共有

บทที่ 2178

作者: จุ้ยหลิงซู
ชิงอีถูกคำพูดที่เสี่ยวเซ่อพูดออกมาทำให้ตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก

ยิ่งไปกว่า เพราะเสี่ยวเซ่อพูดเรื่องนี้ เขาจึงไม่อาจสงสัยนางได้ เพราะฟังดูแล้ว เหมือนนางพูดความลับใหญ่ของทูตแคว้นหมิ่นออกมา

อีกฝ่ายไม่น่าถึงกับแต่งความลับแบบนี้ขึ้นมาเพื่อเรื่องอื่นหรอกกระมัง?

ถ้าไม่ใช้ตัดสินใจเช่นนี้ ใครจะคิดออกว่าจะมีแผนการที่แปลกประหลาดแบบนี้อยู่ด้วย?

ราชวงศ์แคว้นหมิ่น คิดจะใช้สายเลือดของอ๋องเจวี้ยน ไปยกระดับหน้าตาของคนรุ่นหลังเนี่ยนะ?

ชิงอีงงงันไปพักหนึ่ง อดถามขึ้นมาไม่ได้ "จักรพรรดิกับรัชทายาทองค์ชายองค์หญิงของแคว้นหมิ่นเจ้า หน้าตาน่าเกลียดกันหมดเลยหรือ?"

เสี่ยวเซ่อสีหน้าชะงักไป "ก็ไม่ถึงกับพูดว่าน่าเกลียดมากหรอก เพียงแต่ดูหยาบกร้านมาก แล้วยังเป็นคนร่างใหญ่โตทั้งนั้น"

อันที่จริง แคว้นหมิ่นอยู่ติดกับดินแดนทางใต้คน คนเองก็ไม่ใช้เป็นแบบนี้ไปทั้งหมด มีคนที่ผอมสวยแบบนางอยู่ แล้วก็แบบหยวนอี้ทางนั้น แต่ไม่รู้เพราะอะไร เขตในเมืองหลวงจักรพรรดินั่น แล้วก็สายเลือดของราชวงศ์ ถึงมีแต่พวกร่างใหญ่โตกำยำ หยาบกร้านเป็นพิเศษ

ยังมีคนที่เป็นเชื้อพระวงศ์ก็ล้วนเป็นเช่นนี้

บรรพบุรุษของราชวงศ์ในตอนแรกก็อาศัยความสูงใหญ่
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター

最新チャプター

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2184

    ถ้าเสี่ยวเซ่อส่งเสียง ก็ห้ามเปิดประตูพบนางด้วยสืออีพอได้ยินเสียงเสี่ยวเซ่อก็เดินเข้ามาสำหรับหญิงสาวที่ถูกท่านอ๋องพากลับม เหล่องครักษ์ก็ล้วนไม่ชอบกันทั้งนั้นจากที่พวกเขาเห็น ความเป็นไปได้ที่จะส่งผบกระทบต่อความรักของท่านอ๋องกับพระชายา ล้วนไม่ใช่คนดี ล้วนป้องกันเอาไว้ก่อน"พี่ชายองครักษ์ ข้า ข้าอยากทำธุระส่วนตัว เปิดประตูให้ข้าไปห้องส้วมหน่อยได้ไหม"เสี่ยวเซ่อเดิมทีรู้สึกว่าการพูดแบบนี้ค่อนข้างน่ากระอักกระอ่วน แต่ตอนนี้นางก็ไม่มีทางเลือกแล้วถูส่งมาขังที่นี่กี่ชั่วยามแล้ว ถ้านางยังไม่ออกไป แล้วจะทำอะไรได้กันจะรอให้อ๋องเจวี้ยนกับพระชายาคลายความเข้าใจผิดกัน แล้วค่อยมาหารือเรื่องจัดแจงที่พักให้นางหรือ? เป็นไปไม่ได้เสี่ยวเซ่อคิดว่าตนเองพูดแบบนี้ องครักษ์จะต้องเปิดประตูพานางออกไปแน่ขอแค่เปิดประตู ขอให้ให้นางมองเขา นางก็จะควบคุมเขาได้ ต่อให้เป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ให้เขาพานางไปที่เรือนอ๋องเจวี้ยนก็พอตอนที่นางพูดก็อุ้มพิณของตนเองขึ้นมาแล้วใครจะคิด ว่าพอสิ้นเสียงนาง ก็ได้ยินสือซานพูดจากด้านนอกด้วยน้ำเสียงขึงขัง "ท่านอ๋องบอกว่าไม่ได้บอกให้เจ้าออกมาจากห้องเก็บฟืน เช่นนั้นเจ้าก็จะออก

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2183

    ฟู่จาวหนิงเดิมทีคิดว่าเซียวหลันยวนให้นางมาที่ห้องหนังสือ น่าจะพูดเรื่องที่จริงจังหน่อย ไม่เช่นนั้นเขาคงจะกลับไปที่เรือนโยวหนิงแล้วแต่นางคิดไม่ถึงว่า เขาที่ทำท่าทางจริงจังมากตอนเรียกนางมาห้องหนังสือ แต่สุดท้ายกลับมาเล่นซุกซนพลิกตัวนางไปมาอยู่บนเตียงเล็กนั่นเสียได้กิจกรรมนี้ยาวนานไปถึงสองชั่วยามถ้าไม่ใช่ว่าระหว่างกิจกรรมการพูดจาท่าทางเขาไม่มีอะไรผิดปกติ ดูตื่นตัวเป็นปกติอยู่ตลอด นางคงจะสงสัยแล้วว่าเขาไปโดนยาอะไรในหอลมวสันต์มาหรือเปล่าตอนรอบสุดท้าย นางถีบเซียวหลันยวนออกไปข้างๆเจ้าผู้ชายน่ารังเกียจปล่อยให้เริ่มกินเนื้อไม่ได้เลย พอเริ่มแล้ว ก็เหมือนกินม้นได้ทุกวันไม่มีอิ่มเสียที"นี่ท่านกินยาอะไรผิดมาหรือไรกัน!"ฟู่จาวหนิงหมดแรงนอนอยู่บนเตียง รู้สึกแข้งขาก็อ่อนแรงด้วยเซียวหลันยวนกลับดูกระปรี้กระเปร่าเป็นร้อยเท่าเขายื่นมามานวดขานาง "วันนี้ข้าทำเกินไปหน่อย ข้าจะนวดให้เจ้านะ""เอามือท่านออกไปเลย!"ฟู่จาวหนิงตบมือของเขาออกไปอย่างเคืองๆ เมื่อครู่เขาก็พูดว่าจะนวดให้นาง พอนวดไปนวดมาก็พลิกนางแล้วเริ่มอีกรอบเสียอย่างนั้นในดวงตาเซียวหลันยวนมีรอยยิ้มช่วงนี้เขารู้สึกเสพติดจริงๆ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2182

    ฟู่จาวหนิงพอเข้าไปในห้องหนังสือ ชิงอีก็ปิดประตูให้อย่างรู้งาน จากนั้นก็ถอยห่างออกไปเซียวหลันยวนนั่งอยู่หลังโต๊ะหนังสือ กำลังเขียนอะไรอยู่"หนิงหนิงถูกรังแกในวังหรือเปล่า?"พอเห็นฟู่จาวหนิงเข้ามา เขาก็วางพู่กันลง กวักมือมาทางนาง"ไม่นะ แต่ได้ยินคำพูดไร้สาระมาไม่น้อยเลย" ฟู่จาวหนิงเดินมาข้างเขา ก็ถูกเขายื่นมือมาดึงเข้าไปนั่งในอ้อมกอดเขาฟู่จาวหนิงมองไปยังกระดาษบนโต๊ะเขาด้านบนเขียนอักษรไว้บางส่ยน แต่ดูแล้วค่อนข้างสับสน เหมือนไม่ได้เชื่อมต่ออะไรกันนักมีทั้งเพลงพิณ เนื้อเพลง ทำนองเพลง สะกดจิตเคลิบเคลิ้ม คำศัพท์บางคำของแคว้นหมิ่นฟู่จาวหนิงในสั่นกึก ถามขึ้นว่า "ท่านไปฟังเพลงพิณในหอลมวสันต์มาหรือ?""หนิงหนิงของเข้าฉลาดจริงๆ" เซียวหลันยวนโอบเอวนาง เอาหน้าแนบตัวนาง ได้กลิ่นหอมเฉพาะที่มีบนตัวนาง รู้สึกว่าจิตใจที่แต่เดิมว้าวุ่น ค่อยๆ สงบลงแล้ว"ทำไมหรือ พิณกับเพลงมันเพราะมากหรือไรกัน?""ก็เพราะจริงๆ นั่นล่ะ แล้วยังพิเศษมากด้วย ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย""ดังนั้น ท่านเลยพาแม่นางที่เล่นพิณกลับจวนมาด้วย?" ฟู่จาวหนิงเอียงหน้ามองเขา ถามขึ้นอย่างเย้ยๆ "ชอบขนาดนี้เชียว?""ชอบหรือ?"เซียวหลั

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2181

    ผู้ดูแลรีบตอบฟู่จาวหนิง"เป็นแม่นางที่ดูพิเศษมากคนหนึ่งขอรับ ท่านอ๋องให้ขังนางไว้ในห้องเก็บฟืนก่อน รอพระชายากลับมาค่อยว่ากัน แม่นางคนนั้นเรียกจงเจี้ยนไปที่ห้องเก็บฟืน พอเขาเข้าไปรอบนึงกลับมาก็เป็นแบบนี้""แม่นางที่ดูพิเศษมากคนหนึ่งหรือ?" ฟู่จาวหนิงดึงเข็มกลับมา จากนั้นหยิบยาลูกกลอนเม็ด ให้เสี่ยวเยว่ยัดเข้าไปในปากจงเจี้ยน"เคี้ยวเลย" นางบอกจงเจี้ยนตอนนี้เชื่อฟังนางมาก จัดการเคี้ยวยาลูกกลอนทันทีขม ขมจริงๆเขาไม่ได้กินยาที่ขมขนาดนี้นานมากแล้ว ยาที่พระชายาสกัดให้พวกเขาปกติส่วนมากจะมีรสหวาน ตอนนี้ยาลูกกลอนนี้ขมจนเขารู้สึกเหมือนชิมน้ำดีเลยแต่ว่า ก็มีประสิทธิภาพอยู่พอกลืนยาลงไป ความขมในปากนั่นก็ทำให้เขาตื่นตัวขึ้นมามากฟู่จาวหนิงมองเขา "ตอนนี้รู้สึกอย่างไรบ้าง?""พระชายา ข้าน้อยมันไม่ได้เรื่อง" จงเจี้ยนสีหน้าปั้นยาก ก้มหน้าลงต่ำเขารู้สึกว่าตนเองไม่ได้เรื่องจริงๆ แค่นี้ก็ติดกับเข้าเสียแล้ว"เจ้าเก่งมากแล้ว ไม่ใช่ยืนหยัดรออยู่ที่นี่จนข้ากลับมาหรอกหรือ? เจ้าสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ แล้วยังสามารถต้านทานการควบคุมนี้ได้ด้วย"ฟู่จาวหนิงพอเห็นเขาหายดี ที่พูดมาก็เป็นความจริง "แค่การคว

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2180

    จงเจี้ยนลงกลอนประตูห้องฟืน ไปหยิบของเข้ามาเพียงแต่ หลังจากที่นางหยิบของเหล่านั้นที่เสี่ยวเซ่อต้องการ ก็มานั่งลงบนบันไดหินหน้าเรือน สีหน้าดูเลื่อนลอยหน่อยๆผู้ดูแลเห็นก็เป็นห่วงเขา เข้าไปมองเขาผาดหนึ่ง เห็นเขาวางตะกร้าอาหารอยู่ข้างตัว ในอ้อมแขนมีชุดกระโปรงหญิงสาวชุดหนึ่งอยู่ สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปทันที"จงเจี้ยน นี่เจ้าจะทำอะไรน่ะ?""จะส่งไปให้แม่นางคนนั้น ท่านอ๋องไม่ได้บอกว่าห้ามส่งนี่" จงเจี้ยนตอบ"ส่งอะไรกัน! ท่านอ๋องแม้จะไม่บอกว่าห้ามส่ง แต่ท่านอ๋องก็ไม่ได้บอกว่าให้ส่งให้นาง! เจ้าอย่าตัดสินเองโดยพลการ เอาของกลับไปซะ"ผู้ดูแลจงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกต่อต้านแม่นางแปลกหน้าที่ท่านอ๋องพากลับมาเป็นครั้งแรกจะดีกับสาวน้อยคนนั้นมากไปหรือใส่ใจมากไปไม่ได้ ไม่เช่นนั้นพระชายาเข้าใจผิดขึ้นมาจะทำอย่างไรกัน?ผู้ดูแลจงจึงจะไปหยิบตะกร้าอาหารในทันที ขณะเดียวกันก็จะแย่งชุดกระโปรงในอกจงเจี้ยนไปด้วย แต่จงเจี้ยนกอดชุดกระโปรงไว้ รีบหิ้วตะกร้าอาหาร เลี่ยงหลบผู้ดูแล"ท่านพ่อ อย่าโวยวายน่า แม่นาคนนั้นดูน่าสงสารจะตาย จวนอ๋องของเราก็ไม่ใช่ปฏิบัติกับใครแบบทรมานอย่างเย็นชาเสียหน่อย ส่งของให้นางเสียหน่อยจะเป็

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2179

    "พระชายากลับมาหรือยัง?"อ๋องเจวี้ยนพอเข้าประตูก็ถามคำนี้ขึ้นมา"เรียนท่านอ๋อง พระชายายังไม่กลับขอรับ"ผู้ดูแลพอพูดจบ ก็เห็นว่าด้านหลังมีเสี่ยวเซ่อเดินเข้ามา สีหน้าเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย มองไปทางอ๋องเจวี้ยนด้วยสัญชาตญาณ"ท่านอ๋อง นี่คือ?"ท่านอ๋องทำไมถึงพาหญิงสาวกลับจวน?นี่ นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยนะยิ่งไปวก่านั้น บนตัวแม่นางคนนี้ยังคลุมไว้ด้วยพรม นี่อธิบายได้ว่า นางตอนนี้เสื้อผ้าคงไม่เรียบร้อยหรือเปล่า?เมื่อครู่นางเองก็อยู่ในรถม้าท่านอ๋องผู้ดูแลจินตนาการเตลิดอย่างควบคุมไม่ได้ท่านอ๋องกับพระชายาแต่งงานกันหลายปีแล้ว ช่วงนี้เห็นอยู่ว่ารักใคร่กลมเกลียวกันดี ทำไมจู่ๆ ก็ มีแม่นางคนหนึ่งเข้ามาแบบนี้ไม่ใช่แค่ผู้ดูแลที่สีหน้าเปลี่ยน กระทั่งจงเจี้ยนที่เฝ้าอยู่หน้าเรือนก็ยังหน้าเปลี่ยนสีสายตาคมกริบของจงเจี้ยนตกไปอยู่บนตัวเสี่ยวเซ่อเขามองออกถึงความพิเศษของเสี่ยวเซ่อคนนี้เอาแค่สองตาของนาง ก็เป็นเสน่ห์ของต่างแคว้นที่หาชมได้ยากแล้วและพิณที่นางกอด พวกเขาก็ไม่เคยเห็นมาก่อน จากมุมมองของเขานี้ เขาเห็นมือที่กอดพิณของเสี่ยวเซ่อ เรียวยาวกว่าคนทั่วไป สีของยาทาเล็บที่ทาไว้

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status