บทที่ 3

คฤหาสน์ภัทรจุฑาธานันท์...

“จริงๆ คุณแม่น่าจะถามยายวรรณาก่อนนะคะ ภารวีว่าเรื่องนี้แม่กานดาจะต้องโกหกอีกแน่ๆ ค่ะ”

“อืม...ฉันรู้...ว่าลูกสาวของวรรณาพูดไม่จริงหรอก”

“ทำไมคุณแม่ถึงยังให้เงินไปอีกคะ เงินตั้งหนึ่งล้านนะคะ”

“ไม่เป็นไรหรอก...”

“คุณแม่คิดจะทำอะไรหรือเปล่าคะ”

ภารวีแอบสงสัยมานาน แม่สามีของเธอคิดจะทำอะไรกันแน่ ให้เงินกานดาไปถึงสองครั้งแล้ว

“ไม่มีอะไร...ว่าแต่กำหนดกลับของตาแทนวันไหนนะ แล้วใครจะไปรับตาแทนที่สนามบินกันล่ะ”

คุณหญิงเจิมจันทร์เอ่ยถามลูกสะใภ้ถึงหลานคนกลางของเธอ ที่บินไปเรียนต่อต่างประเทศนานเกือบสามปีแล้ว กลับมาคราวนี้ เจิมจันทร์คงได้สมหวังกับหลานชายคนโปรดคนนี้เป็นแน่...

“เอ่อ...คือว่า...เรื่องนี้ภารวีก็กำลังจะเรียนให้คุณแม่ทราบพอดีค่ะ แต่ว่าเห็นคุณแม่ยุ่งๆ อยู่ ก็เลยยังไม่ได้บอกค่ะ”

“หล่อนไม่ต้องอ้อมค้อมหรอก มีอะไรบอกฉันมา และอย่าบอกนะว่าตาแทนจะยังไม่กลับอีก ความจริงตาแทนเรียนจบแล้ว แทนที่จะรีบกลับบ้าน กลับเที่ยวต่ออีก ตาแทนนี่จริงๆ เลย เจ้าหลานคนนี้ ลูกของเธอแต่ละคนไม่ได้เรื่องเลยสักคนนะภารวี”

เจิมจันทร์มีหลานทั้งหมดสามคน คนแรกเป็นหลานชาย แต่ว่าก็ไม่ใช่ชายซะทีเดียวหรอก...ใช่...หลานของเธอเป็น LGBTQ (ความหลากหลายทางเพศ ความชอบเฉพาะบุคคล) ทุกวันนี้เธอต้องปวดหัวไม่เว้นแต่ละวัน เจิมจันทร์หวังให้หลานๆ ของเธอมีทายาทสืบสกุลของสามีบ้าง แต่ก็ไร้วี่แววของแต่ละคน หนำซ้ำหลานคนเล็กที่เป็นผู้หญิงก็ดูแล้วน่าจะเป็นแบบพี่ชายของตัวเองอีก ไม่รู้ว่าเธอจะต้องหวังทายาทสืบวงศ์ตระกูลจากใครได้บ้าง นอกจากหลานคนกลางเท่านั้น แต่ก็ดูเหมือนจะไร้หนทางไปอีกคน...

“ตาแทนจะยังไม่กลับค่ะคุณแม่ เห็นบอกว่ายังไม่มีกำหนดเลยค่ะ ภารวีเลยไม่รู้ว่าตาแทนจะกลับมาเมื่อไหร่ค่ะ”

ภารวีก็เครียดกับลูกชายคนกลางไปไม่น้อยกว่าแม่สามีของเธอเลย ‘แทนคุณ’ เป็นผู้ชายเต็มตัว แต่ทว่าก็เต็มตัวเสียจนทำให้เธอปวดหัวเหมือนกัน มีผู้หญิงมากมาย ใช้เงินไปกับการเที่ยวเตร่และ*เปย์ผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ภารวีจะทำอย่างไรดี...

“อะไรกัน! จะไม่กลับได้ยังไง กำหนดกลับคืออาทิตย์หน้านี่ไม่ใช่เหรอ ทำไมหล่อนถึงบอกว่าไม่มีกำหนดกลับ ยังไงของเธอกันแน่ภารวี นี่อย่าบอกนะ ว่าเธอตามใจลูกเธออีก”

“เปล่าค่ะคุณแม่...ตาแทนบอกว่าจะขอเที่ยวต่อสักพักค่ะ”

“สักพักเหรอ! เรียนจบตั้งแต่สองปีที่แล้ว นี่เข้าปีที่สามแล้วนะที่อยู่เที่ยวต่อ ใจคอตาแทนจะผลาญเงินฉันจนหมดเลยหรือไง เธอเป็นแม่ประสาอะไรภารวี ตามใจลูกจนเสียคนไปหมด”

“แต่ว่า...”

ความจริงที่ลูกของเธอทั้งสามคนเป็นแบบนี้ ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะแม่สามี คุณย่าของหลานๆ เหมือนกันนะ ลูกสะใภ้อย่างภารวีจะพูดอะไรได้ล่ะ

“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ฉันขอยื่นคำขาด ถ้าตาแทนไม่กลับตามกำหนดการเดิมล่ะก็ ฉันจะไม่ยอมยกมรดกให้สักบาทเลยคอยดู! อยากเที่ยว! ก็หาเงินเอง! และเธอก็อีกคน ถ้ารู้ว่าส่งเงินไปให้ลูกชายเธออีกล่ะก็ ได้เห็นดีกันแน่! เข้าใจมั้ย!”

“ค่ะคุณแม่...ภารวีจะรีบติดต่อตาแทนให้เร็วที่สุดค่ะ”

“ดี! จะต้องให้ฉันโมโหก่อนหรือไง...แม่ภารวี...แล้วนี่ตาเทวาอีกคน ฉันเรียกให้มาพบฉันตั้งหลายครั้งแล้ว เธอได้บอกลูกหรือเปล่า พักนี้หายหน้าหายตาไปไหนกันหมด ยัยทอฝันอีกคน เฮ้อ...ฉันละเหนื่อยจริงๆ กับหลานแต่ละคน ไปคนละทิศละทาง หล่อนได้เรียกลูกๆ ของเธอมาอบรมบ้างหรือเปล่า”

“ตาเทวาบอกไว้ว่าตอนเย็นๆ จะเข้ามาพบคุณแม่ค่ะ”

ลูกชายคนโตของภารวี ‘เทวา’ อายุ 26 ปีห่างจากคนกลาง ‘แทนคุณ’ หนึ่งปี ส่วนลูกสาวคนเล็ก ‘ทอฝัน’ อายุ 19 ปี ทั้งสามคนมีนิสัยแตกต่างกันมาก ไปคนละทิศละทางอย่างที่แม่สามีเธอบอกไว้ไม่มีผิด ภารวีก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เธอเองก็เหนื่อยไม่น้อยกว่าแม่สามีของเธอหรอกนะ

“แล้วยัยทอฝันล่ะ ร้านพิซซ่าบ้าบอนั่นเป็นยังไง อายุแค่สิบเก้า ทำมาปีกกล้าขาแข็งจะเปิดร้านขายของ เรียนก็ยังไม่จบ อวดดี จะไปได้ซักกี่น้ำกันเชียว”

เจิมจันทร์ทะเลาะกับหลานคนเล็ก ด้วยเรื่องไร้สาระของหลานสาวของเธอ ไม่รู้ว่าหลานคนนี้ ไปเอาความคิดมาจากไหนกัน ไม่ง้อสมบัติพ่อแม่ แต่จะสร้างอนาคตเอง

“กิจการก็ไปได้ดีนะคะคุณแม่ ยัยทิชาก็ไปทำงานพาร์มไทม์ที่ร้านยัยทอฝันด้วยนะคะ”

“มันก็คงจะไปตามตื้อยัยทิชาล่ะสิ ใครจะไปช่วยงานมันได้ ทำอะไรไม่เข้าเรื่อง ถ้ามันกลับมาเมื่อไหร่ บอกว่าฉันเรียกพบหน่อยก็แล้วกัน”

“ค่ะคุณแม่”

***********************

อีกด้านหนึ่ง...ประเทศอังกฤษ

รถยนต์คันหรูแล่นไปบนท้องถนนในยามค่ำคืน ภายในนั้นมีชายหนุ่มนั่งไพล่ขา เอนกายพิงเบาะด้านหลังนุ่มและกว้างขวางของรถหรูสไตล์ยุโรป เสื้อเชิ้ตสีขาวกลัดกระดุมไม่ครบทุกเม็ด เผยแผงอกกำยำใบหน้าคมคายหันมองออกไปนอกหน้าต่าง คิ้วเข้มได้รูปสวยกลับขมวดเป็นปมอยู่บนดวงตานิ่งสงบอย่างคนกำลังใช้ความคิด หลังจากที่วางสายร้อนจากผู้เป็นแม่ ‘คุณย่ายื่นคำขาดกับเราขนาดนี้เชียวเหรอ’

“คุณแทนจะกลับไทยตามคำสั่งคุณย่าหรือเปล่าครับ”

‘จิณณ์’ ชายหนุ่มวัย 24 ปีคนสนิทของแทนคุณ ที่คุณหญิงภารวีรับเขามาอุปการะไว้ตั้งเล็กจนโต โดยที่ท่านได้มอบหมายให้เขามาดูแลลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของท่าน จิณณ์ทำทุกอย่างที่แทนคุณทำ ไม่ว่าจะเป็นเรียนหนังสือ เขาก็ต้องเรียนเป็นเพื่อน ซึ่งจิณณ์เป็นเด็กกำพร้า ที่คุณหญิงภารวีรับมา การตอบแทนบุญคุณครั้งนี้ของจิณณ์ก็คือ การดูแลแทนคุณ เขาและแทนคุณวัยห่างกันแค่เพียงปีเดียว จึงเป็นได้ทั้งเพื่อนและน้องชายในคราเดียวกัน

“คุณย่ายื่นคำขาดให้ฉันขนาดนี้ ฉันจะมีทางเลือกไหนอีก”

“ใช่ครับ คุณแทนควรกลับไทยได้แล้วนะครับ”

“นายเองก็อยากจะกลับล่ะสิ”

“คุณแทนเรียนจบนานแล้วนะครับ อยู่เที่ยวต่อก็เกือบจะครบปีแล้ว คุณแทนยังไม่พออีกหรือครับ”

“ยัง! ฉันกำลังจีบเดียร์น่าได้สำเร็จ ถ้ากลับตอนนี้ก็คงจะเสียดายแย่เลยสิ”

“ถ้าแลกกับมรดกของคุณท่าน ผมว่าคุณแทนก็คงจะไม่เลือกคุณหนูเดียร์น่าหรอกมั้ง”

“อืม...ครั้งนี้...ดูเหมือนคุณย่าจะเอาจริงมั้ย”

“แน่นอนครับ ลองท่านยื่นคำขาดแบบนี้ และตัดเส้นทางการเงินของคุณแทนทั้งหมด ผมว่าอย่าเสี่ยงเลยดีกว่าครับ ผู้หญิงที่ไทยก็เยอะแยะครับคุณแทน สวยกว่าคุณเดียร์น่าก็มีนะครับ”

“นายโน้มน้าวฉัน เพราะนายเองก็อยากจะกลับเหมือนกันล่ะสิจิณณ์”

“แน่นอนอยู่แล้วครับ ผมเบื่อที่นี่จะตายอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าคุณแทนอยู่ได้ยังไง อากาศก็หนาว ของกินก็ไม่อร่อย ไม่มีอะไรถูกใจผมสักอย่าง”

“ก็นายมันเป็นพวกบ้านนอกนี่ จะชอบอะไรแบบนี้ แต่ก็นั่นแหละนะ นายก็ทนอยู่กับฉันได้ตั้งเกือบสามปี ถ้ามองข้อดีของที่นี่ อย่างน้อยนายก็ได้เรียนหนังสือกับฉันจนจบปริญญาโท ฉันว่า ไม่มีใครที่ได้โอกาสดีๆ แบบนายหรอกนะ”

“ได้เรียนจนจบ*ปอโท นั่นมันก็เป็นเพราะผมต้องจำใจเรียนกับคุณแทนยังไงล่ะ แถมยังต้องเรียนแบบคูณสองอีก การบ้าน รายงาน ทุกอย่างผมทำแทนหมด...คุณแทนยังจะบอกว่าโชคดีอีกเหรอครับ...อืม...มันคงจะโชคดีเป็นบ้าเลยแหละ”

“เอาล่ะๆ ฉันรู้น่า ว่าทุกอย่างนายทำแทนฉันหมด ยังไงมันก็เป็นเรื่องดีสำหรับนายหรือเปล่าล่ะ อย่าบ่นน่า กลับไทยครั้งนี้ ฉันจะให้อิสระนายก็แล้วกัน”

“ขอให้มันจริงเถอะครับ ผมจะขอบคุณมาก”

“นายนี่มันจริงๆ เลยนะ ฉันพูดแค่นิดหน่อย นายกลับรัวใส่ฉันเป็นชุดๆ ”

“ถ้าไม่พูดแบบนี้ คุณแทนจะยอมเข้าใจมั้ยล่ะ อย่างคุณแทนพูดดีๆ ด้วยไม่ได้หรอก”

“เออ! ฉันรู้แล้ว! กลับก็กลับ ยังไงวันนี้ฉันขอไปบอกลาน้องเดียร์น่าหน่อยก็แล้วกัน”

“โอเคครับ งั้นได้เลยครับ ยังไงก็เหลือแรงไว้กลับถึงบ้านบ้างนะครับคุณหนูแทนคุณ ^<>^”

จิณณ์ดีใจอย่างที่สุด ที่อย่างน้อยแทนคุณก็ยังแยกความสำคัญออก ระหว่างมรดกกับสาวสวย...

********************

กดหัวใจ คอมเมนท์ = หนึ่งกำลังใจนะคะ

ฝากกดติดตาม เพิ่มเข้าชั้น

และรับแจ้งเตือนตอนใหม่ เรื่องใหม่ค่ะ