“ช่วงนี้ชอว์ยุ่งๆ เขากำลังตระเตรียมอะไรไม่รู้เยอะแยะ เขาบอกว่าจะเล่าเรื่องเกี่ยวกับอามันต์ให้เค้ารู้ จริงๆเค้าไม่ได้อยากรู้หรอกแต่ชอว์บอกว่าเค้าเกี่ยวกับประเทศอามันต์นะ”
“สาเหตุที่พวกเราต้องไปเมืองไทย ก็เพราะว่ารับงานจากคนในราชวงศ์ของอามันต์ แล้วที่เกี่ยวกับหนูอัญที่ข้อมือหนูอัญนั่นไง รู้มั้ยว่านั่นคือสิ่งของแทนตัวองค์หญิงของอามันต์ซึ่งเธอคนนั้นก็คือแม่ของหนูอัญ” หนูอัญรับฟังอย่างเงียบๆ แต่เธอก็ตื่นเต้นไม่น้อย
ว้าวววว หนูอัญร้องออกมาตามระดับความตื่นเต้น แต่เอาเถอะวาสนาของคนมันมีอยู่จริง หนูอัญคิดดีแต่... “แล้วทำไมชอว์ต้องไปประเทศไทยด้วย”
“แม่ของหนูอัญเป็นองค์หญิงที่สิ้นพระชนม์ไปแล้วนะสิ” หนูอัญตกใจแต่แตกต่างจากคราวแรกกันอย่างสิ้นเชิง
“ลอบฆ
ครืดดดด ซีลากศพออกมาแต่ปกปิดไม่ให้คนที่ห้าเห็นว่าพวกมันตายไปแล้ว และชอว์ก็ดึงความสนใจมันด้วยการยกแขนทั้งสองข้างขึ้นพร้อมหมุนตัวแสดงความจริงใจว่าตัวเขาทั้งตัวไม่มีอาวุธอะไรทั้งนั้นนอกจากผ้าขนหนูที่พันรอบเอวสอบกับหยดน้ำบนผมและตามตัว ม่อนและซีลากพวกอีกสามไปกองรวมกัน ม่อนแม้จะบาดเจ็บขอบตาเขาแตก ปากแตกและจมูกมีเลือดไหลออกมา แต่สายตาของม่อนก็ดูแคลนพวกองครักษ์ที่เลื่องลือแค่ชื่อเสียง พอเจอกับตัวจริงๆ พวกมันช่างอ่อนด้อยนักและที่เขาบาดเจ็บนั้นก็เพราะเขารับมือพวกมันพร้อมกันสามคนเลยต่างหาก หนูอัญแม้จะตกอยู่ในกำมือฝ่ายไม่ประสงค์ดีกับเธอ แต่เธอก็สงบนิ่งมากไม่แพ้ชอว์ เหตุผลนะเหรอ...ง่ายมาก ถ้าเธอสามารถอยู่กับชอว์ได้ คนทั้งโลกแม้จะขึ้นต้นชื่อว่าอาชญากรก็ยังเหี้ยมและโหดไม่เท่ากับเขาคนนี้ แล้วจะมีใครให้เธอต้องกลัวอีกละ แน่นอนว่าเธอไม่ได้หมายความว่าจะไม่กลัวตาย ในทางตรงข้ามเธอกลัวมากกว่าทุกสิ่งอย่างในโลกนี้ ‘ความตาย’ เธอไม่ได้อยากตายและวันนี้เ
“เราน่าจะไปถึงค่ำๆ การเดินทางบนทะเลทรายไม่เหมือนการเดินทางบนถนน” หนูอัญพยักหน้าเข้าใจ รถวิ่งเข้าสู่ผืนดินที่เป็นทะเลทราย จะถึงเร็วหรือช้าสำหรับเธอไม่ใช่ปัญหา เธอยังไม่เคยเห็นทะเลทรายมาก่อน ความตื่นเต้นจึงเกิดขึ้นมากมาย แต่เมื่อพวกเธอเดินทางมาได้ยังไม่ถึงชั่วโมง “แวะปั้มได้มั้ย” หนูอัญแสดงสีหน้าไม่ค่อยดีนัก ที่นี่มีปั้มเสียที่ไหนกันเล่า! แต่ชอว์ก็เข้าใจว่าเธอต้องการอะไร “ทนอีกนิด จะมีหมู่บ้านข้างหน้าเราสามารถเข้าห้องน้ำที่ร้านขายของได้” หนูอัญยิ้มพร้อมพยักหน้าอย่างปลาบปลื้มและเป็นพระคุณที่เขาช่างเข้าอกเข้าใจเธอเหลือเกิน การเดินทางล่าช้ากว่าที่ชอว์คิดไว้ ตอนแรกเขาคิดว่าพวกเขาน่าจะถึงตอนหัวค่ำ แต่ตอนนี้ย่างเข้าสามทุ่มแล้ว พวกเขาพึ่งจะหลุดออกมาจากเส้นทางทะเลทราย Zzzzzz ยายเด็กที่ทำให้ช้าตอนนี้ได้หมดฤทธิ์เดชหัวสั่นหัวคลอนอยู่ข้างกายเข
“จริงค่ะเป็นประเทศที่น่าสนใจมาก เพราะเราจะอยากได้แผ่นดินที่กว้างใหญ่ไปทำไมถ้าความยิ่งใหญ่นั้นล้วนแล้วมีแต่ปัญหาและความอดอยาก” ชอว์ยิ้มออกมาในทันที เขารู้อยู่แล้วว่าไม่เกินกว่าที่หนูอัญจะเข้าใจและคิดได้ แต่... “แต่!!! มันน่าเกลียดมากเลยนะคะที่คุณจะไปอยากได้ของที่ไม่ใช่ของตัวเอง” ชอว์หยุดรอยยิ้มและหลี่ตามองยายเด็กปากดี ด่าเขาชัดๆ แบบไม่อ้อมค้อมหรือรักษามารยาทรักษาชีวิตเลยนะ! “ไม่อยากแก่ตายหรือยังไง” ชอว์สวนกลับเสียงราบเรียบที่ทำเอาคนฟังที่ลืมตัวขนลุกซู่ เธอใช้คำรุนแรงกับเขามากไปแล้ว การเดินทางกว่าสองชั่วโมงพวกเธอก็มาถึงเมืองหน้าด่านของทั้งสองประเทศ ชอว์บอกว่าด่านจะเปิดให้ข้ามไปแค่วันละห้าชั่วโมงเท่านั้น จึงทำให้สองฟากเต็มไปด้วยร้านค้าโรงแรมมากมาย คนเข้าและคนออกมีไม่ขาดสาย กว่าพวกเธอจะผ่านและเข้ามาได้จนครบทุกคนก็ใช้เวลาชั่วโมงกว่าๆ
อื้มมมมม หนูอัญเกร็งกระตุกปลดปล่อยสายธารวนิลาให้กับชอว์ได้อิ่มเอมในมื้อนี้ วงแขนกำยำโอบกอดร่างบางไว้อย่างหวงแหน หนูอัญหลับไปแล้ว เธออ่อนเพลียมาก เด็กหนอเด็ก “อยู่กับฉันให้ได้นะหนูอัญ” เสียงฝากฝังเข้าไปในความฝันของหนูอัญก่อนที่ชอว์จะผละแยกออกมา เขาต้องไปจัดการเตรียมของที่จะนำไปอามันต์ด้วย ของสิ่งนี้เขาต้องจัดการด้วยตัวเขาเองเท่านั้น ‘ตราราชทรัพย์’ ปูนปลาสเตอร์ที่เคลือบปิดไว้ ชอว์ค่อยๆ เคาะและล้างมันออก หยกและทองคำบริสุทธิ์ปรากฎอยู่ตรงหน้าเขา ซู่ซู่ซู่ ชอว์เปิดน้ำล้างค่อยๆให้สายน้ำชำระคราบปูนออกไปให้จนหมด ด้านล่างเป็นรูปงูล้อมรอบอักษรตัวเอ “เพราะเจ้านี้สินะที่เป็นสาเหตุของเรื่องทั้งหมด” ชอว์หันไปมองร่างบางที่เขาคิดว่าเธอหลับไปแล้ว แต่ตอนนี้เธอมายืนอยู่ที่ขอบประตูร่างกายห่มหุ้มเพียงผ้าขนหนูเหมือนกับเขาที่มีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบ หนูอัญเคลื่อนไหวได้เงียบจนเขาไม่รู้ตัวหรือว่าเขาประมาทเธอมากเกินไป หรือเขามัวแต่จดจ่ออยู่กับของสิ่งนี้&n
“ชอว์...สะ...เสียวจัง” หนูอัญร้องบอกความรู้สึกที่เกิดขึ้นจริงกับเธอ ชอว์หลงใหลคำกู่ร้องเรียกชื่อเขาในยามนี้มาก ให้ตายเถอะ! เขาอยากแทนที่นิ้วด้วยแท่งเนื้อเหลือเกิน “ครางออกมาแบบนี้ จะฆ่ากันให้ตายเหรอยังไง” ชอว์พูดพร้อมขยับนิ้วเสียดสีร่องสาว ร่างบางได้แต่หอบหายใจถี่แรง แรงขึ้น และแรงขึ้นเรื่อยๆ กรี๊ดดดดด เสียงกรีดร้องที่หนูอัญแสนจะเกลียดแต่มันก็เกิดขึ้นกับเธออีกครั้ง เฮ่อ เฮ่อ “ชอว์เกิดอะไรขึ้น” “ชอบมั้ย” “เค้าเหนื่อย...เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ เหนื่อยจัง” หนูอัญไม่ตอบคำถามที่คนถามรู้คำตอบดีอยู่แล้ว พรึ่บ! ชอว์ขยับและจุมพิตริมฝีปากแดงที่เผยอเปิดรับอย่างเต็มใจ พรึ่บ! ชอว์กลับไปนอนหงายเมื่อหนูอัญปีนขึ้นมาอยู่บนตัวเขาด้วยตัวเธอเอง แม้จะรู้สึกดีแต่ถ
“ยอมเหรอยัง” ชอว์หอบหายใจ เอ่ยถามเสียงพร่า แม้อารมณ์ความต้องการในตัวหนูอัญจะเตลิดไปไกลมาก แต่เธอก็ยังยืนยันไม่ให้เขาเลยเถิดไปมากกว่าที่เป็นมา แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้เขาดึงความสนใจของเธอออกมาจากเรื่องของประเทศอามันต์ได้แล้ว “ม่าย...” เสียงคำตอบที่ไม่มั่นคงดังออกมา และชอว์ก็แค่พยักหน้า เขาทำตามสัญญาเสมอด้วยเหตุผลหลายๆประการ เขารู้สึกดีกับหนูอัญมากเขาจึงไม่อยากหักห้ามน้ำใจเธอ และเขาต้องการให้เธออยู่เคียงข้างเขาด้วยความเต็มใจจากเธอ เขาจึงต้องทำให้เธอไว้วางใจในตัวเขา เขายินดีรอเธอ รอวันที่เธอพร้อมมอบทุกอย่างให้กับเขา ว่าแต่เธอจะรู้ตัวบ้างมั้ยว่าช่วงเวลาไม่กี่วันที่เธออยู่เคียงข้างเขา เธอกลายเป็นผู้ทรงอิทธิพลในกลุ่มลูกน้องเขาไปเสียแล้ว พรึ่บ! ควับ! เสื้อผ้าอาภรณ์บนร่างกายชอว์และหนูอัญถูกกำจัดออกไปอย่างรวดเร็วด้วยความร่วมมือจากทั้งสองฝ่าย “หนูอัญ รู้ตัวหรือไม่ว่าได้สร้างสิ่งมหัศจรรย์ให้กับฉันไม่น้อย”&