เมื่อเดินออกมาได้สักระยะ ป้าแมวก็เล่าเรื่องของแสงตะวันให้ฟังทันที
“คนที่มายืนข้างๆ น้ำอุ่นน่ะ เป็นเจ้าของร้านตัดผมในตลาดนี่แหละ ตอนนี้กำลังคั่วอยู่กับคุณดลของเรา ฮึ! ป้าไม่ชอบเลยสักนิด”
“ทำไมล่ะคะ ดูเธอก็ไม่มีอะไรนะคะ ท่าทางอยากทักป้าแมวด้วยซ้ำไป” หญิงสาวเปรย นี่แหละป้าแมว ตั้งแง่เอาไว้ก่อน ยังไม่รู้เลยว่าเขาดีเลวเพียงใด ก็เหมือนกับที่ได้เจอหล่อนแรกๆ นางก็ตั้งแง่เอาไว้ก่อน พอเห็นว่าไม่มีอะไรแน่แล้ว จึงค่อยๆ ทำดีด้วยจนในที่สุดก็กลับมาสนิทสนมกันอย่างทุกวันนี้
ดูจากสีหน้าของผู้หญิงคนนั้นแล้วรู้สึกเห็นใจ เพราะสีหน้าเจื่อนลงเห็นได้ชัดเมื่อถูกป้าแมวตวัดสายตามองแล้วสะบัดหน้าเดินหนี
“ฮึ อยากจะได้คุณดลไปเป็นผัวจนตัวสั่นน่ะสิ”
หญิงสาวนิ่วหน้า ขณะเดินตามอีกฝ่ายไปหยุดที่ร้านผลไม้
“ก็ถ้าคุณดลเขารักชอบ ลูกจ้างอย่างเราก็คงไม่มีสิทธิ์ไปห้ามเขาหรอกนะป้าแมว ของแบบนี้มันอยู่ที่ใจ บางทีคุณคนนั้นอาจจะดีก็ได้ ไม่อย่างนั้นคุณดลของป้าแมวคงไม่ไปติดพันด้วยหรอก”
ป้าแมวหันมาตวัดค้อนทันทีที่นภาพราวไม่เข้าข้างตน
“เธอจะไปรู้อะไร คุณดลของฉันน่ะ เขาไม่คิดจะมีเมียเป็นตัวเป็นตนตอนนี้หรอก ที่คบๆ ก็แค่แก้ขัดเท่านั้น แต่ดูเหมือนแต่ละคนที่พยายามเข้ามาอยากจะเป็นตัวจริงทั้งนั้น”
“มันก็แหงอยู่แล้วนะป้า ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากเป็นตัวสำรอง หรือแค่คนคั่นเวลาของผู้ชายที่ตัวเองรักหรอก”
“วุ้ย รงรักอาไร้” ป้าแมวแหวขึ้นอย่างนึกขัดใจ หญิงสาวจึงเลิกตอบโต้ ทำแค่ฟังอีกฝ่ายพร่ำบ่นไปเรื่อย บางทีก็รู้สึกว่าป้าแมวนี่ดูท่าจะเยอะเหลือเกิน ขนาดมารดาของธราดลนั้นยังไม่เห็นจะเรื่องมากอะไรเลย หญิงสาวได้แค่แอบส่ายหัว แต่ขณะที่กำลังขึ้นรถกลับบ้าน หญิงสาวยังทันได้เห็นผู้หญิงคนนั้นมองมายังหล่อน สายตาที่มองมามีแววครุ่นคิดและหวั่นไหว ท่าทางเช่นนั้น ทำให้นภาพราวเกิดลางสังหรณ์ ผู้หญิงคนนั้นคงไม่คิดหรอกนะว่าหล่อนจะไปแย่งธราดล
เสียงเรียกของป้าแมวทำให้นภาพราวปัดความคิดเหล่านั้นทิ้ง รีบเข้าไปนั่งประจำที่
“เห็นไหม แอบเดินตามเรามา เฮอะ คงกลัวคุณดลจะถูกใจน้ำอุ่นล่ะสิ ถึงทำท่าหวาดระแวงแบบนั้น” ป้าแมวเปรยขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มเยาะ แต่กลับทำให้นภาพราวสะดุ้งในใจ หันไปมองอีกฝ่ายที่รู้ทัน
ป้าแมวเห็นสายตาของหญิงสาวเข้า จึงเล่าเรื่องครูคนก่อนให้อีกฝ่ายฟัง
“ครูคนก่อนน่ะ เคยเกือบมีเรื่องกับแม่แสงตะวันนั่นด้วย”
“คุณคนเมื่อครู่นี้น่ะเหรอคะ ชื่อแสงตะวัน”
“ใช่”
“ชื่อเพราะดีนะคะ”
ป้าแมวเบ้ปากอย่างหมั่นไส้
“อย่าชมแม่นั่นให้ป้าได้ยิน เดี๋ยวอารมณ์เสีย”
นภาพราวหัวเราะออกมาเบาๆ เพราะรู้แล้วว่าป้าแมวมีจุดอ่อนเรื่องนี้หนักมาก นางคงรักคุณดลของนางมากทีเดียว
“ขอโทษค่ะ จะไม่พูดอีกแล้ว ว่าแต่จะมีเรื่องอะไรกันหรือคะ”
ป้าแมวถอนหายใจหนักหน่วง ทำท่าระลึกถึงเรื่องราวระหว่างแสงตะวันกับครูคนก่อน
“เห็นว่าไปเจอกันในร้านอาหาร คุณดลของเราก็พาแม่แสงตะวันไปกินข้าวล่ะมั้ง แต่ดันไปเจอครูที่จ้องจะงาบคุณดลเข้า แม่ครูคนนั้นก็เข้าไปจ๊ะจ๋ากับคุณดล แม่แสงตะวันเห็นแล้วไม่พอใจก็พูดจาแขวะกันไปมา จนสุดท้ายก็เกิดผิดหู ตบตีกันน่ะสิ ดังไปทั้งตลาด อับอายไปหลายเดือน”
“ป้าแมวพูดเหมือนอยู่ในเหตุการณ์” หญิงสาวอดแซวอีกฝ่ายไม่ได้ จึงถูกป้าแมวค้อนเสียทีหนึ่ง
“ใครๆ ก็รู้จักเจ้าของสวนส้มดวงใจดล แล้วทำไมป้าจะไม่รู้เรื่องนี้ ทุกคนเล่าตรงกันหมด ว่าเรื่องราวเป็นมายังไง หลักฐานกล้องวงจรปิดยังมีอยู่เลย”
หญิงสาวได้แต่ฟัง ดูท่าธราดลจะเสน่ห์แรงมากทีเดียว แล้วไยภรรยาของเขาจึงทิ้งไปกันนะ หรือเสน่ห์แรงจนเกินทนไหว เลยหนีไปเสียเลย แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ควรทิ้งลูกเอาไว้สิ ควรพาลูกไปด้วย หากเป็นหล่อนถ้ามีปัญหากับพ่อเกินจะทนแล้ว อย่างไรเสียก็จะต้องเอาลูกไปด้วยกัน ไม่มีวันทิ้งเอาไว้เช่นนี้แน่ เรียกว่าเป็นไงเป็นกัน...
“จริงๆ อุ่นน่ะพอแล้วนะคะ แค่หนูเล็กกับนักรบอุ่นก็พอใจแล้ว ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง กำลังพอดีเลย”ตอบพลางลูบไล้อกของสามีไปด้วย แต่คนตัวโตรู้สึกว่ากำลังถูกปลุกเร้าอารมณ์ให้เตลิดจนต้องวางมือทาบทับมือเรียวของหญิงสาวให้อยู่นิ่ง จนอีกฝ่ายสบตาเขาเป็นคำถาม แต่เมื่อเห็นแววตาพร่ามัวที่เต็มไปด้วยความต้องการทางสายตาหัวใจดวงน้อยก็เต้นถี่รัวขึ้นมา“ผมอยากมีเพิ่มสักคนนะ แต่ถ้าอุ่นพอแค่นี้ ผมก็ตามใจอุ่น” เขาตอบด้วยความรู้สึกจากใจจริง เพราะทุกคำพูดและแววตาของนภาพราวทำให้เขาลืมไปว่าหนูเล็กไม่ใช่ลูกของอีกฝ่าย ซึ่งทำให้เขาอิ่มเอิบหัวใจอย่างบอกไม่ถูกหญิงสาวขยับตัวแล้วลูบแก้มของเขาแผ่วๆ ก่อนจะยื่นหน้าไปจูบริมฝีปากได้รูป ชายหนุ่มยกมือขึ้นกระชับต้นคอระหง แล้วกดน้ำหนักของริมฝีปากตนเองเข้าหา พลางสอดปลายลิ้นตวัดรัดปลายลิ้นอ่อนนุ่ม“อันที่จริงอุ่นไม่มีปัญหาเรื่องมีลูกเพิ่ม ไม่ว่าจะกี่คนอุ่นก็รักทั้งนั้น เพราะพวกเขาเป็นลูกๆ ของเรา แต่อุ่นห่วงความรู้สึกของหนูเล็กมากกว่า”ชายหนุ่มสบตาหญิงสาวด้วยความรู้สึกแปลกใจแต่ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกขอบคุณ เพราะไม่ว่าจะเรื่องอะไร นภาพราวจะคิดถึงผลกระทบที่จะส่งผลถึงลูกสาวของเขาเสมอชายห
หลังจากกรำงานมานาน ธราดลก็พาภรรยาและลูกๆ ไปเที่ยวทะเลในช่วงปิดเทอมใหญ่ ส่วนย่าและยายขอพักผ่อนอยู่บ้านเพราะไม่อยากเดินทางนานๆ ทริปท่องเที่ยวครั้งนี้จึงมีเพียงสี่คนพ่อแม่ลูกเท่านั้น “พ่อฮาฟ น้ำเยอะเลย” หนูน้อยนักรบทำปากจู๋ ดวงตาเป็นประกายสดใสขณะนั่งมองทิวน้ำอยู่บนคาร์ซีตเด็กด้านหลัง ส่วนพี่สาวนั่งคาร์ซีตข้างๆ กันก็พยักหน้าเห็นด้วย“พี่หนูเล็กเคยมาทะเลแล้วตั้งหลายครั้งนะน้องรบ ในนั้นมีเบบีชาร์กด้วยน้า”“หูว เบบี้ชักๆ ๆ ๆ” หนูน้อยนักรบครวญเบาๆ ถึงน้ำกับปลาฉลามพลางยกมือขึ้นประกบกันทำท่าฉลามประกอบเพลงไปด้วย แม้เขาจะเคยมาแล้วหลายครั้งแต่ก็จำไม่ได้เพราะตอนนั้นยังเล็กมากเกินไป ตอนนี้เริ่มรู้เรื่องมากแล้วจึงตื่นเต้นราวกับว่าเพิ่งมาเห็นครั้งแรกกระนั้นทั้งหมดมาถึงบ้านพักที่จองเอาไว้ในช่วงบ่าย หลังจากสำรวจบ้านเรียบร้อย นภาพราวก็พาเด็กๆ ลงไปเล่นน้ำ ธราดลคุยโทรศัพท์สักพักใหญ่จึงได้ตามลงไปทีหลัง พอลงไปถึงเขาก็เห็นลูกๆ กำลังวักน้ำใส่กันด้วยท่าทางสนุกมากเชียว“พ่อจ๋า มาเล่นน้ำกัน”ร่างสูงในชุดเสื้อสีสันแสบตากับกางเกงผ้าร่มขาสั้นพร้อมลงเล่นน้ำ เดินแกมวิ่งตรงไปหาลูกๆ ส่วนนภาพราวอยู่ในเสื้อยืดสีชมพูกับก
บทส่งท้ายเสียงของเด็กหญิงและเด็กชายกำลังถกเถียงอยู่กลางสวนส้ม ทำให้คนเป็นพ่อที่กำลังคุยอยู่กับหัวหน้าคนงานต้องก้าวออกมายืนกอดอกมอง ริมฝีปากข้างหนึ่งยกสูงอย่างขบขันยามยืนฟังเด็กสองคนพยายามงัดเอาเหตุผลของตนเองออกมาหักล้างกันและกัน“ไปดูไดโนเสาร์กันไหม” พี่สาวเอ่ยถาม“ไป” คนน้องรับคำ จากนั้นทั้งสองก็ปั่นจักรยานคนละคันซอกซอนไปตามโคนต้นไม้ เพื่อหาไดโนเสาร์ในจินตนาการของพวกเขา“รบเจอแล้ว” น้องชายร้องบอกพี่สาว ทำให้หนูเล็กที่กำลังส่ายตาหาหันขวับ พอเห็นน้องหยิบกิ่งไม้ขึ้นมาพี่สาวก็ส่ายหน้าหวือ“ไม่ช้าย อันนั้นไม่ใช่ อันนั้นกิ่งไม้”“ช่าย นี้ไดโนเฉา” น้องชายตอบเสียงแจ่ม หน้าตาแลขึงขัง บ่งบอกว่าไม่ชอบใจที่พี่สาวตอบ“ไม่ใช่นะ อันนั้นกิ่งไม้ ไดโนเสาร์ต้องเป็นแบบนี้” ว่าแล้วทำท่าประกอบ แต่น้องชายเริ่มเบะปากส่ายหน้า“ไม่ช้าย นี่ไดโนเฉา” หนูน้อยยังยืนยันเสียงแข็ง“น้องรบหยุดพูดเลยนะ”“ไม่หยุด” คนตัวเล็กเถียงกลับทันที“หยุดซี ห้ามพูดเลย ห้ามเถียงพี่นะน้องรบ”“น้องจะพูด น้องมีปาก” นักรบร้องขึ้นหน้าแดงจัด แล้วทำท่าว่าจะเถียงต่อจนพ่อต้องเข้ามาห้ามทัพ“เดี๋ยวๆ หยุดทั้งคู่เลย ทะเลาะกันเรื่องอะไรเนี่ย”คน
หญิงสาวยอมให้เขาติดตะขอสร้อยให้ ก่อนจะจูบลงบนอกอิ่มที่มีล็อกเกตบรรจุรูปลูกๆ ของทั้งคู่พาดอยู่บนนั้น“คุณใส่แล้วน่ารักมากรู้ไหม” ชายหนุ่มชมภรรยาของเขา พลางกดริมฝีปากลงบนซอกคอระหง ฉกปลายลิ้นหยอกเย้าปลุกเร้าอารมณ์จนนภาพราวหัวเราะคิกออกมา“น่ารักแล้วรักไหมคะ”“รักสิ รักมาก” เขาตอบอย่างไม่อิดออด พลางดึงเสื้อนอนสายเดี่ยวออกไปทางศีรษะ เผยเนื้อตัวท่อนบนเปลือยเปล่า สายตาของเขาปลุกเร้าอารมณ์ของนภาพราวได้เป็นอย่างดี เพราะแค่สบตาขนกายของหล่อนก็ลุกชัน โดยเฉพาะเมื่อปลายนิ้วเรียวยาวของเขาลูบไล้เรือนร่างของหล่อนไม่หยุด หญิงสาวก็ยิ่งวาบหวาม เร่าร้อนในอก“คุณดล”“บอกรักผมก่อน หอมแก้มผมด้วย” เขาเอ่ยต่อรองอย่างเป็นต่อ เพราะรู้ดีว่าหญิงสาวกำลังอยู่ในอารมณ์ไหน และต้องการอะไรจากเขานภาพราวหยัดอกขึ้นอย่างเสียวซ่านเมื่อสามีตัวดีตวัดปลายลิ้นลงชิมปลายยอดที่ชูชันเรียกร้องให้เขาครอบครองอย่างล้ำลึกก่อนเปิดตามองเขา“ทำไมชอบถามตอนนี้ค่ะ” หญิงสาวเอ่ยถามอย่างข้องใจ ทำให้คนถามยกยิ้มขัน“ก็ตอนปกติอุ่นไม่ค่อยบอกรักผมเลยนี่”คำตอบของเขาทำเอาหญิงสาวยิ้มเขิน ก่อนจะยกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าหล่อเหลาของสามี แล้วรั้งเขาขึ้นมาจูบหน้
หญิงสาวเม้มปาก ก่อนจะมองเขาอย่างตัดพ้อ ธราดลยังคงเป็นผู้ชายที่อยู่ในใจของหล่อนเสมอมา แม้ทุกวันนี้จะมีสามีที่แสนดีและลูกสาวที่น่ารักแล้วก็ตาม“เด็กคนนี้ใช่ไหม ที่คุณเอามาอ้างกับผมในวันนั้น”จู่ๆ ชายหนุ่มก็เอ่ยถามเรื่องที่คาใจมานาน แสงตะวันนิ่งงันไปหลายอึดใจก่อนจะลากสายตาไปยังน้องพรีม ดวงตาอ่อนแสงยามมองลูกสาวที่กำลังหัวเราะเสียงใสกับลูกสาวของธราดลใช่แล้ว น้องพรีมคือเด็กที่หล่อนเคยคิดจะเอามาต่อรองกับเขาในวันนั้น ทุกอย่างเป็นเพราะเขา ส่วนพ่อของลูกคือคนที่เฝ้ารักเฝ้ารอหล่อนมาโดยตลอดเช่นกัน เขารู้ว่าหล่อนไม่เคยรักเขาเลย แต่ก็ไม่เคยสนใจ เขาขอแค่ได้รักหล่อน ทำให้หญิงสาวใจอ่อนยอมรับและตกลงปลงใจกับเขา จนเวลาผ่านเลยไป หล่อนพาลูกสาวมาเข้าเรียนที่นี่ มีโอกาสได้พบลูกสาวของเขาหลายครั้ง แล้ววันหนึ่งหล่อนได้เห็นว่าทั้งคู่มาส่งลูกสาวที่โรงเรียนพร้อมกัน หนูเล็กดูรักนภาพราวมาก เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่ดูรักภรรยามากจนใครๆ ต้องอิจฉา ความรักของเขาชัดเจนทั้งในแววตาและการแสดงออก มันทำให้หล่อนอิจฉาจนไปลงกับเด็กน้อยไร้เดียงสาคนหนึ่ง“ฉันขอโทษ”ชายหนุ่มหันไปมองลูกสาว ดวงตาคมกริบเย็นชายามมองแสงตะวันแปรเปลี่ยนเป็นอ
“คุณยังมีเบอร์ติดต่อคุณแสงอยู่หรือเปล่าคะ” นภาพราวเอ่ยถามหลังจากชายหนุ่มขับรถออกมาได้ไม่นานธราดลส่ายหน้า เขาไม่มีความจำเป็นต้องเก็บเบอร์ของผู้หญิงในอดีตเอาไว้ เพราะผู้หญิงคนเดียวที่เขาต้องการนั่งอยู่ข้างๆ แล้ว“ไม่เป็นไรค่ะ อุ่นจะถามคุณครูให้ก็แล้วกัน แล้วเดี๋ยวจะเป็นคนนัดเธอเอง คุณโอเคไหม หรือคุณจะเป็นคนนัดเธอเองก็ได้นะคะ” หญิงสาวมองเขาอย่างขอความเห็น“ให้อุ่นเป็นคนนัดหมายก็แล้วกัน”หญิงสาวยิ้มเมื่อเขามอบหมายให้หล่อนเป็นคนจัดการ“โอเคค่ะ ก่อนกลับบ้านแวะซื้อของสักหน่อยนะคะ”“ได้จ้ะ” ธราดลตอบรับภรรยาอย่างน่ารัก จากนั้นเขาจึงเลี้ยวรถเข้าไปยังห้างสรรพสินค้า ร่างสูงดันรถเข็นเดินตามภรรยาเข้าไปในแผนกเสื้อผ้าเด็ก หญิงสาวหยิบกางเกงกับเสื้อซับในสำหรับหนูเล็กขึ้นมาดู เพราะของเดิมที่มีอยู่เริ่มเก่าแล้ว จึงอยากซื้อใหม่ให้หนูน้อยสักครึ่งโหล เมื่อได้แล้วจึงเดินไปยังชั้นถุงเท้า หยิบมาดูเนื้อผ้าอย่างละเอียดพอเจอที่พอใจจึงหยิบมาอีกสองแพ็ก ก่อนจะเดินเข้าแผนกเด็กอ่อน หยิบของใช้ที่จำเป็นสำหรับลูกชายตัวน้อย ก่อนตรงไปยังแผนกเครื่องสำอาง ก่อนจะหันไปมองสามีที่เดินตามมาไม่ห่าง“ครีมโกนหนวดของคุณใกล้หมดแล้ว ค