บทที่6.
“10ล้าน มินขายตัวเองให้คุณ10ล้านบาท” น้ำตาร้อนๆ ไหลร่วงมาตามร่องแก้ม เมื่อเธอยอมศิโรราบให้กับมหาอำนาจอย่างโอมาน
“หึ! ได้ 10ล้าน แต่... ขอเป็นหนึ่งอาทิตย์ เพราะคืนเดียวมันไม่คุ้มกับเงินที่ต้องจ่ายน่ะ” โอมานกระแทกเสียงตอบ
“ตกลง มินขอแค่หลังจากหมดเวลาระหว่างกัน คุณจะไม่ตามตอแยมินอีก ถ้าคุณโอมานเป็นลูกผู้ชายพอ!”
“ฉันเป็นผู้ชายทั้ง “แท่ง” เธอน่าจะรู้นี่มินตรา” โอมานพูดเสียงกระหึ่ม ดวงตาคมดุพราวระยับ อารมณ์ดีขึ้นกว่าเก่าเป็นกอง
“ชิ!” มินตราสะบัดใบหน้าหนี พวงแก้มร้อนวูบวาบเพราะเธอรู้ความนัยของคำพูดนั้น กำลังจะขยับหนีโอมานก็กล่าวท้วงขึ้นมาอีก “ฉันจะเชื่อได้ยังไงว่าเธอพ
บทที่6.คุณพี่พ่อตา“จิ้บๆ ...” เสียงนกตัวเล็กๆ ร้องเรียกกันในเวลาเช้าตรู่ พวกมันเกาะกิ่งไม้ใช้เรียวปากแหลมๆ ไซ้ขนนุ่มๆ หลังจากหาอาหารมื้อเช้ากินจนอิ่มหนำสำราญแต่...สองร่างที่กอดก่ายกันบนเตียงนอนหนาๆ ยังไม่ตื่นขึ้นมารับแสงสีทองของยามเช้า เมื่อในค่ำคืนแสนหวานทั้งเขาและเธอใช้แรงงานหนัก กว่าจะได้หลับได้นอนก็เกือบๆ แสงพระอาทิตย์จะโผล่พ้นขอบฟ้า“ป้า...พ่อเลี้ยงยังไม่ตื่นอีกรึ!”“ยัง...มึงจะทำไมอีแวว?”“แล้วยัยเด็กนั่นล่ะป้า!” แววตาเอ่ยถามเสียงตื่นตระหนก เมื่อเธอและป้าเอิบมาทำงานในเวลาเช้า พบเจอกับสภาพรถยนต์ที่จอดเกยๆ กระถางต้นไม้ จนกระถางแตกเศษดินเกลื่อนกระจายเต็มพื้นบริเวณหน้าบ้านพัก“ยังเหมือนกัน แล้วมึงยุ่งอะไรกับเขาด้วย กูบอกแล้วใช่ไหมอีแวว...ให้เรียกคุณหนูเขาดีๆ หน่อย ยังไงเขาก็เป็นหลานพ่อเลี้ยง” ป้าเอิบกระซิบเตือนหลานสาว เธอเริ่มลงมือทำงานในหน้าที่ไม่สนใจแววตาที่ยืนหน้าเคร่ง“ป้า! ป้าว่าเมื่อคืนคุณเสือเมาไหม? ดูจากวิธีการจอดรถ
บทที่5.เมาดิบบรั่นดีรสร้อนแรงหายวับไปในลำคอหนา เมื่อปราณกระดกแก้วขึ้นดื่มอักๆ เขาดื่มกินแก้วแล้วแก้วเล่าเหมือนกำลังใช้มันอาบร่างกายของเขา แทนการกลืนมันลงไปในท้องเช่นในขณะนี้ รสแผดร้อนบาดคอ แต่ไม่ได้ทำให้เขาหยุดมือที่ยกแก้วขึ้นจ่อปากลงเลยสักนิด ดวงตาคมดุหรี่ปรือ เมื่อฤทธิ์แอลกอฮอล์เขาไปแทนที่ในกระแสเลือด ลมหายใจของปราณมีแต่กลิ่นเหล้าระเหยออกมา ความหนักหน่วงในหัวอกหัวใจทำให้ชายหนุ่มกร่ำสุราเพื่อลดทอนความกลัดกลุ้มที่กำลังทำให้เขาใกล้คลุ้มคลั่ง เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่? คนที่ควรสนใจกลับไม่สนใจ แต่บุคคลต้องห้ามกลับเข้ามานั่งกลางใจเขาแทน และมันไม่สามารถทำได้อย่างที่ใจนึก เมื่อมันมีตัวแปรหลายๆ อย่างสกัดกั้นเอาไว้ มันทำให้เขาต้องสะดุดกึก หยุดความคิดคำนึงทั้งหมดลง...เมื่อเธอเหมือนผลแอปเปิลต้องห้ามในสวนสวรรค์ ที่ดูได้แต่ห้ามเชยชม เป็นของหวงที่เจ้าของรัก เป็นอะไรหลายๆ อย่างแต่เขาไม่สามารถคว้ามาครองได้กมลธาราพลิกตัวกลับไปกลับมาบนเตียงนอนนุ่ม เธอข่มตาไม่หลับ เปลือกตาไม่ยอมปิดเพราะเป็นห่วงปราณที่
บทที่4.แมวสาวยั่วสวาทเสียงหัวเราะต่อกระซิกดังก้องสวนกว้าง คนงานในสวนชะเง้อชะแง้มองพ่อเลี้ยงเสือแห่งสวนบางรักตาพริบพราว เมื่อเจ้านายหนุ่มทั้งดุ และโหด เพราะต้องคอยดูแลคนงานที่มาจากต่างถิ่นฐาน คนละพื้นฐานครอบครัว พวกเขามีเรื่องกระทบกระทั่งกันเป็นประจำ กรรมการห้ามมวยก็คือตัวเจ้าของ ปราณจะถลุงคนงานที่ไร้ระเบียบวินัย จัดการพวกมันจนอยู่หมัด จนไม่มีใครกล้าก่อเรื่อง เพราะกลัวมือตีนของพ่อเลี้ยงเสือที่ทั้งหนักและดุดัน แต่วันนี้นายหนุ่มกลับมาแปลกๆ พาสาวน้อยเอวบางแต่งตัวชวนน้ำลายหกมาด้วย เมื่อกางเกงที่เจ้าหล่อนใส่ขาสั้น... สั้นเต่อ มองเห็นเรียวขาเรียวยาวสีขาวจั๋ว ที่สำคัญคนที่ขับรถยนต์พาสาวน้อยคนนั้นชมสวนลำไย คือตัวพ่อเลี้ยงเอง!! มันจึงทำให้คนงานทั้งสวนจับตาดู เมื่อเรื่องเช่นนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน นับตั้งแต่พวกเขาทั้งหมดมาทำงานในสวนบางรัก“พ่อเลี้ยงพาละอ่อนที่ไหนมาแอ่วสวนกันว่ะ อินางงามขนาด”“ไม่รู้สิ เห็นอีแววมันบอกว่าเป็นหลานน่ะ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่พอใจอยู่นา”“เห้ย! พ่อเลี้ยง บ
บทที่3.วิมานรักกลางพงไพรแก้วกาแฟในมือของปราณเกือบจะพลัดหลุดมือ โอแม่เจ้า! หัวใจเขาทำงานหนักมากขึ้นกว่าเดิมเกือบสิบเท่าตั้งแต่มีหลานสาวคนสวยมาอยู่ใกล้ๆกมลธาราอาบน้ำแต่งตัวตามคำสั่งของเขา แต่...แต่เธอทำเกินคำสั่งไปนิด เมื่อเจ้าของร่างอวบอัดอยู่ในชุดเสื้อผ้าคับติ้ว! เสื้อยืดสีสดบนลำตัวแนบกระชับไปทุกสัดส่วน อวดสัดส่วนสงวนให้เห็นเด่นชัด ของที่ควรมีไม่ว่าจะเป็นหน้าอกหน้าใจอันเกินตัว เอวคอดกิ่ว สะโพกผายตึงแน่น กางเกงยีนขาสั้นเต่อ สั้นมาก สั้นมากๆ เพราะมันเกือบจะปิดแก้มก้นเอาไว้ไม่มิด ผมยาวสลวยถูกมัดไว้เหนือต้นคอขาวๆ ปล่อยลูกผมรุ่ยร่ายละลำคอเรียวบางมองดูแล้วซ่านทรวง วัยแรกแย้มสดใสและมันกำลังทำให้ปราณคิดหนัก เอาไงดีว่ะ! จะอยู่ในสภาพนี้ต่อ หรือหาทางเอาตัวรอดจากสิ่งล่อตา ที่ยิ่งมองก็ยิ่งเพลิดเพลินกันแน่“แดดมันร้อนนะราร่า อาว่าหาเสื้อหนาๆ ใส่เพิ่มอีกตัวดีไหม?” กว่าชายหนุ่มจะควานหาคำพูดตัวเองเจอ เขาต้องทำใจอยู่นาน เป็นเพราะไม่อาจชักสายตาออกมาจากความอวบอิ่มตรงหน้าได้ ทั้งๆ ที่ในใจเขามีแต่เสียงคัดค
บทที่2.ยั่วยวนฉบับอนุบาลแต่คุณอาหนุ่มเกือบแข็งตายเช้าวันใหม่ภายในสวนบางรัก บ้านปีกไม้หลังขนาดย่อมๆ ตั้งอยู่ใจกลางสวนลำไยกว่าพันไร่ เป็นที่อยู่อาศัยปัจจุบันของกมลธาราสาวน้อยวัยรุ่นที่เหินฟ้า ผ่านน่านน้ำนานาประเทศมาจากแดนไกลเพราะความประพฤติของตัวเองเสียงคนงานส่งเสียงโวยวายกันตั้งแต่เช้าตรู่ เมื่อมันเป็นหน้าที่ปฏิบัติที่บังคับให้ทำ พวกเขาเหล่านั้นต้องแหกตาตื่นขึ้นมาทำหน้าที่ของตัวเองตามหน้าที่ กมลธารายืนอิงตัวกับระเบียงกว้าง เธอทอดสายตาไปไกลๆ จุดโฟกัสของสายตาอยู่ที่ทุ่งหญ้าสีเขียวขจี กับร่างองอาจผึ่งผายบนหลังอาชาสีน้ำตาลเข้ม แม้จะเห็นเป็นแค่จุดเล็กๆ แต่เธอก็จำปราณได้ในทันทีที่มองเห็นเรียวขาเพรียวแนบอยู่ที่สีข้างของม้าหนุ่ม เขาพามันวิ่งเหยาะๆ ออกกำลังกายแต่เช้าตรู่รับแสงสีทองของพระอาทิตย์ยามเช้าที่เริ่มสาดแสงแรงกล้าลงมาบนพื้นโลกกมลธาราอยู่ในชุดนอนสีขาวสะอาด ตัวผ้าโปร่งบางพัดปลิวตามแรงของสายลมจนลู่ลีบแนบไปกับลำตัว และบนร่างกายของเธอไร้ชุดอื่นใด ยกเว้นแพนตี้ตัวน้อยที่เกาะเกี่ยวสะโพกผายตึงแน่นไว
พ่ายรักร้ายเดียงสาสมองสั่งให้ลืมแต่หัวใจสั่งให้จำ ความรู้สึกที่โดนกระทำ แต่ก็ยังจดจำไม่มีทางลืมบทที่1.หลานสาวคนใหม่ที่ทำเอาหัวใจคุณอาแกว่ง... ท่าอากาศยานเชียงใหม่... ร่างสูงใหญ่สวมใส่กางเกงยีนสีดำสนิท ฟิตเปรี๊ยะแนบช่วงขายาวๆ เสื้อเชี้ตยีนติดกระดุมเพียงแค่สามเม็ด เปิดแผงอกอุดมสมบูรณ์ที่มีไรขนเรียงตัวลงมาอย่างงดงาม จนมันหายลับไปหลังเนื้อผ้าสีซีดๆ เรียกสายตาอยากรู้อยากเห็นให้แก่สาวๆ ที่ได้พบเจอ มาดห้าวแกร่งดูน่าเกรงขาม!! เรียกสายตาคนทั้งท่าอากาศยาน ไม่ว่าจะสาวหรือแก่ให้มองตามทุกฝีเท้าของเขา ยิ่งมองเห็นเต็มๆ สองตา ไม่ว่าสาวน้อยสาวใหญ่พากันทอดสายตาหวานเชื่อมให้แก่เขา เมื่อวงหน้าคมเข้มดูหล่อเหลาพอๆ กับดาราชื่อดังของฮอลลีวู๊ด คิ้วเข้มๆ พาดเฉียงๆ บนใบหน้ารับกับปลายจมูกโด่งและดวงตาดุดัน มุมปากยิ้มเยาะๆ เป็นเพราะเหตุการณ์เช่นนี้...เกิดขึ