Masukเธอเห็นเขาเป็นเงาตะคุ่มๆ ที่มูมมามซุกไซ้ดอมดมไปทั่วตัว กุลนิดาขนลุกเกรียวไปทั่วร่างจากลมหายใจร้อนผ่าวที่ลากไล้ไปทั่วทรวงอก เขากลัดมันมาก ดูดกลืนเม็ดบัวสองข้างของเธออย่างเมามัน กุลนิดาไม่เคยเจอสัมผัสแปลกประหลาดเช่นนี้มาก่อน รู้แต่ว่ามันวาบหวาม เสียดเสียว กุลนิดายอมรับว่าเธอรู้สึกเกร็งสะท้านจากความกลัวเริ่มกลายเป็นตื่นเต้น ถึงกระนั้น ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็ยังกระตุ้นเตือน
มือบางทุบตีคนที่กำลังจ้องคร่าสวาท ได้ยินเขาส่งเสียมคำรามต่ำเป็นการปรามออกมาเบาๆ ครั้งหนึ่ง
“นิ่งๆ”
“ปล่อย”
แต่ก็พูดได้เพียงแค่นั้น เพราะปากหยักลึกเต็มไปด้วยกลิ่นบรั่นดีก้มลงมาจูบแล้วแทรกปลายลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัด กุลนิดาต่อต้านสุดกำลัง ไม่ยอมให้ลิ้นร้ายกาจเข้ามาพัวพัน แต่คนมีพละกำลังมากกว่าอีกทั้งจัดเจนกว่าก็เร่งปลุกเร้าอย่างบ้าคลั่ง
“หวานเป็นบ้า อ้ากว้างๆ กว่านี้อีกได้ไหม”
นิ้วมือแข็งแกร่งใช้ความโชกโชนชอนไชไปในกุหลาบงาม ควานหาปุ่มเนื้อที่เป็นจุดศูนย์รวมความซ่านเสียว ปากหยักลึกก็พรมจูบไปทั่วทรวงอก ประสาททุกเส้นของกุลนิดาตื่นตัวไปทุกเส้น ร่างกายบิดแอ่นอยากจะให้เขาถอยหนีแต่มือไม้กลับอ่อนแรง
ร่างกำยำระดมจูบไปทั่วฐานอก ไรเคราครูดผ่านผิวเนื้ออ่อนบางจนเกิดรอยปื้นแดง ไรอันหยัดกายขึ้นแล้วขบกรามแน่น ไรอันสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของอีกฝ่าย
“คุณสวยขึ้นมาก ผิวเนียน เต่งตึง แถมตรงนั้นก็คับแน่นจนนิ้วผมแทบจะหัก”
ขนาดคืนนี้เขาดื่มหนักเพราะเสียใจจากบากเรื่อง ยังรู้สึกเยี่ยมกับร่างกายของเธอ ไรอันพูดไปก็รู้สึกปวดตุบที่แก่นกลางกาย เพราะแค่นิ้วยังให้ความรู้สึกเสียวขนาดนี้ แล้วถ้าเป็นน้องชายเขาลงไปท่องเที่ยวในแดนลี้ลับนั้นเองจะเสียวขนาดไหน
“โว้ คุณไปทำอะไรมา อย่าบอกนะว่ารีแพร์มาใหม่” หรือจะใช่ คลับคล้ายคลับคลาว่าหญิงสาวบอกว่าจะมีเซอร์ไพรส์
สองมือรีบปลดเสื้อกับกางเกงออกจากร่าง ริมฝีปากหยักลึกยิ้มอย่างพึงพอใจ สงสัยแม่คู่ขาคนสวยต้องไปทำรีแพร์มาแน่นอนถึงได้ตึงแน่นจนนิ้วยังแทบจะใส่เข้าไปไม่ได้
กุลนิดาเห็นจังหวะที่เขาผละออก กำลังกระโดดลงจากเตียง แต่สองบ่าก็ถูกเขาดึงกลับมาได้ก่อน
“ว้าย” กุลนิดาร้อง
“คุณนี่ชอบเล่นสนุกจังคนสวย มามะ อยากเล่นไล่จับก็มาเล่นกันบนเตียง”
“เดี๋ยวสิ”
“ว้าว คุณทำให้ผมตื่นเต้นมาก ธีมผีหลอกแบบนี้เยี่ยมมาก ผมจะให้โบนัสพิเศษกับคุณหลังจบเกมนี้”
เขาบอกด้วยความพอใจ แม่คู่ขาคนนี้ช่างคิดธีมมาเล่นกับเขา มือหนาเอื้อมไปบีบเคล้นสองเต้า ฟอนเฟ้นอย่างพอใจ ไม่คิดว่าผิวจะเนียนขึ้นแล้วหน้าอกยังใหญ่ขึ้นอีกด้วย ที่จริงเขาจำอะไรเกี่ยวกับเธอไม่ได้นัก แม้กระทั่งเสียงเขากับอินทิราพบกันระหว่างการเดินทางครั้งหนึ่งเธอเป็นพนักงานบริการของสายการบินเห็นบอกว่าห้องเธอยังตกแต่งไม่เสร็จเขาเลยให้อยู่ที่นี่ชั่วคราวส่วนเธอก็มีสิ่งของมาแลกเขาเช่นกันเป็นการบริการสุดเอ็กซ์คลูซีฟ
ความซ่านเสียว ปวดตุบยิ่งรัดแน่นไปทั่วร่างกาย เขายิ่งอยากหาทางลงให้น้องชายมากขึ้นไปอีก เขาไม่ได้นอนกับคู่ขาคนไหนมานานหลายเดือน พอมาเจอกับเธอคนนี้ อยากจะบอกว่าใช่เลย ทั้งตื่นเต้น เร้าใจ สดใหม่ไปทุกอณู
“ไอ้บ้า ฟังกันหน่อยสิ” กุลนิดาสบถแต่เสียงของเธอหายไปไหนกัน เกิดอะไรขึ้นเสียง เสียงไปไหน เสียง...
ดวงตาคู่สวยแฝงอารมณ์หวาดผวาและยิ่งหวาดกลัวหนักขึ้นไปอีก เพราะร่างกำยำใหญ่โตที่เริ่มกระจ่างชัดขึ้นมาหลังจากดวงตาปรับโฟกัสได้นั้นทำให้เธอตื่นกลัว
ร่างกายของเขาขาวจัดจนเห็นแผงอกแกร่ง ดวงตาของเขาวาวโรจน์ เธอเห็นฝ่ามือหนาเลื่อนต่ำลงไป กำลังโอบประคองความอุ่นร้อนที่ขยายใหญ่จนเต็มฝ่ามือ
“ไม่นะ” แต่เสียงของกุลนิดาขาดหายไปราวกับมีอะไรบางอย่างมาปิดปากของเธอไว้หรือความกลัวสุดขีดที่เจอผอผึ้งสองตัวในเวลาติดๆ กันต่างกันตรงที่เป็นผอสระอีกับผอสระอัวแต่ความน่ากลัวไม่แตกต่างกัน
เพียงแต่กึ่งกลางลำตัวกำลังรับรู้ถึงความแข็งร้อนที่แทรกผ่านเข้าไปในร่างกาย ดวงตาคู่งามขยายกว้าง ร่างกายส่วนล่างตั้งแต่สะโพกลงไปรู้สึกปวดร้าวราวกับจะปริหักเป็นสองท่อน
มือแข็งแรงเอื้อมมาลูบประคองใบหน้างาม ทำให้กุลนิดาตัวสั่นด้วยความประหม่า อยากจะกระถดหนีแต่เพราะร่างที่ประสานกันอยู่ทำให้เธอได้แต่ทุบตีใส่เขาด้วยความโกรธปนเสียดเสียว
ความรู้สึกเหมือนร่างถูกผลักขึ้นที่สูงแล้วเหวี่ยงลงต่ำ สลับขึ้นลงจนหัวหมุนทำให้กุลนิดาสมองขาวโพลน ความเสียดเสียวตีตื้นขึ้นมาแทนที่ความกลัว แม้ไม่อยากยอมรับแต่ก็ไม่สามารถต้านทานความช่ำชองจากคนที่คร่อมทับอยู่
“โอว์ เยี่ยมมาก ไปทำอะไรมา”
ไรอันครางยาวลึก เขาเงยหน้าคำรามต่ำอย่างมีความสุข เป็นความสุขสมที่สุดในรอบหลายเดือน เพราะมัวแต่โหมทำงานหนัก ไม่คาดคิดว่าคู่ขาที่ทิ้งร้างไว้ที่เมืองไทยจะมีทีเด็ดขนาดนี้ เขาควงสะโพกสอดส่ายไปมา ขยับเข้าออกโจนจ้วงไม่รู้เบื่อ ราวกับไม่อยากจะออกจากสังเวียนรักครั้งนี้ทั้งที่แต่ก่อนนี้ก็ไม่ได้ติดใจอะไรเธอมาก
ความคับแคบ รัดรึง ตึงแน่น ช่องทางกำมะหยี่โอบคลุมน้องชายเขาไว้ทุกทิศทางจนยากจะขยับ ไรอันไม่เคยรู้สึกถึงจุดสุดยอดที่รุนแรงเช่นนี้มาก่อน เขาไม่สามารถที่จะหยุดตัวเอง จนต้องร้องขอต่ออีกหลายยกในคืนนี้
เสียงกริ่งนาฬิกาดังกังวานไปทั่วห้อง ปลุกให้กุลนิดาตื่นขึ้นจากการนอนหลับ มือบางกดปิดเสียงแล้วสะบัดความง่วงงุนออกไปอย่างรวดเร็ว หญิงสาวรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวให้ตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก แล้วเดินไปเปิดประตูห้องของลูกสาวที่อยู่ข้างๆ กัน
กุลนิดาฝึกให้ลูกหมูตัวน้อย เด็กหญิง ‘น้ำอิง’ นอนคนเดียวมาหลายเดือนแล้ว และน้ำอิงก็ไม่งอแง สามารถนอนคนเดียวได้
“น้ำอิงคะ ตื่นได้แล้วค่ะลูก”
“...”
ไม่มีเสียงตอบรับจากลูกสาวตัวน้อยวัยสี่ขวบเศษที่นอนกอดตุ๊กตาหมีตัวโปรด กุลนิดาเดินเข้าไปใกล้ร่างลูกหมูตัวน้อย เห็นน้ำลายไหลยืดเปรอะเปื้อนแก้มใสแล้วย้อยลงไปกับหมอนก็ยิ้มบางๆ
“โถ ลูกสาวแม่ นอนน้ำลายไหลยืดเชียว ตื่นอาบน้ำได้แล้ว”
เด็กหญิงร่างอวบในชุดนอนสีฟ้ายังนอนขี้เซา คนเป็นแม่มีแผนการปลุกในตอนเช้า จึงเขย่าลูกหมูเบาๆ พอให้รู้สึกตัวแล้วกระซิบข้างหู
“ตื่นได้แล้วจ้าน้ำอิง จำได้ไหม ถ้าตื่นอาบน้ำแต่งตัวทัน ไม่ไปโรงเรียนสายเลยแม้แต่ครั้งเดียวในหนึ่งเดือน แม่จะซื้อโพนี่น้อยให้หนึ่งตัว”
“ผีอยากมาแอบดูคนพลอดรักกันก็เอาสิ เกรซีกลัวผีเหรอ ผมเคยสอนวิชาไล่ผีให้แล้วไง ผีจะกลัวคนแก้ผ้า ถ้าเกรซีที่รักไม่อยากถูกผีหลอก เดี๋ยวผมช่วยถอดเสื้อผ้าให้คุณเอง”กุลนิดาอับอายจนวางหน้าไม่ถูก “ถอดอีกแล้วเหรอคะ ฉันเพิ่งใส่กลับเข้าไปเมื่อกี้นี้เอง”กุลนิดาถูกเขาผลักให้นอนราบลงบนเตียง จากนั้นความขาวโพลนพร้อมกลิ่นหอมอ่อนของน้ำยาปรับผ้านุ่มก็ลอยลงมาปกคลุมสองร่างเอาไว้ อ้อมกอดของคนที่นอนทับอยู่บนตัวทั้งหอมและมีกลิ่นกายเฉพาะตัวชวนให้พาใบหน้าเข้าไปเคลียคลอกับแผงอกนั้น“กลัวผีใช่ไหม เดี๋ยวผมลงคาถากันผีให้ รับรองว่าเกรซีจะไม่ถูกผีหลอกไปตลอดชีวิต”“บ้า ฉันไม่เชื่อ คุณหลอกฉัน”“ไม่เชื่อ ก็ต้องให้ผมลงคาถาอยู่ดี”ดวงตาสีฟ้าภายใต้ผ้าห่มนวมผืนใหญ่เจิดจรัสเต็มไปด้วยไฟพิศวาสลุกโชน มันพร้อมจะแผดเผาเธอด้วยความรักที่เร่าร้อนเพียงพริบตาเดียว เสื้อผ้าทุกชิ้นที่ห่อหุ้มร่างบางงดงามไร้ที่ติกลับปลิดปลิวออกจากร่าง แต่ละชิ้นถูกไรอันโยนออกมาอย่างไม่ไยดีเสื้อและกระโปรงร่วงหล่นลงไปตามแรงเหวี่ยง ส่วนแพนตี้ตัวน้อยถูกเขาถอดและหล่นไปกองอยู่ข้างเตียง จนกระทั่งเหลือบราเซียร์สีชมพูหวานเป็นปราการด่านสุดท้ายที่ถูกเขาลอกคราบออก
กุลนิดาบอกเขาหมดเปลือก บอกจากก้นบึ้งหัวใจ เธอทั้งคิดถึง โหยหา แต่ก็หมั่นไส้พ่อตัวร้ายจอมเจ้าเล่ห์ในเวลาเดียวกันไรอันทนความน่ารักของเมียไม่ไหว มือแกร่งรวบร่างบอบบางของเมียไปนั่งทับบนตัก แล้วกระซิบเสียงแหบพร่าข้างใบหูขาวผ่อง“เรามาทำลูกกันอีกสักคนดีไหม ผมอยากให้น้ำอิงมีน้องไว้เป็นเพื่อนเล่น”กุลนิดาหน้าแดง ยกมือทุบอกเขาดังปั้กไรอันจับมือเล็กไว้ แล้วขบเม้มใบหูขาวอย่างรักใคร่ “อยากทุบก็ทุบให้เต็มที่ ผมไม่ทุบคืนด้วยหมัดแน่ๆ เพราะผมกลัวเมียเจ็บ แต่ผมจะชกคุณคืนถึงเช้าด้วยอวัยวะที่นุ่มนวลที่สุด”“ไรอัน คนหื่น ฉันรู้นะคุณหมายถึงอะไร”แต่ช้าไปเสียแล้วเมื่อร่างเล็กถูกเขาผลักลงไปบนเตียงเหมือนในคืนนั้น ร่างสูงกระชากผ้าเช็ดตัวสีขาวที่พันไว้รอบเอวอย่างรวดเร็ว เมื่อครู่นี้ เขานอนแช่น้ำอุ่นอย่างสบายใจ แล้วคิดเล่นๆ ว่าถ้ามีลูกอีกคนจะให้ชื่ออะไรดี เขาคิดออกแล้ว และเวลานี้ ควรต่อแขนให้ ‘น้ำอุ่น’ ออกมาเป็นตัวเป็นตนสักทีไรอันอวดหุ่นกำยำต่อหน้าเมีย กุลนิดารีบหลับตาปี๋ เพราะยังอายอยู่ จังหวะนั้นเองที่ไรอันรีบปอกเปลือกเมียให้เหลือแต่ร่างขาวโพลนทันที“ลูกคนนี้ผมจะตั้งใจทำให้หน้าเหมือนคุณนะ จะได้ไม่น้อยใจผมอ
“รู้อะไรไหม แต่ผมไม่เคยหลอกคุณนะ ว่าผมรักคุณกับลูกที่สุด รักจนหยุดหัวใจไว้ที่คุณ”“ฉันรู้ค่ะ ฉันยอมรับที่ผ่านมา ฉันขี้ขลาดเอง กลัวคุณไปเจอผู้หญิงสวยๆ ก็อยากจะเลี้ยงดูไปเรื่อยๆ แบบที่คุณเคยเลี้ยงดูพี่อินทิราเอาไว้ ตอนนี้ยังแอบส่งเสียกันอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าคุณมีเมียไว้ประเทศละคน ฉันคงทนไม่ได้ เลยเลือกที่จะไม่เปิดโอกาสให้คุณ” กุลนิดาบอกแล้วเบือนหน้าหนี เธอยอมรับผิดส่วนหนึ่งที่ไม่เชื่อใจเขา ไม่เปิดโอกาสให้เขาไรอันเชยคางเมียกลับมา จ้องดวงตาสีนิลคู่วาววับ “ผมกับอินทิราเลิกยุ่งเกี่ยวกันตั้งแต่คืนนั้นที่ผมมีอะไรกับคุณ แล้วผมก็ไม่ได้ไปมีเมียทิ้งไว้ทุกประเทศแบบที่คุณเข้าใจ ข่าวคุณมั่ว ไม่กรองแล้วละ”“หมายความว่ายังไงคะไรอัน” กุลนิดาเบิกตาโตมองเขาอย่างสนใจ“ผมกับอินทิราเจอกันบนสายการบินพาณิชย์ ตอนเครื่องบินลำนั้นที่ระเบิดไปมันงอแง ผมเห็นอินทิราสวยดี เธอส่งสายตาให้ผมก็เลยให้ครูซยื่นข้อเสนอ และไม่ได้ตั้งใจให้มาอยู่ที่นี่หรอก แต่อินทิราบอกผมว่าคอนโดฯ ของเธอยังตกแต่งไม่เสร็จ แต่ที่ผมมาที่นี่หลายครั้งไม่ได้ติดใจอินทิรา แต่ติดใจสาวน้อยที่ดูแลกุหลาบของแม่ผมอย่างดี ผมคิดว่ามาอยู่ที่เมืองไทยมันจะตา
เฮี้ยนกว่าผีก็สามีของเธอนี่เองดวงหน้าขาวซีดแทบจะเป็นสีเดียวกับกระดาษเวลานี้พลันเปลี่ยนเป็นจ้องมองเขาอย่างขุ่นเคือง เลือดลมกลับมาสูบฉีดแรง ตอนนี้สติเธอกลับมาครบถ้วนพอจะแยกออกว่าร่างสูงที่กำลังเดินเข้ามาหาแล้วคว้าเธอเข้าไปกอดคือสามีไม่ใช่ผี“ไรอัน! คนบ้า คุณเล่นบ้าอะไร หนังสือพิมพ์ทุกฉบับลงข่าวว่าเครื่องบินระเบิด คุณตายแล้ว” กุลนิดารู้สึกว่าเธอกำลังเป็นคนเสียสติแล้วกระมังถึงได้หัวเราะไปร้องไห้ไปราวกับเป็นผู้ป่วยไบโพลาร์ไรอันส่ายหน้า รอยยิ้มหล่อร้ายบนใบหน้าของเขาประดับค้างอยู่นานไม่ยอมจางหาย ในขณะที่ดวงตาสองข้างยังจ้องหน้าเมียรักอยู่ตลอดเวลา“คุณยังหลอกผมได้เลย คิดว่าผัวเคี้ยวหญ้าหรือไงจ๊ะที่รัก ถึงได้คิดว่าผมจะเชื่อว่าเมียมีฝาแฝด เป็นไงพอผมหลอกคืนบ้าง คุณถึงกับอึ้งไปเลย”กุลนิดาผลักอกเขาออกแต่มันไม่ขยับออก ใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยอารมณ์หลากหลายทั้งดีใจ ทั้งโมโห “หลอกแรงเกินไปแล้ว”ไรอันขยับเข้าไปใกล้ร่างเมียรัก ประคองใบหน้างามที่เลอะไปด้วยคราบน้ำตาให้มองตอบเขา “ฟังผมอธิบายก่อนเกรซี อย่าเพิ่งโกรธผมเลย”กุลนิดาส่ายหน้าด้วยความน้อยใจ “คุณหลอกคนทั้งโลกว่าตายแล้ว คุณเป็นคนแบบไหนกัน ทำไมต้องหลอก
กุลนิดาปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอาบแก้มอย่างไม่อาย ตอนนี้เธออยู่คนเดียวภายในห้อง เธอไม่ต้องกลัวว่าลูกจะเห็นแล้วตั้งคำถามอีก ดังนั้นเมื่อน้ำตาอยากไหลออกมา เธอก็จะปล่อยให้มันไหลไปจนกว่าจะพอ อย่างน้อย เธอจะได้ใช้มันเป็นหนทางระบายออกได้บ้างใบหน้าสวยที่ตอนนี้เต็มไปด้วยคราบน้ำตาเลอะกรัง กวาดมองรอบห้องอย่างอาวรณ์ ตอนนี้ เธอยังไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจากไปอย่างไม่มีวันกลับ เธออยากจะคิดว่าข่าวที่ลงเป็นเพียงข่าวโคมลอย เชื่อถือไม่ได้ เขายังปลอดภัยดี เพียงแต่ยังเคลียร์งานไม่เสร็จจึงยังกลับมาไม่ได้...แต่กุลนิดาก็ไม่สามารถหลอกตัวเองได้ เพราะภาพข่าวที่ทุกสื่อนำมาลงเป็นเรื่องจริงจู่ๆ ก็มีลมพัดวูบหนึ่งเข้ามาในห้อง กุลนิดาจึงเดินไปที่ระเบียง ประตูถูกเปิดออกไว้ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ชายผ้าม่านสีขาวปลิวคว้าง ภาพนี้เหมือนเมื่อสี่ปีก่อนไม่มีผิด จู่ๆ กุลนิดาก็รู้สึกขนลุกเกรียวขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว“เหมือนวันนั้นไม่มีผิด” ปกติกุลนิดาเป็นคนกลัวผีมาก และตอนนี้ความหลอนก็ผุดขึ้นมาอีกหนห้องนี้เคยมีประวัติอะไรหรือเปล่านะ เธอยังจำได้ดีถึงผีจูออนชุดขาวที่เห็นวันนั้น เธอยังไม่เคยคุยกับไรอันถึงเรื่องนั้นเลย เคยตั้งใจว่า
แอชลีย์มองสองแม่ลูกแล้ววางหน้าลำบากพลางลอบถอนหายใจ “เอาละ หลานป้าแอชลีย์มีสายเลือดนักสู้ สุดยอดมาก ป้าแอชลีย์ตะลึงไปเลย แบบนี้ควรมีรางวัลให้หนูใช่ไหม”พอได้ยินคำว่ารางวัล ร่างอวบที่นอนหงายดีดตัวลุกขึ้นมาอย่างง่ายดาย “รางวัล! เด็กดีควรมีรางวัลค่ะ มันเป็นเรื่องที่ถูกต้องใช่ไหมคะมามี้”เด็กหญิงยิ้มเผล่รู้สึกหายเหนื่อย “คุณป้าแอชลีย์คนสวย น้ำอิงอยากกินไอศกรีมเป็นรางวัลได้ไหมคะ” แม่คนช่างประจบ และหัวไวกับของฟรีกล่าวแอชลีย์ดึงหลานสาวตัวอวบไปกอด รู้แล้วทำไมน้องชายถึงได้หลงลูกสาวนัก “แน่นอนหลานสาวของป้าได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้”กุลนิดามองหน้าแอชลีย์ เสี้ยวหน้าด้านหนึ่งมีเค้าเหมือนไรอันอยู่มาก ความสนิทอย่างรวดเร็วของสองป้าหลานคงเป็นความผูกพันทางสายเลือด“อย่ารบกวนคุณป้าเลย เดี๋ยวมามี้พาไปเอง”เพียงแต่แอชลีย์หันมายิ้มแล้วพยุงหลานสาวให้ลุกขึ้น “เกรซี ฉันมีเรื่องจะบอก แม่บ้านของลักซูรีคอนโดฯ โทร.มาบอกฉันว่าอยากให้เจ้าของห้องชุดเข้าไปดูแลกุหลาบพวกนั้นที่ริมระเบียงด้วย เพราะพวกมันใกล้จะตายหมดแล้ว ไรอันจ้างให้แม่บ้านมาทำความสะอาดทุกอาทิตย์ แต่พวกเขาไม่มีสิทธิ์ย้ายต้นกุหลาบเหล่านั้นออกไปไหน ตอนนี้ห้อง







