บทที่ 2029

"ความสามารถการทำนายของเจ้าอาราม ก่อนหน้นี้ข้าไม่เคยสงสัยมาก่อน" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้น

"งั้นท่านจะบอกว่าข้าพูดไร้สาระหรือ?"

"ความหมายของข้าคือ ข้าเชื่อชะตาที่เขาทำนาย แต่ไม่เชื่อว่าจะเป็นแบบในภวังค์พวกนั้น"

ดังนั้นตอนนี้เขาจึงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

"ยังมีจุดหนึ่งเจ้าเคยคิดถึงไหม?"

สายตาที่เซียวหลันยวนมองนางลึกซึ้งมาก ในนั้นมีความลึกซึ้งที่ฟู่จาวหนิงมองไม่ชัดอยู่ เขาขยับร่างกาย นั่งไม่ติดอย่างหาได้ยากขึ้นมา

พอถูกเขามองแบบนี้ นางก็รู้สึกเหมือนถูกเปลื้องผ้าออกทั้งหมดอย่างไรอย่างนั้น

"อะไรเล่า?"

เซียวหลันยวนอันที่จริงก็สังเกตได้นานแล้ว แต่ไม่พูดมาตลอด

ถ้าไม่ใช่ตอนนี้เห็นว่าเขตแดนชะตาที่เจ้าอารามทำออกมาส่งผลกระทบกับฟู่จาวหนิง ต่อให้นางจะเชื่อทั้งหมดที่อยู่ในเขตแดนชะตาจริง คิดจะทอดทิ้งเขาเพื่อใต้หล้า เขาก็ไม่คิดจะพูดออกมา

แต่ตอนนี้ไม่ได้แล้ว

"ถ้าหากฟู่จาวหนิงเมื่อสิบหกปีก่อน บางทีชะตาอาจจะไม่เหมาะกับข้าจริงๆ เป็นไปได้ว่าจะทำลายงานของข้าไปทีละก้าว"

คำพูดของเซียวหลันยวน ทำให้สายตาฟู่จาวหนิงเกร็งขึ้นมา

"แน่นอน ข้าเองก็คงจะไม่ได้อยู่กับคุณหนูฟู่เมื่อสิบหกปีก่อนด้วย จาวหนิงที่ตอนนั้นถ