ยังอยู่ในพาร์ตของอดีตนะคะ :) และอย่างที่แจ้งว่าตอนที่ 29 มีความผิดพลาดในการลงเนื้อหา ขอคุณผู้อ่าน เปิดข้ามตอนที่ 29 ไปก่อนได้เลยนะคะ หากแก้ไขแล้วไรต์จะมาแจ้งอีกทีจ้า
ทีน่า หรือทิพย์ลาวัณย์ คิดทบทวนมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ว่าถ้าเธอได้เจอธาม ธนกิจ เธอจะทักทายเขาอย่างไร จะหาเรื่องคุยไหม หรือจะแกล้งทำเป็นไม่รู้จักและผ่านเลยกันไปอย่างคนแปลกหน้าแต่เธอไม่คิดเลยว่าวันนี้เขาจะเป็นฝ่ายเดินตรงมาหาเธอเอง"สวัสดีครับ ผมธาม ธนกิจ ซีอีโอของเมทราแกรนด์ ทราบว่ามาดามพักกับเรามาหลายวันแล้ว เลยอยากมาทักทายเป็นการส่วนตัว ไม่ทราบว่าทุกอย่างระหว่างการเข้าพักเป็นไปด้วยดีหรือเปล่าครับ"ชายหนุ่มเอ่ยอย่างสุภาพและเปิดเผย ทีน่าเงยหน้ามองเขา แต่กลับไม่พูดอะไร เป็นอีแวนที่เอ่ยแทนเป็นภาษาไทยกระท่อนกระแท่น"สวัสดีครับ ทุกอย่างโอเคมากเลย อันที่จริงสำหรับผม โรงแรมของคุณดูเก่าไปสักหน่อย แต่แม่ของผมชอบที่นี่...""อีแวน!"ทิพย์ลาวัณย์ดุเบา ๆ อย่างตกใจ แต่ธามกลับยิ้มกว้างและผงกศีรษะให้เล็กน้อย เขารู้สึกถูกชะตาเด็กหนุ่มคนนี้ขึ้นมาทันที"ขอโทษด้วยนะคะ ลูกชายเขาเป็นอเมริกัน ติดนิสัยโผงผางแบบฝรั่ง""หามิได้ครับ ผมรู้สึกขอบคุณทุกฟีดแบ็กจากลูกค้า จะว่าไปผมก็คิดอยากจะรีโนเวทที่นี่อยู่เหมือนกัน""แต่ผมก็ชอบนะครับ โรงแรมของคุณสะอาด บริการดี มีทุกอย่างที่ผมกับแม่ต้องการแล้ว..." เด็กหนุ่มลูกครึ่งร
พลอยสีทำในสิ่งที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อนเลยในชีวิต นั่นคือตบหน้าลูกสาวเต็มแรงไข่มุกชาไปทั้งแก้ม น้ำตาร่วงพรู ในใจเจ็บร้าวยิ่งกว่า"ถ้าแกยังอยากเป็นลูกสาวฉัน แกต้องลืมให้หมดว่าเคยทำตัวเหลวแหลก เคยแร่ดจนท้องกับไอ้ฝรั่งชั้นต่ำที่ฉันจะไม่มีวันเกี่ยวดองด้วย...แล้วฉันจะช่วยสร้างชีวิตใหม่ให้แกเอง เพราะยังไงแกก็เป็นลูกที่ฉันเบ่งมา อย่าทำให้แม่แกต้องกระอักไปมากกว่านี้เลย ยัยเพิร์ล ...ฉันตั้งชื่อไข่มุกเพราะแกจะได้เลอค่า ไม่ใช่ทำตัวเป็นกรวดทรายราคาต่ำจำใส่หัวเอาไว้"ธามยังนั่งนิ่งอึ้งฟังไข่มุกเล่าเรื่องราวแต่หนหลังให้ฟัง มือบางยกปาดน้ำตาเป็นระยะ ดวงตาแดงก่ำ เธอสบตาเขาแล้วฝืนยิ้ม"เหมือนละครเลยใช่ไหมเรื่องของเพิร์ล..."ธามพยักหน้ายอมรับ จับมือเธอมาบีบให้กำลังใจ"แต่คุณคงไม่โกหกผมด้วยเรื่องพวกนี้... เพิร์ล แล้วเกิดอะไรกับลูกของคุณ"ไข่มุกขบริมฝีปาก กลั้นสะอื้นอีกรอบเมื่อเอ่ยถึงเรื่องที่สะเทือนใจเธอมากที่สุด"ถ้ามันยาก ไม่ต้องเล่าให้ผมฟังทั้งหมดก็ได้นะเพิร์ล ผมเข้าใจ""ไม่เป็นไรค่ะ ฉันก็อยากพูดถึงเขาเหมือนกัน ฉันเก็บลูกไว้ในความทรงจำมานานเกินไปแล้ว ตอนนี้ฉันอยากพูดถึงเขา อยากกอดอยากหอมเขา อยากรู้ว่าเข
เราต้องคุยกันเกือบตีสอง ธามส่งข้อความไปหาไข่มุก เขาเดาว่าเธอก็อาจกำลังนอนไม่หลับเหมือนเขาก็ได้... และก็จริงอย่างที่เขาเดาเพราะไม่ถึงห้านาทีต่อมา ประตูห้องที่เชื่อมระหว่างของเขาและเธอก็ดังเบา ๆธามเปิดประตูให้ไข่มุกเข้ามาในห้องทันที นึกชอบคุณที่วันนี้หญิงสาวเลือกสวมเสื้อคลุมมิดชิด ไม่จงใจแต่งตัวชะเวิ้บชะว้าบยั่วยวนเขาเหมือนที่ผ่านมาสีหน้าไข่มุกบ่งบอกว่าเธอกำลังครุ่นคิดจนไม่มีแก่ใจจะกลั่นแกล้งเขาอีกในคืนนี้"ฉันกลัว..."ไข่มุกเอ่ยออกมาทันทีโดยธามยังไม่ทันได้พูดอะไร คิ้วของชายหนุ่มยกสูง"กลัวอะไร""กลัวแม่คุณ"หญิงสาวตอบก่อนทิ้งตัวนั่งบนเตียงกว้างของธาม สีหน้าไม่มีแววล้อเล่นธามไม่จำเป็นต้องถาม คำพูดของแม่เขาในร้านอาหารญี่ปุ่นเมื่อตอนมื้อค่ำ คงทำให้ไข่มุกตกใจไม่น้อยโดยเฉพาะเมื่อที่ผ่านมา เธอใช้ชีวิตโลดโผนโจนทะยาน ไม่ยอมอยู่ใต้กฎเกณฑ์สังคมหรือศีลธรรมใด ๆ แต่กลับต้องมากลายมาเป็นเบี้ยบนกระดานที่แม่เขาสั่งห้ามไม่ให้เดินออก"ฉันรู้ว่าคุณเกลียดฉัน ธาม...และฉันยอมรับว่าฉันเจ็บที่คุณไม่ได้รักฉันอย่างที่สามีควรจะรักภรรยาตัวเอง""ผมไม่ได้เกลียดคุณหรอกเพิร์ล"ชายหนุ่มเอ่ยต่อเบา ๆ ไข่มุกฝืนยิ้ม
"แล้วธามล่ะ ลูกคิดเห็นว่าอย่างไร"ธัญญาโยนคำถามกลับมาที่ลูกชาย ธามตอบด้วยสีหน้าราบเรียบ"ผมก็คิดว่า...ระหว่างผมกับเพิร์ล...เราคืนอิสระให้กันก็น่าจะดีเหมือนกันครับ"ไข่มุกกัดริมฝีปาก ความรู้สึกเสียใจวูบขึ้นจนแสดงชัดบนสีหน้า คุณหญิงธัญญาที่นั่งตรงข้ามย่อมสังเกตเห็น และนางหัวเราะให้กับคำตอบของลูกชาย"ใครสั่งใครสอนให้ตอบอะไรสำบัดสำนวนแบบนั้น หรือนี่ลูกก็ฝันอยากเป็นนักการเมืองกับเขาด้วย"คนเป็นแม่ยิ้มเย็น แต่แววตาเริ่มทำให้คนถูกมองเหน็บหนาว"ไหน ๆ แม่ก็ชวนเธอทั้งคู่มากินข้าวถึงที่นี่ ก็คงไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอ้อมค้อมอีกแล้ว แม่จะบอกว่า ไม่ว่าสิ่งใด ๆ ก็ตามที่เธอสองคนคิดว่าปิดบังอยู่ คิดว่ายัยแก่คนนี้ไม่รู้ไม่เห็น ความจริงคือฉันรู้ เหมือนที่เธอสองคนก็รู้จักกันและกันดีพอ ไก่เห็นตีนงู งูก็เห็นนมไก่ ส่วนฉันเป็นเจ้าของทั้งงูและไก่ ไม่มีอะไรหลุดรอดสายตาฉันไปได้หรอก"ธามไม่แปลกใจเพราะแม่ของเขาเคยเอ่ยทำนองนี้มาครั้งหนึ่งแล้วแต่สำหรับไข่มุก นี่เป็นครั้งแรกที่แม่สามีบอกออกมาตรง ๆ หญิงสาวถึงกับวางหน้าไม่ถูก ต้องยกแก้วชาขึ้นจิบกลบเกลื่อนความระส่ำ"ถ้าคุณแม่ทราบดีทุกอย่าง แล้วทำไมถึงยังยืนยันให้ผมกับเพ
"อรุณสวัสดิ์ครับแม่"ธามทักทายมารดาที่นั่งกินอาหารเช้าอยู่ในห้องรับประทานอาหาร วันนี้เขาตั้งใจลงมาให้เวลาตรงกันกับมารดาเพราะสองสามวันมาแล้วที่เขาหลบหน้าท่านและดูเหมือนแค่เห็นหน้าเขาในเช้านี้ ก็ทำให้แม่ยิ้มออกมาได้บาง ๆ"หายโกรธแม่แล้วใช่ไหม""ผมไม่กล้าโกรธแม่หรอกนะครับ"ชายหนุ่มเอ่ยตรง ๆแม้แม่ของเขาจะดุและเข้มงวดในหลายเรื่อง แต่ธามก็รู้ว่าทุกอย่างที่ท่านทำก็เพื่อตัวเขาเท่านั้น แล้วเขาจะขุ่นเคืองมารดาได้อย่างไร"ไม่โกรธ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเห็นด้วยกับแม่"ธัญญาเอ่ยอย่างคนที่รู้จักลูกชายตัวเองดี ธามยกกาแฟขึ้นจิบจนเกือบหมดถ้วย ก่อนจะวางลงเบามือแล้วตอบ"คุณแม่อยากคุยเรื่องนี้ตอนนี้จริง ๆ หรือครับ""นั่นน่ะสิ คงไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่"ธัญญาเอ่ย ก่อนจะค่อย ๆ ลุกจากโต๊ะอาหาร และก่อนจะเดินออกจากห้องนั้นไปก็ไม่ลืมสั่งลูกชาย"เย็นนี้แม่จะให้เลขาฯ จองห้องอาหารญี่ปุ่นไว้ ถ้าลูกมีนัดอะไรก็ยกเลิกซะ เพราะแม่ต้องการคุยต่อหน้าลูกสองคนพร้อมกัน""หมายถึงเพิร์ลด้วยหรือครับ""ใช่ แม่หวังว่าตอนทุ่มนึง แม่จะได้เจอธามกับหนูเพิร์ลที่ภัตตาคาร...พร้อมกัน"* * * * *ธามไม่ได้อยู่รอเจอภรรยาของเขา ชายหนุ่มเพียงแ
"ธัญ...สรุปว่าผุ้ชายคนนั้นเป็นใคร แฟนลูกอย่างนั้นหรือ"ธงชัยพยายามตั้งสติถามออกไปทั้งที่รู้ว่าความเป็นไปได้แทบไม่มี เพราะแฟนหนุ่มนักเรียนนอกของลูกสาวกลับไปอเมริกาตั้งหลายเดือนแล้ว หากหมอนั่นคือคนที่ทำให้ลูกสาวเขาท้องไส้ขึ้นมา เรื่องก็น่าจะแดงขึ้นมาตั้งหลายเดือนแล้ว แต่นี่ธัญญาบอกเองว่าเธอน่าจะท้องได้สักสองเดือนเท่านั้น"ไม่ใช่แฟนธัญค่ะ เป็นรุ่นพี่ที่มหาลัย""แล้วทำไมไม่บอกเขา หรือลูกกลัวว่าผู้ชายคนนั้นจะไม่รับผิดชอบ""ไม่ใช่หรอกค่ะ เพราะหนูกลัวเขาจะมารับผิดชอบต่างหาก เลยไม่อยากให้รู้""นี่แกพูดอะไรของแก ยัยธัญ พูดจาให้มันรู้เรื่องหน่อยได้ไหม เรื่องใหญ่ขนาดนี้ยังลอยหน้าลอยตาทำเหมือนไม่เป็นอะไร ฉันล่ะอยากจะตีให้ตายนัก"วิไลวรรณพูดปนสะอื้น ธงชัยยังบีบมือภรรยาไว้เป็นระยะ กลัวว่านางจะเป็นลมเป็นแล้งไปเสียก่อน"แม่จะตีธัญก็ได้ ธัญยอมรับผิด แต่มันเกิดขึ้นไปแล้ว ธัญเองก็ไม่ได้ตั้งใจ... รุ่นพี่คนนีัเขาก็ไม่ได้ตั้งใจเหมือนกัน ธัญเลยไม่อยากบอกเขาเพราะถึงอย่างไร ธัญก็ไม่ได้คิดจะคบเขาอยู่แล้ว""แต่แกท้องกับมันไม่ใช่หรือไง ไม่ว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นมันจะเป็นใครก็เถอะ""แล้วยังไงล่ะคะแม่ ก็บอกแล้วไงว่ามันพ