แชร์

บทที่ 2151

ผู้เขียน: จุ้ยหลิงซู
ฟู่จาวหนิงเพีงไม่นานก็ได้สติขึ้นมา ว่าที่เซียวหลันยวนพูดคือความรับผิดชอบอะไร

ในใจนางยังรู้สึกเชิงขอโทษอยู่หน่อยๆ

ดังนั้น พอกลับถึงเรือนโยวหนิง พอเห็นการตกแต่งใหม่ด้านใน เห็นใบหน้าสองสาวใช้หงจั๋วเฝิ่นซิงที่มีรอยยิ้ม ฟู่จาวหนิงจึงไม่พูดอะไร ให้พวกนางพาไปอาบน้ำอย่างว่าง่าย

ใต้เท้าอันได้ลูกชายคนหนึ่ง

ข่าวเองก็ส่งมาถึงจวนอ๋องแล้ว

พวกผู้ดูแลก็ล้วนอิจฉาแทนท่านอ๋อง

ท่านอ๋องกับพระชายาแต่งงานกันหลายปีแล้วแท้ๆ กลับถูกใต้เท้าอันนำเรื่องนี้ไปแล้วเสียได้

พวกเขาแค่จินตนาการ ก็รู้ว่าใต้เท้าอันจะดูโอ้อวดภูมิใจต่อหน้าท่านอ๋องแค่ไหน

ท่านอ๋องต้องสู้เขานะ

"ท่านอ๋อง ชุดใหม่นี้ ท่านสวมแล้วดูสง่างามมาก ดูดีจริงๆ"

เซียวหลันยวนหลังจากอาบน้ำออกมา พอชิงอีเห็นก็เอ่ยชมขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่

ท่านอ๋องสวมชุดแดงใหม่ ดูเป็นมงคลมาก

"เก็บสายตาเกาะแกะของเจ้าไปซะ"

เซียวหลันยวนเหลือบมองเขาผาดหนึ่ง ดูรังเกียจสุดๆ

เขาสวมชุดนี้ ต้องการเปล่งประกายตรงหน้าหนิงหนิง ไม่ใช่ชิงอี

"ท่านอ๋อง ผู้ดูแลเตรียมสุรากับข้าว ส่งเข้าไปเรียบร้อยแล้ว" ชิงอีเก็บสายตานั้นลง ทำท่าทางจริงจัง

บนโต๊ะปูผ้าสีแดงไว้ วางเครื่องเคียงชั้นยอดไว้สอ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2344

    วิชายุทธ์ของฟู่จาวเฟยตอนนี้ถือว่าดีมากแล้วเขาเรียนมาจากจงเจี้ยน ส่วนตนเองก็ฝึกมาอย่างยากลำบาก เซียวหลันยวนเองก็เคยชี้แนะเขาเช่นกัน เดิมทีเขาก็มีพรสวรรค์มากในด้านนี้ ดังนั้นตอนนี้ก็แทบจะฝีมือพอๆ กับหลานหรงแล้ว นี่เป็นเพราะโอกาสที่เขาได้ต่อสู้จริงๆ ยังมีไม่เยอะมากแต่หลานหรงนั้นทำศึกจริงๆ มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนฟู่จิ้นเชินแม้จะไม่เข้าใจวิชายุทธ์ แต่เขาก็อ่านตำราพิชัยสงครามมา หลอมรวมความเข้าใจถ่องแท้และสอนวิธีการรับมือศัตรูให้กับเขาไปอีกไม่น้อย ฟู่จาวเฟยในตอนนี้ ยังขาดแค่ประสบการณ์การต่อสู้จริงเท่านั้นพอได้ยินเขาขอร้องจะเข้าไปขึ้นมาเองแบบนี้ ฟู่จิ้นเชินก็คิดๆ แล้วจึงเห็นด้วยเขาบอกกับหลานหรงว่า "เช่นนั้นก็ให้ข้ากับเสี่ยวเฟยเข้าไปสืบดูก่อนเถอะ ถ้าคนเข้าไปมากเกินไป อาจจะทำให้คนเมืองอั้นเกิดการระแวดระวังขึ้นมาได้ ผ่านไปตั้งหลายปีแล้ว ไม่รู้ว่าพวกเขาจะยังรักษามนุษยธรรมและเจตนาเดิมไว้อยู่หรือเปล่า"ถ้าหากพวกเขาเคยผ่านวิกฤตการเอาชีวิตรอดมาก่อน เมื่อเผชิญหน้ากับความเป็นความตาย บางทีกฏระเบียบในเมืองก็อาจจะล่มสลายไปแล้วก้ได้ จนตอนนี้มีกฏระเบียบใหม่ที่พวกเขาสร้างกันขึ้นมาเองถ้าคนนอกบุ่มบ่า

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2343

    ฟู่จาวเฟยเองก็อยากจะทำอะไรบ้างเหมือนกัน หวังว่าจะสามารถช่วยพี่เขยอ๋องเจวี้ยนกับพี่สาวได้บ้างหลังจากมาถึงตงฉิง เขาก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากสถานที่นี้ เหมาะกับเขามากกว่าแคว้นเจาเสียอีก เขาชอบตงฉิงมากแม้ตงฉิงตอนนี้จะยังเป็นแค่ซากปรักหักพัง แต่เขาก็รู้สึกว่า ที่นี่มีกลิ่นอายของความเป็นอิสระอยู่ ในเมืองหลวงแคว้นเจา ตัวตนฐานะเขากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างาก เพราะความสัมพันธ์กับพ่อเลี้ยง เขากระทั่งถูกกักบริเวณจนต้องอยู่แต่บ้านตระกูลฟู่เท่านั้น ออกไปไหนไม่ได้แม้จะออกมาข้างนอก ก็ยังต้องแอบออกมา แล้วไปจวนอ๋องเจวี้ยนเพื่อหาพี่สาวแต่พอมาตงฉิงแล้ว เขารู้สึกว่าตนเองได้รับอิสระกับความเป็นตัวของตัวเองแบบการขี่ม้าห้อตะบึงไล่ตามดวงตะวันมาอีกครั้งยิ่งไปกว่านั้น แคว้นเจาทางนั้น พี่สาวก็จัดวางงานอะไรให้เขาทำได้ลำบาก แต่ว่าที่ตงฉิง มีงานมากมายรอให้เขาไปทำอยู่หลังจากนี้เขาสามารถพยายามฟื้นฟูตงฉิงกลับมาพร้อมกับพ่อแม่และพี่สาวได้ทุกที่ล้วนมีที่ให้เขาได้เปล่งแสงเปล่งประกายส่วนเมืองอั้นแห่งนี้ เขาเองก็สนใจเป็นอย่างมาก และจะต้องเป็นคนแรกที่เข้าไปเห็นรูปลักษณ์ของเมืองอั้นแห่งนี้ให้ได้ถ้ำภูเขาลึ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2342

    ล้อไม้หมุนไปเก้ารอบ พวกเขาสัมผัสได้ว่าไปสัมผัสกับกลไกเข้าแล้วจริงๆการเคลื่อนไหวที่กำลังหมุนอยู่ใต้ดินของกลไกขนาดยักษ์นั่น ไม่อาจมองข้ามได้เลยแต่หลังจากหมุนไปเก้ารอบก็นิ่งสงบลงมา ไม่เห็นว่าจะมีประตูไหนถูกเปิดออก และไม่มีร่องอะไรปรากฏออกมาอีกด้วยดังนั้นทุกคนจึงรอกันเงียบๆ อยู่พักหนึ่ง จากนั้นจึงมองไปรอบด้าน รอบๆ นิ่งเงียบไปกันชั่วขณะหนึ่งเลยทีเดียวน่าเสียดายที่ผลลัพธ์ทำให้พวกเขาผิดหวังไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลยและก็ผ่านไปอีกพักหนึ่ง หลานหรงมองมาทางฟู่จิ้นเชิน"คุณชายฟู่ ท่านคิดว่านี่เป็นเพราะอะไรหรือ?"ฟู่จิ้นเชินกระโดดลงมา เดินมาถึงข้างๆ ล้อไม้แล้วตรวจสอบอย่างละเอียดอีกรอบ เดินวนรอบมันสองรอบเขาครุ่นคิดถึงสิ่งที่ตนเองได้ยินมากับประวัติศาสตร์บางส่วนที่เห็นมาท้ายสุดจึงคิดไปถึงจดหมายที่เคยเขียนถึงเสิ่นเสวียนบนจดหมายเสิ่นเสวียนเอ่ยถึงหลายจุดของเรื่องที่เกี่ยวกับตงฉิงที่เขาเข้าใจมา บอกว่าให้จดจำเอาไว้ก่อนได้ เผื่อวันไหนจะได้นำมาใช้ประโยชน์เขาบอกว่าเหล่าชนชั้นสูงของตงฉิงชื่นชอบเลขสามกับหกมาก องค์กรกับวันพิเศษมากมาย หรือแม้แต่รูปภาพบางอย่าง ก็อาจจะแอบซ่อนเลขสามหกเอาไว้แต่

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2341

    พวกของหลานหรงหลังจากหาประชาชนตงฉิงที่ยังมีชีวิตรอดในหลายหมู่บ้านพบ ความเชื่อมั่นก็พุ่งขึ้นสูงมากตงฉิงยังมีคนอยู่ ความจริงนี้ ทำให้พวกเขารู้สึกผูกพันกับตงฉิงขึ้นมาอย่างมากทันที ความรู้สึกนี้มันแปลกประหลาดมากจริงๆ บอกไม่ถูกไปชั่วขณะเหมือนกันว่าเพราะอะไรแต่ถ้าหากพวกเขาค้นหาตงฉิงเจอย่างยากลำบาก แล้วที่นี่ดันมีแต่ซากปรักหักพังนับไม่ถ้วน ไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย ทุกอย่างล้วนเป็นเพียงซากปรักหักพังที่ผ่านลมฝนและกาลเวลามา แบบนี้มันก็เหมือนเป็นการสร้างขึ้นใหม่อย่างไร้ซึ่งจิตวิญญาณเท่านั้นแต่ถ้มีคนอยู่ก็จะแตกต่างออกไปขนบธรรมเนียมประเพณียังคงรักษาเอาไว้ พวกเขาสามารถได้ยินภาษาตงฉิงที่แท้จริง ได้กินอาหารตงฉิงที่ทำด้วยคนตงฉิง รู้ว่าพวกเขาเป็นคนอย่างไร ที่นี่ยังมีผู้คนอยู่ ไม่ใช่แคว้นที่ล่มสลายตายไปแล้วอย่างสมบูรณ์หลานหรงเองก็ดีใจแทนท่านอ๋องมากถ้าท่านอ๋องได้เห็นว่าที่นี่ยังมีประชาชนอยู่ เขาก็จะมีความมุ่งมั่นอันแข็งแกร่งที่จะฟื้นฟูตงฉิงขึ้นมาพวกเขา ไม่ใช่แค่เพราะอยู่ต่อในแคว้นเจาไม่ได้ จนถูกขับไล่มาใช้ชีวิตยังซากปรักหักพังผืนนี้ แต่ว่าเป็นการกลับคืนสำหรับท่านอ๋องแล้ว เขาเท่ากับเป็นการกลับค

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2340

    กระท่อมไม้ของที่นี่ดูเรียบง่าย แต่ก็ให้พวกฟู่จาวหนิงพักกันสักคืนก็ถือว่าเพียงพออยู่พิงอยู่ในอ้อมกอดเซียวหลันยวน ฟู่จาวหนิงจู่ๆ ก็นึกถึงเจ้าอารามโยวชิงขึ้นมา"เจ้าอารามไม่เดินทางมากับเรา และไม่บอกด้วยว่าไปที่ไหน ท่านคิดว่าเขาจะไปทำอะไรกัน?"เจ้าอารามโยวชิงเองก็เป็นคนตงฉิงอย่างชัดเจน ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังเป็น สายเลือดราชครูด้วย รู้ว่าพวกเขาจะมาที่ตงฉิง แต่เขากลับไม่เดินทางมาด้วยกัน แต่บอกว่าเขายังมีเรื่องต้องไปจัดการ ให้พวกเขาเดินทางมาก่อนนี่ทำให้ฟู่จาวหนิงรู้สึกประหลาดใจมากเซียวหลันยวนกลับไม่ใส่ใจ "ในเมื่อเขาพูดว่ามีเรื่องต้องไปจัดการ เช่นนั้นก็ปล่อยเขาไปเถอะ แต่ก่อนในยอดเขาโยวชิง เวลาข้าจะไปทำอะไรเขาก็ไม่ค่อยจะถามข้านัก"แต่ว่าฟู่จาวหนิงมักมีความรู้สึกว่า เรื่องที่เจ้าอารามโยวชิงไปทำ ยังคงเกี่ยวข้องกับตัวพวกเขาอยู่นางไม่พูดออกมา จิ้มไปที่เอวของเซียวหลันยวนเอวเซียวหลันยวนเกร็ง พลิกตัวกลับมาทับนางไว้"หนิงหนิงนอนไม่หลับหรือ?""ท่านจะทำอะไรน่ะ?" ฟู่จาวหนิงรีบผลักเขา "กระท่อมไม้นี้ไม่ได้เก็บเสียงนะ"เร่งเดินทางมาครึ่งค่อนเดือน เขาไม่ได้แตะต้องนางเลย อดกลั้นจนรู้สึกแย่แล้ว

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2339

    พวกของหลานหรงเขียนจดหมายเข้ามา วาดแผ่นที่คร่าวๆ ไว้ ดังนั้นพวกเซียวหลันยวนที่มุ่งไปตงฉิงจึงมีพิกัดเป้าหมาย ตลอดเส้นทางนอกจากหยุดพักกินอาหารที่จำเป็นแล้ว ก็แทบไม่ได้แวะพักผ่อนเสียเวลาเลยพวกเขานอกจากจะรีบเดินทางมาให้ถึงตงฉิงแล้ว ยังต้องคอยอำพรางร่องรอยอีก ถึงยังไงจักรพรรดิเจาก็ส่งคนมาตามหาพวกเขาแล้วและเขาชิงถงเองหลังจากพวกเขาออกมาก็เริ่มปรับปรุงก่อสร้างกลไกภูมิประเทศขนาดใหญ่ขึ้นนี่เป็นสิ่งที่ถังอู๋เจวี้ยนกับเซียวหลันยวนหารือกันมาแล้ว เขาชิงถงในเมื่อจะเข้าร่วมกับตงฉิง ก็ต้องเสริมแกร่งการป้องกันด้วยถังอู๋เจวี้ยนนับจากนี้ต้องพาทุกคนในเขาชิงถงวุ่นกันไปอย่างน้อยสามเดือนเต็มพวกของติงเซียงก็ล้วนถูกเขาส่งตัวออกมาจากเขาชิงถง ในค่ายต่อให้มีความคิดอะไร ก็ยังไม่กล้าบุ่มบ่าม เพราะยังไม่รู้ว่าเขาชิงถงกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ผ่านไปครึ่งเดือนกว่า เซียวหลันยวนกับฟู่จาวหนิงในที่สุดก็มองเห็นคนขององครักษ์มังกรครามที่ประจำการอยู่ตรงตีนเขาแห่งหนึ่ง"ท่านอ๋อง พระชายา!"เหล่าองครักษ์ล้วนเข้ามาต้อนรับ นำกำลังคนสิบกว่าคนคารวะต่อพวกเขา"ไม่ต้องมากพิธี""ท่านอ๋อง ที่นี่ถือว่าเข้าใกล้เส้นแดนแคว้นตงฉิงแต

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status