บทที่3 ยื่นข้อเสนอ(รอคำตอบ)

ชัยวัชกำลังเตรียมตัวเดินทางไปประเทศอังกฤษเพื่อไปพูดคุยเสนอข้อตกลงเรื่องหนี้สินกับปีเตอร์ที่คาสิโนของเขา และยังหวังอยู่ลึกๆว่าปีเตอร์จะตอบตกลงรับพิมพ์ไปอยู่ด้วยเพราะความสาวความสวยของเธอไม่ได้ด้อยไปกว่าใคร แถมยังไม่เคยมีแฟนมาก่อน ถ้าใครได้ไปถือว่าโชคดีมากเพราะสมัยนี้หาได้ที่ไหนผู้หญิงทั้งสวยและบริสุทธิ์อยู่ในคนคนเดียว

ชัยวัชเดินถือกระเป๋าเดินทางลงมาข้างล่าง เจอพิมพ์รอส่งเขาอยู่พอดี

"คุณพ่อจะไปแล้วเหรอคะ" เดินเข้าไปใกล้ๆชัยวัช

"พ่อไปก่อนนะ "ชัยวัชยื่นมือไปลูบหัวพิมพ์อย่างเอ็นดู

"สวัสดีค่ะ คุณพ่อ" พนมมือยกขึ้นไหว้

พิมพ์เดินไปส่งชัยวัชขึ้นรถจนรถแล่นออกจากบ้านลับตาไป จึงเดินกลับเข้าบ้านตรงไปยังห้องนั่งเล่นอ่านหนังสือต่อ แต่ยังคงกังวลใจอยู่ไม่รู้ว่าการไปครั้งนี้ของชัยวัชจะเป็นยังไง

ณ   ประเทศอังกฤษ

พอชัยวัชลงจากเครื่องก็ตรงไปยังคาสิโนของปีเตอร์ทันที ไม่นานรถแท็กซี่ก็แล่นมาจอดหน้าคาสิโนกึ่งโรงแรมที่มีความใหญ่โตหรูหราทันสมัย ดึงดูดผู้คนจากทั่วสารทิศให้มาย่ำกลาย

ชัยวัชเดินตรงเข้าไปข้างในแจ้งจุดประสงค์ในการมาครั้งนี้ให้พนักงานต้อนรับส่วนหน้ารับรู้  ชัยวัชถูกเชิญให้ไปนั่งรอปีเตอร์ในห้องรับรองแขกด้านใน เพราะปีเตอร์ยังไม่มาถึง

ด้านปีเตอร์กำลังเดินเข้าไปในคาสิโนของตัวเองซึ่งมีผู้คนพลุกพล่านเพื่อมาตรวจความเรียบร้อยเหมือนทุกวัน ปีเตอร์กำลังจะเดินเข้าไปในลิฟต์เพื่อไปพักผ่อนยังห้องส่วนตัวของตัวเอง อยู่ๆก็มีพนักงานเดินเข้ามาหาเขา

"นายมีคนมาขอพบครับ" พูดจบแล้วก็เดินนำหน้าปีเตอร์ไปยังห้องรับแขก

ปีเตอร์เดินเข้าไปห้องนั่งลงบนโซฟาแล้วก็ยกยิ้มมุมปากมองคนตรงหน้าอย่างน่าสมเพช

"คุณขอพบผมคงไม่พ้นเรื่องหนี้อีกแล้วสินะ คุณชัยวัช"ปีเตอร์ทำหน้าเอือมระอา

"ใช่แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิม"ชัยวัชส่งยิ้มให้ปีเตอร์อย่างมีเลศนัย

"หมายความว่ายังไง" ปีเตอร์ขมวดคิ้วเข้าหากัน

ชัยวัชไม่ตอบแต่กลับยื่นรูปถ่ายใบหนึ่งให้ปีเตอร์ พอปีเตอร์รับไปดูถึงกับตาค้างมองดูรูปไม่วางตาจนเก็บอาการไม่อยู่

"เป็นไงครับ สวยพอไหมที่จะปลดหนี้ให้ผมทั้งหมด"ชัยวัชยิ้มเป็นต่อ

"ผมยอมรับนะว่าสวย ว่าแต่เธอเป็นอะไรกับคุณ"ปีเตอร์มองหน้าชัยวัชต้องการคำตอบ

"เป็นลูกบุญธรรมของผมเองแหละ เพิ่งจะเรียนจบเอง"ชัยวัชยิ้มดีใจที่ปีเตอร์มีท่าทีสนใจลูกสาวบุญธรรมของตัวเอง

"แล้วคุณได้ถามความสมัครใจของเธอหรือยัง" ปีเตอร์ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนอย่างชัยวัชจะยอมเอาลูกสาวตัวเองมาใช้หนี้แทนน่าสมเพชสิ้นดี

"ผมคุยกับเธอแล้ว เธอบอกว่าเต็มใจใช้หนี้แทนผม คุณจะเอาเป็นเมียหรือเป็นอะไรก็แล้วแต่คุณ ผมไม่ว่าอะไรหรอก" ชัยวัชพูดออกมาไม่อายปากหรือแคร์ใครทั้งนั้น

"แล้วเธอชื่ออะไร" ปีเตอร์เริ่มอยากรู้จักเธอมากขึ้น

"ชื่อพิมพ์ครับ"ชัยวัชยิ้มมุมปาก

"ผมขอคิดดูก่อนก็แล้วกัน หนี้ของคุณมันไม่ใช่น้อยๆเลยนะ"ปีเตอร์บอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"ก็ได้ผมจะรอคำตอบแต่ผมหวังว่าคุณจะตกลง"แอบหวังอยู่ในใจว่าปีเตอร์ว่าจะตอบตกลง

"ผมขอตัวก่อนก็แล้วกัน ถ้าผมได้คำตอบแล้วผมจะโทรบอกเอง" พูดจบปีเตอร์ก็เดินออกจากห้องไปพร้อมกับเอารูปของพิมพ์ใส่กระเป๋าเสื้อของตัวเองไว้

หลังจากที่ปีเตอร์เข้ามาในห้องพักก็แต่นั่งแต่จ้องมองรูปของพิมพ์ราวกับต้องมนต์สะกด แต่พอนึกขึ้นได้ว่าเธอยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อใช้หนี้แทนพ่อตัวเอง มันก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงขายตัวไร้ค่าไร้ราคาไม่มีศักดิ์ศรี ปีเตอร์ยกยิ้มมุมปากพร้อมกับมองรูปด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป

ส่วนชัยวัชพอออกมาจากคาสิโนก็ตรงไปยังโรงแรมที่พักทันทีและไม่ลืมที่จะโทรบอกคนที่บ้าน ได้แต่หวังว่าปีเตอร์คงจะใช้เวลาไม่นานในการตัดสินใจ 

ณ   ประเทศไทย

ชัยวัชลงมาจากเครื่องก็ตรงกลับบ้านทันที พอมาถึงก็ไปนั่งพักในห้องรับแขก พิมพ์ยกแก้วน้ำดื่มมาให้ยกวางลงบนโต๊ะตรงหน้าชัยวัช พร้อมกับนั่งลงตรงข้ามกัน

"ก็อย่างที่พ่อโทรบอกนั้นแหละ เขาขอไปคิดดูก่อน"ชัยวัชถอนหายใจแรงๆ

"ค่ะ พิมพ์เข้าใจ" เงินตั้งสิบล้านเธอคงไม่มีค่าขนาดนั้นหรอก มีแต่คนบ้าเท่านั้นแหละที่ยอมรับข้อเสนอแบบนี้พิมพ์คิดในใจ

"พ่อก็ได้แต่หวังนะ ว่าเขาจะตอบตกลงถ้าไม่อย่างนั้น เราทั้งสามคนคงไม่มีแม้แต่ที่ซุกหัวนอน" ชัยวัชพูดไปด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

"คุณพ่ออย่าพึ่งคิดมากเลยค่ะ" พิมพ์ได้แต่ให้กำลังใจเท่านั้น

"พ่อคงจะใจร้อนเกินไป พ่อขอตัวไปพักข้างบนห้องก่อนก็แล้วกัน" ชัยวัชลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไป

"ค่ะ" พิมพ์รับคำแล้วได้แต่มองชัยวัชเดินออกจากห้องไปพร้อมกับถอนหายใจเบาๆ

สองอาทิตย์ต่อมา

ชัยวัชกำลังนั่งอยู่ในห้องทำงานของตัวเอง อยู่ๆโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พอเห็นว่าเป็นเบอร์ของปีเตอร์จึงรีบรับทันที

"ฮัลโหลสวัสดีครับ คุณปีเตอร์" ชัยวัชกรอกเสียงใส่โทรศัพท์

"สวัสดีครับ คุณชัยวัช" ปีเตอร์เอ่ยทักทาย

"ว่ายังไงครับ คุณตัดสินใจได้หรือยัง" ชัยวัชเข้าเรื่องทันที

"ผมขอพูดตรงๆเลยนะ ผมไม่รับ คุณก็รู้จำนวนเงินมันมากเกินไป ผมเป็นนักธุรกิจนะ อะไรที่มันไม่คุ้มผมไม่เสี่ยงดีกว่า" ปีเตอร์พยายามพูดถนอมน้ำใจ

"แล้วถ้าผมจะบอกคุณสมบัติของพิมพ์อีกข้อหนึ่งล่ะคุณจะสนใจไหม" ชัยวัชยิ้มมุมปาก

"คุณหมายถึงอะไร" ปีเตอร์ขมวดคิ้วเข้าหากัน

"ลูกสาวของผมยังไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยสักคน คุณคงรู้นะว่าผมหมายถึงอะไร " ชัยวัชพูดไปตามความจริง

"ผมไม่เชื่อหรอก " ปีเตอร์แปลกใจสวยหวานน่ารักขนาดนั้นไม่เคยมีแฟนเลยมันเป็นไปไม่ได้หรอก

"คุณจะลองดูก่อนไหมล่ะ ถ้าไม่เป็นอย่างที่ผมพูดเอาตัวเธอมาคืนผมได้เลย"ชัยวัชพูดออกไปเพื่อให้ปีเตอร์มั่นใจมากขึ้น

"ผมไม่สนเรื่องนั้นหรอกนะ ผมไม่รับก็คือไม่รับหวังว่าคุณคงจะเข้าใจ" ปีเตอร์ไม่อยากจะเชื่อ ว่าชัยวัชจะต้องเอาความบริสุทธิ์ของผู้หญิงมาต่อรองกันถึงขนาดนี้

"ถ้าคุณไม่รับลูกสาวผมไป เราทั้งสามคนพ่อแม่ลูกก็คงไม่มีแม้แต่ที่ซุกหัวนอนแล้วล่ะ ผมขอร้องรับลูกสาวผมไปเถอะ" ชัยวัชจนปัญญาจริงๆจึงยอมขอร้องปีเตอร์

"ก็ได้ผมเห็นแก่ที่เรารู้จักกันมานานนะ ถ้าเธอมาอยู่กับผมแล้วคุณไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเธออีกแล้วตกลงไหม" ปีเตอร์ยอมรับข้อตกลงเพราะเห็นแกคนที่รู้จักกันมานานส่วนเรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลังก็แล้วกัน

"คุณพูดจริงๆใช่ไหม " ชัยวัชยิ้มดีใจ

"ใช่ผมตกลงจะรับเธอมา แต่ในฐานะอะไรนั้น ผมจะตัดสินใจเอง"ปีเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบพร้อมกับหยิบรูปพิมพ์ขึ้นมาดู

"ผมต้องขอบคุณมากที่คุณเมตตาพวกเรา"พูดออกไปด้วยความดีใจ

"ว่าแต่เธอจะมาได้เมื่อไหร่" ปีเตอร์ถามออกไปเพราะอยากเจอพิมพ์ตัวเป็นๆ

"งั้นผมจะให้เธอเดินทางไปวันพรุ่งนี้เลยก็แล้วกัน"ชัยวัชไม่อยากให้ปีเตอร์รอนาน

"ตกลงผมจะให้คนของผมไปรับเธอที่สนามบินก็แล้วกัน" พูดไปตาก็จ้องรูปพิมพ์ไม่วางตา

"ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวไปบอกพิมพ์ก่อนจะได้เตรียมตัว" ชัยวัชโล่งอกที่ไม่ต้องกลายเป็นบุคคลล้มละลาย

"ครับ งั้นก็แค่นี้ก่อนแล้วกัน" พูดจบปีเตอร์ก็วางสายทันที

หลังจากที่ชัยวัชวางสายจากปีเตอร์ก็รีบไปบอกพิมพ์ที่กำลังวุ่นทำอาหารอยู่ในห้องครัว ชัยวัชเดินเข้าไปในห้องครัวแล้วบอกข่าวทันที

"พิมพ์ลูก คุณปีเตอร์เขาตกลงรับหนูไปอยู่ด้วยแล้วนะลูก"พูดไปก็ใจหายถึงพิมพ์จะไม่ใช่ลูกแท้ๆแต่ความผูกพันธ์ก็ยังมีอยู่

"คุณพ่อว่าอะไรนะคะ" พิมพ์ไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง

"คุณปีเตอร์ตกลงรับข้อเสนอแล้ว"พูดไปอย่างใจเย็น

พิมพ์ได้ยินอย่างนั้นหน้าก็เจื่อนลงทันที ไม่คิดเลยว่าเขาจะรับข้อเสนอที่มีแต่เสียกับเสียไม่รู้เขาจะทำอะไรกับเธอบ้าง

"ค่ะ แล้วหนูต้องไปอยู่กับเขาเมื่อไหร่คะ" ถามเพราะจะได้เตรียมตัว

"พ่อบอกเขาแล้วว่าให้หนูเดินทางไปวันพรุ่งเลย" บอกไปตามที่ตกลงกับปีเตอร์ไว้

"พรุ่งนี้เลยเหรอคะ "พิมพ์ตกใจมันเร็วเกินไปเธอยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย

"ใช่วันพรุ่งนี้ พ่อกับแม่จะไปส่งหนูที่สนามบินเอง พอไปถึงที่โน้นคนของเขาจะมารับหนูไปพบเขาเอง" ชัยวัชพูดอธิบายให้พิมพ์ฟังให้ชัดเจน

"ค่ะ "พิมพ์รับคำแค่นั้นเพราะทำอะไรไม่ได้แล้ว

"แล้วอีกอย่างหนึ่งไปอยู่ที่นั้น ต้องเชื่อฟังคุณปีเตอร์เขาทุกอย่างเลยรู้ไหม ห้ามขัดใจเขาเด็ดขาด" ชัยวัชกลัวพิมพ์จะไปทำอะไรให้ปีเตอร์ไม่พอใจแล้วส่งตัวเธอคืนมา เขาจึงต้องเตือนเอาไว้ก่อน

"ค่ะ พิมพ์จะทำตามที่เขาต้องการทุกอย่าง" พูดไปน้ำตาคลอเบ้า

หลังจากที่ทานข้าวเย็นเสร็จพิมพ์ก็ขึ้นห้องนอนของตัวเองเพื่อจัดกระเป๋าเดินทาง น้ำตาก็ค่อยๆเอ่อไหลออกมาอาบทั้งสองแก้ม อย่างห้ามไม่ได้พยายามเข้มแข็งแล้วแต่มันทำไม่ได้จริงๆ

พอจัดกระเป๋าเสร็จพิมพ์ก็ไปอาบน้ำเตรียมตัวจะเข้านอน ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องจึงเดินไปเปิด

"คุณแม่" กนกวรรณยืนอยู่หน้าพร้อมกับถือแก้วนม

"แม่เอานมมาให้ดื่มหน่อยนะ" ยื่นแก้วนมให้พิมพ์

"ขอบคุณค่ะ "รับแก้วนมไปถือไว้ในมือ

"พรุ่งนี้หนูก็จะไปแล้วแม่คงเหงาน่าดูเลยแหละ" เดินเข้าในห้องพิมพ์

"ถ้าเหงาก็หมั่นโทรหาพิมพ์บ่อยๆสิคะ"ส่งยิ้มให้กนกวรรณ

"จ้ะ แม่จะหมั่นโทรหาก็แล้วกัน นอน

ได้แล้วแม่ไม่กวนแล้วล่ะ"เดินเข้าไปสวมกอดพิมพ์แล้วผลักออกเดินออกจากห้องไป

"ค่ะ "รับคำพร้อมกับปิดประตูห้อง

พิมพ์ขึ้นไปล้มตัวลงนอนบนเตียงแต่ก็นอนไม่หลับนอนพลิกตัวไปมาในหัวก็คิดไปต่างๆนาๆเป็นกังวลไปหมด ว่าวันพรุ่งนี้เธอจะต้องเจออะไรบ้างคาดเดาไม่ได้เลยและอีกอย่างหนึ่งเธอยังไม่เคยเห็นหน้าปีเตอร์เลยไม่รู้ว่าหน้าตาจะเป็นยังไงบ้าง มีแต่ชัยวัชเล่าให้ฟังว่าเป็นหนุ่มหล่อรวยแค่นั้นเอง พิมพ์ได้แต่ถอนหายใจแล้วขมตาหลับไปในที่สุด

ด้านปีเตอร์ก็เอาแต่จ้องมองรูปของพิมพ์เพราะอีกไม่นานเกินรอเขาจะได้เจอตัวเธอแล้ว แต่พอคิดไปคิดมาไม่รู้ว่าเขาบ้าหรือโง่ที่รับข้อเสนอบ้าๆนี้จากชัยวัชมาได้ยังไงกัน เขาก็ยังงงกับตัวเองอยู่เลย ไม่รู้ว่าพอเธอมาพบเขาแล้ว เขาจะทำยังไงกับเธอดี ปีเตอร์คิดไม่ตก