ตอนที่ 2 - 1 เส้นทางเดินนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

พนักงานในทีมดูแลนายแบบและนางแบบถึงกับเสียดายที่ไม่ได้เห็นรูปของว่าที่นางแบบคนใหม่ที่พี่ลูซี่เอ่ยปากชมนักชมหนา ทุกคนลุกจากที่นั่งแล้วเดินออกจากห้องประชุมไปทำงานของตนเองเช่นกัน

“ถ้าระดับพี่ลูซี่ไปตามจีบมาด้วยตัวเองคงจะสวยน่าดู ชักอยากจะเห็นแล้วสิ” ธัญญ่าที่ทำหน้าที่ดูแลนางแบบชื่อดังของโมเดลลิ่งนี้หลายคนเอ่ยออกมา

“ว่าแต่ถ้าน้องเค้าตกลงเป็นนางแบบของโมเดลลิ่งเราแล้ว งานดูแลน้องเค้าจะตกเป็นของใครล่ะ” อาคมเอ่ย เขามีหน้าที่ดูแลพวกนายแบบชายของโมเดลลิ่ง

“ก็คงแล้วแต่พี่ลูซี่จะแจกงานให้แหละ แต่แค่ในมือของพี่ตอนนี้ก็เยอะแล้วล่ะ แต่ละนางธรรมดาที่ไหนกัน มีน้องอิงค์คนเดียวที่ยังไม่เปลี่ยนไป เสมอต้นเสมอปลายมาตลอด” ธัญญ่าตอบพลางบ่นออกมาเล็กน้อย ยิ่งมีชื่อเสียงก็ยิ่งเรื่องเยอะเรื่องมาก

สองหนุ่มสาวที่ถือว่าเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเหล่านายแบบนางแบบของอเดลโมเดลลิ่งแห่งนี้แยกย้ายกันไปจัดการงานของตน เพราะเชื่อว่าทั้งคู่ไม่มีใครจะได้งานเพิ่มแน่นอน

“ถ้าอย่างนั้นก็เหลือเจ๊พุดซ้อน กับเจ๊จีจี้แล้วล่ะ” ผู้ช่วยสาวที่เดินตามหลังของเจ้าของชื่อทั้งสองมาเอ่ยขึ้น

“ฉันยังไงก็ได้ นางแบบที่ฉันดูแลอยู่ก็ไม่ได้มีงานมากมายเหมือนกับนางแบบของพี่ธัญญ่า รับมาเพิ่มอีกสักคนก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงหรอก”

พุดซ้อนบอกก่อนที่จะเดินไปห้องสันทนาการของบริษัทเพื่อชงกาแฟก่อนที่จะเริ่มงานอย่างเช่นที่ทำเป็นประจำ ส่วนเจ๊จีจี้ยักไหล่แล้วเดินไปยังโต๊ะทำงานของตน วันนี้เธอต้องออกไปทำงานแทนเจ๊ลูซี่ที่มีนัดกับว่าที่นางแบบใหม่ของโมเดลลิ่ง ผู้ช่วยที่เดินรั้งท้ายสองคนส่ายหน้าไปมา เพราะเจ๊พุดซ้อนกับเจ๊จีจี้นั้นไม่ค่อยเลือกนางแบบที่ตนดูแลมาก ถึงได้แต่พวกนางแบบนายแบบที่ดันไม่ค่อยดัง

ภายในห้องพักของโรงแรมระดับห้าดาวที่อลินาเพิ่งจะมาเช็กอินเข้าพักเมื่อเช้า เสียงน้ำในห้องน้ำตกกระทบกับพื้น เรือนร่างเปลือยเปล่าที่สวยงามมีกล้ามเนื้อที่หน้าท้องเล็กน้อยจากการออกกำลังกายบ่อยครั้งกำลังมีฟองสบู่กระจายอยู่ทั่วตัว ก่อนที่ผู้เป็นเจ้าของเรือนร่างงามจะล้างออกด้วยน้ำที่ไหลลงมาจากฝักบัวแบบเรนชาวเวอร์ ตอนเช้าอลินาเช็กเอาท์ออกจากโรงแรมที่เข้าพักครั้งแรกหลังจากมาถึงประเทศไทย แล้วมาเช็กอินเข้าพักอยู่โรงแรมที่ใกล้กับอเดลโมเดลลิ่งแทน

หลังจากเช็ดตัวและเป่าผมที่ยาวประบ่าจนแห้ง อลินาจึงเดินออกไปหยุดอยู่ที่หน้าตู้เสื้อผ้าแล้วเลือกชุดเดสสั้นแค่เข่าสีน้ำตาลมาสวมใส่ เธอแต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางเพียงบางเบาก่อนที่จะสำรวจร่างกายอีกครั้งแล้วออกจากห้องพักไปเมื่อมองนาฬิกา แม้จะใช้เวลาเดินจากโรงแรมที่เธอพักอยู่เพียงแค่ห้านาที แต่หญิงสาวก็เป็นคนที่ตรงต่อเวลาตามนิสัยของชาวต่างชาติที่มักจะไปก่อนเวลานัดอย่างน้อยสิบห้านาที

ตึกสูงเพียงห้าชั้นเป็นที่ตั้งของบริษัทอเดลโมเดลลิ่ง ร่างระหงเยื้องย่างมาหยุดยืนมองด้านหน้าเพียงครู่เดียวก่อนที่จะตัดสินใจเข้าไปด้านใน พอประตูเปิดออกก็มีพนักงานที่ยืนอยู่ตรงเคาน์เตอร์รอต้อนรับผู้ที่มาติดต่องานกับทางโมเดลลิ่ง พนักงานต้อนรับตกตะลึงในความสวยของผู้มาเยือนทันทีที่แว่นตาสีชาถูกถอดออก

“สวัสดีค่ะ ดิฉันมาพบพี่ลูซี่ค่ะ” อลินาส่งยิ้มให้เมื่อพูดจบแต่อีกฝ่ายกลับยืนนิ่งแถมยังอ้าปากค้างอีกต่างหากทำให้หญิงสาวนึกขำในใจ

“ขอโทษนะคะ ดิฉันมาพบพี่ลูซี่ค่ะ” เท่านั้นแหละพนักงานคนนั้นถึงได้สติกลับมา เธอส่งยิ้มแห่งๆ มาให้หญิงสาวตรงหน้า

“อ๊ะ....ค่ะ เดี๋ยวเชิญนั่งรอที่ห้องรับรองด้านซ้ายก่อนเลยนะคะ เดี๋ยวดิฉันจะตามพี่ลูซี่ให้ค่ะ” อลินาพยักหน้าก่อนที่จะเยื้องย่างไปทางห้องที่มีป้ายบอกอยู่ด้านหน้าว่าเป็นห้องรับรองลูกค้า

“หือ....สวยมาก สวยตาแตก ฉันนึกว่าเธอจะพูดภาษาอังกฤษเสียอีก พูดไทยได้ชัดแจ๋วเลย” เพราะอลินานั้นหน้าตาไปทางพ่อมากกว่ามาทางแม่จึงทำให้เธอคล้ายฝรั่งมากกว่าลูกครึ่ง

“คนนี้หรือเปล่าที่พวกผู้จัดการนายแบบนางแบบอยากเห็นหน้ากันตั้งแต่เช้า”

“ไม่รู้สิ เธอรีบโทรตามพี่ลูซี่มาเถอะ” เพื่อนอีกคนรีบบอก พนักงานต้อนรับสาวนึกได้จึงรีบต่อสายไปหาพี่ลูซี่ ผู้จัดการแผนกจัดหานายแบบและนางแบบหน้าใหม่ทันที

ผ่านไปไม่ถึงห้านาทีร่างอวบอัดของเจ๊ลูซี่ก็รีบพุ่งออกมาจากประตูลิฟต์ พอสองพนักงานสาวต้อนรับชี้ไปที่ห้องรับรอง ผู้จัดการสาวประเภทสองจึงรีบสาวเท้าไปทางห้องนั้นทันที

“สวัสดีค่ะน้องฮาน่า พี่นึกว่าหนูจะมาช้าสักหน่อย ขอโทษที่ให้รอนะคะพี่เพิ่งจะประชุมเสร็จ”

“สวัสดีค่ะพี่ลูซี่ ไม่เป็นไรเลยค่ะ ฮาน่ามาเร็วกว่าเวลาที่เรานัดกันเอาไว้มากกว่าค่ะ” อลินายกมือไหว้ผู้มาใหม่พร้อมกับตอบออกไป

“ขอฮาน่าทราบรายละเอียดการทำงานกับโมเดลลิ่งหน่อยได้ไหมคะ” ไม่รอช้าอลินาเริ่มพูดคุยเรื่องงานทันที เพราะเธอจะได้ตัดสินใจว่าจะทำหรือไม่ทำ ไม่ทันที่เจ๊ลูซี่จะอธิบายเสียงเคาะประตูหน้าห้องก็ดังขึ้น

“เข้ามาได้ค่ะ” เจ๊ลูซี่เอ่ยปากอนุญาต ผู้หญิงรูปร่างสมส่วนสวมแว่นตาจึงเปิดประตูห้องเดินถือเอกสารเข้ามาวางไว้ที่โต๊ะตรงหน้าของอลินา

พุดซ้อนลอบมองใบหน้าสวยเฉี่ยว จมูกโด่งรั้นของหญิงสาวที่ตกเป็นประเด็นในการพูดคุยกันเมื่อเช้าก็รู้สึกเห็นด้วยกับเจ๊ลูซี่ ว่าหญิงสาวตรงหน้านั้นสวยแบบธรรมชาติจริงๆ แม้บนใบหน้าจะมีเครื่องสำอางแต่ก็เพียงบางเบาเท่านั้น ไม่รู้ว่านิสัยกับหน้าตาจะเหมือนกันหรือเปล่าเรื่องนี้คือสิ่งที่เธอเองก็เป็นกังวล

“นี่เป็นรายละเอียดการทำงานและการแบ่งส่วนแบ่งค่าตัวให้กับนางแบบของทางบริษัทเราค่ะ เชิญหนูอ่านดูได้เลยนะคะ ถ้าไม่เข้าใจหรือสงสัยตรงไหนถามพี่ได้เลย”

อลินาหยิบเอกสารที่เจ๊ลูซี่บอกขึ้นมาอ่านก็พบว่าเป็นการรับงานที่ไม่ได้เอาเปรียบตัวนางแบบ เรียกได้ว่าต่างฝ่ายต่างได้ประโยชน์ อลินานั่งอ่านรายละเอียดของส่วนแบ่งของค่าตัวที่จะได้รับและขอบเขตการทำงานของนางแบบในโมเดลลิ่งนี้ก็รู้สึกว่าเป็นที่น่าพอใจ ทั้งเจ๊ลูซี่และพุดซ้อนต่างพากันแอบลุ้นกับการตัดสินใจของหญิงสาวตรงหน้าจนในที่สุดเสียงหวานก็เปล่งออกมาจากริมฝีปากอิ่ม

“ฮาน่าจะลองดูค่ะ”