บทที่ 2229

เซียวหลันยวนได้ยินนางพูดเช่นนี้ ดวงตาก็เปล่งประกายขึ้นมา

"แล้วก็ พวกเราตอนนี้กำลังอยู่ในช่วยสำคัญก่อนออกจากเมืองหลวง ในเมื่อเขามาเมืองหลวง ใครจะรู้ว่าหลังจากนี้เขาจะก่อเรื่องอะไรขึ้น ถ้าเผื่อทำลายแผนการเราเข้าพอดี นั่นจะลำบากเอา ดังนั้นท่านตอนนี้ตีเขาสักที อย่างน้อยเขาก็ต้องพักรักษาตัวไประยะหนึ่ง จะได้ไม่ออกมาหาเรื่อง"

"หนิงหนิงเข้าใจข้าจริงๆ"

เซียวหลันยวนหัวเราะร่า จากนั้นก็โอบนาง จูบลงไปบนริมฝีปากนาง

ริมฝีปากสวยขาดนี้ พูดคำน่าฟังมาขนาดนี้ เขาชอบมากจริงๆ

ไม่ต้องให้เขาอธิบายนางก็เข้าใจความคิดเขาแล้ว ดีจริงๆ

ฟู่จาวหนิงจูบตอบกลับเขาครู่หนึ่ง จากนั้นจึงยื่นมือผลักเขาออก "ข้ากลับเรือนโยวหนิงแล้ว ท่านไปจัดการธุระท่านเถอะ"

เซียวหลันยวนเอ่ยเสียงต่ำ "คืนนี้รอข้านะ"

แค่ได้ยินคำนี้ ใบหน้าฟู่จาวหนิงก็แดงก่ำ

นางดูถูกตัวเอง ทำไมแค่ประโยคง่ายๆ นี่ ในหัวนางถึงได้มีภาพตื้นเต้นร่อนรุ่มรุนแรงขนาดนี้?

ร่างกายเองก็ร้อนขึ้นมาตามปฏิกิริยา ต้องเป็นเพราะช่วงนี้เซียวหลันยวนเอาแต่ใจหนักเกินไปแน่ๆ

นางค้อนเขาไปทีหนึ่ง แล้วรีบเดินออกไป

เซียวหลันยวนเกือบจะทนไม่ไหวกับสายตาทรงเสน่ห์ของนาง จนไม่อยากรอถึงก