LOGINShare
Chapter 4
Last Updated:
2025-07-08 00:55:57Chapter 4
วันรุ่งขึ้น ณ ไร่ปลายฟ้า
กวีวัชน์มองคนงานของไร่พฤกษาที่เดินเข้ามาในไร่ของตนเองด้วยความพอใจ โดยเฉพาะสาวน้อยวัยใสนางยั่วนางนกต่อที่ทำงานได้ดีเกินคาด กวีวัชน์ไม่คิดว่าจะทำให้คนงานชายนับสิบๆ คนเปลี่ยนใจมาทำงานกับเขาได้ในระยะเวลาสองสัปดาห์ตามที่ตกลงกันไว้
“มาแล้วเหรอรัมภา เธอทำงานดีเกินคาดเลยนะเนี่ย?”
กวีวัชน์เจ้าของไร่ปลายฟ้า ชายหนุ่มวัยสามสิบห้าปีผู้มีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว กล่าวคำชื่นชมเพียงรัมภาหรือรัมภาชื่อเสียงเรียงนามที่แท้จริงของเธอด้วยความจริงใจ หลังจากที่สาวเจ้าเดินเข้ามาหาเขาที่ยืนอยู่หน้าบ้านพักหลังใหญ่ ส่วนคนงานจากไร่พฤกษาเดินเลี้ยวไปทางบ้านพักคนงานที่จัดเตรียมไว้ให้
“ฉันทำงานสำเร็จแล้ว นายก็อย่าลืมสัญญาก็แล้วกัน” เธอพูดกับคนที่ตัวสูงกว่า
“แน่นอน คนอย่างนายกวีวัชน์ไม่เคยผิดสัญญาอยู่แล้ว ต่อไปนี้เธอก็ก้าวเข้ามาอยู่ในตำแหน่งว่าที่น้องสะใภ้ของฉันได้เลย” กวีวัชน์ยินยอมทำตามข้อสัญญา
“ดี” เธอกระแทกเสียงพูด “ฉันขอไปพักผ่อนก่อน เหนื่อยชะมัด” คำที่เธอเอ่ยออกมานั้น เป็นเชิงบ่นเสียมากกว่า
“ทำไม ยั่วพวกมันหนักหรือไง ยั่วท่าไหนล่ะ พวกมันถึงได้ยอมตามมาเป็นพรวนขนาดนี้?”
เพียงรัมภารู้สึกไม่ชอบใจกับน้ำเสียงและสีหน้าของผู้พูดเลย มันเหมือนกับว่าเขากำลังดูถูกเธออยู่
“หลายท่าเลยล่ะ ฉันก็ยั่วพวกคนงานเหล่านั้นเหมือนกับที่ยั่วน้องชายของพี่ท็อปยังไงล่ะ?”
เพียงรัมภากระแทกเสียงตอบ มองหน้าคนที่ถามอย่างไม่ยี่หระ คู่สนทนาเนื้อเต้นในทันทีที่สาวร่างเล็กกล้าต่อปากต่อคำกับเขา ถ้าไม่ติดว่าเป็นคนรักของน้องชาย รับรองได้ว่าเขาตบคว่ำเลือดกบปากแล้ว
“เธอทำอะไรก็ให้เกียรติน้องชายของฉันบ้างนะ ไม่ใช่เที่ยวไปยั่วไม่เลือกคนอย่างนี้ ไม่รู้ว่าจะเลยเถิดไปถึงไหนๆ” เขาเค้นเสียงพูด จ้องมองสาวหน้าสวยรูปร่างเซ็กซี่เขม็ง
“แล้วพวกคนที่พี่พูดถึง ไม่ใช่คนที่พี่ต้องการให้มาที่นี่หรือไง อย่าทำเป็นสั่งสอนฉันหน่อยเลย ฉันรู้ตัวดีว่าต้องทำยังไงบ้าง ฉันก็มีขอบเขตของฉันเหมือนกัน อีกอย่างนึงนะ พี่ท็อปไม่ใช่เจ้านายของฉัน แล้วฉันก็ไม่ใช่ลูกน้องของพี่ด้วย เพราะฉะนั้นอย่ามาทำเป็นหมาบ้าเห่าหอน แยกเขี้ยวใส่ฉันแบบนี้ รู้จักฤทธิ์แม่น้อยไปซะแล้ว นี่แน่ะ”
เพียงรัมภาพูดเป็นชุด ก่อนจะยกเข่าขึ้นสูงกระแทกไปยังกล่องดวงใจของกวีวัชน์ ชายหนุ่มที่เธอหมั่นไส้ตั้งแต่แรกเห็นเต็มแรง
“โอ๊ย!!...ทะ...เธอ”
เขาร้องครวญเสียงดัง ใช้มือทั้งสองข้างจับตรงจุดที่โดนกระแทก ตัวงอ หน้าดำหน้าแดง พูดไม่ออก ได้แต่ส่งสายตาอาฆาตให้กับสาวหน้าหวานที่ยืนกอดอกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“นี่แค่สั่งสอนนะ ถ้าเผื่อพี่ท็อปยังเห่าใส่ฉันอีก หรือว่ามองฉันเหมือนกิ้งกือไส้เดือน ฉันจะกระแทกให้ใช้การไม่ได้เลย คอยดู เชอะ”
พูดจบเพียงรัมภาก็เดินสะบัดหน้าเข้าไปในบ้านหลังนั้นทันที ปล่อยให้เจ้าของบ้านเจ็บจนจุกทั้งจากการกระทำและคำพูดของแม่ดาวยั่วจำเป็นตามลำพัง
“ฝากไว้ก่อนเถอะรัมภา อูยส์!!”
เสียงคำรามเบาๆ ตามมาด้วยเสียงครางเจ็บของกวีวัชน์ ดังตามหลังสาวหุ่นดีที่เดินเข้าไปในบ้านของตน ครั้งนี้เขาจะปล่อยเธอไปก่อน เพราะเขาต้องพึ่งเพียงรัมภาไปจนกว่างานของเขาจะสำเร็จ งานนี้เจ้าของไร่พฤกษาต้องเจ็บจนกระอักเลือดแน่ เมื่อกลับมาจากต่างประเทศแล้วรู้ว่า คนงานชายตัวหลักของการเก็บผลผลิตได้มาอยู่ในไร่ของเขา
อยากเห็นหน้ากวินภพตอนนั้นเหลือเกิน...คงสะใจพิลึก
Latest chapter
อ้อมกอดมัจจุราช Chapter 47
Chapter 47รถทัวร์ 32 ที่นั่งที่วิ่งระหว่างจังหวัดลำปางมุ่งตรงสู่กรุงเทพมหานคร วิ่งไปตามถนนสายหลักด้วยความเร็วตามปกติ คนที่นั่งอยู่ในรถบางคนนอนหลับพักผ่อน บางคนนั่งฟังเพลงจากเครื่องเล่นที่นำติดตัวมา บางคนนั่งทานขนมพร้อมกับมองไปยังด้านนอกตัวรถชมวิวข้างทาง แต่มีอยู่สตรีนางหนึ่งเอาแต่นั่งปาดน้ำตาเม็ดใสที่รินไหลลงมาไม่หยุด เมื่อนึกถึงเหตุการณ์บางเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาสดๆ ร้อนๆที่มาของน้ำตานั้นยังคงฝังรากลึกในจิตใจของเพียงรัมภา ความเสียใจมากพูน เป็นความเสียใจที่ไม่อาจหลุดออกไปจากหัวใจง่ายๆ ด้วย จะมีใครขจัดความเสียใจไปได้ เมื่อรู้ตัวว่าความสาว ความบริสุทธิ์ที่เพียรรักษาไว้ ถูกกระชากไปด้วยฤทธิ์ยากนรกนั่น แม้ว่าชายคนที่พรากสิ่งนั้นไปคือผู้ชายที่เธอรักก็ตามวันนี้ราวเที่ยงเศษร่างสาวที่นอนหลับใหลบนเตียงอย่างมีความสุข สะดุ้งตัวตื่นมาก็พบว่า ตนเองอยู่ในอ้อมกอดของกวีวัชน์ชายที่ตนเองรักวินาทีนั้นเพียงรัมภาทั้งตกใจ อื้ออึงและสับสน คิดว่าเป็นแค่เพียงความฝัน ลองหลับตาแล้วลืมขึ้นอีกครั้ง แต่ภาพที่อยู่ตรงหน้าก็ยังเหมือนเดิม พอตั้งสติได้เพียงรัมภาก็นึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น นึกเท่าที่จะนึกได้และแล้ว
อ้อมกอดมัจจุราช Chapter 46
Chapter 46“ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่า แต่งตัวแบบนี้ไม่เหมือนกับตัวเองเท่าไหร่ ขอบใจมากนะที่ทำให้ฉันรู้ว่า ฉันทำอะไรกับที่นี่ไว้บ้าง”ชุดที่เธอสวมใส่อยู่นี้เป็นชุดที่ไม่เคยสวมใส่มาก่อน และไม่มีมันอยู่ในกระเป๋าเดินทางของเธอด้วย เป็นชุดที่เธอดัดแปลงมาเพื่อการณ์นี้โดยเฉพาะ เพลงมีนานำกางเกงยีนส์ขายาวมาตัดขาออกจนสั้นกุดอวดเรียวขาเพรียวสวย เสื้อที่สวมใส่เป็นเพียงเสื้อกล้ามรัดติ้ว เวลาใส่จะอวดสรีระด้านบนอย่างชัดเจน วินาทีแรกที่เห็นตนเองในกระจกเงา ความกระดากอายเปื้อนเต็มดวงหน้าหวานทันที กล้าๆ กลัวๆ ที่จะก้าวเท้าออกจากห้อง กว่าจะรวบรวมความกล้าได้ก็นานโข อีกทั้งยังคิดว่าหากไม่ทำเช่นนี้ อาจจะไม่ได้รับรู้ในสิ่งที่ตนเองต้องการ และตอนนี้ก็ได้รู้ในสิ่งที่ตนเองอยากรู้ไปเรื่องหนึ่งแล้ว เหลืออีกเรื่องหนึ่งที่เพลงมีนายังไม่รู้ เป็นความอยากรู้ที่ต้องการหาคำตอบมากที่สุดเพียงรัมภาทำแบบนี้ทำไม“น่าจะไปเปลี่ยนตั้งนานแล้ว ดีนะที่คุณทอร์ชไปดูไอ้แอนเดรียที่คอก ไม่งั้นระเบิดลงแน่”“ระเบิดไม่ลงหรอก เพราะฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ไปก่อนนะเดี๋ยวจะลงมาทำงาน”หญิงสาวพูดจบก็รีบสาวเท้าเดินกลับไปยังบ้านของเจ้าของไ
อ้อมกอดมัจจุราช Chapter 45
Chapter 45หลังจากที่ล่อลวงคนงานไปทำงานในไร่ปลายฟ้าก่อนเวลาเก็บผลผลิตหนึ่งวันได้สำเร็จ ผลพวงจากสิ่งที่น้องหนูทำนั้น ทำให้กวินภพเก็บผลผลิตไม่ทัน เนื่องจากขาดคนงาน เจ้าของไร่พฤกษาเสียเงินค่าปรับในการส่งสินค้าไม่ทันตามกำหนดไม่พอ ยังถูกเยาะเย้ยจากกวีวัชน์คู่อริคนสำคัญ ที่ไม่มีใครรู้เลยว่า ทั้งสองเคยเป็นเพื่อนสนิท เพื่อนรักกันมาก่อน แต่ต้องมาขัดใจกันเพราะ กวินภพไปหักอกลูกพี่ลูกน้องสาวคนสวยของกวีวัชน์ ซึ่งญาติสนิทคนนี้กวีวัชน์รักมาก และนั่นทำให้ความเป็นเพื่อนของทั้งสองขาดสะบั้น กลายเป็นคู่อริร้ายเรื่อยมาพอกวีวัชน์รู้ข่าวว่ากวินภพมาซื้อที่ดินแปลงนี้เพื่อทำไร่เกษตรกรรม เขาก็มาซื้อที่ดินใกล้เคียงกับไร่พฤกษา กวินภพปลูกอะไร กวีวัชน์ปลูกอย่างนั้นบ้าง ชิงดีชิงเด่นกันทุกทางเท่าที่จะทำได้ ผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะ ใครเป็นผู้แพ้ก็ต้องได้รับการเยาะเย้ยจากผู้ชนะเสมอ แล้วดูเหมือนว่าทั้งสองจะไม่มีวันลงรอยกันด้วยและสิ่งที่ทำให้กวินภพแค้นใจมากที่สุดก็คือ เขาต้องแบกหน้าไปหาบิดาเพื่อขอเบิกเงินตามราคาค่าปรับที่ต้องจ่าย ซึ่งมันสูงมากจนเขาตกใจ แต่ก็ต้องจ่ายตามสัญญาที่ระบุไว้ กวินทร์ผู้เป็นบิดาให้เบิกเงินในส่วนที่เ
อ้อมกอดมัจจุราช Chapter 44
Chapter 44สามวันที่ผ่านมานี้ดูเหมือนว่าเจ้าของไร่พฤกษาจะเกียจคร้านเป็นพิเศษ ปกติพอได้ยินเสียงไก่ขัน กวินภพจะดีดตัวลุกขึ้นจากที่นอน อาบน้ำอาบท่าเตรียมตัวออกไปทำมาหากิน แต่ทว่าสองวันที่ผ่านมานี้ เสียงไก่ขันก็ผ่านมาร่วมหนึ่งชั่วโมงแล้วไม่มีวี่แววว่ากวินภพจะเคลื่อนไหวร่างกายหรือเปิดเปลือกตาเหมือนทุกครั้ง กลับนอนกกนอนกอดร่างเปล่าไร้อาภรณ์ของเพลงมีนาไม่ยอมปล่อย“จะไปไหนล่ะ ยังเช้าอยู่เลย นอนต่อเถอะ” เสียงงัวเงียของกวินภพดังขึ้น เมื่อร่างของคนที่เขากอดขยับตัว คล้ายว่าจะลุกจากที่นอน“สายแล้วค่ะ เกือบเจ็ดโมงเช้าแล้วนะคะ ลุกไปทำงานได้แล้ว”เสียงหวานเอ่ยบอกร่างหนาที่ไม่มีทีท่าว่าจะลุกไปไหน กลับกระชับลำแขนที่รัดเอวเล็กไว้แน่น ประหนึ่งไม่อยากให้เธอลุกไปไหน“เดี๋ยวแปดโมงค่อยลุกก็ได้ เมื่อคืนเธอเรียกพลังฉันไปหมดฉันบอกว่าพอแล้วๆ เธอก็ไม่ยอมหยุดยั่วฉันซักที ทำให้ฉันต้องฟาดผัดฟักเธอทั้งคืน ไม่มีแรงตื่นตอนนี้หรอก”เธอหน้าแดงก่ำทันทีที่ได้ยินคำพูดหน้าตายของเขา เธอนั่นหรือยั่วยวนเขา และเขานั่นหรือที่ร้องบอกว่าพอ มีแต่เธอที่บอกให้เขาหยุดพัก หยุดความเสน่หาที่มีอยู่มากมายในร่างกายของเขาลงบ้างแต่กวินภพก็ไ
อ้อมกอดมัจจุราช Chapter 43
Chapter 43แรงกระแทกของกวีวัชน์ที่อัดใส่ไม่ยั้ง ทำงานกับปากหนาที่ก้มลงอ้าอมปลายถัน ไล้เลียด้วยลิ้นดุนดันอย่างสำราญ เร่งเร้าอารมณ์สาวให้เดือดพล่าน และนั่นเองที่ทำให้เธอค้นพบกับสรวงสวรรค์ เธอจึงรีบตะเกียกตะกายคว้าความสุขที่โหยหานั้นทันที“กรี๊ดดดดดดดดด พี่ท็อป”“สุดยอดรัมภา ตอดอย่างนี้แหละดีเหลือเกิน ขมิบได้สุดยอดมาก โอ้ว...”เขาครางเสมือนสัตว์ร้ายที่กำลังจะถูกฆ่า กายสาวบีบรัดตัวตนอย่างหนัก ไม่เพียงแค่บีบรัดเท่านั้น ยังตอดขมิบเป็นจังหวะตุ้บๆ อีกด้วย ขยับเคลื่อนไหวไม่สะดวก แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่า ช่วงเวลานี้เองที่สุดแสนจะมันสำหรับบุรุษ เพราะความแน่นขนัดที่ได้รับมันกระชากใจชาย ยิ่งเคลื่อนไหวเวลานี้ความเสียวสุดพุ่งทะลุเพดาน“โอ้ว...พระเจ้า สุดๆ รัมภา...เธอสุดยอดมากเลย”เสียงห้าวครางอย่างพอใจ กระแทกกระทั้นกลีบดอกกุหลาบงามต่อไปไม่หยุดพัก แม้ว่าเธอจะก้าวผ่านความสุขนั้นไปแล้ว แต่เขายังไม่ถึงและที่สำคัญ เขารู้ว่าฤทธิ์ยาในร่างของเพียงรัมภายังไม่หมด ยังมีเหลือเฟือสำหรับบทรักครั้งต่อๆ ไป“พี่ท็อป...อ๊า” สะโพกงามยกขึ้นสูง ส่ายร่อนบั้นท้ายรับแรงจังหวะที่เขาโถมเข้าใส่ ปากก็ร้องครางกระเส่า มือเรียวนุ่มล
อ้อมกอดมัจจุราช Chapter 42
Chapter 42เธอพูดได้เพียงเท่านี้ สติที่อยู่ในสมองมันไม่หลงเหลือให้คิดสิ่งใดเลย ไม่ได้คิดว่าคำขอร้องที่เอ่ยออกไปนั้น กำลังทำให้ความอดทนอดกลั้นของชายกำหนัดยุติลง และพรมจรรย์ที่รักษาไว้ก็จะถูกพร่าไป“ฉันก็ร้อนเหมือนกัน ร้อนมาก และไม่ทนแล้วด้วย”กวีวัชน์ลุกขึ้นยืน จัดการถอดเสื้อผ้าของตนเองอย่างรวดเร็ว ความที่เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูน เป็นมนุษย์ปุถุชนธรรมดา เป็นคนมีเลือดเนื้อมีความต้องการ ความปรารถนาที่รุกเร้ามาตั้งแต่อยู่ในรถ สะสมจนถึงตอนนี้ก็มากโข แล้วมันก็กำลังจะระเบิดในไม่ช้า ในเมื่อทนไม่ไหว อีกทั้งเธอยังผ่านอะไรมามากมาย ผ่านเขาอีกสักคนก็คงไม่เสียหลายและความคิดที่ว่าใช้ผู้หญิงร่วมกับน้องชาย คิดไปคิดมาเวลานี้สิทธิ์ในตัวของเพียงรัมภาไม่ใช่อย่างที่เขาคิดเอาไว้ การที่กวีชาติทำเรื่องชั่วช้าในค่ำคืนนี้ก็บอกอะไรหลายอย่าง หนึ่งในเหตุผลนั้นก็คือ กวีชาติไม่ต้องการเพียงรัมภาแล้วร่างสูงเปลือยเปล่าก้าวขึ้นมาบนเตียงในสภาพร่างกายล่อนจ้อน วินาทีนี้คงไม่ต้องโอ้โลมเพียงรัมภามากนัก เพราะเปลวเพลิงพิศวาสก็เผาผลาญร่างกายของเธอจนท่วมท้น แล้วยังจะเพลิงปรารถนาในร่างของเขาที่มีมากไม่ต่างกัน ทุกอย่างจึงพร้อมสรรพใน
You may also like
ท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที
ผลิกา(เลอบัว)39.0K viewsซูซูข้ามมิติมามีครอบครัว
橙花21.8K viewsบ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก444.4K viewsหย่า…มารักฉันเลย
เบลล่า22.9K viewsวิวาห์ดั่งฝัน
moon90 viewsReverse กลับมาอีกครั้งก็ยังร้าย
มังกรเล่นน้ำ8 viewsหวงรักแฟนเก่า
ดอกอ้อลู่ลม5.1K viewsเจ้าสาวสัญญารักของซีอีโอเลือดเย็น
หลูซื่อเต๋อ598 views
