“มะ... ไม่... ไม่ได้ค่ะ”
“ได้สิ ในเมื่อผมต้องการ”
เขายิ้มกว้าง และไม่สนใจท่าทางกระอักกระอ่วนใจของหล่อนเลยแม้แต่นิดเดียว
“ผมขออุ้มลูกหน่อยสิ”
“เอ่อ... คุณไม่เคยอุ้มเด็ก ฉันเกรงว่า...” หล่อนลังเลที่จะส่งไพลินให้กับคริสเตียโน่
“ก่อนที่ผมจะมาที่นี่ ผมไปเข้าคอร์สเลี้ยงเด็กมาแล้วนะจะบอกให้ ดังนั้นคุณไม่ต้องเป็นกังวล ผมสามารถแบ่งเบาภาระของคุณได้มากเชียวล่ะ”
นี่หล่อนหูฝาดไปหรือเปล่าเนี่ย หล่อนนึกภาพผู้ชายตัวโตอย่างคริสเตียโน่อุ้มเด็กไม่ออกเลย
“ล้อเล่นใช่ไหมคะเนี่ย”
“ผมพูดจริง”
เขายิ้มได้น่ามองเหลือเกิน และยิ่งอยู่ใกล้เขา สมงสมองของหล่อนก็ทำงานน้อยลงไม่ต่างจากค่ำคืนนั้นเลย
เขามีอำนาจ มีพลังทำลายล้างสำนึกผิดชอบชั่วดีของหล่อนได้อย่างยอดเยี่ยม
“เพราะผมรู้ไงว่าผมไข่ใส่ท้องคุณไปแน่นอน ดังนั้นผมจึงต้องเตรียมพร้อมเอาไว้”
นี่หล่อนจะยินดีใช่ไหมเนี่ย
“มา... ส่งลูกมาให้ผมเถอะ”
หล่อนอยากจะใจแข็งให้มากกว่านี้ แต่พอเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นของคริสเตียโน่ยามมองไพลิน ก็อดที่จะใจอ่อนไม่ได้
ในที่สุดลูกสาวก็ไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา และท่าทางอุ้มลูกของคริสเตียโน่ก็ดูคล่องแคล่วชำนาญ นี่เขาไปเข้าคอร์สเรียนมาจริงๆ เหรอเนี่ย
หัวใจของหล่อนพองฟูอิ่มเอม ยิ่งเห็นลูกสาวหัวเราะเฮิ้กฮ้ากเล่นอยู่กับพ่อของตัวเอง หล่อนก็อดน้ำตาซึมไม่ได้
“ละ... แล้วลูกน้องของคุณล่ะค่ะ”
คนที่กำลังเล่นอยู่กับไพลินเอียงหน้ามามอง และระบายยิ้มกว้างสดใส
รอยยิ้มของคริสเตียโน่ มันมีพลังดึงดูดเหลือเกิน และหล่อนก็ไม่เคยต้านทานมันได้สักครั้ง
หล่อนเสหลบสายตาคมกริบ ก่อนที่หัวใจตัวเองจะร่วงหล่นลงกองกับพื้น
“อย่าเป็นห่วงเลย คนของผมเป็นอดีตทหารอเมริกันทั้งนั้น พวกเขานอนที่ไหนก็ได้”
หนทางหลีกหนีของหล่อนมืดมิดปิดตายลงทันทีเมื่อได้ยินคำตอบของเขา
“ทำ... ทำไมคุณถึงพาพวกเขามาด้วยล่ะคะ”
คริสเตียโน่วางไพลินลงบนเบาะ และเอียงหน้ามองมาทางหล่อน
“มันก็คือแผนสำรอง หากคุณดื้อยังไงล่ะ”
“...”
พลอยแพรวาอึ้งพูดไม่ออก ในขณะที่คริสเตียโน่ลุกขึ้นยืน และเดินกลับมาหยุดตรงหน้า
“แต่คุณไม่ได้ดื้อนี่ทูนหัว... คุณน่ารัก และยังเชื่อฟังผมเหมือนคืนนั้นของเราเหมือนเดิม...”
“เอ่อ...”
“ลูกนอนกลางวันไหม”
“ทะ... ทำไมเหรอคะ”
ทำไมหล่อนเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของคริสเตียโน่มีมากมายนักนะ
“ผมก็แค่อยากชวนคุณทบทวนเรื่องของเราน่ะ”
“เอ่อ... คุณหมายถึง...”
“เซ็กซ์”
เขาอมยิ้ม แววตาอ่อนโยนตอนนี้มีกองไฟมากมายอัดแน่นอยู่ และความหิวกระหายก็ฉายชัดออกมา
หล่อนตัวสั่นเทา และขยับเท้าถอยหลังหนี
“เราไม่ควร...”
“เราควรมากต่างหาก”
“อ๊ะ...”
เขารวบเอวคอดเอาไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง พร้อมกับรั้งให้หล่อนเข้ามาประชิดตัว
“รู้ไหมว่าผมน่ะ อยากแค่ไหน...”
“เอ่อ... คือว่า... ฉัน...”
“สิบเก้าเดือนมาแล้ว ที่ผมนอนกับผู้หญิงคนไหนไม่ได้เลย เพราะคิดถึงแต่คุณ... พลอยแพรวา...”
“คะ...?”
“ผมรู้ว่ามันอาจจะฟังดูไม่น่าเชื่อสักเท่าไหร่ แต่ผมไม่ได้โกหกนะ ตั้งแต่คืนนั้นของเรา ผมก็ไม่ได้เสียตัวให้กับผู้หญิงคนอื่นอีกเลย รักษาพรหมจรรย์เพื่อคนคุณเดียว”
“ทำ... ทำไมคุณทำแบบนั้นล่ะคะ ฉันว่า... ผู้ชายเซ็กซ์จัดอย่างคุณไม่น่าทนได้...”
หล่อนละล่ำละลักถามออกไปด้วยความประหลาดใจและเหลือเชื่อ
“ผมพยายามแล้วนะ แต่ผู้หญิงไม่ว่าจะสวยแค่ไหน แต่ไม่มีใครเหมือนคุณเลย ไม่มีเลยจริงๆ”
“คุณ... อย่ามาหลอกฉันเลยค่ะ”
หล่อนเอียงหน้าหนี เพราะไม่อยากเชื่อ
“เชื่อผมเถอะ... เพราะผมพูดความจริง”
“อ๊ะ... คุณคริส!”
เขาคว้ามือเล็กลงไปกุมที่เป้ากางเกง จากนั้นก็เอามือหล่อนบดคลึงกับท่อนชายที่กำลังแข็งตัว
“เห็นไหมว่ามันแข็งแค่ไหน”
“ยะ... อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ”
“ยังไม่ตอบผมเลยว่าลูกนอนกลางวันหรือเปล่า” น้ำเสียงของคนตัวโตกระเส่าและเต็มไปด้วยแรงตัณหา
“เอ่อ... ลูกเพิ่งตื่นค่ะ”
คำตอบของหล่อนทำให้คริสเตียโน่หันมองสำรวจไปรอบๆ ห้อง ก่อนจะพูดขึ้น
“งั้นเราคงต้องออกไปข้างนอก”
“ไม่ได้ค่ะ ฉันจะทิ้งลูกเอาไว้ได้ยังไง”
หล่อนส่ายหน้าดิก และพยายามจะชักมือหนี แต่เขากดเอาไว้แรงมากจึงทำไม่สำเร็จ
“คนของผมดูแลไพลินได้”
“แต่พวกเขาตัวโต แล้วก็ยังเป็นทหาร ไม่มีทางดูแลเด็กน้อยอย่างไพลินได้หรอกค่ะ”
“อ้อ ผมลืมบอกคุณไป ก่อนมาที่นี่ คนของผมก็ไปเข้า
คอร์สเลี้ยงเด็กมาเช่นกัน”“คะ?”
“ทำเสียงแบบนี้ แสดงว่าชื่นชมในความฉลาดของผมใช่ไหมล่ะ” คนตัวโตหัวเราะร่วน
“ใครว่าล่ะคะ ฉันกำลังคิดว่าคุณบ้ามากๆ ต่างหากล่ะ”
“ผมบ้ารักคุณต่างหากล่ะทูนหัว”
“รัก?”
“ถ้าไม่รัก ผมจะตามหา และจะรอคุณนานถึงสิบเก้าเดือนแบบนี้หรือ”
นี่หล่อนกำลังหลับอยู่แล้วฝันถึงคริสเตียโน่ใช่ไหม...?
“คุณ... กำลังทำให้ฉันปวดหัว...”
“คุณจะปวดหัวมากกว่านี้อีกหลายเท่า ถ้าไม่ยอมรับรักของผม พลอยแพรวา”
“อุ๊ยยย... อย่าค่ะ ลูกมองอยู่นะคะ”
หล่อนถูกเขาลูบไล้ไปทั้งตัว
“ผมไม่ทำอะไรมากกว่าจูบคุณหรอกยาหยี... ขอผัวชื่นใจหน่อยนะครับ”
“อุ๊บบบบ...”
ตอนที่ 4.หล่อนไม่ทันได้ปฏิเสธ ปากร้อนผ่าวก็บดขยี้ลงมาหาด้วยความร้อนแรงหื่นกระหาย ความตื่นเร้าบุกรุกคุกคามจิตวิญญาณของหล่อนทันที ไอร้อนจากริมฝีปากหยักสวยที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่บนกลีบปากอิ่ม มันปลุกให้ความรู้สึกหนึ่งที่พยายามซ่อนเอาไว้ใต้ความเย็นชาตื่นขึ้นมามือเล็กขยุ้มต้นแขนกำยำเอาไว้ ปากอิ่มเผยอจูบตอบสนองเขาในเวลาต่อมาตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญอีกแล้วนอกจากริมฝีปากของ คริสเตียโน่ มันบดขยี้บี้คลึงอย่างตะกละตะกลามอดยาก ลิ้นร้อนรุ่มจุ่มจ้วงลงมาหา ทำให้กายสาวหอบสะท้าน จนต้องเบียดกระแซะเข้าหาร่างกำยำแข็งแกร่งเนิ่นนานเลยทีเดียวกว่าคริสเตียโน่จะหยุดจุมพิตร้อนแรงบ้าคลั่งเขาหอบสะท้านอยู่ชิดกับปากบวมเจ่อของหล่อน มือใหญ่ยกขึ้นไล้แก้มนวลสีแดงก่ำไปมา“เห็นหรือยังว่าผมต้องการคุณแค่ไหน”หล่อนทำได้แค่ก้มหน้างุด ตอนนี้ร่างกายก็กำลังต้องการแบบเดียวกับคริสเตียโน่เช่นกัน“เราไปข้างนอกกันเถอะ ผมสัญญาว่าจะทำเร็วๆ ไม่เกินครึ่งชั่วโมง ผมจะเสร็จ...”“เอ่อ...”หล่อนยังคงอดเป็นห่วงไพลินไม่ได้เช่นเดิม“เชื่อใจผมทูนหัว... ผมจะไม่พาคุณไปไหนไกลจากห้องเช่านี้หรอก และผมจะรีบ... ผมสัญญา... พระเจ้า... ผมแข็งจนปวดไปหมดแล้
ตอนที่ 5.“โอ้วววว คนสวย... พลอยจ๋า... คุณ... โอ้วววว วิเศษเหลือเกิน... โอ้วววว ผมเสียวมาก...โอ้วววว...”แรงกระชั้นที่เต็มไปด้วยความโหยหารวดร้าวของคริสเตียโน่ทำให้หล่อนสั่นสะทั้นไปทั้งตัว ระลอกคลื่นสาดซัดเข้าใส่นับครั้งไม่ถ้วน ความเสียวซ่านรุนแรงกำลังเพิ่มทวีคูณอยู่ภายในอุ้งเชิงกราน ยิ่งเขาขยับสะโพกเพรียวถี่ระรัวมากเท่าไหร่ กายสาวก็เสมือนลอยสูงละลิ่ว“อ๊า... ซี๊ดดดด อา... คุณคริสขา... อา...”หล่อนบิดกายเร่าๆ อยู่ใต้ร่างทรงพลัง จังหวะกระแทกของคริสเตียโน่ราวกับคนตายอดตายอยากมานานแรมปี บั้นเอวทรงพลังก็เคลื่อนไหวซอยยิก“อา... อา... อู๊ยยย... พลอย... พลอยทนไม่ไหวแล้วค่ะ อ๊ายยยย... กรี๊ดดดด...”กายสาวหยัดเด้ง สั่นกระตุกกับสิ่งที่คนตัวโตเพียรปรนเปรอให้ และในที่สุดละอองแห่งความสุขก็แตกระเบิดกระจัดกระจายมันคือความรู้สึกที่แสนวิเศษเหลือเกิน...หล่อนครางออกมาด้วยความสุข และก็ยังคงหยัดกายขึ้นหาเมื่อคืนตัวโตยังคงเคลื่อนไหวกายไม่หยุด เขาอัดกระหน่ำเข้าใส่ด้วยจังหวะเร้าใจ ส่ายวนกระแทกกระทั้นเข้าหา และเร่งเร้าให้หล่อนตอบสนองใหม่อีกครั้ง“โอ้วววว... ผมจะแย่แล้ว... ผมจะแย่แล้วพลอยจ๋า... คุณรัดผมแน่นมาก.
ตอนที่ 6.พลอยแพรวามองคริสเตียโน่ที่กำลังทำจมูกฟุดฟิดอยู่ข้างๆ ไพลินด้วยความแปลกใจ“เป็นอะไรไปคะ”“ผมว่าในห้องของคุณต้องมีอะไรเน่าแน่ๆ เลย”คิ้วโก่งขมวดมุ่นด้วยความแปลกใจ ก่อนจะเดินเข้าไปคุกเข่าลงข้างๆ ร่างของคริสเตียโน่“ได้กลิ่นไหม”“ได้กลิ่นค่ะ”หล่อนอดอมยิ้มออกมาไม่ได้ เมื่อพบว่ากลิ่นอะไรเน่าๆ ที่คริสเตียโน่พูดถึงมันคือฮึของไพลิน“งั้นคุณรีบเอาไปทิ้งเถอะ ผมได้กลิ่นแล้วจะอ้วกอ่ะ”ยิ่งเห็นท่าทางผะอืดผะผมของคริสเตียโน่ หล่อนก็ยิ่งอดขำขันไม่ได้“เอาไปทิ้งไม่ได้หรอกค่ะ”“ทำไมล่ะครับ หรือว่าคุณขี้เกียจ งั้นบอกมาว่ามันอยู่ที่ไหน ในตู้เย็นหรือเปล่า ผมจะเอาไปทิ้งเอง”หล่อนส่ายหน้าไปมาและก็ทำให้คริสเตียโน่เต็มไปด้วยความแคลงใจ“พลอยจะเอาไพลินไปทิ้งได้ยังไงกันละคะ”“คุณว่าอะไรนะ พลอย?”คริสเตียโน่มองหน้าพลอยแพรวาสลับกับใบหน้าจิ้มลิ้มของลูกสาว“ลูกฮึน่ะค่ะ”“ฮึ?”“ก็ใช่น่ะสิคะ ไหนว่าไปเทคคอร์สเลี้ยงเด็กมาแล้วไงคะ ทำไมไม่รู้ว่านี่คือกลิ่นของฮึเด็ก...”ใบหน้าของคริสเตียโน่ยังคงเต็มไปด้วยความผะอืดผะอมอย่างเห็นได้ชัด“ก็... ตอนที่ผมไปเรียนไม่มีเด็กจริงๆ นี่ครับ แล้วตอนเช็ดก้นให้เด็ก มันก็เป็นแค่ตุ
ตอนที่ 7.จูบร้อนแรงของคริสเตียโน่เกิดขึ้นพร้อมๆ กับการฉีกทึ้งเสื้อผ้าของหล่อนออกอย่างใจร้อน พร้อมกับสลัดเสื้อผ้าของตนเองออกเช่นกัน ความเป็นชายแข็งชันถูไถเสียดสี ปลุกเร้าให้กายสาวเปลือยเปล่ายิ่งสั่นเทาด้วยความโหยหารวดร้าว“ได้โปรดเถอะค่ะ คุณคริสขา...”หล่อนวิงวอนเสียงกระเส่า เมื่อคนตัวโตดูดอมหัวนมจนบวมเป่งและเปียกชุ่ม“อดใจไว้ยาหยี... ให้ผมเลียคุณก่อน...”“ไม่ค่ะ... พลอย... พลอยร้อนไปหมด พลอยต้องการเดี๋ยวนี้... ได้โปรด...”หล่อนออดอ้อนด้วยความสิ้นหวัง และเมื่อเขายังมุ่งมั่นที่จะเล้าโลมต่อไป ความโหยหารวดร้าวที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งเชิงกรานก็ทำให้หล่อนต้องเปลี่ยนเป็นฝ่ายรุกเสียเอง“ทูนหัว... ใจเย็นครับ อืมมม...”หล่อนพลิกตัวขึ้นคร่อมทับเขาเอาไว้ มือเล็กกอบกุมความเป็นชายใหญ่โตให้ตั้งตรง และก็ค่อยๆ กดสะโพกอวบลงไปหาทีละนิด“โอ้ววว... ทูนหัว... คุณร้อนจัง... โอ้วววว”หล่อนไม่สนใจอีกแล้วว่าเขาจะต้องการเร็วแบบนี้หรือไม่ แต่หล่อนควบคุมตัวเองไม่ได้ หล่อนขยับสะโพกขึ้นลงถี่ระรัว ความเป็นชายใหญ่โตครูดอยู่กับกลีบเนื้อภายในหล่อนเงยหน้าขึ้นสูง หลับตาพริ้มและเผยอปากร้องครวญครางรู้สึกดีเหลือเกิน...“อ๊า.
ตอนที่ 8.หล่อนหันไปมองหน้าคริสเตียโน่ เขาผงกศีรษะเล็กน้อยให้กำลังใจ“ค่ะ คุณแม่...”แคทเธอรีนฉีกยิ้มกว้างดึงร่างของลูกสะใภ้เข้ามากอดแนบอก“ยินดีต้อนรับเข้าสู่ครอบครัวของเรานะ หนูพลอยแพรวา”“ขอบคุณมากค่ะคุณแม่”คริสเตียโน่ยืนอุ้มไพลินอยู่และก็ยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อเห็นมารดากับเมียรักเข้ากันได้เป็นอย่างดี“คุณแม่อย่าลืมสิครับว่าผมมีลูกด้วยอีกคน”“อ้อ... แม่ลืมไปเลย ไหนขอดูหน้าหลานหน่อยสิ”แคทเธอรีนขยับตัวเข้าไปหาไพลินที่กำลังยิ้มหวานอารมณ์ดี“แม่คุณของย่า... หน้าตาถอดแบบมาจากพ่อคริสยังกับแกะเลยเนี่ย”“มันก็แน่อยู่แล้วล่ะครับ ก็ผมเป็นพ่อนี่นา”คริสเตียโน่คุยโว้ด้วยความภาคภูมิใจ ก่อนจะยอมให้มารดารับไพลินไปอุ้มแทน“โอ้... หลานย่า... น่าชังเหลือเกิน...”คริสเตียโน่ขยับเข้าใกล้พลอยแพรวาก่อนจะเอียงหน้ามากระซิบกระซาบ“ผมว่าคุณแม่ท่าทางจะหลงไพลินหนักว่าผมเสียอีก”พลอยแพรวาน้ำตาซึมด้วยความตื้นตันใจ“พลอยไม่คิดเลยค่ะว่าคุณแม่ของคุณคริสจะต้อนรับพลอยกับไพลินดีแบบนี้”“มันต้องดีแบบนี้อยู่แล้ว ในเมื่อคุณคือคนที่ผมรัก และไพลินก็คือแก้วตาดวงใจของพวกเรา...”คริสเตียโน่เอียงหน้าเข้ามาจูบแก้มนวลแผ่วเบา
ตอนที่ 9.“อย่างเช่น... เซ็กซ์...”“เราเพิ่งทำกันไปเองนะคะ ก่อนอาบน้ำน่ะ” หล่อนพ้อเสียงขัดเขิน“คุณก็รู้ว่าผมทำได้ทั้งวันทั้งคืน เพราะผมแรงดี”“ดูพูดเข้าสิคะ” คนตัวเล็กอดที่จะทุบหน้าอกกว้างอย่างหมั่นไส้ไม่ได้“ผมพูดความจริงนี่นา”“อ๊ะ... อื้อ... อย่าเพิ่งสิคะ”เขาขยำบั้นท้ายอวบแรงๆ ทำเอาร่างสาวร้อนวูบวาบไปทั้งตัว“ก็ก้นคุณมันงอนมากนี่นา ผมเห็นแล้วหมั่นเขี้ยวมาก อยากฟัด”คำว่า ‘ฟัด’ ของคริสเตียโน่คืออะไร หล่อนรู้ดี...“คนลามก”“ผมยังลามกได้มากกว่านี้อีกนะ ทูนหัว...”แทนที่เขาจะสะทกสะท้านกับคำตัดพ้อของหล่อนบ้าง แต่กลับหัวเราะร่วน ก่อนจะกางมือขยุ้มเต้านมเต่งตึงของหล่อนเต็มมือ“อ๊ะ... อย่า... เพิ่งสิคะ”“ผมหิวอีกแล้วนี่”หล่อนเอามือดันคนตัวโตเอาไว้ พวงแก้มแดงก่ำจนต้องก้มหน้างุดคนตัวโตหัวเราะชอบใจ แก้มแดงๆ ของพลอยแพรวาน่ามองจนเขาอดใจไม่ไหว ต้องจูบฟอดใหญ่“อุ๊ยยย...”เจ้าของแก้มสาวยกมือขึ้นกุมซีกแก้มที่ถูกจูบเอาไว้ และมองตัดพ้อ“ไม่ใช่แค่ที่แก้มหรอกยาหยีที่ผมจะจูบน่ะ”เขาขยับออกห่างเล็กน้อย และตวัดตาคมกริบมองหล่อนทั้งตัว ก่อนจะมาอ้อยอิ่งอยู่แถวซอกขา ซึ่งหล่อนรู้ดีว่าเขากำลังมองอะไร“คุณ...
ตอนที่ 10.ไม่มีเหตุผลใดที่หล่อนจะต้องไปปฏิเสธสิ่งที่ตัวเองก็ต้องการ“อา... ซี๊ดดดด อา... คุณคริสขา... แรงอีกค่ะ”ปั่ก ปั่ก“แรงพอไหมยาหยี... โอ้ววววว”“พะ... พอแล้วค่ะ อ๊า... ซี๊ดดดด อา...”ความสุขของหล่อนผ่านไปเร็วเหลือเกิน แปบเดียวหล่อนก็มีคริสเตียโน่และครอบครัวของเขาอยู่ในชีวิตได้สองอาทิตย์กว่าแล้วแต่ก็อย่างที่โบราณว่าเอาไว้นั่นแหละ ชีวิตไม่จีรังฉันท์ใด ความสุขก็ไม่เคยยั่งยืนฉันท์นั้น เมื่อจู่ๆ อรนภาก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า พร้อมกับข่าวใหม่ที่หล่อนไม่เคยรู้มาก่อน“แก... นังพลอย...”แม้หล่อนจะพยายามหลบหน้า แต่อรนภาก็จดจำหล่อนได้แม่นยำนัก“สะ... หวัดดีค่ะคุณอร...”หล่อนยกมือขึ้นไหว้ทักทายอรนภา“หึ นึกว่าหายหัวไปไหนที่แท้ก็มาได้งานใหม่อยู่ที่บ้านของพี่คริสนี่เอง”อรนภายังคงเป็นคนที่จิตใจคับแคบ และชอบเหยียดหยามคนอื่นไม่เปลี่ยนแปลง“รู้ไหมว่าคุณพ่อกับคุณแม่โกรธมากที่แกหายหัวไป”“พลอยขอโทษค่ะ แต่พลอยมีความจำเป็น...”“มีความจำเป็น เพราะได้ที่คุ้มกะลาหัวใหม่น่ะสิ นังขี้ข้าอกตัญญู!”อรนภาถลึงตาใส่พลอยแพรวาและก็ตั้งใจว่าจะตบสั่งสอนเหมือนที่เคยทำในอดีตสักสองสามฉาด แต่แคทเธอรีนปรากฏตัวขึ้นเสียก
ตอนที่ 11.“จะกลับแล้วเหรอหนูอร”“ค่ะ”แล้วอรนภาก็ไม่แม้แต่จะเอ่ยลาแคทเธอรีน หล่อนกระแทกเท้าเดินออกไปจากบ้านอย่างหงุดหงิดแคทเธอรีนมองตามไปด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล“คิดถึงจังเลย...”คริสเตียโน่สวมกอดร่างของเมียรัก และระดมจมูกโด่งสวยซุกไซ้ด้วยความคิดถึง จนคนที่ยืนร้องไห้อยู่เงียบๆ ต้องรีบยกหลังมือขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง แต่ก็ไม่อาจจะรอดพ้นสายตาของผู้เป็นสามีไปได้“ร้องไห้หรือ เกิดอะไรขึ้นยาหยี...”“มะ... ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”หล่อนปฏิเสธ แต่ดูเหมือนว่าคริสเตียโน่จะไม่เชื่อเลย เขาจับหล่อนให้หมุนมาเผชิญหน้า และถึงแม้ว่าหล่อนจะก้มหน้างุด เขาก็เอามือบีบปลายคาง เชยให้เงยขึ้น“ร้องไห้จริงๆ ด้วย ใครทำอะไรคุณ บอกผมมานะ พลอย...”หล่อนส่ายหน้าไปมา ยังไม่ทันพูดอะไร คนตัวโตก็ทำท่าตกใจมาก“แล้วนั่น! แก้มเป็นอะไร ทำไมแดงเป็นรอยนิ้วเชียว”เขาเอานิ้วไปไล้ตรงรอยแดงบนแก้มนวล“อ๊ะ...”“เจ็บเหรอ”หล่อนส่ายหน้าไปมา น้ำตายังคงร่วงรินอย่างห้ามไม่อยู่หล่อนมองเขา ก็เห็นว่าเขาขบฟันแน่นจนกรามแกร่งกระตุก ดวงตาสีทองเต็มไปด้วยความโมโห“ใครตบหน้าคุณ บอกผมมาเถอะ”“มะ... ไม่มีค่ะ”“แล้วรอยแดงๆ พวกนี้เกิดขึ้นได้ยังไง
ตอนที่ 14. ตอนอวสาน“หนู ตกลงจะไปไหมเนี่ย”เสียงของลุงคนขับแท็กซี่ดังขึ้น หล่อนรีบยื่นค่าเสียเวลาไปให้“ไม่ไปแล้วค่ะ ขอโทษที่ทำให้เสียเวลานะคะ”หล่อนพูดจบก็ไม่สนใจกระเป๋าที่ค้างอยู่ท้ายรถแท็กซี่ หล่อนอุ้มไพลินกลับเข้าไปในบ้าน“คุณพลอยไม่ไปแล้วเหรอคะ”“จ้ะ ฝากน้องไพลินหน่อยนะ”“ได้ค่ะ”สาวใช้อุ้มไพลินเอาไว้ ในขณะที่หล่อนรีบวิ่งขึ้นบันได มุ่งหน้าไปหาคริสเตียโน่“คุณคริสคะ พลอยขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมคะ”คนตัวโตหันหน้าเคร่งขรึมมามอง หล่อนปวดใจที่เห็นเขาเจ็บปวดเหลือเกิน“ผมนึกว่าคุณไปแล้วเสียอีก”พลอยแพรวาน้ำตาไหลริน หล่อนเดินเข้ามาหยุดข้างเตียง และก็ก้มหน้าลงจูบแก้มสากของคริสเตียโน่แผ่วเบา“คุณพูดถูกค่ะ พลอยคิดถึงแต่คนอื่น กลัวว่าคุณอื่นจะไม่สบายใจ จนลืมคิดถึงความรู้สึกของคุณ...”หล่อนสะอื้นไห้ด้วยความละอายใจ“พลอยขอโทษนะคะ... พลอยจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”คริสเตียโน่ถอนใจออกมา ขณะช้อนตาขึ้นมองหน้าของหล่อน“คุณแน่ใจหรือว่าจะทำได้น่ะ”“พลอยทำได้ค่ะ... ต่อจากนี้ไป พลอยจะไม่สนใจใครอีกแล้ว ชีวิตของพลอยจะมีแค่คุณกับลูกๆ ของเราเท่านั้นค่ะ พลอยสัญญา...”“ผมเชื่อได้แค่ไหนกัน”เขาทำเสียงแง่งอน แต่ไม่ได้จ
ตอนที่ 13.พลอยแพรวากลับมาที่บ้าน หล่อนเก็บข้าวของเครื่องใช้ของตัวเองและของลูกสาวลงใส่กระเป๋า ดวงตาบวมช้ำมองไปที่นาฬิกาผนังห้องยังมีเวลาอีกสองชั่วโมงกว่าคริสเตียโน่จะกลับมาที่บ้านหล่อนยังมีเวลาล่ำลากับทุกคน...ทำไมเจ็บแบบนี้นะทำไมการจากลาในครั้งนี้ มันเจ็บปวดกว่าครั้งก่อนหน้าเสียอีกคงเป็นเพราะหล่อนผูกพันกับทุกคนแล้วนั่นเอง“ไพลินลูกแม่... เรากำลังจะกลับไปอยู่กันตามลำพังแม่ลูกแล้วนะ...”หล่อนสะอื้นไห้บอกลูกสาวที่หัวเราะสดใสอยู่กับของเล่นในมือ“พวกเราจะไม่ได้เจอหน้าพ่ออีกแล้ว... แต่เราสองคนจะไม่มีวันลืมความรักที่พ่อมีให้กับพวกเรานะคะ...”น้ำตาของหล่อนแทบเป็นสายเลือด ร่างเล็กสั่นเทาสะท้าน ก่อนจะทรุดลงนั่งข้างเตียงอย่างสิ้นเรี่ยวแรงหล่อนไม่อยากจากคริสเตียโน่ไปเลย หล่อนรักเขา รักเขาเหลือเกินพลอยแพรวาซบหน้าร้องไห้กับเตียงด้วยความปวดร้าวทรมานบ้าจริง ทำไมวันนี้เขาถึงได้รู้สึกใจโหวงเหวงแปลกประหลาดคริสเตียโน่เลื่อนแฟ้มงานออกจากตรงหน้า เอนกายพิงกับพนักเก้าอี้ตัวยาว ดวงตาสีทองจ้องมองทะลุออกไปนอกกระจกหน้าต่าง“คิดถึงคุณจังเลย ยาหยี”แล้วความคิดถึงที่ห้ามไม่ไหว ก็ทำให้เขาอดที่จะหยิบโทรศัพท์
ตอนที่ 12.“ถ้าพี่ตาสูงแล้วจะได้ผู้หญิงอย่างน้องอรมาเป็นเมีย พี่อยู่ตาต่ำติดยอดหญ้าดีกว่า”คริสเตียโน่ปล่อยข้อมือของอรนภา และก็ก้าวถอยหลังออกห่าง มองอย่างรังเกียจ“จำเอาไว้นะ อย่าแตะต้องผู้หญิงของพี่อีก ไม่อย่างนั้นเราได้เห็นดีกันแน่”ชายหนุ่มเค้นเสียงเดือดดาลทิ้งเป็นประโยคสุดท้ายก่อนจะเดินหายออกไปอย่างไม่ไยดีอรนภากำมือแน่น กัดปากจนเลือดออก น้ำตาไหลทะลักไม่หยุด“กรี๊ดดดดดด ไอ้บ้า ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ไอ้คนตาต่ำ! กรี๊ดดดดด...!!!”“เกิดอะไรขึ้นเหรอน้องอร”กุสุมาที่กำลังเลือกเสื้อผ้าอยู่ในห้องนอนได้ยินเสียงลูกสาวกรีดร้องก็ตกใจรีบวิ่งลงมาดู“แล้วร้องไห้ทำไม เกิดอะไรขึ้นลูก”อรนภามองมารดาก่อนจะตะโกนลั่นออกมาด้วยความคั่งแค้น“คุณแม่รู้ไหมคะว่านังพลอยมันหายหัวไปไหน”“แม่ไม่รู้เหมือนกัน แต่ช่างมันสิ ไปพูดถึงขี้ข้าอย่างมันทำไม”“จะไม่พูดได้ยังไงคะ! ในเมื่อมันไปอยู่กับพี่คริสของอร!”“มันไปเป็นคนใช้บ้านของพ่อคริสเหรอ”ใบหน้าของอรนภาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น“มันไปเป็นเมียพี่คริสต่างหากค่ะคุณแม่ ได้ยินไหมคะ นังพลอยมันไปเป็นเมียพี่คริส!”“ห๊ะ!”กุสุมาแทบไม่อยากเชื่อ“แล้วที่พี่คริสมาเมื่อกี้นี้ ก็มาเพรา
ตอนที่ 11.“จะกลับแล้วเหรอหนูอร”“ค่ะ”แล้วอรนภาก็ไม่แม้แต่จะเอ่ยลาแคทเธอรีน หล่อนกระแทกเท้าเดินออกไปจากบ้านอย่างหงุดหงิดแคทเธอรีนมองตามไปด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล“คิดถึงจังเลย...”คริสเตียโน่สวมกอดร่างของเมียรัก และระดมจมูกโด่งสวยซุกไซ้ด้วยความคิดถึง จนคนที่ยืนร้องไห้อยู่เงียบๆ ต้องรีบยกหลังมือขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง แต่ก็ไม่อาจจะรอดพ้นสายตาของผู้เป็นสามีไปได้“ร้องไห้หรือ เกิดอะไรขึ้นยาหยี...”“มะ... ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”หล่อนปฏิเสธ แต่ดูเหมือนว่าคริสเตียโน่จะไม่เชื่อเลย เขาจับหล่อนให้หมุนมาเผชิญหน้า และถึงแม้ว่าหล่อนจะก้มหน้างุด เขาก็เอามือบีบปลายคาง เชยให้เงยขึ้น“ร้องไห้จริงๆ ด้วย ใครทำอะไรคุณ บอกผมมานะ พลอย...”หล่อนส่ายหน้าไปมา ยังไม่ทันพูดอะไร คนตัวโตก็ทำท่าตกใจมาก“แล้วนั่น! แก้มเป็นอะไร ทำไมแดงเป็นรอยนิ้วเชียว”เขาเอานิ้วไปไล้ตรงรอยแดงบนแก้มนวล“อ๊ะ...”“เจ็บเหรอ”หล่อนส่ายหน้าไปมา น้ำตายังคงร่วงรินอย่างห้ามไม่อยู่หล่อนมองเขา ก็เห็นว่าเขาขบฟันแน่นจนกรามแกร่งกระตุก ดวงตาสีทองเต็มไปด้วยความโมโห“ใครตบหน้าคุณ บอกผมมาเถอะ”“มะ... ไม่มีค่ะ”“แล้วรอยแดงๆ พวกนี้เกิดขึ้นได้ยังไง
ตอนที่ 10.ไม่มีเหตุผลใดที่หล่อนจะต้องไปปฏิเสธสิ่งที่ตัวเองก็ต้องการ“อา... ซี๊ดดดด อา... คุณคริสขา... แรงอีกค่ะ”ปั่ก ปั่ก“แรงพอไหมยาหยี... โอ้ววววว”“พะ... พอแล้วค่ะ อ๊า... ซี๊ดดดด อา...”ความสุขของหล่อนผ่านไปเร็วเหลือเกิน แปบเดียวหล่อนก็มีคริสเตียโน่และครอบครัวของเขาอยู่ในชีวิตได้สองอาทิตย์กว่าแล้วแต่ก็อย่างที่โบราณว่าเอาไว้นั่นแหละ ชีวิตไม่จีรังฉันท์ใด ความสุขก็ไม่เคยยั่งยืนฉันท์นั้น เมื่อจู่ๆ อรนภาก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า พร้อมกับข่าวใหม่ที่หล่อนไม่เคยรู้มาก่อน“แก... นังพลอย...”แม้หล่อนจะพยายามหลบหน้า แต่อรนภาก็จดจำหล่อนได้แม่นยำนัก“สะ... หวัดดีค่ะคุณอร...”หล่อนยกมือขึ้นไหว้ทักทายอรนภา“หึ นึกว่าหายหัวไปไหนที่แท้ก็มาได้งานใหม่อยู่ที่บ้านของพี่คริสนี่เอง”อรนภายังคงเป็นคนที่จิตใจคับแคบ และชอบเหยียดหยามคนอื่นไม่เปลี่ยนแปลง“รู้ไหมว่าคุณพ่อกับคุณแม่โกรธมากที่แกหายหัวไป”“พลอยขอโทษค่ะ แต่พลอยมีความจำเป็น...”“มีความจำเป็น เพราะได้ที่คุ้มกะลาหัวใหม่น่ะสิ นังขี้ข้าอกตัญญู!”อรนภาถลึงตาใส่พลอยแพรวาและก็ตั้งใจว่าจะตบสั่งสอนเหมือนที่เคยทำในอดีตสักสองสามฉาด แต่แคทเธอรีนปรากฏตัวขึ้นเสียก
ตอนที่ 9.“อย่างเช่น... เซ็กซ์...”“เราเพิ่งทำกันไปเองนะคะ ก่อนอาบน้ำน่ะ” หล่อนพ้อเสียงขัดเขิน“คุณก็รู้ว่าผมทำได้ทั้งวันทั้งคืน เพราะผมแรงดี”“ดูพูดเข้าสิคะ” คนตัวเล็กอดที่จะทุบหน้าอกกว้างอย่างหมั่นไส้ไม่ได้“ผมพูดความจริงนี่นา”“อ๊ะ... อื้อ... อย่าเพิ่งสิคะ”เขาขยำบั้นท้ายอวบแรงๆ ทำเอาร่างสาวร้อนวูบวาบไปทั้งตัว“ก็ก้นคุณมันงอนมากนี่นา ผมเห็นแล้วหมั่นเขี้ยวมาก อยากฟัด”คำว่า ‘ฟัด’ ของคริสเตียโน่คืออะไร หล่อนรู้ดี...“คนลามก”“ผมยังลามกได้มากกว่านี้อีกนะ ทูนหัว...”แทนที่เขาจะสะทกสะท้านกับคำตัดพ้อของหล่อนบ้าง แต่กลับหัวเราะร่วน ก่อนจะกางมือขยุ้มเต้านมเต่งตึงของหล่อนเต็มมือ“อ๊ะ... อย่า... เพิ่งสิคะ”“ผมหิวอีกแล้วนี่”หล่อนเอามือดันคนตัวโตเอาไว้ พวงแก้มแดงก่ำจนต้องก้มหน้างุดคนตัวโตหัวเราะชอบใจ แก้มแดงๆ ของพลอยแพรวาน่ามองจนเขาอดใจไม่ไหว ต้องจูบฟอดใหญ่“อุ๊ยยย...”เจ้าของแก้มสาวยกมือขึ้นกุมซีกแก้มที่ถูกจูบเอาไว้ และมองตัดพ้อ“ไม่ใช่แค่ที่แก้มหรอกยาหยีที่ผมจะจูบน่ะ”เขาขยับออกห่างเล็กน้อย และตวัดตาคมกริบมองหล่อนทั้งตัว ก่อนจะมาอ้อยอิ่งอยู่แถวซอกขา ซึ่งหล่อนรู้ดีว่าเขากำลังมองอะไร“คุณ...
ตอนที่ 8.หล่อนหันไปมองหน้าคริสเตียโน่ เขาผงกศีรษะเล็กน้อยให้กำลังใจ“ค่ะ คุณแม่...”แคทเธอรีนฉีกยิ้มกว้างดึงร่างของลูกสะใภ้เข้ามากอดแนบอก“ยินดีต้อนรับเข้าสู่ครอบครัวของเรานะ หนูพลอยแพรวา”“ขอบคุณมากค่ะคุณแม่”คริสเตียโน่ยืนอุ้มไพลินอยู่และก็ยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อเห็นมารดากับเมียรักเข้ากันได้เป็นอย่างดี“คุณแม่อย่าลืมสิครับว่าผมมีลูกด้วยอีกคน”“อ้อ... แม่ลืมไปเลย ไหนขอดูหน้าหลานหน่อยสิ”แคทเธอรีนขยับตัวเข้าไปหาไพลินที่กำลังยิ้มหวานอารมณ์ดี“แม่คุณของย่า... หน้าตาถอดแบบมาจากพ่อคริสยังกับแกะเลยเนี่ย”“มันก็แน่อยู่แล้วล่ะครับ ก็ผมเป็นพ่อนี่นา”คริสเตียโน่คุยโว้ด้วยความภาคภูมิใจ ก่อนจะยอมให้มารดารับไพลินไปอุ้มแทน“โอ้... หลานย่า... น่าชังเหลือเกิน...”คริสเตียโน่ขยับเข้าใกล้พลอยแพรวาก่อนจะเอียงหน้ามากระซิบกระซาบ“ผมว่าคุณแม่ท่าทางจะหลงไพลินหนักว่าผมเสียอีก”พลอยแพรวาน้ำตาซึมด้วยความตื้นตันใจ“พลอยไม่คิดเลยค่ะว่าคุณแม่ของคุณคริสจะต้อนรับพลอยกับไพลินดีแบบนี้”“มันต้องดีแบบนี้อยู่แล้ว ในเมื่อคุณคือคนที่ผมรัก และไพลินก็คือแก้วตาดวงใจของพวกเรา...”คริสเตียโน่เอียงหน้าเข้ามาจูบแก้มนวลแผ่วเบา
ตอนที่ 7.จูบร้อนแรงของคริสเตียโน่เกิดขึ้นพร้อมๆ กับการฉีกทึ้งเสื้อผ้าของหล่อนออกอย่างใจร้อน พร้อมกับสลัดเสื้อผ้าของตนเองออกเช่นกัน ความเป็นชายแข็งชันถูไถเสียดสี ปลุกเร้าให้กายสาวเปลือยเปล่ายิ่งสั่นเทาด้วยความโหยหารวดร้าว“ได้โปรดเถอะค่ะ คุณคริสขา...”หล่อนวิงวอนเสียงกระเส่า เมื่อคนตัวโตดูดอมหัวนมจนบวมเป่งและเปียกชุ่ม“อดใจไว้ยาหยี... ให้ผมเลียคุณก่อน...”“ไม่ค่ะ... พลอย... พลอยร้อนไปหมด พลอยต้องการเดี๋ยวนี้... ได้โปรด...”หล่อนออดอ้อนด้วยความสิ้นหวัง และเมื่อเขายังมุ่งมั่นที่จะเล้าโลมต่อไป ความโหยหารวดร้าวที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งเชิงกรานก็ทำให้หล่อนต้องเปลี่ยนเป็นฝ่ายรุกเสียเอง“ทูนหัว... ใจเย็นครับ อืมมม...”หล่อนพลิกตัวขึ้นคร่อมทับเขาเอาไว้ มือเล็กกอบกุมความเป็นชายใหญ่โตให้ตั้งตรง และก็ค่อยๆ กดสะโพกอวบลงไปหาทีละนิด“โอ้ววว... ทูนหัว... คุณร้อนจัง... โอ้วววว”หล่อนไม่สนใจอีกแล้วว่าเขาจะต้องการเร็วแบบนี้หรือไม่ แต่หล่อนควบคุมตัวเองไม่ได้ หล่อนขยับสะโพกขึ้นลงถี่ระรัว ความเป็นชายใหญ่โตครูดอยู่กับกลีบเนื้อภายในหล่อนเงยหน้าขึ้นสูง หลับตาพริ้มและเผยอปากร้องครวญครางรู้สึกดีเหลือเกิน...“อ๊า.
ตอนที่ 6.พลอยแพรวามองคริสเตียโน่ที่กำลังทำจมูกฟุดฟิดอยู่ข้างๆ ไพลินด้วยความแปลกใจ“เป็นอะไรไปคะ”“ผมว่าในห้องของคุณต้องมีอะไรเน่าแน่ๆ เลย”คิ้วโก่งขมวดมุ่นด้วยความแปลกใจ ก่อนจะเดินเข้าไปคุกเข่าลงข้างๆ ร่างของคริสเตียโน่“ได้กลิ่นไหม”“ได้กลิ่นค่ะ”หล่อนอดอมยิ้มออกมาไม่ได้ เมื่อพบว่ากลิ่นอะไรเน่าๆ ที่คริสเตียโน่พูดถึงมันคือฮึของไพลิน“งั้นคุณรีบเอาไปทิ้งเถอะ ผมได้กลิ่นแล้วจะอ้วกอ่ะ”ยิ่งเห็นท่าทางผะอืดผะผมของคริสเตียโน่ หล่อนก็ยิ่งอดขำขันไม่ได้“เอาไปทิ้งไม่ได้หรอกค่ะ”“ทำไมล่ะครับ หรือว่าคุณขี้เกียจ งั้นบอกมาว่ามันอยู่ที่ไหน ในตู้เย็นหรือเปล่า ผมจะเอาไปทิ้งเอง”หล่อนส่ายหน้าไปมาและก็ทำให้คริสเตียโน่เต็มไปด้วยความแคลงใจ“พลอยจะเอาไพลินไปทิ้งได้ยังไงกันละคะ”“คุณว่าอะไรนะ พลอย?”คริสเตียโน่มองหน้าพลอยแพรวาสลับกับใบหน้าจิ้มลิ้มของลูกสาว“ลูกฮึน่ะค่ะ”“ฮึ?”“ก็ใช่น่ะสิคะ ไหนว่าไปเทคคอร์สเลี้ยงเด็กมาแล้วไงคะ ทำไมไม่รู้ว่านี่คือกลิ่นของฮึเด็ก...”ใบหน้าของคริสเตียโน่ยังคงเต็มไปด้วยความผะอืดผะอมอย่างเห็นได้ชัด“ก็... ตอนที่ผมไปเรียนไม่มีเด็กจริงๆ นี่ครับ แล้วตอนเช็ดก้นให้เด็ก มันก็เป็นแค่ตุ