เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 346
บทล่าสุด
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 354
[เสิ่นยี่คงจะคันไม้คันมืออยากโดนซ้อมสินะ เชื่อหรือไม่ว่าพรุ่งนี้เราจะส่งเขาไปเฝ้าสุสานหลวง!]ฮั่วหลินพยายามรักษาสีหน้าให้สงบนิ่ง แต่แรงกดดันต่ำที่แผ่ออกมาจากรอบกาย ทำให้อุณหภูมิภายในห้องทรงพระอักษรลดฮวบลงไปหลายองศารองเสนาบดีกรมโยธาธิการที่กำลังรายงานอยู่รู้สึกเย็นวาบที่แผ่นหลัง ความรู้สึกหนาวเหน็บราวกับเจอผีพุ่งตรงขึ้นสู่กลางกระหม่อมเขาค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นลอบมองฮ่องเต้ที่ประทับอยู่หลังโต๊ะหนังสือ ก็เห็นว่าพระพักตร์ของฝ่าบาทบึ้งตึง ดวงตาจับจ้องไปยังทิศทางของประตูอย่างเย็นชารองเสนาบดีกรมโยธาธิการตกใจจนตัวสั่น คำพูดท่อนหลังติด ๆ ขัด ๆ จนในที่สุดก็พูดไม่ออกนี่มันเกิดอะไรขึ้น? เมื่อครู่ยังดี ๆ อยู่เลย...เขาพูดอะไรผิดไปหรือ? แย่แล้ว หรือว่างบประมาณที่เสนอไปจะสูงเกินไป?รองเสนาบดีกรมโยธาธิการร่ำไห้อยู่ในใจ ขาทั้งสองข้างเริ่มสั่นไปหมด รู้สึกว่าแม้กระทั่งการหายใจก็ยังกลายเป็นเรื่องยากลำบากเจียงหวนที่ยืนอยู่หน้าประตู ได้ยินเสียงความหึงหวงที่ถาโถมราวกับคลื่นยักษ์ในใจของฮั่วหลินอย่างชัดเจนยืนอยู่ไกลขนาดนี้ แถมยังพูดเสียงเบาขนาดนี้ยังจะได้ยินอีกหรือ???พ่อคนขี้หึงคนนี้เป็นหนึ่งเดียวใ
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 353
ราตรีลึกล้ำขึ้นทุกขณะ แต่ภายในห้องทรงพระอักษรยังคงสว่างไสวไปด้วยแสงไฟการสนทนาระหว่างฮั่วหลินและเสิ่นยี่ดำเนินมาตลอดทั้งวัน ตั้งแต่การกระจายกำลังองครักษ์ที่จวนแห่งใหม่ของหนานจวิ้นอ๋องฮั่วฉง ไปจนถึงการโยกย้ายคนสนิทใต้บังคับบัญชาของมู่จวินอ๋องฮั่วถิง และรายละเอียดการเตรียมงานเลี้ยงพระราชสมภพของไทเฮาทั้งสองคนก้มมองแผนที่และรายงานลับ ปรึกษาหารือกันด้วยเสียงเบา ๆ และวิเคราะห์ไตร่ตรองซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกระทั่งจันทร์ลอยเด่นอยู่กลางท้องฟ้า เสิ่นยี่จึงบิดขี้เกียจ เสียงกระดูกดังกร๊อบแกร๊บ“โอ๊ย เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ที่นี่มีข้าวให้กินหรือไม่?”ไม่พูดถึงข้าวก็ยังดี พอพูดขึ้นมา ฮั่วหลินก็รู้สึกว่าในท้องว่างโหวงขึ้นมาทันทีเขานวดขมับที่ปวดตุบ ๆ เลื่อนกองฎีกาที่สูงเป็นภูเขาบนโต๊ะไปไว้ด้านข้าง แล้วโบกมือไล่“จวงเฟยจะดูแลเรื่องอาหารของข้า เจ้าก็ถือชามไปกินที่ห้องเครื่องเองเถอะ”พูดจาเช่นนี้ ราวกับว่ามีแค่เขาคนเดียวที่มีภรรยาอย่างนั้นแหละเสิ่นยี่ที่ในเรือนหลังไม่มีสตรีแม้แต่คนเดียวก็โอดครวญขึ้นมาทันที “น้ำใจพี่น้องอยู่ที่ใดกันเล่า เหตุใดมีแต่ร่วมทุกข์ แต่ไม่มีร่วมสุขเล่า!”ฮั่วหลินถลึงตาใส่เขา
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 352
เจียงหวนเปิดตลับยารักษาแผลไฟไหม้น้ำร้อนลวก แล้วป้ายยาลงบนมือที่ถูกลวกของตนทันทีที่ป้ายยาลงไป ความรู้สึกเย็นสบายก็แทรกซึมเข้าสู่ผิวหนัง บริเวณที่เคยปวดแสบปวดร้อนกลับรู้สึกสบายขึ้นอย่างมากในชั่วพริบตาแต่ที่น่ามหัศจรรย์ยิ่งกว่านั้นคือ เพียงชั่วเวลาไม่กี่อึดใจ รอยแดงนั้นกลับจางลงอย่างรวดเร็วจนมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าเจียงหวนเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ สรรพคุณนี้มันน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้วกระมัง?ยาวิเศษที่มีอยู่แค่ในนิยาย นางได้มาเจอกับตัวแล้วระบบนี้ มีดีอยู่เหมือนกันเช่นนั้นแล้ว หากปลดล็อกห้างสรรพสินค้าชั้นสูงได้จริง ๆ ของที่อยู่ในนั้นจะไม่สามารถชุบชีวิตคนตายได้เลยหรือไม่แน่ว่า นี่อาจเป็นหนทางหนึ่งที่จะช่วยชีวิตฮั่วหลินก็เป็นได้ช่างประจวบเหมาะ ตอนนี้เหอหลิงกำลังอยู่ในช่วงที่อยากจะย้ายข้างอย่างยิ่ง นางต้องรีบคว้าโอกาสนี้ไว้ขณะเดียวกัน ณ ห้องทรงพระอักษรฮั่วหลินเพิ่งจะประทับลงหน้าโต๊ะทรงพระอักษรได้ไม่นาน หวังเต๋อกุ้ยก็เดินเข้ามา“ฝ่าบาท ใต้เท้าเสิ่นขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”“ให้เขาเข้ามา”ในไม่ช้า คุณชายหนุ่มผู้หนึ่งในอาภรณ์ผ้าไหมสีขาวนวลราวแสงจันทร์ มือถือพัดพับด้ามหยก ก็เดินท
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 351
ฮั่วหลินขมวดคิ้ว จับนิ้วของนางไว้แล้วกล่าวอย่างมั่นอกมั่นใจ“เจ้าอย่ากลัวไปเลย ใครกล้ามีความเห็น ข้า...”“ก็จะจัดการคนผู้นั้นใช่หรือไม่เพคะ?” เจียงหวนชิงพูดแทรกขึ้นมาฮั่วหลินถึงกับพูดไม่ออก ในใจรู้สึกน้อยอกน้อยใจอย่างยิ่ง[เราก็แค่อยากจะมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้นางไม่ใช่หรือไร เหตุใดถึงยังถูกรังเกียจอีกเล่า?]เจียงหวนได้ยินเสียงในใจของเขา ก็แทบจะกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่จนหลุดหัวเราะออกมานางรีบเม้มริมฝีปากแน่น พยายามทำหน้าขรึม เพื่อให้ตนเองดูจริงจังขึ้นอีกนิด“ฝ่าบาท ฟังหม่อมฉันนะเพคะ ตำแหน่งก็เป็นเพียงชื่อเสียงจอมปลอม ไม่จำเป็นต้องเลื่อนขั้นให้หม่อมฉันอีกแล้ว”“ลองคิดดูสิเพคะ พระองค์เป็นถึงประมุขของแผ่นดิน ในแต่ละวันต้องทรงกังวลเรื่องใหญ่โตมากมายเพียงใด? เสบียงอาหารของทหารที่ซีเป่ย สถานการณ์การทหารที่ด่านชายแดน... เรื่องใดบ้างที่ไม่สำคัญไปกว่าการเลื่อนตำแหน่ง?” เจียงหวนหยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเขย่งปลายเท้าเข้าไปใกล้ข้างหูของเขา แล้วกระซิบด้วยเสียงที่แผ่วเบาอย่างยิ่ง“อีกอย่างนะเพคะ หากพระองค์ต้องมาเปิดศึกโต้เถียงกับเหล่าขุนนางเก่าแก่พวกนั้นเพราะเรื่องแค่นี้ จนคอแห้งผาก ตกกลางคืนก็
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 350
หางตาของฮั่วหลินเหลือบเห็นเงาตะคุ่มหลายเงาที่ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังภูเขาจำลองที่อยู่ไกลออกไปเล็กน้อย เงาร่างเหล่านั้นกำลังชะเง้อชะแง้มองมาทางพวกเขาเงาตะคุ่มเหล่านั้นมีทั้งสีแดงสีเขียว เป็นนางสนมกลุ่มเมื่อครู่ที่อยู่ในศาลานั่นเอง[จิ๊ ตามตอแยไม่เลิก ข้าจะชมทิวทัศน์ฤดูใบไม้ผลิกับนางอย่างสงบสุขไม่ได้เลยหรือ][กอเอี๊ยะหนังหมายังไม่เกาะติดขนาดนี้ สลัดอย่างไรก็ไม่หลุดใช่หรือไม่?]สีหน้าของฮั่วหลินดำทะมึนทันที แววตาเย็นชาดุจน้ำแข็งเขาเอียงหน้าหันไปออกคำสั่งกับหวังเต๋อกุ้ยอย่างเยือกเย็น “บอกให้พวกนางแยกย้ายกลับไปเสีย ควรทำอะไรก็ไปทำ หากยังกล้าแอบดู ก็ไม่ต้องเก็บลูกตาไว้แล้ว”[น่ารำคาญนัก น่ารำคาญไม่ต่างจากพวกขุนนางในท้องพระโรง][แต่ละคนแต่งตัวสีสันฉูดฉาด หากไม่รู้คงนึกว่าเป็นดอกไม้งอกอยู่บนภูเขาจำลองแล้ว][ไม่สิ อุทยานหลวงของข้าไม่มีดอกไม้ที่อัปลักษณ์เช่นนี้]หวังเต๋อกุ้ยสะดุดใจ เขารีบโค้งตัว“บ่าวจะไปจัดการเดี๋ยวนี้พ่ะย่ะค่ะ!”เขาหันตัวสาวเดินไปทางภูเขาจำลอง ลึกๆ ข้างในลอบเห็นใจเหล่านางสนมที่ไม่ดูตาม้าตาเรือกลุ่มนั้นเสียงตกใจระคนแตกตื่นที่ดังมาจากด้านหลังภูเขาจำลองกลับคืนสู่ความสง
อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง บทที่ 349
ฮั่วหลินถือโอกาสจูงมือเจียงหวน ทั้งสองเดินเคียงไหล่ไปยังอุทยานหลวงหวังเต๋อกุ้ยและเสี่ยวเจา รวมถึงนางกำนัลเดินตามไปห่างๆ ทิ้งเหล่านางสนมให้มองหน้ากันไปมองหน้ากันมา พวกนางถูกมองข้ามไปโดยปริยายในอุทยานหลวงที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายฤดูใบไม้ผลิฮั่วหลินอารมณ์เบิกบานอย่างมาก เขากุมมืออันเนียนนุ่มของเจียงหวน รู้สึกราวกับอากาศสดชื่นขึ้นหลายส่วน[เงียบสงบ ผ่อนคลายยิ่งนัก][ที่ที่มีนางอยู่ แม้แต่ลมก็ยังหอมหวาน]เจียงหวนรู้สึกจั๊กจี้ที่ฝ่ามือเมื่อได้ยินเสียงในใจอันหวานเลี่ยนของเขา ทว่าสายตากลับถูกทิวทัศน์ข้างทางดึงดูดไปโอ้โห งดงามมากทีเดียว!รูปร่างของดอกไม้อุดมสมบูรณ์ สีสันเหลืองอร่าม ดีกว่าดอกเบญจมาศที่นางใช้ราดน้ำอยู่ในตอนนี้มากนางชี้ไปที่ดอกเบญจมาศสีทองที่กำลังเบ่งบานอยู่ข้างภูเขาจำลองลูกหนึ่ง “ฝ่าบาท หากอุทยานหลวงของพระองค์มีโจรขโมยดอกไม้ลักลอบเข้ามา พระองค์จะกริ้วหรือไม่เพคะ?”ฮั่วหลินเลิกคิ้ว อดหัวเราะออกมาไม่ได้ “หวังเต๋อกุ้ย”[ช่างเปรียบเทียบได้มีความเป็นตัวนางจริงๆ][หากโจรขโมยดอกไม้คือนาง เช่นนั้นอย่าว่าแต่อุทยานหลวงเลย แม้จะแอบเข้ามาในห้องของข้า ข้าก็ยินยอมพร้อมใจ]หวังเต
บางทีคุณอาจจะชอบ
หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน
ต้นไม้แห้ง17.8K viewsบ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง
เจียงหนานเยียน91.3K viewsบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง19.5K viewsทาสราคะองค์ชายใบ้
บ้านเขมปัณณ์16.6K viewsสามพิศวาส
บุษบาหนึ่งหรัด260 viewsนางร้ายขอพลิกบทบาท
Lovedee634 viewsใต้เงาจันทราข้านี้มิอาจเร้น
Luffy.g1.5K viewsมิอาจห้ามใจให้ไร้รัก
ต้ายวี่2.1K views
