ตอน 2 คนเบื้องหลัง

ผู้อำนวยการแผนกบัญชีอย่างศักดิ์สยามยักยอกเงินบริษัทในเครือของธามเอนเตอร์ไพรซ์อยู่เกือบปี จนวันที่ถูกจับได้ แต่เขาไม่เอ่ยชื่อไข่มุกออกมาเลยแม้แต่น้อย เขาจะไม่มีวันพูดอะไรให้ผู้หญิงที่เขารักต้องแปดเปื้อนหรือโดนร่างแห

ด้วยความซื่อสัตย์และภักดีนี้ ศักดิ์สยามเองก็เชื่อว่าไข่มุกจะต้องเห็นใจเขาและเธอก็คงพยายามหาทางช่วยเขาอยู่เช่นกัน เพราะไข่มุกก็รู้ดีว่าเงินทุกบาททุกสตางค์ที่เขายักยอกมานั้น เขามอบให้ไข่มุกทั้งหมด ไม่เคยนำมาใช้เพื่อบำรุงบำเรอตัวเองเลยแม้แต่บาทเดียว

"ตาลวางใจเถอะ พี่อยู่ในนี้แค่ไม่นานหรอก เดี๋ยวก็ได้ประกันตัวแล้ว”

“แล้วเมื่อไหร่ล่ะ จนป่านนี้แล้วทำไมคุณเพิร์ลของพี่ถึงยังไม่ส่งทนายมาอีก”

“เราจะรู้อะไรล่ะ กฎหมายก็มีขั้นตอนของเขา พี่ถึงได้บอกเราว่าอย่ามาที่นี่ พี่ไม่อยากให้เราเห็นพี่ในสภาพนี้ ทำไมไม่เชื่อฟังกันบ้าง”

“ก็ตาลมีพี่ต้นแค่คนเดียว เรามีกันแค่สองคนพี่น้อง พี่ต้นจะห้ามไม่ให้ตาลมาได้ยังไงกัน ไม่รู้ล่ะ ตาลจะอยู่รอที่นี่จนกว่าคุณเพิร์ลกับทนายจะมาประกันตัวพี่ออกไป”

“ไม่ได้เด็ดขาด!!!” ศักดิ์สยามเสียงแข็งกับน้องสาวทันที

“อย่าทำให้พี่เป็นห่วงมากกว่านี้ นี่ไม่ใช่สถานที่ที่เราจะมานั่งเล่นนอนเล่นนะ”

“ทำไมจะอยู่ไม่ได้ นี่โรงพักนะ มีตำรวจปลอดภัยที่สุดแล้ว”

“โถ่ตาล พี่ขอร้องล่ะ อย่าทำให้พี่กังวลไปมากกว่านี้อีกเลย กลับไปอยู่ที่หอ อยู่กับเพื่อน ๆ ระมัดระวังตัว แล้วพี่จะกลับไปหาเราเอง"

ศีตลาส่ายหน้าน้อย ๆ อย่างดื้อดึง น้ำตาพาจะไหลออกมาอีก

"เชื่อพี่เถอะ พี่ขอร้อง... อย่าลืมสิว่านี่เป็นแค่คดีแพ่ง พี่ไม่ได้ฆ่าใครตาย ไม่ต้องห่วงหรอกว่าพี่จะไม่ได้ออกไป”

นายร้อยเวรที่เดินมาได้ยินพอดี ถอนหายใจเบา สงสารเด็กสาว ๆ ในชุดนักศึกษาที่ต้องมานั่งเกาะลูกกรงร้องห่มร้องไห้ให้คนที่อยู่ด้านใน

"น้อง เชื่อพี่ชายเขาเถอะ น้องกลับไปก่อน เดี๋ยวบริษัทเขาก็ส่งทนายมาประกันตัวให้ออกไปสู้คดีกันข้างนอก..."

"พี่ชายหนูจะไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ"

ดวงตากลมเศร้าที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาเงยหน้าขึ้นถามนายตำรวจที่อายุน่าจะไล่เลี่ยกับพี่ชายของเธอคือประมาณสามสิบปี นายร้อยเวรพยักหน้ายืนยันว่าพี่ชายของเธอจะปลอดภัย ศีตลาจึงยอมแพ้เพราะอยู่ไปก็มีแต่จะทำให้ศักดิ์สยามเป็นห่วงและเธอเองก็ช่วยอะไรในเรื่องคดีไม่ได้

“ก็ได้...ตาลจะกลับก่อน แต่พี่ต้นต้องรีบกลับมาหาน้องนะ

“แน่นอนสิ เชื่อพี่เถอะ คุณเพิร์ลไม่ยอมให้พี่อยู่ในนี้นานหรอก”

ศักดิ์สยามส่งยิ้มให้น้องสาวอย่างมีกำลังใจ และมองดูศีตลาเดินลงจากสถานีตำรวจไปด้วยแววตาห่วงใย เขาไม่ได้แค่พูดเพื่อให้น้องสาวยอมกลับ แต่เพราะเขาเชื่อจริง ๆ ว่าคงอีกไม่กี่นาทีนี้หรอกที่ไข่มุกผู้เป็นยอดดวงใจของเขาจะมาปรากฏตัวพร้อมกับทนายและพาเขาออกจากห้องขังที่น่าหดหู่นี้สักที

* * * * * 

"อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะเพิร์ล ว่าที่ศักดิ์สยามกล้าทำเรื่องแบบนี้เป็นเพราะมีคุณหนุนหลังอยู่”

ธามเอ่ยเสียงเครียดกับภรรยาของเขา เวลาล่วงเลยมาหลายชั่วโมงแล้วนับตั้งแต่เกิดเรื่อง แต่ไข่มุกยังนั่งใจเย็นอยู่ในห้องนั่งเล่นภายในคฤหาสน์ หญิงสาวจ้า่งช่างทำเล็บมาทำเล็บมือเล็บเท้าถึงที่บ้าน เมื่อธามเดินปึงปังเข้ามา หญิงสาวก็โบกมือให้ช่างทั้งสองคนกับแม่บ้านออกไปรอข้างนอกก่อน

เมื่ออยู่กันตามลำพังเธอก็เงยหน้ามองสามี สีหน้าเรียบเฉย

“รู้แล้วยังไง คุณจะจับฉันเข้าคุกด้วยอีกคนอย่างนั้นหรือ”

“ผมคงทำไม่ได้หรอก ไม่ใช่เพราะเห็นใจคุณ แต่เพราะรู้ดีว่าคนอย่างคุณคงไม่มีทางทิ้งหลักฐานให้ตัวเองเดือดร้อนแน่ ผมแค่อยากรู้ว่าคุณทำอย่างนี้ทำไมเพิร์ล เงินทองไม่ใช่ปัญหาของคุณอยู่แล้ว คุณทำเพื่อจะเอาคืนผมใช่ไหม”

ธามน้ำเสียงเย็นลงแล้ว แต่สีหน้ายังคงบึ้งตึ้ง ไข่มุกยิ้ม จ้องมองสามีด้วยดวงตาวาววาม

“เอาคืนงั้นหรือคะ? แสดงว่าคุณก็รู้ว่าคุณทำอะไรฉันไว้คุณถึงได้ใช้คำว่าเอาคืน”

“ผมไม่เคยทำผิดอะไรต่อคุณ คุณก็รู้ดี แม้คุณจะไม่ยอมทำหน้าที่ภรรยาให้กับผม ผมก็ยังไม่คิดจะโกรธคุณ”

“ไม่โกรธแต่ก็เลิกทำตัวเป็นสามีของฉัน! ถ้าคิดจะทำอย่างนั้นทำไมไม่ฟ้องหย่ากับฉันให้มันสิ้นเรื่อง”

“คุณก็รู้ว่าสำหรับผม ผมไม่ขัดข้องเลยสักนิดเดียว”

ชายหนุ่มเอ่ย...นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาบอกเธอว่าพร้อมจะเซ็นใบหย่า แต่การพูดมันออกมาอีกครั้งทำให้ไข่มุกคว้าแจกันใกล้มือแล้วปาออกไปด้วยความโกรธทันที เศษแก้วและดอกไม้เกลื่อนกระจายแต่ธามยังยืนเฉย 

นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกอีกเหมือนกันที่ภรรยาของเขาแสดงอารมณ์ก้าวร้าวรุนแรงออกมาแบบนี้

“อย่าคิดว่าฉันไม่กล้านะธาม ถ้าฉันอยากจะหย่ากับคุณขึ้นมาจริง ๆ แม่คุณนั่นแหละที่จะไม่ยอม”

“ถ้าผมฟ้องหย่าคุณ คุณก็ต้องเสียหายเหมือนกัน นั่นคือเหตุผลที่ผมยังไม่ทำ”

ชายหนุ่มวัยเกือบสามสิบห้าโต้ตอบอย่างไม่ลดละ เวลาในชีวิตสมรสที่ผ่านไป ทำให้เขาหมดความเกรงใจไปทุกที โดยเฉพาะเมื่อคนตรงหน้านี้คือผู้หญิงอย่างไข่มุก

ถ้าไม่เพราะแม่ของเขาอยากได้บารมีทางการเมืองของพ่อตามาเสริมเขี้ยวเล็บทางธุรกิจให้ตระกูล...พลโทเขมราชกับคุณหญิงพลอยสี ศศินทร์เดชา เองก็พอใจที่จะได้นักธุรกิจหนุ่มจากตระกูลมหาเศรษฐีหมื่นล้านไปเป็นเขย การแต่งงานระหว่าง ธาม ธนกิจ และ ไข่มุก ศศินทร์เดชา ก็คงไม่มีทางเกิด

ความจริงคือ ธามและไข่มุกไม่ได้รักใคร่ชอบพอกันมาก่อน ทั้งคู่แค่อยู่ในสังคมระดับเดียวกัน รู้จักกันผ่านเครือข่ายของวงศ์ตระกูลและผู้หลักผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย

ตอนนั้นไข่มุกเพิ่งกลับมาจากอังกฤษ เป็นลูกสาวนายพลที่เนื้อหอมเหมือนกุหลาบที่มีผีเสื้อและภู่ผึ้งรุมตอมไม่ได้ขาด แต่ด้วยสายสัมพันธ์อันดีของนางธัญญา ธนกิจ กับท่านนายพล ธามจึงเบียดแซงทุกคนก้าวไปอยู่ในตำแหน่งที่ตอนนั้นมีผู้ชายหลายคนได้แต่อิจฉา

แม้ไม่ได้เริ่มต้นด้วยความรัก แต่ธามก็อยากสร้างครอบครัวกับไข่มุกจากใจจริง ชายหนุ่มอย่างธามรู้ดีว่าลูกสาวท่านนายพล...คุณเพิร์ล...มีคุณสมบัติเพียบพร้อมทุกประการที่จะมาเป็นภรรยาของเขา เธอชาติตระกูลดี การศึกษาสูง รูปร่างหน้าตาก็สวย มีเสน่ห์ เข้าสังคมเก่ง เหมาะจะมาเป็นคู่ชีวิตที่จะสนับสนุนเขาให้ก้าวไปข้างหน้า และเขาก็รู้ว่าตัวเองสามารถเป็นสามีที่ดีพร้อมให้เธอได้ด้วย

ด้วยความเหมาะสมทั้งหมดทั้งปวงนั้น และตัวเขาเองไม่มีคนรักหรือพันธะใด ๆ กับใคร จึงไม่มีเหตุผลอะไรที่ธามจะปฏิเสธการแต่งงานที่ผู้ใหญ่เห็นชอบครั้งนี้ 

งานแต่งระดับงานช้างเพราะทั้งสองครอบครัวล้วนมีหน้ามีตาในวงการของตัวเอง บ่าวสาวเหมาะสมกันราวกับพระเจ้าจงใจปั้นให้เกิดมายืนคู่กัน...

น่าขันที่เมื่อธามมองกลับไป เรื่องที่สำคัญที่สุดสำหรับการใช้ชีวิตคู่ กลับถูกหลงลืมและไม่เคยถูกหยิบยกมาพูดกันก่อนแต่งงานเลยแม้แต่ครั้งเดียว