พ่อโกหก”“ทุกอย่างที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริงทั้งหมด”“อึก”“ยอมรับผิดเถอะนะพายุเรื่องทุกอย่างจะได้ทุเลาลง”“ผะ ผมขอโทษ พ่อผมขอโทษ” ณรงค์เดินเข้าไปหาลูกชายพลางทรุดตัวนั่งคุกเข่าข้างเดียวลงกับพื้นพร้อมเอื้อมมือไปแตะลงบนไหล่อันสั่นเทาของลูกชาย“ฉันไม่เคยโกรธเคยเกลียดแกเลยเพราะแกเป็นล
"ถ้าหนูไม่พูดพี่ฟ้าจะไม่ใจดีแล้วนะครับ"“....” สกายนั่งนิ่งไม่แม้แต่จะเอ่ยอะไรใด ๆ ออกมาเมื่อได้ยินที่คนตัวสูงพูดแบบนั้น“หมดฤทธิ์แล้วเหรอครับ” สายฟ้าพูดยิ้มๆ โดยที่คนบนตักไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่ากำลังถูกเขาต้อนให้จนมุมอยู่“เมื่อไหร่จะเลิกทำแบบนี้กับผมสักทีครับ”“พี่ทำอะไรเหรอครับ”“ก็ที่ทำอยู่นี่ไงครับ ผมไม่อยากรู้สึกกับพี่ไปมากกว่านี้แล้วพี่ฟ้าปล่อยผมไปได้มั้ยครับแล้วผมสัญญาว่าจะไม่มาให้พี่ฟ้าเจอหน้าผมอีกเลย” คนพูดพยายามเก็บอาการไม่ให้อีกฝ่ายจับน้ำเสียงของเขาได้ว่ามันกำลังสั่นแค่ไหน“พูดเหมือนจะไปที่ไหนเลยนะครับ” สายฟ้าเอ่ยถามคนบนตัก“ผมกำลังจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ผมกำลังจะตัดใจจากพี่ฟ้าและไปเริ่มต้นใหม่ที
ช่วงสายของวันอลินตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหัวเล็กน้อยเพราะเมื่อวานร้องไห้ไปเยอะ เปลือกตาสีไข่กะพริบตาขึ้นลงเพื่อปรับสายตากับแสงแดดที่ส่องเข้ามาภายในห้อง ภาพตรงหน้าของเขาตอนนี้คือฝ้าเพดานสีขาวสว่างก่อนที่รอบดวงตาจะรู้สึกร้อนผะผ่าวขึ้นมา หยดน้ำตาร่วงรินไหลลงมาข้างหางตาพร้อมกับเสียงสะอื้นไห้เบาๆเสียงเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับหมอและพยาบาลที่เข้ามาตรวจอาการของลิน สายฟ้าที่นอนหลับอยู่ที่โซฟาในห้องพักกับสกายก็สะดุ้งตัวตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงหมอและพยาบาลพูดคุยกับคนไข้บนเตียง“ตอนนี้คนไข้ไม่ได้เป็นอะไรมากแล้วถ้ายังไงหมออยากให้คุณระวังตัวให้มากขึ้นด้วยนะครับเพื่อตัวคุณแล้วก็เด็กในท้องครับ”“ครับ?” คนป่วยที่นั่งอยู่บนเตียงนั่งมึนอยู่กับคำพูดของหมอเมื่อครู่เขาท้องอย่างนั้นเหรอ?“อะไรนะครับหมอ” สายฟ้าที่ได้ยินหมอพูดเมื่อกี้ก
ปัง!!เสียงปืนดังขึ้นมาจากทิศทางหน้าประตูห้องพร้อมกับการปรากฏร่างของสายฟ้ากับสกายและลูกน้อง ฝั่งของเสี่ยสิงห์เมื่อได้ยินเสียงปืนที่มาจากทิศทางอื่นลูกน้องก็รีบวิ่งไปคุ้มกันพร้อมทั้งยังพาไปหลบในมุมคีรันเมื่อเห็นว่าทุกคนวิ่งหาที่หลบก็รีบพาอลินตาวิ่งไปหาสายฟ้า“หลบ!” เสียงของสายฟ้าร้องขึ้นเมื่อเห็นพายุที่หลบอยู่หลังโซฟาตัวใหญ่เล็งปืนมาคีรัน คีรันดันให้คนรักก้มลงพร้อมทั้งใช้ตัวเองบังเอาไว้ ก่อนที่สายฟ้าจะส่งสัญญาณให้รีบวิ่งออกไปปัง!กระสุนจากพายุยิงมาโดนแขนของคีรันจนเลือดไหลย้อยลงมาตามแขนซึ่งเป็นช่วงที่ลูกน้องของสายฟ้ายิงสะกดพวกเสี่ยสิงห์เอาไว้ให้คีรันกับอลินตารีบหนีไปขณะที่กำลังจะวิ่งไปถึงหน้าลิฟต์ ประตูลิฟต์ก็เปิดออกพร้อมกับลูกน้องของเสี่ยสิงห์ที่ผู้เป็นนายเรียกให้ขึ้นม
คีรันตื่นขึ้นมาด้วยอาการเจ็บบริเวณท้ายทอยตรงที่โดนลูกน้องของเสี่ยสิงห์ใช้กระบอกปืนทุบเขา คีรันอยากจะเอื้อมมือไปจับตรงที่ปวดแต่ก็เหมือนจะยากยิ่งเพราะทั้งแขนและขาของเขาตอนนี้ถูกมัดติดกับเก้าอี้เอาไว้ดวงตาสีเปลือกไข่กะพริบตาถี่เพื่อปรับสายตาก่อนจะเห็นภาพเบื้องหน้าของตัวเอง เตียงนอนหลังใหญ่สีขาวตอนนี้มีร่างเล็กของอลินตานอนหลับอยู่พร้อมทั้งแขนทั้งสองข้างยังถูกมัดติดกันเอาไว้อีก“ฟื้นแล้วเหรอคุณคีรัน” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอยู่เบื้องหลังของคีรัน พร้อมกับเสียงฝีเท้าของเสี่ยสิงห์เดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างๆ เขา“ปล่อยเมียกู!” คีรันเอ่ยบอกคนที่ยืนอยู่ๆ ข้างๆ เขาด้วยน้ำเสียงเรียบโดยไม่ได้เกรงกลัวเลยสักนิดว่าตัวเองจะถูกอีกฝ่ายฆ่าทิ้ง“อ่า อย่าเพิ่งรีบร้อนสิครับ ผมยังไม่ได้เล่นอะไรสนุกๆ ให้คุณรันดูเลยนะครับ” ร่างสูงเดินไปนั่งลงที่ปลายเตียงนอนหลังใหญ่ที่มีอลินต