แต่มาเสียใจตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว
“ถะ..ถ้าฉันยอม คุณจะฟังคำขอร้องบางอย่างจากฉันได้ไหม” “นั่นก็ขึ้นอยู่ว่าเธอทำฉันพอใจได้แค่ไหน” พูดจบเขาก็ย่อตัวลงมือหนาบีบคาง “แต่สถานะเธอตอนนี้ไม่ใช่คนที่จะต่อรองได้! เธอถูกส่งมาก็เพื่อบำเรอฉัน!” พูดจบเขาก็ฉีกกระชากเสื้อผ้าหญิงสาวจนขาดเผยให้เห็นชุดชั้นในสีขาว แม้ภายนอกระฟ้าจะดูผอมแต่กลับซ่อนรูปพออีกฝ่ายเห็นก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเหยียด “หน้าอกใหญ่ไม่เบา” คนฟังทั้งอายทั้งจิตใจย่ำแย่แต่ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วจะมามัวเขินอะไรอีก เธอจะต้องมีชีวิตกลับไปแก้แค้นให้ได้ “ยะ..อย่าทำแรง” “หืม...หมายความเธอยอมใช่ไหม” มือหนาจับใบหน้าเธอพลิกซ้ายขวาเพื่อพิจารณาอีกครั้งและดูเหมือนจะถูกใจเขาไม่น้อย หญิงสาวพยักหน้าอย่างจำนน เมื่อต้องเสียเกียรติแล้วเธอจะปกป้องร่างกายนี้ไม่ให้เจ็บปวด หากเป็นคนอื่นอาจยินยอมฆ่าตัวตายแต่เธอไม่ยอม! “ถอดเสื้อผ้าซะ” แม้จะเตรียมใจแล้วแต่พอถูกสั่งมือเรียวก็สั่นแต่ก็เริ่มปลดออกทั้งน้ำตา อีกฝ่ายก็ลูบคางจ้องมองด้วยท่าทางพึงพอใจ เมื่อคนสวยมาบำเรอถึงที่ ขนาดร้องไห้ยังสวยและน่ามอง โดยเฉพาะรูปร่างภายใต้เสื้อผ้านี้ที่ทั้งใหญ่และอูม “โห สวยไม่เบาเลยนี่ หัวนมของเธอสีชมพูเชียว” “ฉะ...ฉัน...” “อย่าปิด” ระฟ้าทำท่าจะยกมือปิดก็ชะงักค้างกลางอากาศ ได้แต่ก้มหน้าแต่เพราะถูกจับคางไว้เธอจึงต้องสบสายตาอีกฝ่ายด้วยความอายที่เต็มไปด้วยความอัปยศ มือหนาจับคางก่อนจะเลื่อนลงบีบหนึ่งเต้า ใช้นิ้วโป้งคลึงส่วนหัวจนหญิงสาวสั่นสะท้าน “อึก..ก..ยะ..อย่า..” แต่ชายหนุ่มไม่สนใจเขาใช้อีกมือเอื้อมไปจับของสงวนจนระฟ้าร่ำไห้มากกว่าเดิม เธอไม่ควรถูกใครเห็นร่างกายและถูกจับแบบนี้เลย “เธอเป็นเด็กเสี่ยก็ต้องไม่บริสุทธิ์ใช่ไหม” “มะ..ไม่ใช่..ฉันไม่เคยนอนกับใคร” “ยังจะโกหกอีก..” พูดพลางก็ใช้นิ้วกดปุ่มเสียวจนระฟ้าแทบจะกรีดร้องออกมา เธอไม่เคยมีเพศสัมพันธ์กับภาคจนถึงขั้นสอดใส่ก็จริงแต่ก็เคยสัมผัสภายนอก นี่อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่เขานอกใจเพราะคนที่หัวโบราณอย่างเธอไม่ยินยอม แต่ช่างน่าตลกสิ้นดีที่ความบริสุทธิ์ที่คิดเก็บไว้จนถึงวันแต่งงานกลับกำลังถูกพรากไปจากโจรเถื่อนคนหนึ่ง “อ๊ะ..ยะ..อย่าบี้..อื้อ..” นิ้วนั้นบี้บนปุ่มก่อนจะเริ่มเลื่อนลงไปยังช่องทาง ระฟ้าพยายามเขยิบหนีเพราะไม่อาจฝืนใจทำได้แล้วแต่สุดท้ายเขาก็สอดนิ้วเข้ามา “อ๊า! จะ..เจ็บ!..พอแล้ว..ฮึก..ก..ฉันเจ็บ” “อย่าโกหกให้มากเลย แค่นิ้วจะเจ็บได้ยังไง” “ฮึก..ก..ฉัน...ไม่เคย...” ชายหนุ่มไม่สนใจเขาเริ่มขยับนิ้วเข้าออกจากนั้นก็เพิ่มอีกนิ้วจนระฟ้าทนไม่ไหวล้มตัวนอนหงายหลัง สองมือปิดใบหน้า เธออยากจะคิดว่าตอนนี้กำลังฝันหรือใครก็ได้หาอะไรมาฟาดให้เธอสลบที “ฮึก..ก...ฉันทำไม่ได้..อ๊า...อย่าขยับ..โอ๊ย...” “เดี๋ยวเธอก็เสียว” สองมือที่ปิดใบหน้าเปลี่ยนมาจิกทึ้งผ้าปูที่นอน ดวงตาทั้งสองที่หลับมีหยาดน้ำไหลออกมาไม่ขาดสาย จนคิดว่าอยากกัดลิ้นให้ตายแต่แค่กัดลิ้นคงไม่ตายง่าย ๆ ไม่ว่ายังไงก็ต้องแก้แค้นสองคนนั้นก่อนตาย! “อ๊ะ..เดี๋ยวก่อน..ตรงนั้น...” ช่องทางสวาทเริ่มมีน้ำไหลและขมิบมากขึ้น รู้สึกว่าใกล้จะเสร็จแล้ว เธอเคยทำแค่ภายนอกจึงไม่รู้ว่าทำข้างในแบบไหนจึงจะเสร็จแต่ตอนนี้รู้สึกได้แล้วทั้งยังเริ่มเสียวจนเผลอแอ่นก้น ที่แท้การมีเซ็กซ์แบบสอดใส่ก็เสียวถึงขนาดนี้ แค่นิ้วยังแทบจะไม่ไหว มือหนาก็เร่งจังหวะกว่าเดิม เสียงเจ๊าะแจ๊ะดังขึ้นประสานเสียงครางของเธอ “จะ..จะ..อึ๋ย” ขาสองข้างเกร็งจนสั่นกระทั่ง... “กรี๊ดดด ออกแล้ว!!” หญิงสาวกรีดร้องลั่นพร้อมกับน้ำที่พุ่งออกมา ชายหนุ่มชักนิ้วออกทันมองอย่างตกตะลึง “นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันเห็นผู้หญิงเสร็จแบบนี้” “แฮ่ก..ก...ฮือออ..พอ..พอแล้ว..” “คิดว่าเธอเป็นใครถึงสั่งฉันได้” เขานำท่อนเนื้อออกมาสู่โลกภายนอก ระฟ้าแทบสลบลงเมื่อมองความใหญ่และเส้นขนที่ปลกคลุม เคยเห็นของภาคแต่ไม่ใหญ่เท่านี้แม้ฝ่ายนั้นจะไม่ใช่คนรักสะอาดนักแต่ไม่ถึงขนาดปล่อยรกรุงรังขนาดนี้ แต่ชายตรงหน้าไม่สนใจเขาชักท่อนเนื้อตนเองเล็กน้อยจากนั้นเตรียมจ่อเข้ามาในช่องทาง“ฮือออ ฉันผิดไปแล้ว อย่าทำอะไรฉันเลย”ระฟ้าเม้มปาก เธอเองก็ไม่ใช่คนใจร้ายหรือคิดเอาชีวิตใคร แต่จะให้ใจดีมากก็ไม่ดี“ยังไงซะ ฉันก็ไม่ฆ่าเธออยู่แล้ว”ได้ยินเช่นนี้ลิลลี่ก็ใจชื้นแต่แล้วพอเห็นว่าในมือของระฟ้ามีกระจกแหลมคมบางอย่างก็ตกใจ“มะ..มึงจะทำอะไรกู”“หน้าแบบนี้ใช่ไหมที่หลอกล่อผู้ชายเก่ง ชีวิตฉันเกือบจบสิ้นดังนั้นชีวิตเธอก็ต้องจมดิ่งเช่นกัน”“จะ…จะ..จะทำอะไร..ไม่นะ! ไม่นะ! กรี๊ดดดดด”ละอองและชบาที่อยู่คุกข้าง ๆ ก็กรีดร้องตามพวกเธอเห็นระฟ้าใช้กระจกกรีดใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นอย่างไร้ความปรานี ส่วนผู้ชายปืนผาให้คนลากพวกมันไปตอนให้สิ้นเสียงร้องเจ็บปวดและหวาดผวาหายไปเพราะลิลลี่สลบไปแล้ว จากนั้นสายตาของระฟ้าก็หันมองพวกเธอสองคน“ฉันให้โอกาสพวกเธอกี่ครั้ง พยายามไม่ใส่ใจการกระทำแต่ก็ยังเลือกที่จะใจร้ายกับฉันเหมือนเดิม..ฉันท้องอยู่ก็จริงแต่ไม่คิดใจดี…และต้องทำทุกอย่างเพื่อความปลอดภัยของลูก…พวกเธอจะได้รังแกไม่ได้อีก”สองหญิงสาวตัวสั่น ไม่รู้ว่าจะถูกทำอะไรระฟ้าไม่ได้เดินมาแต่ตกลงกับปืนผาไว้แล้วว่าจะตัดมือของเธอคนละข้าง ที่ต้องโหดร้ายเพื่อป้องกันไม่ให้เธอคิดร้ายต่อลูกที่กำลังจะเกิดมา นี่คือการแจ
“หากไม่เพราะฉันส่งคนไปซ้อมไอ้ภาคแล้ว ฉันคงยังโมโหมันไม่หาย”“อะไรนะ ที่เขาเป็นแบบนี้เพราะคุณเหรอ”“ใช่ แค่นี้ยังน้อยไป สำหรับสิ่งที่มันทำ แล้วก็…มีเรื่องให้ฟ้ากลับไปจัดการที่หมู่บ้านด้วยนะ”“อะไรเหรอคะ”“ทั้งเรื่องพวกละออง รวมทั้งพวกของผู้หญิงที่ชื่อลิลลี่”พอระฟ้าได้ยินก็เบิกตากว้าง วันนี้เธอได้รับรู้เรื่องหลายอย่างจนสมองประมวลไม่ทันแล้ว........“คุณจับพวกลิลลี่ได้เหรอคะ”“อืม…พวกนั้นหนีข้ามชายแดนไป ฉันส่งคนให้ไปติดตามจึงพบตัวแล้วนำมาหมดแล้ว”ระฟ้ายิ้มพลางจับมือเขาแน่น“ขอบคุณคุณจริง ๆ ฉันดีใจมาก ๆ”“แล้วรางวัลคืออะไร”ระฟ้านิ่งอึ้งจากนั้นจับมือเขาให้มาสัมผัสที่ท้อง“น่าจะเรียกว่าของขวัญมากกว่ารางวัลนะคะ”คนฟังก็ยังคงงงไม่เข้าใจ“คุณจะได้เป็นพ่อคนแล้วนะ”ปืนผาพลันมือสั่น ท่าทางเหมือนคนที่เพิ่งเจอโลกใบใหม่เพราะเลิ่กลั่ก สับสน วางตัวไม่ถูกแต่มือของเขาที่สัมผัสท้องกลับลูบแผ่วเบา แล้วหัวเราะออกมา“ฮะ ๆ ๆ”“ดูคุณสิจะหัวเราะหรือร้องไห้กันแน่”“ฮึก..ก..ฉันดีใจ…ฉันไม่คิดว่าฉันจะสร้างครอบครัวแล้วจริง ๆ” เขาโอบกอดระฟ้าทั้งน้ำตา เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวหัวเราะปนเปจนระฟ้าเองก็ถูกอารมณ์ของเขาชักจูงจ
พอพูดว่าหล่อมากหญิงสาวก็หยุดชะงัก แม้ยากยอมรับ แต่ภาคก็หล่อเหลาจริง ๆ เธอคิดว่าภาคน่าจะมาหาแต่หากเป็นเขาเหล่าพนักงานก็น่าจะบอกชื่อ เธอจึงละของเหล่านี้แล้วเดินออกไปด้านนอก สายตามองเห็นชายในชุดสูทที่นั่งหันหลังให้อยู่ที่มุมหนึ่งแต่ไม่รู้ทำไมแผ่นหลังช่างคุ้นเคย แต่ก็ไม่คุ้นเคย คงเพราะคนที่คิดไม่น่าจะมีใครแต่งตัวดี ๆ แบบนี้มาหา“คุณมาหาฉันเหรอคะ”ทันทีที่ระฟ้าเอ่ยถาม ชายหนุ่มก็หันมามองทันทีต่างฝ่ายต่างตกตะลึงจนดวงตาเบิกกว้าง ระฟ้านิ่งกว่าเธอถึงกับอ้าปากพูดไม่ออก พอชายหนุ่มลุกยืนเต็มความสูงแล้วเข้ามาใกล้หญิงสาวก็ยังอึ้งค้างอยู่ที่เดิมกระทั่งเขากางแขนออก“มากอดหน่อยสิ”“ฮึก..ก..คุณมาได้ยังไง!”การแสดงออกของเธอทำให้เหล่าพนักงานตกใจ หลายคนหน้าแดงด้วยความเขินอายไม่คิดว่าระฟ้าจะมีคนรักใหม่ที่หล่อขนาดนี้“ปืนผา…ปืนผา…คุณจริง ๆ เหรอ คุณจริงเหรอ”“ฉันเอง…ฉันมาหาเธอแล้ว”ระฟ้าจับใบหน้าของเขาอย่างไม่อยากเชื่อ อีกฝ่ายก็จับมือไว้ หยาดน้ำตาต่างไหลรินด้วยความดีใจ หลายวันที่ห่างกันช่างเหงาและคิดถึงเหลือเกินระฟ้าจับมือเขาเพื่อให้ไปยังหลังร้านเพื่อพูดคุยส่วนตัวในสวนหย่อม จากนั้นต่างนั่งบนม้าหินอ่อน มือไ
ระฟ้าอดที่จะน้ำตาคลอไม่ได้ เธอกลัวมาตลอดว่าทุกคนจะไม่สนับสนุนเพราะปืนผาเขาไม่ใช่คนมีหน้ามีตา เป็นเพียงชาวบ้านในป่าเท่านั้น แต่หากรู้ว่าเป็นโจรย่อมขัดขวางแน่นอนส่วนญาดาเธอเองก็ยินดีไม่ต่างกันเพียงแต่สร้อยเส้นนี้สำคัญนัก“เอ่อ..หนูฟ้าป้าขอถามอะไรหน่อยได้ไหม”“อะไรเหรอคะ”“สร้อยเส้นนี้...ให้ป้าดูหน่อยได้ไหม”ระฟ้าก็แปลกใจที่อีกฝ่ายอยากดู ตอนแรกไม่อยากถอดออกเพราะเป็นของที่ปืนผาคล้องให้แต่หากไม่ให้ก็คงดูไม่ดีจึงตัดสินใจถอดออกญาดารับสร้อยด้วยมือที่สั่นเทาแม้เป็นสร้อยสีเงินธรรมดาแต่หากมองดี ๆ จะเห็นตัวอักษรที่เขียนตรงสร้อยว่า ‘ภาม’“ฮึก..ก..สะ..สร้อยของภามจริง ๆ!” เสียงของเธอสะอื้นและร้องดังจนนิภาต้องปลอบ“ญาดาเป็นอะไร”“นิภา..นิภานี่คือสร้อยของลูกชายที่หายไปของฉัน! สร้อยเส้นนี้ของเขา! หนูฟ้า หนูไปได้มาจากไหน”ระฟ้าก็ตกใจไม่คิดว่าสร้อยของปืนผาจะเป็นของลูกชายอีกคนของคุณป้า แต่เดิมเธอมีบุตรชายสองคนแต่หายตัวไปเพราะหลงป่า ทุกคนจึงลงความเห็นว่าเสียชีวิตแล้ว เป็นไปได้ไหมว่าพวกปืนผาไปเจอสร้อยนี้จากลูกชายของป้า หรือบังเอิญเจอที่ไหนสักแห่ง“คนรัก..ของหนูให้มาค่ะ”“ปะ..ป้าจะไปเดี๋ยวนี้! เขาอาจจะมีข้
“ไหม...ถ้าฉันพูดบอกไปเธออย่าว่าฉันนะ”“อะไรเหรอ” พอได้ยินเพื่อนพูดแบบนี้ใยไหมก็คิดว่าอีกฝ่ายมีเรื่องที่เก็บไว้จริง ๆระฟ้าตัดสินใจบอกทุกอย่างที่เกี่ยวกับปืนผาแต่ไม่ได้เอ่ยถึงวีรกรรมบังคับในตอนแรกแค่บอกว่าพวกเขารักกัน เพื่อนสาวฟังไปก็ตกใจไป โดยเฉพาะเรื่องเป็นโจร“ฟ้า..ฉันคิดว่า...อาจเป็นเพราะเธอตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายจึงคิดว่า...”“พอเถอะ..คงคิดว่าเพราะสถานการณ์พาไปละสิ”“เอ่อ..ก็..”“แต่ฉัน...” พูดพลางก็จับสร้อยของเขาที่เธอยังคล้องคอไว้ตลอดเวลาใยไหมสังเกตท่าทางของเพื่อน แววตา อารมณ์พบว่าลึกซึ้งกว่าตอนคบกับภาค เพราะตอนนั้นอีกฝ่ายยังมีความลังเลในใจ“ฉันขอโทษนะที่คิดแบบนั้น...แต่ฉันคิดผิดแล้วล่ะ...”ระฟ้าก็มองเพื่อนที่ยิ้มให้“มันคือความรักจริง ๆ”ได้ยินแบบนี้ใบหน้าของคนฟังก็สดชื่นยิ้มกว้างทันที“แล้วเธอจะไปเยี่ยมภาคไหม”“หืม...ภาคเป็นอะไรเหรอ”ใยไหมก็ขมวดคิ้ว “ไม่ได้ฟังฉันเลยจริง ๆ เหรอ ว่าภาคเข้าโรงพยาบาลไม่รู้ว่าไปถูกใครซ้อมจนน่วมมา”“คงไปกินเหล้าจนเมาแล้วกวนประสาทคนอื่นหรือไม่ก็คบชู้กับเมียชาวบ้านอีก”ใยไหมได้แต่หัวเราะเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าตั้งแต่เพื่อนกลับมาปากคอเราะร้ายกว่าเดิม ด
ทุกคนนั่งรออยู่ประมาณชั่วโมงกว่าในที่สุดก็ได้ยินเสียงคนมากมายเดินมา ปืนผาก็ลุกยืนมองหาหญิงสาวที่หลบซ่อนแต่ไม่ว่าจะมองยังไงก็ไม่เห็นแม้แต่เงาจนเริ่มใจเสีย“ไม้ ฟ้าไปไหน”“คือ....”พอเห็นท่าทางอึกอักก็จับกระชากคอเสื้อทันที“ฟ้าอยู่ที่ไหน!”“ทหารพาตัวกลับไปแล้วครับ”“อะ..อะไรนะ...”คนที่คุ้มกันระฟ้าและละอองซึ่งเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดจึงรีบเอ่ยพูด“ตอนที่พวกเราไปเก็บสมุนไพรเพราะอีชบามันบอกว่ากินเห็ดพิษไป อีละอองเลยลากระฟ้าไปด้วยทั้งยังพยายามจะใช้มีดแทง พวกผมจึงรีบห้ามแต่จู่ ๆ ก็มีทหารมาพอดี”ปืนผาที่ได้ยินว่าละอองทำอะไรระฟ้าพลันโกรธจัดจึงเดินไปหาแล้วตบใบหน้าทันที“มึงกล้ามาก คิดฆ่าเมียกู!”ละอองล้มลง ก้มหน้าตัวสั่นร้องไห้เงียบ ๆ“มึงพูดมาอีก!” เขาสั่งให้ลูกน้องพูดต่อ“ดะ..ดูเหมือนว่าทางฝั่งครอบครัวกำลังตามหาระฟ้ามาตลอดจึงมีการค้นหาจนกระทั่งเจอ...จึงพาตัวไปแล้วครับ”คนฟังสีหน้าสับสน เขาตั้งรับเหตุการณ์นี้ไม่ทัน ไม่คิดว่า จู่ ๆ ระฟ้าก็ถูกพาตัวกลับไปทั้งอย่างนี้“โชคดีที่ระฟ้าบอกว่าพวกเราคือชาวบ้านธรรมดาที่ช่วยชีวิตไม่อย่างนั้นย่อมถูกจับกันหมดแล้ว”ปืนผากำมือทั้งสองแน่นทั้งที่เขาบอกว่าหากจบเรื่