เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2151
บทล่าสุด
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2152
ฟู่จาวหนิงอัน่ที่จริงไม่ได้เมาแต่ก็มีความรู้สึกลอยๆ อยู่หน่อยๆไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์สุรา หรือว่าบรรยากาศ หรือว่าสายตาของเซียวหลันยวนกับข้าวพวกเขาไม่ได้แตะเลยเซียวหลันยวนดูรอไม่ไหว หลังดื่มไปหลายถ้วยก็วางถ้วยสุราลง เดินเข้ามากอดนางไว้"ประตู ประตูต้องลงกลอนนะ" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น"ได้ ข้าจะไปลงกลอน"เซียวหลันยวนบอก จากนั้นก็อุ้มนางขึ้นไปบนเตียงก่อน ตอนที่วางนางเบาๆ บนผ้าห่ม ก็รู้สึกเหมือนชุดแดงบนตัวนางละลายเข้าไปในเตียง เหลือเพียงลำคอระหง ใบหน้า และมือเรียวขาวผ่องราวหยกที่กำลังเปล่งประกายแสงประกายนี้ คลุมลงมาบนใจเขา ทำให้ใจเขาพลอยเคลิบเคลิ้มไปด้วยเขารีบเดินไปลงกลอนประตู"ดับไฟด้วย" ฟู่จาวหนิงเห็นเขาเดินผ่านเชิงเทียน ก็ร้องขึ้นมาคำหนึ่ง"ไม่ดับ"ครั้งนี้ เซียวหลันยวนกลับไม่ฟังนาง "อีกเดี๋ยวพอกระโจมปลดลงมาก็ไม่สว่างแล้ว"แต่ก็ยังมีแสงอยู่ เขายังอยากเห็นนางฟู่จาวหนิงรู้สึกพูดไม่ออก ต่อให้ปลดกระโจมลงมา ด้วยสายตาของเขา จะต้องมองเห็นอย่างชัดเจนแน่นอนแต่ถ้าเขาอยากมอง นางเองก็กดความอายไว้เท่านั้นนางเองก็ไม่ได้อายขนาดนั้นถึงอย่างไร นางก็เห็นเขาเหมือนกัน ไม่ได้ขาดทุนเลยเซ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2151
ฟู่จาวหนิงเพีงไม่นานก็ได้สติขึ้นมา ว่าที่เซียวหลันยวนพูดคือความรับผิดชอบอะไรในใจนางยังรู้สึกเชิงขอโทษอยู่หน่อยๆดังนั้น พอกลับถึงเรือนโยวหนิง พอเห็นการตกแต่งใหม่ด้านใน เห็นใบหน้าสองสาวใช้หงจั๋วเฝิ่นซิงที่มีรอยยิ้ม ฟู่จาวหนิงจึงไม่พูดอะไร ให้พวกนางพาไปอาบน้ำอย่างว่าง่ายใต้เท้าอันได้ลูกชายคนหนึ่งข่าวเองก็ส่งมาถึงจวนอ๋องแล้วพวกผู้ดูแลก็ล้วนอิจฉาแทนท่านอ๋องท่านอ๋องกับพระชายาแต่งงานกันหลายปีแล้วแท้ๆ กลับถูกใต้เท้าอันนำเรื่องนี้ไปแล้วเสียได้พวกเขาแค่จินตนาการ ก็รู้ว่าใต้เท้าอันจะดูโอ้อวดภูมิใจต่อหน้าท่านอ๋องแค่ไหนท่านอ๋องต้องสู้เขานะ"ท่านอ๋อง ชุดใหม่นี้ ท่านสวมแล้วดูสง่างามมาก ดูดีจริงๆ"เซียวหลันยวนหลังจากอาบน้ำออกมา พอชิงอีเห็นก็เอ่ยชมขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่ท่านอ๋องสวมชุดแดงใหม่ ดูเป็นมงคลมาก"เก็บสายตาเกาะแกะของเจ้าไปซะ"เซียวหลันยวนเหลือบมองเขาผาดหนึ่ง ดูรังเกียจสุดๆเขาสวมชุดนี้ ต้องการเปล่งประกายตรงหน้าหนิงหนิง ไม่ใช่ชิงอี"ท่านอ๋อง ผู้ดูแลเตรียมสุรากับข้าว ส่งเข้าไปเรียบร้อยแล้ว" ชิงอีเก็บสายตานั้นลง ทำท่าทางจริงจังบนโต๊ะปูผ้าสีแดงไว้ วางเครื่องเคียงชั้นยอดไว้สอ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2150
"อืม แต่ว่าคนไหนยังต้องตรวจสอบอีกที"เรื่องนี้เหยียบเส้นต่ำสุดที่ไม่ควรล้ำของเซียวหลันยวนเข้าแล้วเมื่อคืนนี้ พวกเขากลับจวนอ๋องไม่ได้!ถึงแม้จะบอกว่าวันนี้ก็ได้กลับไปอยู่ดี แต่คืนร่วมหอที่เขาเฝ้าหวัง ก็ไม่ใช่ว่าเลื่อนออกไปวันหนึ่งหรือ?ดังนั้นคนที่อยู่เบื้องหลัง เขาจะกระชากตัวออกมาให้ได้"ให้ข้ารับช่วงต่อเถอะ"อันเหนียนเมื่อคืนนี้มองออกว่าอ๋องเจวี้ยนสะกดความโกรธไว้ถ้าหากเป็นเรื่องนี้จริง อ๋องเจวี้ยนที่เย็นชาไม่มีทางโมโหแบบนี้ ถึงอย่างไรคนที่เกิดเรื่องก็ไม่ใช่ครอบครัวเขาดังนั้น เมื่อคืนนี้จะต้องไปขวางเรื่องอะไรของอ๋องเจวี้ยนเข้าแน่ๆ"ไม่ต้อง รออีกวันเดี๋ยวก็เจอแล้ว"เขาคิดจะลงมือเองหลักๆ คือสองปีนี้เขาขี้เกียจจะไปสนใจหญิงสาวในวังหลังของฮองเฮาพวกนั้น ไม่งั้นคงตรวจสอบเจอนานแล้ว"ก็ได้" อันเหนียนก็ไม่คิดจะแย่งอะไร ถึงอย่างไรอ๋องเจวี้ยนตรวจสอบได้ก็มาบอกเขาอยู่ดี แม้เขาจะถูกลดตำแหน่งจนต้องออกจากเมืองหลวง แต่วิธีที่จะล้างแค้นเขาก็ยังมีอยู่"ท่านพี่ พี่สะใภ้บอกว่ากลับบ้านได้แล้ว นางรู้สึกตอนนี้กำลังวังชาดีขึ้นมาก" อันชิงออกมาส่งคำพูดให้องค์หญิงหนานฉือเมื่อวานนี้กรีดร้องจนปอดแ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2149
พระสนมหมอหญิงสายตาเย็นชาลงมาอีก"เว้นเสียแต่ คนตระกูลฟู่ในเมืองหลวงจะเกิดเรื่องขึ้น คนในครอบครัวอยู่เหนือเพื่อนขึ้นไปอีก ถ้าคนในครอบครัวตระกูลฟู่เกิดเรื่อง ฟู่จาวหนิงกับอ๋องเจวี้ยนก็จะไม่สนใจอันเหนียนแล้ว""พระนางทรงฉลาดนัก"สาวใช้วังรีบประจบเข้ามาทันทีพระสนมหมอหญิงลูบเบาๆ ที่ท้องตนเอง "ครรภ์นี้ของข้าใช้ยาลับมา จะต้องเป็นองค์ชายแน่นอน ในเมื่อไทเฮาส่งข้ามาแคว้นเจา แล้วข้าก็ถวายกายให้จักรพรรดิแล้ว คงกลับไปไม่ได้อีก เช่นนั้นก็ต้องคิดถึงเรื่องของตนเองกับลูกให้มากขึ้น"แม้ภารกิจของไทเฮายังต้องทำให้สำเร็จ แต่นางก็จะคว้าโชคลาภนี้ไว้ด้วยนางเองก็ต้องการอำนาจเช่นกันในแคว้นหมิ่น เรื่องแบบนี้ไม่มีทางวนมาถึงหมอหญิงตัวเล็กๆ อย่างนางแน่ ถึงอย่างไรแคว้นหมิ่นก็มีหมอหญิงอยู่ไม่น้อยแต่ในแคว้นเจา หมอหญิงหาได้ยาก จักรพรรดิเจามองนางเหมือนสมบัติ แล้วยังให้นางทำตามใจได้อีกตอนนี้นางเองก็เป็นสนมคนโปรดรอให้นางคลอดองค์ชายก่อน จากนั้นก็ประคับประคองเขาขึ้นตำแหน่ง นางยังอาจจะได้เป็นไทเฮาอีกด้วยแต่ก่อนหน้าที่ลูกของนางจะเติบโต จักรพรรดิเจาก็ต้องมีชีวิตอยู่นะ ไม่เช่นนั้น นางที่มีกำลังน้อย คงไม่อาจสู้ร
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2148
ฟู่จาวหนิงยังฉีดยาบำรุงให้องค์หญิงหนานฉือด้วยตอนนี้นางเพิ่งคลอดเด็ก ยังไม่สะดวกให้นางออกไปไหนอันเหนียนจึงขอให้พวกเขาอยู่ที่นี่สักคืน ฟู่จิ้นเชินไม่มีทางไม่เห็นด้วยอยู่แล้วถึงอย่างไร เรื่องนี้ก็เกี่ยวกับพวกเขาอยู่ไม่มากก็น้อยคุณชายน้อยตระกูลอันดูอ่อนแอมาก ดังนั้นอันเหนียนรู้สึกว่าต้องให้อยู่ในสายตาฟู่จาวหนิงเขาถึงจะวางใจได้เซี่ยซื่อกับเสิ่นเชี่ยวล้วนดูแลเด็กเป็น แต่ฟู่จาวหนิงก็ยังบอกเรื่องที่ต้องระมัดระวังบางส่วนกับพวกนางพอมองเด็กคนนี้ นางก็รู้สึกกังวลในใจ ดีซ่านแล้วควรส่งเข้าไปในห้องเภสัชไหม? เล็กขนาดนี้ ต้องส่งเข้าตู้อบหรือเปล่า?ห้องเภสัชของนางมีอุปกรณ์อยู่ แต่ดำเนินการไม่ค่อยสะดวกดูเหมือนคงทำได้แค่คิดค้นน้ำยาสำหรับเช็ดล้างตัวออกมาถ้าตู้อบไม่ได้ล่ะก็ นางคงต้องพยายามใช้มือคลึงนวดให้เด็กหน่อยแล้วและในวังหลวงตอนนี้ หญิงสาวที่มีครรภ์อ่อนๆ ในชุดชาววังหรูหราหักเล็บยาวของตนเองทิ้ง"ไร้ประโยชน์จริงๆ ทำให้นางแท้งไม่ได้อย่างนั้นหรือ?"ตรงหน้านาง มีสาวใช้วังสองคนคุกเข่าอยู่ หนึ่งในนี้มีลักษณะแปลกตาแบบชาวต่างถิ่นนางเงยหน้าขึ้น รวมรวมความกล้าบอกว่า "พระนาง องค์หญิงหนานฉือทา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2147
อันเหนียนอุ้มลูกชายอย่างระมัดระวังมือเขาแข็งไปหน่อยๆ เคลื่อนไหวเบาสุดๆคนที่อยู่ในอกเขานี่ คือลูกชายเขา เขาเป็นพ่อแล้วอันเหนียนเงยหน้ามองเซียวหลันยวน พลันยิ้มออกมา"ท่านอ๋อง ข้าเป็นพ่อคนแล้ว"เซียวหลันยวน "..."ไม่รู้เพราะอะไร เขาอยากจะเหวี่ยงหมัดอัดเข้าหน้าอันเหนียนจริงๆเป็นพ่อแล้วมันยอดตรงไหนอันเหนียนพูดต่ออีกว่า "ท่านอ๋องแต่งงานก่อนข้าอีกนะ"เซียวหลันยวนสีหน้าไร้อารมณ์ "เป็นพ่อแล้วไม่ได้หมายความว่าชีวิตเจ้าจะแข็งขึ้น"ถ้ายังแทงซ้ำมาอีก เขาก็ไม่รังเกียจที่จะอัดอันเหนียนให้ตายซะถูกลดตำแหน่ง แต่กลับกล้าขึ้นงั้นสินะในตาอันเหนียนมีรอยยิ้มขึ้นมาเขาไม่ใช่จงใจ แต่การอุ้มลูกชาย ก็เหมือนรู้สึกได้ถึงความสุขแท้จริง และเขาก็วังให้อ๋องเจวี้ยนได้สัมผัสความสุขแบบนี้ในเร็ววันด้วยอย่าคิดว่าเขามองไม่ออก อ๋องเจวี้ยนจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กลายเป็นหนุ่มเต็มตัวเถอะ เชอะฟู่จาวหนิงออกมาแล้วเห็นอันเหนียนอุ้มเด็กอยู่ นางจึงยิ้มๆ"ใต้เท้าอัน ชื่อของลูกคิดแล้วหรือยัง?""ยังไม่ได้คิดเลย พระชายาช่วยตั้งชื่อได้ไหม?" อันเหนียนคิดจะคารวะให้นาง แต่เด็กในอกก็ตัวเล็กเหลือเกิน เขาจึงไม่กล้าขยับตั
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2146
ฟู่จาวหนิงตัดสายสะดือออกอย่างคล่องแคล่ว ผูกปม แปะแผ่นแปะสะดือ ประคองศรีษะทารกตะแคงข้าง จัดการช่องปากให้เรียบร้อยเสิ่นเชี่ยวหยิบผ้าสะอาดยื่นส่งเข้ามา นางก็รีบอุ้มทารกขึ้นมาแล้วการเคลื่อนไหวของนางคล่องแคล่วว่องไว ทำให้เสิ่นเชี่ยวกับเซี่ยซื่อถลึงตาอ้าปากค้างตอนนี้เด็กคลอดออกมาแล้ว พวกนางจึงไม่สนอะไรอีก ถามฟู่จาวหนิงขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่ "จาวหนิง แต่ก่อนเจ้าเคยทำคลอดให้คนอื่นหรือ?"ฟู่จาวหนิงส่งเด็กไปบนมือเซี่ยซื่อคำถามนี้...นางชะงักไปครู่หนึ่ง ส่ายหัว "ไม่เคย แต่อาจารย์ข้าเคยสอนไว้ ข้าเองก็เคยถามหมอตำแยมาบ้าง เคยเรียนรู้จากพวกนางมา"ในต้าโจวไม่มีแน่นอน เรื่องนี้เซียวหลันยวนพอตรวจสอบดูก็รู้แล้วประสบการณ์ชาติที่แล้วคงไม่ยกมาพูดถึงคำพูดนางแบบนี้ พวกของเสิ่นเชี่ยวกลับเชื่อ"เช่นนั้นเจ้าก็เก่งมากเลย แค่เคยเรียนเท่านั้น แต่พอทำคลอดก็ทำได้ดีขนาดนี้!""อย่างนั้นหรือ ไม่แปลกเลยที่จาวหนิงของเราเข้าร่วมสมาคมหมอใหญ่ได้? ความสามารถนี้คือพรสวรรค์ ใครจะมาเทียบได้กัน"เซี่ยซื่ออุ้มเด็กคนนั้น มองดูผาดหนึ่ง แล้วก็กังวลใจขึ้นมา"เด็กคนนี้ออกมาเร็วกว่ากำหนด เสียงร้องไห้ก็อ่อนแรง ต้องเลี้ยง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2145
ฟู่จาวหนิงจับชีพจรให้องค์หญิงหนานฉือ จากนั้นปลดเสื้อผ้าของนางออก มือกดไว้บนท้องของนาง จับตำแหน่งของทารกพอตรวจสอบลงมาอีก องค์หญิงหนานฉือก็ร้องไปด้วยพลางอับอายแทบทนไม่ไหวนี่ถ้าเป็นหมอตำแยนางยังพอรับได้ แต่นี่คือฟู่จาวหนิงนะแค่รู้สึกว่าปล่อยผ่านไม่ได้ น่าอายจริงๆ!แต่ว่า ฟู่จาวหนิงสวมชุดตรวจสีขาวแบบเดียวกับที่เมืองเจ้อ สวมถุงมือสีขาว สายตาสงบแน่วแน่ สีหน้าไม่มีความไม่เหมาะสมเลยแม้แต่น้อย ทำให้นางอดกลั้นความอายนั่นเอาไว้ฟู่จาวหนิงก่อนหน้านี้เคยทำคลอดมาแล้วกระทั่งว่า นางยังเคยทำคลอดให้ในสถานที่ที่สิ่งแวดล้อมเลวร้ายอีกด้วยดังนั้นไม่นานนางจึงตรวจพบแล้ว"มีสองข่าวดี"ฟู่จาวหนิงมือพัลวัน พลางเอ่ยกับองค์หญิงหนานฉืออย่างสงบเพียงแต่ประโยคนี้ ทำให้องค์หญิงหนานฉือยิ่งนิ่งลงมาสองหรือ เป็นข่าวดีหมดเลยหรือ?ฟู่จาวหนิงบอกว่า "ปากมดลูกเปิดเกือบหมดแล้ว ตำแหน่งของทารกก็ปกติ ดังนั้น จึงคลอดธรรมชาติได้"เพียงแต่ช่องคลอดขององค์หญิงหนานฉือค่อนข้างแคบ มองออกว่านางเองก็กลัวเจ็บมาก แต่มันก็ยังต้องเจ็บอยู่ดีเสิ่นเชี่ยวกับเซี่ยซื่อฟังแล้วดูงงๆ อะไรคือสามารถคลอดธรรมชาติได้หรือว่านอกจากการคลอ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2144
ฟู่จิ้นเชินกับเซียวหลันยวนยืนอยู่ในลานบ้านด้านนอก เห็นอันเหนียนที่เดิมทีกำหมัดแน่น แต่พอได้ยินประโยคว่า "วางใจเถอะ มีข้าอยู่" ของฟู่จาวหนิงก็ค่อยๆ ผ่อนคลายลงดูท่า การปลอบโยนของฟู่จาวหนิง ไม่เพียงแค่มีประโยชน์กับองค์หญิงหนานฉือ แต่ยังมีประโยชน์กับอันเหนียนอย่างมากด้วยฟู่จิ้นเชินมองไปทางเซียวหลันยวน เอ่ยเสียงต่ำว่า "จาวหนิงเคยทำคลอดให้หญิงสาวมาก่อนไหม?"แม้เขาจะเป็นห่วงองค์หญิงหนานฉือ แต่ก็เหมือนกับเสิ่นเชี่ยวนั่นล่ะ ที่กังวลว่าจะส่งผลกระทบกับจาวหนิงถึงอย่างไรพวกเขาก็ยังไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าหญิงสาวที่ยังไม่เคยคลอดลูก จะสามารถทำคลอดได้นี่เป็นเรื่องที่หมอตำแยทำมาแต่ไหนแต่ไร กระทั่งเหล่าหมอผู้ชายก็ยังไม่เคยทำจาวหนิงรู้หรือเปล่าว่าต้องทำคลอดอย่างไร?นางจะกลัวไหม? หลังจากนี้จะยังกล้ามีเด็กไหม?ในหัวเซียวหลันยวนตอนนี้เต็มไปด้วยความกังวล"ไม่เคย"หลังจากตอบ เขาก็มองไปทางอันเหนียน มีอาการโทษเคืองคนอื่นอย่างเย็นชาขึ้นมาหน่อยๆ...ภรรยาท้องโตยังพาออกมาด้วยทำไมกัน? ควรจะเชิญหมอตำแยมารอที่บ้านสิพอได้ยินคำตอบเขา ฟู่จิ้นเชินก็ถอนหายใจอย่างจนใจ"ให้คนไปเชิญหมอตำแยมาแล้ว""เกรงว่าจะไม
บางทีคุณอาจจะชอบ
ท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่121.5K viewsชายาข้ามภพ
หลินซินเหยียน16.8K viewsชายชั่วหนีวิวาห์ ข้าหรือจะยอมเป็นม่ายขันหมาก
มู่อวิ๋นเฉิง55.9K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.02
ชาไทยเย็น12.1K viewsหลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ219.8K viewsมารเร้นกายดับแสงดารา
MACARONI/1Millionmilesaway380 viewsวังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี
ทองประกาย110.6K viewsบัวขาวแต้มสี
moonlight -mini618 views
