พอได้ยินว่าพยัคฆินบอกว่าเขาเคยให้เงินค่าบริการกับเด็กเสิร์ฟหนักๆก็ทำให้เธอรู้สึกมันเขี้ยวเขาขึ้นมา
“อ๋อ! คุณมีเงินถุงเงินถังไว้ถลุงนี้เอง”
“ก็ประมาณนั้นแหละ” พยัคฆินหันมาไหวไหล่ให้เธอ
“ผมว่าคุณควรที่จะเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวสักหน่อยนะ”
“ทำไมเหรอคะ”
“คุณไม่เห็นสายตาของคู่หมั้นที่คุณแม่หาให้ผมเหรอว่ามองคุณตั้งแต่หัวจรดเท้า” หญิงสาวพยักหน้าและส่งยิ้มให้เขา
“เห็นสิคะ ทำไมจะไม่เห็น”
“แล้วคุณไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ”
“ฉันจำเป็นที่จะต้องรู้สึกอะไรด้วยเหรอคะ ในเมื่อฉันทำงานแค่เพียงหน้าที่”เขากลับหัวเราะออกมาอีกครั้งแล้วลูบเรือนผมยาวสลวยของหญิงสาว
ตอนที่ 17 ฉันให้เมียฉันใช้บัตร“ทำไมฉันจะไม่กล้าในเมื่อแกก็กล้าที่จะมาแตะต้องเพื่อนสาวฉัน ฉันบอกไว้ตรงนี้เลยนะว่าถ้าแกแตะต้องรติเมื่อไหร่ ฉันจะตบแกให้หน้ายับไปเลย” ฟ้าระวีที่ไม่ยอมลดละและไม่เกรงกลัวใครทั้งสิ้น อย่าให้ใครเที่ยวคิดที่จะทำร้ายรติรสเด็ดขาดไม่งั้นเธอเอาตาย สายตาของหญิงสาวจ้องมองเบญญาภาด้วยท่าทางขึงขังพร้อมที่จะจิกหัวของเบญญาภาอยู่ตลอดเวลาเบญญาภารีบลุกขึ้นยืนด้วยความโมโห เธอหันซ้ายมองขวาแล้วเดินตรงไปยังกระเป๋าที่วางตั้งโชว์อยู่มือเรียวหยิบคว้ามาได้ก็ขว้างใส่ฟ้าระวีทันที ฟ้าระวีหลบได้ทันจนกระเป๋านั้นหล่นและไถลไปใกล้ ๆ กับรติรสรติรสที่เห็นแบบนั้นก็ตกใจเอามือป้องปากของตัวเองเพราะกระเป๋าใบนั้นเธอรู้ว่าราคาไม่ต่ำกว่าสามแสนบาทแน่นอนทำไมคู่หมั้นของพยัคฆินถ
ตอนที่ 16 พ่อบุญทุ่ม“ตั้งสติไว้ยัยรติ เธอจะบ้าเหรอคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย” ยิ่งคิดใบหน้าของหญิงสาวยิ่งแดงระเรื่อ เมื่อนึกถึงตอนที่เธอกับเขานั้นจูบกันหยุดที่โซฟาด้วยรสจูบของเขาช่างหนักหน่วงและเร้าอารมณ์ของเธอเป็นอย่างมาก รติรสรีบสะบัดหน้าไปมาแล้วเปิดน้ำเพื่อสาดน้ำเข้าสู่ใบหน้าของตัวเองที่บัดนี้มันร้อนผ่าวและคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย“หยุดคิดได้แล้วรติรส มันเป็นแค่งาน ๆ ทำใจแข็งเข้าไว้” หญิงสาวพึมพำกับตัวเองด้วยท่าทางหงุดหงิดใจที่ปกติของเธอนั้นจะเป็นไปคนที่ไม่ค่อยอ่อนไหวกับเรื่องแบบนี้แต่พอได้อยู่ใกล้พยัคฆินมากขึ้นทุกทีใจของเธอก็เริ่มสั่นไหวอย่างห้ามไม่อยู่จนเธอรู้สึกสับสนไปหมดแล้วเมื่ออาบน้ำเสร็จหญิงสาวก็เปิดประตูออกมาอย่างเบามือ เธอย
ตอนที่ 15 ยิ่งใกล้ยิ่งหวั่นไหว“เรากลับบ้านดีไหมคะ” เธอขยับออกจากอ้อมแขนของเขา“ผมยังไม่เมาเลย ทำไมคุณกลัวผมจะเมาหรือยังไง ผมไม่เมาเหมือนคุณวันนั้นหรอกนะ ปกติผมก็ดื่มอยู่คนเดียวบ่อยอยู่แล้ว” เธอจึงปล่อยมือจากข้อมือของเขาแล้วหันไปมองเด็กเสิร์ฟที่กำลังเดินเข้ามาข้างในเพื่อมาชงเครื่องดื่มให้พยัคฆิน“ผมไม่อยากมีครอบครัว ผมไม่อยากที่จะต้องให้ลูกที่เกิดขึ้นมาด้วยความไม่พร้อมนั้นต้องทุกข์ทรมาน ผมไม่อยากให้ใครเป็นเหมือนผมอีกแล้ว” เขายกกระดกแก้วขึ้นรวดเดียวจนหมดแล้ววางลงบนโต๊ะ ชาติชายรีบชงเครื่องดื่มให้เขาทันทีเมื่อชงเสร็จเขาก็ส่งยิ้มให้พยัคฆิน“เอาคิวอาร์โค้ดมาสิ” ชาติชายรีบหยิบโทรศัพท์ของตัวเองและเข้าไปในแอ
ตอนที่ 14 ผมไม่อยากมีครอบครัวพอได้ยินว่าพยัคฆินบอกว่าเขาเคยให้เงินค่าบริการกับเด็กเสิร์ฟหนักๆก็ทำให้เธอรู้สึกมันเขี้ยวเขาขึ้นมา“อ๋อ! คุณมีเงินถุงเงินถังไว้ถลุงนี้เอง”“ก็ประมาณนั้นแหละ” พยัคฆินหันมาไหวไหล่ให้เธอ“ผมว่าคุณควรที่จะเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวสักหน่อยนะ”“ทำไมเหรอคะ”“คุณไม่เห็นสายตาของคู่หมั้นที่คุณแม่หาให้ผมเหรอว่ามองคุณตั้งแต่หัวจรดเท้า” หญิงสาวพยักหน้าและส่งยิ้มให้เขา“เห็นสิคะ ทำไมจะไม่เห็น”“แล้วคุณไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ”“ฉันจำเป็นที่จะต้องรู้สึกอะไรด้วยเหรอคะ ในเมื่อฉันทำงานแค่เพียงหน้าที่”เขากลับหัวเราะออกมาอีกครั้งแล้วลูบเรือนผมยาวสลวยของหญิงสาว
ตอนที่ 13 กวางน้อยในวงเสือสิงห์พรนภาที่เห็นท่าทางนิ่งอึ้งของสามี หลังจากลูกชายของเธอพูดว่าอดีตสามีพยายามบีบให้พยัคฆินออกจากบริษัทและโรงแรมทั้งที่ลูกชายเป็นผู้บริหารงานมาหลายปีต่อจากคมสันแต่กับเจ้าลูกกาฝากกลับไม่ต้องทำอะไรแค่ผลาญเงินไปวันๆคมสันกลับจะเอาทุกอย่างจากลูกชายของเธอไปให้สีหราชลูกชายกับเมียใหม่ที่เขาไม่กล้าแม้แต่จะตรวจดีเอ็นเอยืนยันความเป็นพ่อลูกกับสีหราชแต่กลับรับนังเมียใหม่เข้ามาแต่งงานและประกาศให้โลกรับรู้ว่าเขากับอุไรมีลูกด้วยกัน“คุณนิ่งแบบนี้หมายความว่ายังไงคะคุณคมสัน คุณอย่าบอกนะว่าทุกอย่างเนี่ยเป็นแผนของคุณที่คุณไปหาคู่หมั้นมาจากไหนก็ไม่รู้มาบีบบังคับให้ลูกแต่งงานพอลูกไม่ทำตามที่คุณต้องการคุณก็จะตัดลูกออกจากกองมรดก คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ”“คุณจะบ้าเหรอ ผมไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย&rd
ตอนที่ 12 เปิดตัวลูกสะใภ้รติรสรีบลุกขึ้นจากที่นอนแล้วปลดเนกไทของเขาตามคำสั่ง หญิงสาวรู้สึกมือสั่นเมื่อเห็นสายตาดุๆของเขาแบบนั้น เธอปลดเนกไทเสร็จแล้วเขาก็บุ้ยปากให้เธอช่วยปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทันที“เสื้อด้วยเหรอคะ”“ก็ใช่สิ แล้วคุณจะเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ยังไงถ้าไม่ถอดเสื้อออก”“คุณทำเองไม่ได้เหรอคะ” ชายหนุ่มมองจ้องเข้าไปในดวงตาของเธอ“คุณจะต้องเริ่มเรียนงานที่จะเป็นภรรยาในการปรนนิบัติสามีนะ” หญิงสาวก้มหน้างุดด้วยความเขินอายแต่แล้วเขาก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดอีกครั้ง“อะไรอีกคะ” เธอถามเขาออกไปเสียงห้วนด้วยท่าท่างไม่พอใจ“ถ้าตอนที่เราไปเ