บทที่ 2259

ถังอู๋เยว่รู้สึกจริงๆ ว่าร่างกายของเขาดีขึ้นเล็กน้อยเรื่อย ๆ

ถึงแม้ในกระจก เขายังคงมีใบหน้าแก่ชรา ผมขาวยังคงอยู่ แต่ความรู้สึกเขาไม่ผิดแน่ เขารู้สึกว่าดีขึ้นแล้วจริงๆ

นี่ทำให้เขาดีใจจนร้องไห้ จับมือถังอู๋เจวี้ยนแล้วร้องไห้ออกมา

หลังจากร้องไห้ไปก็พบว่าฟู่จาวหนิงยังอยู่ที่นี่ เขาจึงรู้สึกเขินขึ้นมา

"ดีใจจนร้องไห้ไม่มีอะไรน่าอายเสียหน่อย ยิ่งไปกว่านั้น ข้ายังรู้สึกว่าที่ถังอู๋เยว่ร้องไห้ออกมาถือว่าเป็นเรื่องดี"

ฟู่จาวหนิงไม่ได้หัวเราะเยาะเขา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

แต่นางไม่พูด ถังอู๋เจวี้ยนเองก็เข้าใจความหมายของนาง นี่แสดงว่าเสี่ยวเยว่คงจะเก็บกดมาตลอด ไม่ได้รับการระบายที่เหมาะสม

เสี่ยวเยว่ก่อนหน้านี้คงไม่อยากให้เขาเห็นการพังทลายของตัวเขาแน่

เสแสร้งมาตลอดว่าไม่ใส่ใจ ยอมรับความเป็นจริงได้แล้ว และสามารถเผชิญหน้ากับความตายได้อย่างสงบ สิ่งนี้เป็นเรื่องที่ยากลำบากยิ่ง

เป็นอย่างที่ฟู่จาวหนิงพูด ตอนนี้เขาร้องไห้ออกมาได้ถือเป็นเรื่องดี

ถังอู๋เจวี้ยนตบบ่าอู๋เยว่ ถามเขาว่า "งานเลี้ยงคืนนี้ เสี่ยวเยว่อยากไปเข้าร่วมไหม?"

ก่อนหน้านี้อันที่จริงเขาก็ไม่เคยคิดจะให้อู๋เยว่ไปเข้าร่วม เพราะงานเลี้ย