เด็กมันรู้งาน

“ไอ้พวกเชี้ย เลิกล้อเลียนกูได้แล้ว ทำอย่างกับพวกมึงไม่เคยโดนเอาไอ้ห่า แดกเงียบ ๆ ไม่เป็นนะพวกมึง!” หรั่งที่นั่งเงียบอยู่นานทนไม่ไหว หันไปเอ็ดเพื่อนที่ล้อเลียนเขาไม่เลิก จนเริ่มรู้สึกรำคาญ แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อออกมาเช็ดรอยลิปสติกสีแดงที่ลำคอตัวเองอย่างหงุดหงิด

“กูชักจะเริ่มคัน อยากเผือกรู้แล้วสิว่าแม่เสือสาวคนนั้นเป็นใคร กล้าดียังไงมาข่มขืนหรั่งน้อยของกรยับเยี่ยงนี้ หรั่งเพื่อนรัก นายไม่ต้องเสียใจ เดี๋ยวเพื่อนกรจะซื้อยาคุมให้นายเอง”

“อ๊ากกก ฮ่าฮ่า” และเป็นอีกครั้งที่คำพูดของกรได้สร้างเสียงหัวเราะจากเพื่อนอีกสองคนที่นั่งขำก๊ากออกมาเสียงดังลั่นโต๊ะอย่างชอบใจ โต๊ะข้าง ๆ และคนที่เดินผ่านไปมาต่างก็พากันหันมามองกลุ่มสี่หนุ่มหล่อ ที่มีเสียงขับขันโดยสามหนุ่มสุดก๊วน กับหนุ่มหน้านิ่งที่นั่งมองเพื่อนอย่างระอา

“เฮ้ออ!! พอ ๆ กูขำจนท้องแข็งหมดละไอ้สัส นานแค่ไหนแล้ววะที่พวกเราไม่ได้มานั่งรวมตัวพร้อมหน้าพร้อมตา ขำจนท้องแข็งแบบนี้” เจฟพูดขึ้นพลางหยิบแก้วเหล้าขึ้นดื่มให้ชุ่มคอ

“ตั้งแต่ไอ้หรั่งมันไปฝรั่งเศส ตั้งแต่มันไป พวกเราก็ต่างคนต่างยุ่งกับงานจนหัวหมุนเป็นว่าเล่น” กรพูดไปตามความจริง

“แล้