Share

บทที่ 2173

Author: จุ้ยหลิงซู
หยวนกังสะกดความโกรธลงมาก่อน

"พวกเรามาแคว้นเจา ก็เพื่อมาช่วยเหลือประคับประคองแค้นเจา สอนพวกท่านเพาะปลูกธัญพืชไม้ผลให้ดียิ่งขึ้น ถ่ายทอดมาตรการปกครองบ้านเมืองและการเมืองต่างๆ ที่เหมาะสมกับสภาพท้องถิ่นให้พวกท่าน สอนประสบการณ์บางอย่างของเราให้พวกท่าน เพื่อให้แคว้นเจาพัฒนาขึ้นไปอีกขั้น"

"ยิ่งไปกว่านั้น พวกเรายังให้แคว้นเจาได้สัมผัสถึงความจริงใจของแคว้นหมิ่นอีก้ดวย กระชับความสัมพันธ์ของทั้งสองแคว้น เพิ่มพูนมิตรภาพ"

หยวนกังยังพูดไม่ทันจบ อ๋องเจวี้ยนก็ตัดบทเขาว่า "เพื่อให้องค์จักรพรรดิขายพวกเราสามีภรรยาให้พวกท่านสินะ?"

พรวด

หยวนอี้มุมปากกระตุก

มองออกเลย ว่าอ๋องเจวี้ยนคิดจะไม่เสแสร้งแล้ว

"ท่านอ๋อง อันที่จริงนี่ก็ไม่ได้มีผลเสียอะไรกับท่านเลย" หยวนอี้คิดๆ ตั้งใจเปิดอกเจรจาตรงๆ กับอ๋องเจวี้ยน

แต่หยวนกังก็ตัดบทเขา

"พวกเรานำความหวังดีเข้ามาจริงๆ แล้วก็สุราอาหารของหอลมวสันต์นี่ก็ชั้นหนึ่ง ในเมื่ออ๋องเจวี้ยนรู้สึกว่าพวกเขากินดื่มมากเกินไปในวังราชนิเวศน์ เช่นนั้นตอนนี้ก็ให้โอกาสพวกเราหน่อย ใช้เงินของเราเองเลี้ยงอาหารสุราเลิศรสกับอ๋อวเจวี้ยนดีดีสักหน่อยเถิด"

เขารินสุราให้อ๋องเจวี้ยนเอง เอ่ยต่อ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2180

    จงเจี้ยนลงกลอนประตูห้องฟืน ไปหยิบของเข้ามาเพียงแต่ หลังจากที่นางหยิบของเหล่านั้นที่เสี่ยวเซ่อต้องการ ก็มานั่งลงบนบันไดหินหน้าเรือน สีหน้าดูเลื่อนลอยหน่อยๆผู้ดูแลเห็นก็เป็นห่วงเขา เข้าไปมองเขาผาดหนึ่ง เห็นเขาวางตะกร้าอาหารอยู่ข้างตัว ในอ้อมแขนมีชุดกระโปรงหญิงสาวชุดหนึ่งอยู่ สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปทันที"จงเจี้ยน นี่เจ้าจะทำอะไรน่ะ?""จะส่งไปให้แม่นางคนนั้น ท่านอ๋องไม่ได้บอกว่าห้ามส่งนี่" จงเจี้ยนตอบ"ส่งอะไรกัน! ท่านอ๋องแม้จะไม่บอกว่าห้ามส่ง แต่ท่านอ๋องก็ไม่ได้บอกว่าให้ส่งให้นาง! เจ้าอย่าตัดสินเองโดยพลการ เอาของกลับไปซะ"ผู้ดูแลจงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกต่อต้านแม่นางแปลกหน้าที่ท่านอ๋องพากลับมาเป็นครั้งแรกจะดีกับสาวน้อยคนนั้นมากไปหรือใส่ใจมากไปไม่ได้ ไม่เช่นนั้นพระชายาเข้าใจผิดขึ้นมาจะทำอย่างไรกัน?ผู้ดูแลจงจึงจะไปหยิบตะกร้าอาหารในทันที ขณะเดียวกันก็จะแย่งชุดกระโปรงในอกจงเจี้ยนไปด้วย แต่จงเจี้ยนกอดชุดกระโปรงไว้ รีบหิ้วตะกร้าอาหาร เลี่ยงหลบผู้ดูแล"ท่านพ่อ อย่าโวยวายน่า แม่นาคนนั้นดูน่าสงสารจะตาย จวนอ๋องของเราก็ไม่ใช่ปฏิบัติกับใครแบบทรมานอย่างเย็นชาเสียหน่อย ส่งของให้นางเสียหน่อยจะเป็

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2179

    "พระชายากลับมาหรือยัง?"อ๋องเจวี้ยนพอเข้าประตูก็ถามคำนี้ขึ้นมา"เรียนท่านอ๋อง พระชายายังไม่กลับขอรับ"ผู้ดูแลพอพูดจบ ก็เห็นว่าด้านหลังมีเสี่ยวเซ่อเดินเข้ามา สีหน้าเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย มองไปทางอ๋องเจวี้ยนด้วยสัญชาตญาณ"ท่านอ๋อง นี่คือ?"ท่านอ๋องทำไมถึงพาหญิงสาวกลับจวน?นี่ นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยนะยิ่งไปวก่านั้น บนตัวแม่นางคนนี้ยังคลุมไว้ด้วยพรม นี่อธิบายได้ว่า นางตอนนี้เสื้อผ้าคงไม่เรียบร้อยหรือเปล่า?เมื่อครู่นางเองก็อยู่ในรถม้าท่านอ๋องผู้ดูแลจินตนาการเตลิดอย่างควบคุมไม่ได้ท่านอ๋องกับพระชายาแต่งงานกันหลายปีแล้ว ช่วงนี้เห็นอยู่ว่ารักใคร่กลมเกลียวกันดี ทำไมจู่ๆ ก็ มีแม่นางคนหนึ่งเข้ามาแบบนี้ไม่ใช่แค่ผู้ดูแลที่สีหน้าเปลี่ยน กระทั่งจงเจี้ยนที่เฝ้าอยู่หน้าเรือนก็ยังหน้าเปลี่ยนสีสายตาคมกริบของจงเจี้ยนตกไปอยู่บนตัวเสี่ยวเซ่อเขามองออกถึงความพิเศษของเสี่ยวเซ่อคนนี้เอาแค่สองตาของนาง ก็เป็นเสน่ห์ของต่างแคว้นที่หาชมได้ยากแล้วและพิณที่นางกอด พวกเขาก็ไม่เคยเห็นมาก่อน จากมุมมองของเขานี้ เขาเห็นมือที่กอดพิณของเสี่ยวเซ่อ เรียวยาวกว่าคนทั่วไป สีของยาทาเล็บที่ทาไว้

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2178

    ชิงอีถูกคำพูดที่เสี่ยวเซ่อพูดออกมาทำให้ตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออกยิ่งไปกว่า เพราะเสี่ยวเซ่อพูดเรื่องนี้ เขาจึงไม่อาจสงสัยนางได้ เพราะฟังดูแล้ว เหมือนนางพูดความลับใหญ่ของทูตแคว้นหมิ่นออกมาอีกฝ่ายไม่น่าถึงกับแต่งความลับแบบนี้ขึ้นมาเพื่อเรื่องอื่นหรอกกระมัง?ถ้าไม่ใช้ตัดสินใจเช่นนี้ ใครจะคิดออกว่าจะมีแผนการที่แปลกประหลาดแบบนี้อยู่ด้วย?ราชวงศ์แคว้นหมิ่น คิดจะใช้สายเลือดของอ๋องเจวี้ยน ไปยกระดับหน้าตาของคนรุ่นหลังเนี่ยนะ?ชิงอีงงงันไปพักหนึ่ง อดถามขึ้นมาไม่ได้ "จักรพรรดิกับรัชทายาทองค์ชายองค์หญิงของแคว้นหมิ่นเจ้า หน้าตาน่าเกลียดกันหมดเลยหรือ?"เสี่ยวเซ่อสีหน้าชะงักไป "ก็ไม่ถึงกับพูดว่าน่าเกลียดมากหรอก เพียงแต่ดูหยาบกร้านมาก แล้วยังเป็นคนร่างใหญ่โตทั้งนั้น"อันที่จริง แคว้นหมิ่นอยู่ติดกับดินแดนทางใต้คน คนเองก็ไม่ใช้เป็นแบบนี้ไปทั้งหมด มีคนที่ผอมสวยแบบนางอยู่ แล้วก็แบบหยวนอี้ทางนั้น แต่ไม่รู้เพราะอะไร เขตในเมืองหลวงจักรพรรดินั่น แล้วก็สายเลือดของราชวงศ์ ถึงมีแต่พวกร่างใหญ่โตกำยำ หยาบกร้านเป็นพิเศษยังมีคนที่เป็นเชื้อพระวงศ์ก็ล้วนเป็นเช่นนี้บรรพบุรุษของราชวงศ์ในตอนแรกก็อาศัยความสูงใหญ่

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2177

    เสี่ยวเซ่อก่อนหน้านี้ถูกอ๋องเจวี้ยนสาดสุราใส่ แม้ส่วนใหญ่จะสาดไปบนหน้านาง แต่พอไหลจากใบหน้านางลงมา เสื้อผ้าจึงเปียกชื้นเป็นดวงบวกกับเสื้อผ้านางเดิมทีก็บางอยู่แล้ว ส่วนหน้าอกตอนนี้แทบจะโปร่งใส่ออกมาเลยทีเดียวชิงอีตามเข้ามานั่งในรถม้าเขาไม่ต้องให้อ๋องเจวี้ยนเอ่ยปาก ดึงเอาพรมผืนหนึ่งโยนไปทางเสี่ยวเซ่อทันที ให้นางคลุมตัวไว้ตอนนี้อากาศร้อน พรมผืนนั้นช่วงกลางวันคลุมไว้บนตัวก็ร้อนอบอ้าวมาก แต่ตอนนี้ใครสนล่ะว่านางร้อนหรือเปล่า?"ห้ามดึงลงมานะ" ชิงอีสั่งด้วยสีหน้าไร้อารมณ์นี่ทำให้ท่าทางเสี่ยวเซ่อที่กำลังจะดึงลงมาแข็งทื่อไปนางมองไปทางอ๋องเจวี้ยน เสียงหวานปนหวาดหวั่นขึ้นมา "เสี่ยวเซ่อค่อนข้างร้อน"ชิงอีตัวสั่นขึ้นมา "พูดจาดีดีหน่อย! พูดกับท่านอ๋องพวกเรา เรียกแทนตัวเองว่าข้าน้อยก็พอ!"เสี่ยวเซ่อบ้าเซ่อบออะไรกัน?ออดอ้อนยั่วยวนเสียเหลือเกิน!พระชายาไม่อยู่ ท่านอ๋องให้หยิงสาวคนนี้ขึ้นรถม้า เขาต้องคอยจับตาดูให้ดี จะให้ท่านอ๋องถูกแตะต้องไม่ได้"ข้า ข้าไม่ใช่ข้าทาสนะ" เสี่ยวเซ่อก้มหน้าต่ำเอ่ยขึ้นมาน้ำเสียงแบบนี้ น่าสงสารจับใจสุดๆ แต่น่าจะเพราะความงามเป็นเอกลักษณ์แบบต่างถิ่นของตัวนาง

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2176

    เจ้าอารามโยวชิงมององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นอยู่ครู่หนึ่งมองจนนางหลบตา เขาจึงถามขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม "เจ้าเป็นห่วงอายวนหรือ?"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นไม่รู้ว่าควรตอบอย่างไร จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กล้ายืนยัน ว่าเจ้าอารามมีความคิดอะไรกับตัวอ๋องเจวี้ยนกันแน่นางมองเจ้าอารามไม่ออก กระทั่งว่าจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กล้ายืนยัน ว่าเจ้าอารามมีความคิดอะไรกับตัวอ๋องเจวี้ยนกันแน่อ๋องเจวี้ยนเติบโตมาจากการดูแลของเขาแท้ๆ พูดได้ว่าวันคืนหนาวเหน็บยาวนานบนยอดเขาโยวชิง พวกเขาพึ่งพาอาศัยกันและกันมาตลอดนี่นา?ตามหลักการแล้ว เจ้าอารามก็น่าจะมีความรู้สึกต่ออ๋องเจวี้ยนเหมือนกับที่พวกเขาคิดกันไว้ก่อนหน้านี้ เป็นเหมือนอาจารย์และพ่อแต่ตอนนี้องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นไม่กล้ายืนยันแล้วจริงๆนางรวบรวมความกล้า "เจ้าอารามคงจะเป็นห่วงอ๋องเจวี้ยนกระมัง?""ไม่หรอก เป้าหมายของข้า ไม่ใช่เหมือนกับเจ้าหรอกหรือ?" เจ้าอารามโยวชิงถอนใจเบาๆ "ข้ารู้ว่าอายวนกับจาวหนิงอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะกับพวกเขา กับแคว้นเจาหรือกับฟ้าดินก็ไม่มีประโยชน์อะไรทั้งนั้น พวกเขาอายุยังน้อย จึงไม่ได้มองไกลนัก ข้าต้องดึงพวกเขากลับมา เพื่อไม่ให้พวกเขาต้องเจอจุดจบน่าเศร้า"อง

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2175

    เจ้าอารามโยวชิงดื่มชาอย่างใจเย็น ราวกับไม่ได้ยินเสียงของห้องข้างๆ อย่างไรอย่างนั้นกำแพงตรงกลางนี้ อันที่จริงมีกลไกบางอย่างซ่อนอยู่แต่ว่าคนอื่นไม่รู้พ่อลูกหยวนกังตอนที่กำลังเตรียมแผนก็ยังตรวจสบแล้ว แต่ไม่พบความผิดปกติบนกำแพงนี้ซางจื่อเดินเข้าไป นำแผ่นไหม้ที่ถูกดันเปิดบนกำแพงคืนที่ ก่อนที่จะกลับตำแหน่งก่อนหน้า กำแพงนี้ดูบางอย่างเห็นได้ชัด ด้านบนยังมีติดของลักษณะคล้ายดอกว่านผักบุ้งอยู่หลายชิ้น ป้างกว้างหันมาด้านนี้ ส่วนปากเล็กทะลุผ่านกำแพงไปเมื่อครู่สิ่งกลมุๆ เหล่านี้ ก็ถ่ายถอดเสียงของห้องข้างๆ มาทางนี้อย่างชัดเจนพอแผ่นไม้ใหญ่กลับคืนที่ เขาก็ก้มตัวลงเก็บภาพวาดหลายภาพข้างกำแพงกลับขึ้นไปแขวน ตอนนี้กำแพงก็กลับสู่สภาพเดิมแล้วองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นมองการกระทำเขา มือสั่นเล็กน้อยเขาเหมือนจะพบความลับหนึ่งของเจ้าอารามเข้าแล้ว!ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ในเมืองเล็ก พวกเขาเจอเข้ากับการลอบโจมตี คนเหล่านั้นมีทั้งหญิงชราและเด้ก แต่เจ้าอารามก็สังหารพวกเข้าทิ้งหมดโดยสีหน้าไม่เปลี่ยนตอนนั้นองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นจึงรู้ว่าเจ้าอารามโยวชิงมีความลับอยู่จริงๆนางรู้สึกว่า อ๋องเจวี้ยนกับฟู่จาวหนิงก็ไม่แ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status