บทที่ 193

“จากการวินิจฉัยเบื้องต้นนั้น รักแรกเริ่มแย้มบาน ลอบมีใจให้แก่เขา”

“พูดจาไร้สาระ!” อายีน่าทั้งเขินอายทั้งโมโห ก่อนจะรีบเอื้อมมือมาปิดปากเจียงหวนในทันที

“ผู้มีใจให้กัน เจียงหวนหากเจ้ายังเอ่ยวาจาไร้สาระอีกละก็ ข้า... ข้าจะจั๊กจี้เจ้า!”

ชั่วพริบตาเดียว สตรีทั้งสองนางพากันหยอกล้อเสียจนวุ่นวายไปหมด เจียงหวนทั้งหัวเราะทั้งต้องคอยหลบไปมา ล้อรถเข็นของนางจึงส่งเสียงดังลั่น

เจียงหวนหัวเราะเสียจนต้องร้องยอมแพ้ “พอแล้ว พอแล้วเพคะ หม่อมฉันไม่พูดแล้ว ทว่า องค์หญิงเพคะ ท่านต้องยอมรับมันนะเพคะ สายตาของท่านในยามนี้ หาได้มีท่าทีเกลียดเขาเช่นเดิมแล้ว หรืออีกอย่างหนึ่งก็คือ ท่านสามารถมองเขาได้เต็มตาแล้วใช่หรือไม่เพคะ?”

อายีน่าหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา ด้วยใบหน้าแดงก่ำ

นางเงียบไปสองสามวินาที ก่อนที่แพขนตายาวจะหุบลง พร้อมด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาที่เอ่ยงึมงำออกมาเหมือนเสียงยุงว่า

“ก็... แค่นิดเดียวนะ อย่างน้อยท่าทียามที่เขาบังก้อนหินให้นั้น เขาดูราวกับผู้กล้าก็ไม่ปาน”

เจียงหวนมองท่าทีของอายีน่าที่เต็มไปด้วยความซื่อตรงและทระนงตนของนางแล้ว มุมปากพลันอดมิได้ที่ยกยิ้ม

ความหวานจากในซีรีย์เรื่